serge lutens

Alle berichten die serge lutens zijn getagd

INTENSE VETYVER ZARA

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op juli 12, 2013
Geplaatst in: GEURENALFABET V, NICHE, OPVALLEND PARFUMNIEUWS. Getagd: , , , . 2 reacties

FREDERIC MALLE’S VETIVER EXTRA ORDINAIRE: EAT YOUR HEART OUT!

Jaar van lancering: 2013

Laatst aangepast: 12/07/13

Neus: zo benieuwd

Concept & realisatie: Zara, Puig

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE INTENSE VETYVER ZARA FLACONZo kom je nog eens ergens: twee dochters (17 en 15 jaar oud) van Amsterdamse vrienden, kwamen bij me op bezoek voor een paar dagen in Brussel. De oudste – Lisa- wou vooral één ding met me: gaan shoppen. Dat wil zeggen: niet voor haar zelf, maar voor mij hippe kleding zoeken: H&M, Zara en meer van dat soort ketens. Niet mijn favoriete tijdsbesteding, maar vooruit.

Voor haar heb ik een aantal very skinny jeans aangetrokken – ‘dat is heel chill’ -, waar ik in het pashokje niet meer echt gemakkelijk uitkwam. Stonden me wel, maar ik voelde er toch ongemakkelijk in – toch net iets te oud. Gold ook voor de aangedragen T-shirts (met melige teksten) en bloesjes… Bij Zara kocht ik zowaar iets, maar niet wat ze wou: leren zomersandalen.

Terwijl ik bij de kassa stond te wachten zag ik dat er ook werd prijsgestunt met geuren. Zara doet al een tijdje in geuren (sinds 1998), maar afgezien van de zwaar op de splashes van Marc Jacobs leunende collectie uit 2008 – Ambar, Flor de Azahar, Lirio de Aqua, Rosa Bulgara, Sandalo, Vetiver – vond/vind ik de rest nog al ‘verwarrend’: te veel, te snel, te trendy. Iets wat natuurlijk perfect past in de fastforwardfashion-strategie van de confectiegigant.

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE INTENSE VETYVER ZARA DOOSZe worden geproduceerd door het eveneens Spaanse bedrijf ook verantwoordelijk voor de geuren van Paco Rabanne, Nina Ricci, Prada en (sinds 2011) Valentino: Puig. De teller staat nu op 78 stuks. Maar welke neuzen verantwoordelijk zijn, is niet altijd duidelijk. Niet de minsten by the way: Alberto Morillas en Carlos Benaïm.

Maar afgezien van de korting (15 procent op € 45,00 voor 100ml), was het vooral de presentatie van Intense Vetyver die me aantrok: zo Frédéric Malle. Zwarte band om de flacon (die weer heel erg lijkt op die van Olfactive Studio), alleen in dit geval was de kleur van merk en naam van geur omgekeerd: wit en rood dus. In deze ‘serie’ valt ook Ebony Note. Opvallend: de verpakking heeft een mooie ‘feel’ – heel zachtglad richting fluweel.

Maar onduidelijk blijft de ‘boodschap’: zelfs op de Zara-site wordt geen melding gemaakt van – deze – geuren. Hoe het ook zij: Intense Vetyver is top. Blind ruikend, zullen velen volgens mij de geur inschatten als niche. Want het doet exact wat een niche-vetiver nu ‘moet’ doen: meer nadruk op de houtige dan op de frisse noten van dit oorspronkelijk uit India stammende wortelgras.

Wat Intense Vetyver helemaal niche maakt, zijn de rokerige en verbrande nuances die je ruikt. En afgezien van de presentatie, neigt de geur ook inhoudelijk naar de vetivergeur van Frédéric Malle: Vétiver Extraordinaire. Nog iets: ik heb een Brusselse kennis die heeft gewerkt voor Zara – had de supervisie bij de opening van nieuwe winkels. Iedereen dacht altijd dat hij zijn jassen kocht bij Dior, Gucci en Yves Saint Laurent. Waren dus van Zara. En dit heb ik dus bij Intense Vetyver: ‘iedereen’ verwacht een echte luxenaam als ze aan deze geur ruiken volgens mij.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE VETIVER TAMIL NADUIk vind nergens een ingrediëntenlijst, maar wat opvalt – in vergelijk bijvoorbeeld met Vétiver Fatal van Atelier Cologne uit 2012 (wat recente vetivers betreft): je zit direct in de vetiver (foto) en dat op heel natuurlijke wijze.

