CELEB FRAGRANCES

KATE’S KOSMOS

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op januari 4, 2024

Geplaatst in: CELEB FRAGRANCES, ECO, ENTERTAINMENT, GEURENALFABET S. Een reactie plaatsen

HOLY WATER, HOLY MARKETING, HOLY SHIT

‘FOR SOUL, SELF, SPACE’

Over de met heel veel filters genomen sfeerfoto’s, kun je hilarisch en/of dieptriest van de gedachten wisselen. Maar waar je het meest aan kunt ergeren is natuurlijk de British Vogue. Die heeft Sacred Mist – een bodymist met heilige-helende werking en nog meer blablabla beautybestanddelen – onderscheiden met ‘The Vogue Beauty Awards Winner 2023’. Dat gaat lekker snel.

Van wie is het? Nou wat leuk, voormalig über-supertop-model Kate Moss. Moss heeft sowieso een hele fijne, intieme band met het invloedrijke modeblad; kijk voor de lol eens op Youtube. Vogue vraagt zich natuurlijk niet af of Moss nu de allerlaatste en/of de allersloomste is die ‘iets in de beautysector’ met body & mind doet. Of een pionier is die aan deze veronderstelde helende producten een nieuwe, meer eco-bewuste draai heeft gegeven.

Dokter Deepak Chopra – soort van new age paus – is in ieder geval heftig onder de indruk: ‘This fragrance is truly unique!’ Hij liegt in ieder geval met een indrukwekkende footprint, want afgaande op de ingrediënten – enkele zijn Kate’s favoriete essentiële oliën – zie ik niets ‘geestverruimends’ en holistisch aan dit water. Bergamot, oranjebloesem, geranium, jasmijn, tuberoos, zwarte peper, ylang-ylang, cederhout, tonkaboon en eiken-kate-moss. Klassieker dan klassiek. Tijdloos mag ook. Kosmisch eveneens prima. Yves Rocher waarom niet?

Zou het echt waar zijn? ‘Sacred Mist is geïnspireerd en ontwikkeld door Kate samen met Victoria Young in haar Engelse plattelandstuin’ – die van Kate of die van Young? Vervolgens werd het ‘geformuleerd in de oudste parfumerie van Frankrijk’ – welke parfumerie dat dan wel moet zijn, wordt niet vermeld. Interesseert de ‘investigate beautyblogger’ van de British Vogue natuurlijk ook geen reet. Nogal eco-logisch: het is gemaakt conform de huidige hippe verkoopwetten. Dus vegan, recyclebaar en de grondstoffen zijn niet geoogst door hedendaagse ‘tot slaaf gemaakten’.

Volgens mij is Moss van plan een alternatief beauty-imperium op te zetten: op haar site kun je ook al gezichtscrèmes, een nectar voor body & hair bestellen. En thee, en ‘love letters’, en geeft ze gratis allerlei tips betreffende boeken met verhelderende inzichten en iets met tarot. Binnenkort waarschijnlijk gevolgd door ecologische coke en biologisch afbreekbare afvalproducten.

Voor je het weet wordt ze een directe concurrente van Gwyneth Paltrow die met haar Goopsite en -producten al zeer succesvol is – wereldberoemd werd ze ermee toen ze met een geurkaars kwam die niet kut rook, maar er wel naar rook: This Smells Like My Vagina.

Nog iets positiefs te melden misschien Geurengoeroe? Nou vooruit, de naam van haar bedrijf is natuurlijk wel leuk gevonden: Cosmoss. En, wat maakt het in the end uit van wie je je upscale beautyproducten koopt, want betalen doe je in negen van de tien gevallen veel te veel. Meaning: de prijs staat no way in verhouding tot de productiekosten en de kwaliteit. Durf ik ongeroken gif op in te nemen. Cosmoss ‘for Soul, Self, Space’ EDP 100ml € 145,00. Reality check: het beroemdste parfum ter wereld, EDP 100ml, kost bij Ici Paris XL € 125,00.

BILLIE ELLISH

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op juni 19, 2022

Geplaatst in: CELEB FRAGRANCES, Uncategorized. Een reactie plaatsen

IK DURF NIET, IK WIL NIET

Ik dacht dat de parfumindustrie echt driedubbel maal vier plus een miljoen genoeg had van celeb-fragrances. Maar dan komt er een lekker gekke jonge zangeres met vreselijke persoonlijke privé-issues (vrij vertaald: opgroeien) om de hoek kijken waar haar miljoenen fans zich denken mee te kunnen/moeten identificeren. Gisteren hadden deze fans zelfs in Amsterdam de kans al voor haar optreden flauw te vallen vanwege de ondraaglijke hitte.