Dus geen ‘enorme’ lange citrusfrisse introductie die de vetiver licht en zonnig maakt én houdt. Even is er een waterig-groene noot die doet denken aan komkommer besprenkeld met munt. Daarna begint de vetiver direct te roken: sterk, intens met die prachtige, warme en zonnige noot: alsof de zon de vetiver laat verbranden. Ik meen ook wierook te bespeuren in de basis gecombineerd met een gulle dosis cederhout, om de vetiver nog meer naar droog hout en dito wortels te laten ruiken. Dit alles gecombineerd met een licht sensuele ondertoon – zwevend tussen cistus labdanum en ambergris. Intense Vetyver is echt ‘hors concours’.

Wil zeggen: binnen het massaparfumvermaak springt het er met kop en schouders bovenuit. Volgens mij niet direct een geur voor de gemiddelde jongeman die zijn skinny jeans en hippe T-shirts koopt bij Zara, want die laat zich eerder verleiden – correct me if I’m wrong – door de meer makkelijk zittende geuren in de toptien van de ketenparfumerie.

RUIK & VERGELIJK

Vetiver. Volgens mij een van de meeste geurconcepten die ik op Geurengoeroe heb besproken. Om het vetiverkaf van het vetiverkoren te scheiden; voor mij balanceert Intense Vetyver tussen:

Frédéric Malle Vétiver Extraordinaire (2002)

Serge Lutens Vétiver Oriental (2002)

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE ZARA LOGO

CHANEL MEDEDEELT DAT…

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op juli 5, 2013
Geplaatst in: OPVALLEND PARFUMNIEUWS. Getagd: , , , . Een reactie plaatsen

OLIVIER POLGE LEERT ZIJN VADER VANAF SEPTEMBER NOG BETER KENNEN

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE OLIVIER POLGEKreeg net een email van Chanel met een officiële aankondiging die ik al jarenlang zag aankomen en verwachtte. Olivier Polge zal met ingang van september 2013 het Chanelparfumteam versterken.

Inderdaad, hij is de zoon van Jacques Polge, sinds 1978 ‘schatbewaarder’ van de Chanelparfumformules, en heeft daarnaast nieuwe geuren ontwikkeld die een duidelijk spoor hebben nagelaten in de moderne parfumindustrie. Neem alleen al Coco Mademoiselle uit 2001. Gelanceerd als ‘tussendoortje’ groeide het tot een – veel gekopieerde – moderne klassieker die zelfs Lidl wist te bereiken: Suddenly van Madame Glamour uit 2011.

Sinds 2005 heeft hij een collega: Christophter Sheldrake die vooral bekend werd door zijn creaties die hij maakte voor Serge Lutens (en vergeet niet zijn voor mij nog steeds verbluffende Rochasgeur Tocadilly uit 1999). Samen hebben ze Les Exclusifs ontwikkeld. In 2007 gelanceerd en daarnaast uitgebreid met diverse nieuwe geuren (zoals 1932 dit jaar) als antwoord op de nog steeds aan populariteit winnende nichegeuren.

Leuk detail in het bericht: ‘Olivier Polge will undergo a complete integration programme with in the house and its culture’. Zo’n ‘total make over-cursus’ zou ik ook wel eens willen volgen bij Chanel. Je hoeft volgens mij nog net niet een bloedtransfusie te ondergaan waardoor het DNA van Chanel in je aderen gaat vloeien, maar dat dit ‘integration programme’ werkt, weet ik.

Ik heb een Brusselse vriendin die een paar jaar voor Chanel heeft gewerkt. Ze was onder meer verantwoordelijk voor het intregreren en aankopen van bedrijven (zoals het borduuratelier Lesage in 2002) die Chanel noodzakelijk achtte voor het instandhouden van de haute couture-traditie. Zij was Chanel. Sterker, voor mij was ze een soort van incarnatie van Coco Chanel toen ze forty something was. Dus een sterke persoonlijkheid altijd ‘veilig’ gekleed in Chanel, maar (gelijk Grabriëlle) eigenzinnig en onorthodox. Van top tot teen. Van oor tot vinger. Aan één droeg ze een Chanel Camélia-ring, aan haar rechterpols altijd een moderne Chaneltas. En ook na haar afscheid bij Chanel, bleef ze ‘Chanel’.

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE PRET A PORTER CHANEL POUR HOMME 2013Zal me dus benieuwen hoe Olivier Polge deze transformatie ondergaat. Misschien zien we hem binnenkort wel paraderen over de catwalk gekleed in ‘Chanel pour Monsieur’ waarmee Karl Lagerfeld af en toe zijn collecties voor Chanel mee opvrolijkt – zie foto.

Misschien zet Chanel hiermee opnieuw een trend. Jean-Claude Ellena, huisparfumeur bij Hermès sinds 2004, heeft een dochter – Céline – die ook neus is en sinds haar vaders aanstelling bij Hermès het door hem opgezette The Different Company (anno 2000) leidt. En voor je het weet wordt Romano Ricci – van Juliette has a Gun – én de achterkleinzoon van Nina Ricci door Puig in dienst genomen als ‘in house nose’ om het parfumhuis weer de luister van vroeger te combineren met ‘nu’.

En wat Olivier Polge betreft: hoewel hij ook veel commerciële en dus verplichte ‘parfumonzin’ heeft gemaakt, is zijn talent ‘hors de pair’. Ruik maar eens aan, het helaas niet echt aangeslagen, Eau Parfumée au Thé Rouge van Bvlgari uit 2006: niche als ‘masstige’ verpakt.

LA FILLE DE BERLIN SERGE LUTENS

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op maart 7, 2013
Geplaatst in: GEURENALFABET L, NICHE. Getagd: . 1 reactie

EEN BERLIJNSE ROOS VAN NA DE OORLOG

VERPAKT IN EEN ‘OUD BONTJE’

Jaar van lancering: 2013

Laatst aangepast: 07/03/13

Neus: Christopher Sheldrake, Serge Lutens

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE LA FILLE DE BERLIN SERGE LUTENSZit ik dus effe lekker mis. Na Une Voix Noire (2012), de geur opgedragen aan Billy Holiday (niet geroken), dacht ik automatisch dat La Fille de Berlin een hommage was aan haar beroemdste, voormalige inwoonster: Marlene Dietrich. Niet dus. Serge Lutens plaatst de geur iets breder: het blijkt een ode op de bewoonsters van deze stad tijdens de bezetting van de (voormalige) Soviet Unie vlak na de Tweede Wereldoorlog. Dat deze vrouwen het niet makkelijk hadden, is mij duidelijk geworden uit talrijke documentaires hier aan gewijd.

En Billy Wilders’ filmklassieker A Foreign Affair (1948) met Marlene Dietrich in de hoofdrol, toont quasi humoristisch hoe wrang vrouwen tijdens deze Trümmer-jaren leefden. Ik vraag me alleen af: kun je dergelijk leed, dergelijke ontberingen, want dat was het toch, wel in een geur stoppen? En wat is de volgende stap: een parfum dat de miljoenen herdenkt die de Holocaust niet hebben overleefd? Of wat dacht je van de slachtoffers van het Pol Pot-regime? Sommige dingen doe je gewoon niet.