Dus succesvol, dus kassa, dus – ja hoor – producenten staan in de rij om haar een fantastic fragrance fancy aan te bieden. Let wel, hier spreekt een ouwe lul die zich toch nog niet aan de indruk kan onttrekken dat het concept nogal liefdeloos en hapsnap in elkaar is geflanst.

Eerste associatie: dat mallotige merk Les Beaux Arts waar – letterlijk – de buitenkant belangrijker was dan de inhoud. Resulterend in over de flacon ‘uitgelekte’ lichamen die je een esthetisch, artistiekerig idee van een kunstparfum moesten geven. Ik heb nog eens goed gekeken: de vergelijking gaat eigenlijk niet op. Maar iets klopt.

De flacon dus: alsof de guillotine in ere is hersteld. Waar staat zo’n doorgesneden hoofd voor? Ik wil niet weten wat de pr-marketingmachine hiervoor allemaal voor bedacht heeft. Dualiteit, gespletenheid, het afgesneden voelen – zal toch wel niet?

Trouwens, ik wil de geur niet eens ruiken. Heb mijn grenzen. Ja hoor, the usual suspects. Ja hoor, zoals gewoonlijk staat alles mooi op papier. Gesuikerd rood fruit (voor vrolijke adolescenten) in de opening met mandarijn. Het hart: hoe eerder we bij een gourmand-drydown zijn des te beter. Dus roos, aan de kant, moven, opschieten, hurry hurry, vanille, cacao, tonkaboon, musk en meer blur- bevorderende zwoelmakers nemen de boel over. Volgens mij is de afronding synthetisch-wise killing, moet haast wel voor dat geld. Blijkt deze première toch too heavy, too sensual (kan me niet indenken, maar toch) een ‘eau fleuri’-variatie is snel in the making.

Ik had uit ‘het nieuws’ begrepen dat Billie nogal eigenzinnig en onafhankelijk was. Blijkt niet uit deze snel neergezette geur. Mocht Ellish toch niet aanslaan, misschien kan ze dan haar naam verbinden aan producten die haar ‘demons & enemies’ (leuke naam voor tweede geur) kunnen weghouden, onderdrukken en wat zo niet al. En bij Action is altijd ruimte op de plank. Daar zag ik ooit Fame (is dat al weer tien jaar geleden?) van Lady Gaga staan voor zes euro nog wat – plus gratis Lady Gaga-zonnebril! Zelfs daar hadden haar ‘little monsters’ geen zin in.

IN MEMORIAN: THIERRY MUGLER

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op januari 26, 2022

Geplaatst in: CELEB FRAGRANCES. 2 reacties

DE MAN DIE EEN REVOLUTIE IN DE PARFUMERIE TEWEEGBRACHT

R.I.P: REST IN PERFUME, REST IN PEACE

Had ik niet verwacht, niemand eigenlijk: in het jaar dat zijn premièreparfum – Angel – zijn dertigjarig bestaan viert, overlijdt de bedenker en naamdrager: Thierry Mugler, deze fantastische en – cliché I know – compromisloze ontwerper die zélf de afgelopen twee decennia een opvallende transitie doormaakte. Van een A*Men (zijn eerste mannengeur), dus een gewone, slanke aantrekkelijke man, naar een opgeblazen, über-gespierde Alien (naam van zijn tweede geur; ook voor de man), een uiteengespatte spierbundel, een karikatuur; een experiment, een mislukte schets voor een humanoid.

Voor mij onbegrijpelijk, maar daar gaat het niet om. Feit is, dat hij in de parfumerie voor een nieuwe standaard heeft gezorgd – en dat is knap, want dat gebeurt zelden – met de introductie van gourmand, ofwel een parfum geïnspireerd op geuren en aroma’s die je in de fijne banketbakker ruikt.

En dat deed hij op onorthodoxe wijze, door een aantal bijna vergeten gebruiken in de parfumerie te herstellen overgoten met een Hollywoodsaus. Dat moest ook wel, want Mugler had een ‘wereldvreemd’ beeld van vrouwen. Geen treurigstemmende burgertrutdoorsnee maar bigger than life-versies met een fetish randje die hij vanaf de jaren negentig steeds verder verfijnde: de femme fatale, de diva, de stoeipoes, de keiharde zakenbitch, de sirene, de sprookjesprinses, de vamp, de gothic princess, de heilige, de onschuldige belle of the ball. Voor al deze vrouwen en die vrouwen die het in het diepst van hun gedachten willen zijn (de meeste dus) lanceerde hij in 1992 Angel. Slogan: ‘Méfiez-vous des Anges’.