Serge Lutens vergelijkt ‘het meisje van Berlijn’ met een bloem die onder de ruines afgesneden van de wereld bloeit en zich voor onze ogen opent. En dan, volgens het Engelstalige persbericht: ‘I took courage in both hands, in her flowing Rheingold hair. On the lips, I tasted blood. My girl from Berlin showed combative, more beautiful than ever – and so I broke my contempt and even my shame, hiding under the guise of my pride. Through the power of criticism, of love and hate, God and the devil, death and life, I drew a furrow in which she disappeared. And while the maelstrom beats on me, I pay homage to her beauty enraged’. Ik zeg: ‘Waarom – weer – zo literair doen, Serge?’

Het idee van de vrouw als symbool voor een bloem die opbloeit in een gebombardeerde metropool waar ooit de avant-gardistische kunsten bloeiden en het nachtleven tot een ongekend hoogtepunt kwam (zie de film Cabaret uit 1973) is toch voldoende. En haar vergelijken met een roos… dat is een van de oudste literaire en ‘parfumaire’ clichés denkbaar. Maar dit is waarschijnlijk te makkelijk en te ‘on-niche’ voor de estheet die Lutens is.

En bedenkt dat ook nicheparfum puur marketing is: de lancering van La Fille de Berlin valt niet geheel ontoevallig samen met het door Serge Lutens in het legendarische en beroemdste hotel van Berlijn – Adlon – gepresenteerde Berlin à Paris. Een (coffeetable)boek vol van door hem geschoten herinneringen van 1967 tot 2008.

Fijn dan weer wel: voor de niet-intellectuelen en ‘niet-literairen’ onder ons heeft Lutens een ander (verkoop)praatje klaar – wederom in het Engels: ‘She’s a rose with thorns, don’t mess with her. She’s a girl who goes to extremes. When she can, she soothes; and when she wants… her fragrance lifts you higher, she rocks and shocks’. Lijkt wel of ik luister naar de nieuwste hit van Lady Gaga, Madonna of was het nu…

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE ROOS ILLU Lekker en vreemd die ongekende scherpe, koude opening die doet denken aan een apotheek: clean, sec met een kruidige achtergrond. Kunnen aldehyden zijn, zoals in Parisienne (2009) van Yves Saint Laurent. Dit duurt slechts heel even om de roos te laten bloeien, wat zeg ik, te laten openbarsten, te exploderen – moet even denken aan Tea Rose van The Perfumer’s Workshop (1976).

Dit is een roos die een aantal niche-kwaliteiten van nu combineert: uitgepuurd en vol, maar dan wel zonder een Arabische oud-onderlaag à la Montale. Daarvoor is deze roos te glad, te gelakt, te geconfectioneerd en te fruitig (men neme een ruime hoeveelheid zwarte bes). Hoe langer ik aan La Fille de Berlin ruik, hoe meer ik in een boudoirsfeer wordt getrokken. Komt op conto van het viooltje. Die maakt de roos zoetiger en dus gladder en gelakter, zonder te verstikken.

Want ze is geplant in een sterke houtbasis en wordt omringd door een opvallende gepeperde nuance die zeer vasthoudend is en af en toe ‘groen’ wordt en zelfs slightly animaal met behulp van een ‘vuile’ musk, met het effect van een versleten te lang gedragen bontje of vosje (door een Berlijnse).

Mooi, vilein-elegant. Dit is zo’n geur waaraan ik nog een tijd moet blijven ruiken om te achterhalen of La Fille de Berlin anders of een van de vele niche-rozen is.

RUIK & VERGELIJK

Deze Berlijnse roos bloeit voor mij tussen twee onderstaande rozen van Lutens. Rechts van haar staat de eerste, overvallen door een nachtelijke, zwoele sluier. Links de tweede, volop beschenen door de zon.