Naar verluidt liet hij zijn publiek zo lang – zijn directe concurrent Claude Montana lanceerde zijn inmiddels bijna vergeten Parfum de Peau in 1986 – omdat hij parfum serieus nam en niet als een product dat je lanceert, promoot, om het snel te vervangen door een nieuw (daar is hij anders over gaan denken; al die variaties die op Angel verschenen: ik ben de tel verloren).

De flacon gevormd naar een hemelse ster – volgens Mugler aards symbool van schittering en succes – is door hem zelf ontworpen en sommige edities zijn navulbaar; in veel parfumerieën staat een ‘engelbewaarder’ waar je je lege flacon weer kunt bijvullen (en er is een loyaliteitsprogramma; Mugler The Circle).

Met deze bewaarder/’fontein’ werd een oud gebruik in de parfumwereld in ere hersteld. Ik weet niet of sinds de overname door L’Oréal van Muglerparfums (van Clarins) deze verkoopmode nog wordt gehanteerd. Nog een nadeel van de L’Oréal-deal: de compositie is aangepast, volgens sommige Angel-aficionado’s met rampzalig gevolg. En de voornaam is na de overname vervallen.

Angel is vernieuwend-revolutionair door aan het oriëntaalse patchoeli-motief vernieuwende noten afkomstig uit de patisserie toe te voegen. Denk honing, karamel en chocolade – natuurlijk in overdrive. Nu is dit gourmandthema zó uitgekauwd, dat ik het bijna niet meer kan ruiken. Alhoewel – Candy van Prada met zijn mix van karamel en gelaagde benzoïne (zonder dat het te kleverig wordt) vind ik de laatste tijd weer lekker warm.

Dat Angel zich heeft weten te nestelen in de top – en er nog steeds zit – komt natuurlijk ook door de opvallende campagnes en de limited editions (zoals Big Bang voor de millenniumwissel en het twintigjarig bestaan). Die doen precies wat parfum vermag: clichés tarten of juist vet bevestigen, verwondering oproepen en prikkelen.

Opvallend: de eerste geur die een ontwerper presenteert is ook vaak de beste, de bestverkopende. Geldt eveneens voor A*Men (1996). Hier manifesteert zich een ander succesingrediënt van Thierry Mugler: hij liet de mensen (en zijn modellen lachen). Geen depri heroine-chic en hologige gothic, nee ‘when you smile, I can see, you were born, born for me… ‘.

Zie je terug in deze mannengeur. A*Men kun je lezen als ‘een man’ of als ‘amen’, de zegen die je na het gebed uitspreekt. Mugler bedoelt waarschijnlijk beide, want A*Men (geflankeerd door een reeks interessante variaties waarvan sommige nog steeds te koop) is een geur voor mannen gezegend met een gezonde dosis lef, humor en viriliteit: je ruikt’m wanneer iemand hem draagt. Let trouwens op de flacon: chic, hypermodern en perfect passend in het Angel-universum: de ster ‘uit’ dit parfum vind je ‘in’ de flacon als een ingeslagen meteoor terug. En de geur: bijna een Angel-kloon maar door een flinke scheut koffie ‘mannelijk’ gemaakt.

ZAL DE INTRODUCTIE VAN ‘FLUÏDE’ GEUREN OOK EEN PRIJSBIJSTELLING BETEKENEN?

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op september 19, 2020

Geplaatst in: AANBIEDINGENBAK, ACHTERGROND, CELEB FRAGRANCES, ZOU VERBODEN MOETEN WORDEN OF NIET?. Een reactie plaatsen

WAT IS DUUR?

Was een ongeveer een half jaar geleden in het nieuws: het College voor de Rechten van de Mens had zich gebogen over de veronderstelde discriminatie van vrouwen in de kappersbranche. Die betalen dus meer dan mannen. De klacht was ingebracht door – volgens mij – een Nederlandse vrouw die zich wat mij betreft zich hier terecht druk over maakte.

Ik weet ook niet meer wat de uitkomst was en of die er überhaupt als is geweest. Maar laat dit college dan ook even zijn licht schijnen over een product waarbij het prijsverschil tussen een mannelijke en vrouwelijke versie navenant flagrant is: parfum.