Serge Lutens Rose de Nuit (1993)

Serge Lutens Sa Majesté la Rose (2000)

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE SERGE LUTENS LOGO

1932 – LES EXCLUSIFS – CHANEL

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op februari 17, 2013
Geplaatst in: GEURENALFABET CIJFERS, NEO NICHE. Getagd: , . Een reactie plaatsen

EEN ‘SCHIJN BEDRIEGT’-PARFUM

Jaar van lancering: 2013

Laatst aangepast: 17/02/13

Neus: Jacques Polge

Concept & realisatie: Chanel

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE 1932 CHANELIk weet niet wat de invloed van Christopher Sheldrake – sinds 2005 directeur research & ontwikkeling parfum bij Chanel – bij de ontwikkeling van 1932 is geweest. Feit is dat de neo-nichegeuren – Les Exclusifs – die hij samen met Jacques Polge voor Chanel heeft ontwikkeld meer prêt-à-porter zijn dan de vele parfums die hij maakte voor Serge Lutens.

Laatste zijn artistieke exercities die je doen blijven verwonderen over de oproepkracht van geuren. Er even aan ruiken is heerlijk, maar vanzelfsprekend dagelijks gebruiken is een tweede. Daarvoor zijn te vaak toch te uitgesproken, te veel parfum, te weinig gemaakt met het idee van draagbaarheid.

Toch herken ik in 1932 een Sheldrake-toets: een onverwachte nieuwe samenhang van ingrediënten – in dit geval bloemen – die eigenlijk zo voor de hand ligt. Als ik het goed heb begrepen, was 1932 al langer in roulatie, maar alleen voor klanten die de haute jouaillerie van Chanel kochten in de boetiek op Place Vendôme Parijs. De naam refereert aan het jaar waarin Coco Chanel haar echte juwelencollectie presenteerde die ze had gemaakt op verzoek van Internatonial Guild of Diamond Merchants.

Meer weten: zie mijn beschrijving van N°18 – de allereerste geur die de huidige eigenaren van Chanel hebben gelinkt aan deze legendarische art deco-juwelen. Meer weten: zie de clip die Chanel vorig jaar de wereld instuurde naar aanleiding van het tachtigjarig jubileum van deze collectie.

Maar hoe vertaal je juwelen gevormd naar hemellichamen die schijnen tijdens de nacht in een geur? Moeilijk. En is natuurlijk al vaker gedaan. Pak je schittering van de sprookjesachtige en oneindige sfeer? Vertaal je de transparante facetten van de edelstenen? Of benadruk je het koele temperament van het edelmetaal waarin ze zijn gezet? Het geraffineerde: met een beetje fantasie ruik je het allemaal. Voor Chanel was vanaf het begin duidelijk dat 1932 rondom jasmijn moest worden gecomponeerd, want wat diamanten voor de haute jouallerie zijn, is deze rijke bloem voor de haute parfumerie volgens het couturehuis.

Opgelet: sinds kort verkrijgbaar de Fresh Body Cream voor alle Les-Exclusifs-geuren, met aldus Chanel ‘een hydraterend netwerk dat de geurmoleculen van het parfum dat erover wordt gesprayd, vasthoudt. Een subtiele basis met een discreet, lichtbloemig en musk-achtig gefluister dat zichzelf op elegante wijze doet vergeten om plaats te maken voor het parfum van je keuze’.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

1ERIK ZWAGA GEURENGOEROE JASMIJN932 is een ‘schijnt bedriegt’-parfum. De eerste indruk is ongekunsteld en eenvoudig, maar als vervolgens alle ingrediënten beginnen samen te werken, valt je pas de gelaagdheid en de rijke schakeringen op. Telkens wordt een andere ster opgelicht in dit juweel. De ‘komeetachtige’ opening van aldehyden, bergamot en neroli doen me denken aan een zuurtje.

Fris, fruitig (met een perzikachtige nuance) en bloemige ondertoon. Dan begint de jasmijn (foto) als een stralend sterjuweel te schijnen die zijn eigen frisse en zonnige toets behoudt terwijl zijn bloemige diversiteit wordt opgelicht – eerst – door zonnig sering en kruidig anjer, vervolgens door roos en ylang-ylang. Heel klassiek, heel elegant. De afwerking vindt ik het allermooist.