Gemiddeld 25 procent. Hoe kan dat nou? Want ingrediënten, productie, marketing en promotie vallen allemaal in dezelfde prijscategorie. Toch blijken vrouwen gevoeliger voor het spectrum aan romantische, filosofische, emancipatorische, geile en – trending – politieke boodschappen van wat parfum al niet vermag.

Check de site van Gucci: Guilty pour Femme 90 ml eau de parfum € 113,00. Guilty Pour Homme eau de toilette (dus minder geconcentreerd) € 90,00. Double check volgens de site van Chanel: No 5 100 ml edp € 139,00. Blue de Chanel 100 ml edp 118,00.

De luxe merken weten al langer dat dit beleid eigenlijk ‘onhoudbaar’ is en kwamen begin 2000 met een chique oplossing in kleine kring: het kopiëren van de nichebeweging – juist ontstaan uit onvrede over de achteruit hollende kwaliteit van déze luxe merken – die met in eerste instantie kwalitatief betere grondstoffen geuren leverde vrij van geslachtsetiket. Maar appellerend aan het snobgevoel van deze gender free-gebruikers, ging de prijs niet omlaag, maar juist omhoog: gemiddeld twee à drie keer (of nog meer).

Met het recent omarmen van het ‘inclusivisme’ hebben deze luxe merken zichzelf in een lastig pakket gebracht. Want als geslacht (en ras) in het ‘keuzeproces’ van de consument er niet meer toedoet, ‘moet’ je dan prijstechnisch ook één lijn trekken? Gaat voorlopig niet gebeuren omdat de consument het nog niet wil.

Op de eerste plaats: volgens mij vindt 99 procent van de wereldbevolking bijna het nog steeds bijzonder prettig om als man of vrouw te worden aangesproken als ze dat respectievelijk zijn. Zéker niet als fluïde – de huidige ‘woke’-omschrijving van geuren na uniseks, gender free, gender neutral en beyond gender. Ten tweede: mocht het prijsverschil ooit worden gelijkgetrokken door de luxe merken, dan wel conform de uitstraling van het desbetreffende huis.

Dus ‘duur’. De eenvoudige reden: een geur is in negen van de tien gevallen een cadeau dat je schenkt of ontvangt. Niets iets dat ‘toevallig’ in de aanbieding was bij de Douglas, Etos of Action. Zo ja, dan wordt aan je generositeit getwijfeld. Chanel weet dat: als een van de weinige parfumhuizen doet het nooit aan opruimingen, ‘acties’ en kortingen.

Als je bestedingspatroon overeenkomt met de voormalige assistente van Paris Hilton – Kim Kardashian – dan lach je natuurlijk om de prijs van Shumukh van Spirit of Dubai. Kostte – in 2019 – 1.295,000 dollar en werd gepresenteerd als het duurste parfum ter wereld. Naam betekent grappigerwijs: ‘het hoogste verdienen’. Let op de hoogte van het geheel: 1.97 cm – even lang als uw Geurengoeroe. Hoeveel ml in de flacon zit, is hem niet duidelijk geworden.

Te duur? Zou zo maar kunnen. Dan een troost: Chanel levert sinds kort parfumextracten uit de Les Exclusifs-lijn in nóg exclusievere uitvoeringen. De eerste Coromandel. Naam: Maisons d’art coffret. Inhoud 50ml. Gehuld in een Baccarat-flacon en geplaatst in een bijzondere ‘etalage’. 40 exemplaren wereldwijd. Nieuw: Beige. Slechts 25 exemplaren. Prijs: 10.000 dollar.

Was ik Kim, Beyoncé, Drake, Elon (Musk), Kanye (West) – dan zou ik deze geuren lachend naast me leggen of aan hulpen in de huishouding geven en gewoon zelf een te duur parfumhuis openen. Dat zoiets lucratief kan zijn, bewijst de man van Beyoncé.

Jay Z werd in 2014 officieel de eigenaar van Champagne Armand de Brignac van de familie Cattier die al sinds 1763 champagnedruiven verbouwt. Onder de naam Ace of Spades verkoopt Jay Z flessen voor 300 dollar per stuk en die zijn zoals dat heet niet aan te slepen. De limited editions eveneens, zoals Blanc de Noirs Assemblage Two (A3) uit 2019. Slechts 3535 flessen. 1000 dollar per stuk. Als hij zijn naam op een parfum plakt en hij presenteert het met dezelfde bling-bling, succes gegarandeerd. En dan kan zijn vrouw eindelijk inzien dat haar celebgeur-avontuur letterlijk en figuurlijk wel genant cheaper-de-cheap-cheap was. Rise is al heel lang te koop tegen een afbraakprijs bij Action, en nog wil bijna niemand ze hebben.