Terwijl de bloemen blijven bloeien, openbaart zich geleidelijk de rijke basis in facetten. Zowel houtachtig, poederig als zoet omringd door een lint van sensuele nuances. Duidelijk waarneembaar eerst de vetiver en het sandelhout die steeds zachter, zoeter en zelfs melkachtig worden door opoponax, iris, ambrette, musk, wierook en vanille. Er zit zelfs een viooltje verborgen in de constellatie, opgeroepen met iralia – een door Firmenich gepatenteerde formule die poederig noten van iris combineert met het zoete viooltje.

RUIK & VERGELIJK

Chanel – Les Exclusifs – N°18 (2007)

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE LES EXCLUSIFS CHANEL

SANTAL MAJUSCULE SERGE LUTENS

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op oktober 6, 2012
Geplaatst in: GEURENALFABET S, NICHE. Getagd: , , . Een reactie plaatsen

HET HANDSCHRIFT VAN SERGE LUTENS GESCHREVEN IN SANDELHOUT

Jaar van lancering: 2012

Laatst aangepast: 06/10/12

Neus: Serge Lutens, Christopher Sheldrake

Concept & realisatie: Serge Lutens

Als je met name Franse parfumblogs volgt, dan wordt duidelijk dat die allemaal zo onder de indruk zijn van Serge Lutens’ literaire kwaliteiten. En hoe ouder hij wordt, hoe persoonlijker zijn geuren worden, hoe meer die vertalingen zijn van zijn door parfums doordrenkte en ‘getekende’ jeugd.

Wordt zelfs de vergelijking gemaakt met Marcel Proust (1871-1921). De schrijver van de cyclus A la Recherche du Temps Perdu hoefde ook maar aan een madeleine, een takje vetiver te ruiken, om vrij baan te geven aan zijn bijna vergeten herinneringen. Hij kon zich er zo in verliezen dat één mijmering goed was voor één zin die één bladzijde vulde.

Serge Lutens gaat gelukkig nog niet zo ver. Ik ben een tijdlang gevoelig geweest voor deze fijnzinnige, ‘stream of conscious’-analyses zo beeldend geschreven, maar de laatste tijd als ik probeer een boek van Proust te lezen, dan wordt ik na een paar bladzijden kriegelig. Om één gevoel, om één ervaring te verklaren door aan één stuk (excusez les mots) te blijven kabbelen en brabbelen, maakt me ongeduldig: ‘Zeg het nu eens een keer kort en krachtig!’ De beschrijvingen van Lutens bereiken dus ook snel dit effect, te meer omdat het alleen maar over parfum gaat. Maar als je je er niet goed in verdiept, begrijp je de geur wellicht niet.

Had ik me niet gebogen over de achtergrond van Santal Majuscule, dan was ik er nooit achtergekomen dat mijn interpretatie niet klopte: sandelhout zo bijzonder dat die daarom in hoofdletters is geschreven (majuscule is Frans voor hoofdletter). Want wat blijkt: ooit werd de kleine Serge door een onderwijzer gekapitteld omdat hij de eerste letter van sommige woorden met een hoofdletter schreef, terwijl dat grammaticaal niet hoorde.

Dat deed Serge in een opstel die ging over de middeleeuwen, de periode waarin hij geestelijk zo graag vertoeft. Hij verbeeldde dat hij ‘als een Page gezeten op een Paard de Kerk binnen Galoppeert’ op het moment suprême: als ‘de Pastoor de Hostie omhoog houdt naar Hem die was genageld aan het Kruis’. En dat hij niet van de straat is, onderstreept Lutens met een aan Teresa van Avila toegedichte ‘quote’ waarmee hij zijn middeleeuwse sprookje eindigt: ‘Gehoorzaam niet aan mijn bevelen, gehoorzaam aan mijn stilte’.

Ja, zo kan-ie wel weer. Je moet het maar durven om deze sacrale setting om te zetten in iets zo profaans als parfum. Neemt niet weg dat Santal Majuscule een prachtcompositie is. En geen herhalingsoefening, hoewel je het met een beetje fantasie kunt bestempelen je als een signatuur-parfum van Lutens omdat in de geur alles zo kenmerkend voor hem samenkomt: gedroogd fruit, bloemen, ‘heilig’ hout en een lichte gourmandnoot in een oriëntaalse setting.

Ik ruik in Santal Majuscule zoveel andere Lutens-geuren. Om een paar te noemen: Sa Majesté la Rose, Arabie (beide 2000), Chergui (2005) en natuurlijk zijn geuren waarin sandelhout ook de hoofdrol speelt: Santal de Mysore en Santal Blanc (beide 2001).

Tenslotte: interessant Serge Lutens die sandelhout uitlegt. Kwam het tegen op internet: ‘Zoals je weet is er een brede variëteit van sandelhout. Sandelhout uit het Mysore-gebied is tegenwoordig nauwelijks meer voorhanden. Alleen illegaal. Niet toen ik het gebruikte voor Santal de Mysore en Santal Blanc. Wat Santal Majuscule betreft, het is gemaakt van Australisch sandelhout, die ik zo heb bewerkt dat op het einde het onmogelijk was om te achterhalen of het nu afkomstig was uit India, Australië of waar dan ook. Wat mij interesseert is, wat ik er mee kan doen. Als je Australisch sandelhout alleen gebruikt dan krijg je een treurig en armoedig sandelhout’.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Dit zijn de hoofdingrediënten van Santal Masjuscule: sandelhout, honing, cacoa, kruiden en de Arabische ‘attarroos’. Maar je ruikt zoveel meer. In de opening is er fris-droge toets van gesuikerd gedroogd fruit. Ofwel het idee van Turks fruit (foto): beetje mandarijn, beetje perzik, beetje ananas, beetje citroen met een vanille-achtige ondertoon. Zoet, maar ook een beetje zurig (alsof je geraniumblad langs je gezicht strijkt).

En dan komen hand in hand sandelhout en een enorme zoete roos op het toneel. Doen ze ongelooflijk sierlijk. Want de roos-ondertoon, eigen aan sandelhout, wordt hierdoor benadrukt. En het ‘treurige en armoedige sandelhout’ zelf krijgt een enorme luxebehandeling van Lutens.

Hij bepoedert het met cacao, lakt het met honing. En door over dit alles legt hij een voile van kaneel, kruidnagel en volgens mij ook steranijs. Maar het mooie: de geur wordt niet te gourmand. De melkachtige noot sandelhout verandert door de cacao en kruiden niet in ‘chocoladehout’, chocolademelk. Je blijft klassiek sandelhout en een klassieke roos ruiken, ‘actueel’ gemaakt door het gedroogde fruit en gourmandnuances.

RUIK & VERGELIJK

Vorig jaar verschenen ook twee pure geuren gemaakt van Australische sandelhout die zo rijk, droog, vol en ‘vloeibaar’ zijn dat je bijna het idee hebt dat je het echte sandelhout uit India ruikt.

Hermès – Hermesessence – Santal Massoia (2011)

Tom Ford – Private Blend – Santal Blush (2011)

VETIVER LORENZO VILLORESI

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op september 1, 2012
Geplaatst in: GEURENALFABET V, KLASSIEKERS DIE JE GEROKEN MOET HEBBEN, NICHE. Getagd: , , , , , . 2 reacties

PERFECTE FUSIE VAN EEN KLASSIEKE EN NICHE VETIVER

Jaar van lancering: 1984

Laatst aangepast: 01/09/12

Neus: Lorenzo Villoresi

Ik heb vannacht toch vreemd gedroomd! Ik had een parfumerie geopend. En om op te vallen, was die dus echt anders dan alle anderen, want er was slechts één soort geur te koop: vetiver. De naam ‘La Vérité du Vetiver’. Waarom had ik deze droom, vroeg ik me af. Het zal wel mijn verbazing zijn geweest – die blijkbaar ook op het onbewuste niveau blijft doorsluimeren – over het feit dat er zoveel pure of sterk ‘angehauchte’ vetivergeuren blijven verschijnen.

Neem daar het geurgegeven dat ik gek ben op het houtige, aardse aroma met die anders-frisse ondertoom van deze gedroogde wortel oorspronkelijk afkomstig uit India. Ik ben niet de enige: het een van de geliefdste geuren bij mannen. Logisch dat elk oud en nieuw parfumhuis er wel een (of meerdere) in het assortiment heeft (gehad). Mijn winkel had meer dan 100 vetivers. En terwijl ik aan een klant uitlegde waarom die van Lorenzo Villoresi anders was, werd ik wakker badend en zwetend in… vetiver – lekker!

Tenminste ik rook er nog naar, want ik was met Villoresi’s Vetiver naar bed gegaan om hem op met te laten inwerken… En toen ging ik voor de leut even tellen. Carven, Givenchy, Guerlain, Annick Goutal, Chopard, Tom Ford, Chanel, Serge Lutens, Kenzo, Montale, Roger & Gallet, The Different Company, Prada, Giorgio Armani, Etro, Jo Malone, Dior, Frédéric Malle, Creed, Hermès, Farmacia SS Annunziata, L.T. Piver, Santa Maria Novella, Hugo Boss, Andy Tauer, L’Artisan Parfumeur, Paul Smith, Azzaro, Lanvin, Dolce & Gabbana. Dertig stuks. En als ik nu even heel goed ga zoeken in mijn database zullen er nog wel zeventig bijkomen…

Lorenzo Villoresi’s Vetiver – jammer dat de flacon niet ‘vetivergroen’ is – is eigenlijk een oudje. Want uit 1984. En ‘terugruikende’ kun je stellen dat het een fusie is van de klassieke vetiver (die het lichte, frisse en zonnige aspect benadrukt) met veel vetivergeuren uit de nichesector van na 2000 die vetiver voorzien van een intens donker, zwoel en rokerig aura. Maar wat vooral aan zijn Vetiver opvalt is de exotische kruidigheid, terwijl de geur toch een onmiskenbaar luchtig karakter behoudt. Heel klassiek. Heel mannelijk. En een uitkomst voor mannen die vinden (en gelijk hebben) dat de vernieuwde Vetiver van Guerlain (2000) niet kon tippen aan de vintageversie uit 1963.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Bij de eerste spray kom je terecht in een fris hesperide-wolk van bergamot, petitgrain, rozenhout en lavendel die een mooi groen accent krijgt door een prachtige munt- en galbanumnoot. Dan ruik je door het hart van neroli (ruik ik niet echt), salie en selderij (die dus wel) al de eerste notie van vetiver (foto), die als het ware beplakt is met komijn en nootmuskaat. Mooi droog en donker gekruid.

Nu begint de droge, houtige en aardse vetiver alle aandacht op te eisen, en weet dat ‘hij’ het voor een perfecte ‘pure’ vetivergeur niet kan stellen zonder zijn ‘aardse broeders’: eikenmos, patchoeli, sandel- en cederhout. Hoe langer op de huid, hoe duidelijker ook de sensuele ingrediënten zich laten gelden: musk en tonkaboon ‘verzegeld’ met het subtiele musky-groene engelenzaad. Raar maar waar: Vetiver doet me denken aan zonnig, een beetje smeulend stro op een net geploegde akker aan de rand van een oud bos waarover een gourmand regenbuitje is gevallen. Gewoon heel erg mooi, heel erg degelijk.

RUIK & VERGELIJK

Heeft u even… Deze ‘moet’ ik nog bespreken vind ik :

Montale Vetiver de Sables (2004)

Andy Tauer Vetiver Dance (2008)

The Different Company Sel de Vetiver (2006)

Dior – La Collection Couturier Parfumeur – Vetiver (2010)

Mona di Orio – Les Nombres d’Or – Vetiver (2010)

Dolce & Gabbana – The Velvet Collection – Velvet Vetiver (2011)