HOE RUIKT ONZE KONING, HOE RUIKT ONZE KONINGIN?

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op september 17, 2018

Geplaatst in: CELEB FRAGRANCES, EDUCATIE, ENTERTAINMENET. Een reactie plaatsen

PARFUMS GEDRAGEN OP HET ALLERHOOGSTE NIVEAU

EN: HET VERSCHIL TUSSEN NICHE EN KETENGEUREN…

Er circuleren op internet talloze lijsten waarop de favoriete geuren staan gebruikt door celebs, mensen bij wie blauw bloed door de aderen stroomt en andere mensen die om de een of andere redenen beroemd zijn (geweest). Het voordeel/het nadeel: deze lijsten zijn niet te vertrouwen. Ik kan een lijst samenstellen, helemaal uit mijn duim gezogen – niemand die het volgens mij gaat controleren omdat we a: dood worden gegooid met dit soort trivia en b: het mensen het níet echt interesseert.

Meer een leuk ‘onderwerpje’, een fait divers als een redactie het weer eens aan inspiratie ontbreekt – komt vaker voor dan je denkt. Leuker is het volgens mij om bekende mensen ongevraagd van een parfumadvies te voorzien.

We beginnen goed en wel op het hoogste niveau: onze koning, onze koningin. Die vallen trouwens – heel grappig en/of juist heel triest – bij de #dewakkerkrantvannederland onder de categorie lifestyle. Ik bedoel maar: ziet die ze toch gewoon als franje/bladvulling, net zoals ‘geurtjes van beroemdheden’.

Wilem-Alexander en Máxima zouden volgens www.parfumaria.com en www.geurengoeroe.com nóg meer indruk maken wanneer de door hen gedragen geuren hun ‘blijde intochten’ subtiel van tevoren zouden aankondigen, zouden vooruitsnellen tijdens bezoeken in het rijk (overzeese delen included), tijdens onderonsjes met ‘bevriende staatshoofden’ in ‘droomkastelen’ en op ‘droomlocaties’, op staatsbezoeken of als ze heel belangrijke, maar dan ook heel belangrijke conferenties bijwonen.

Mochten beide koninklijke hoogheden na het zien van dit pafumpraatje getrieerd raken: de hofdames en –heren kunnen ten allen tijde contact met ons op nemen – als solo en/of duo-adviseur – voor een parfumadvies op maat.

W-A EN M

SOPHIA EN ANDERE ACTRICE- EN SOAPOPERASTERRENPARFUMS

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op juli 31, 2017

Geplaatst in: ACHTERGROND, CELEB FRAGRANCES. Een reactie plaatsen

REMEMBER THE EIGHTIES?

Actrices en parfum. Het is een logische combi met magnetische werking op de consument. Maar tijdelijk ambassadrice zijn van Chanel of Dior is toch wat anders dan een geur onder eigen naam lanceren. Was een echt jaren tachtig-dingetje. Sophia Loren deed het ook en con umorisimo! Tenminste…

Ik was los van haar acteerprestaties – men neme Una Giornata Particolare, men neme A Countess from Hong Kong, men neme Two Women – al verliefd op haar vanwege het beste celeb-kookboek ooit uitgegeven: In Cucina con Amore. Op de cover blijkt de filmgodin ook nog een keukenpriesteres van een hogere orde: Sophia Loren. Haar knappe koppie geflankeerd door twee über-übersized pollepels. En het allerleukste: gefotografeerd con umorisimo! Als je je zo laat schieten dan moet je gevoel voor humor hebben. Iets wat je van de huidige generatie celebs niet kunt beweren. Ze tonen het in ieder geval nauwelijks in het openbaar – lachen maakt rimpels zichtbaar, breekt hun sterrenstatus.

En nu blijkt (bleek eigenlijk) La Loren (of is het nu La Sophia?) ook het lachen te stimuleren met haar parfum Sophia. Gelanceerd in 1981 door Coty – voormalig grootgrossierder in celeb fragrances. Tenminste afgaand op één van de advertenties bij deze campagne gebruikt. Ze staat zelf niet afgebeeld, wel drie hopelessly outdated granny’s (uit de jaren dertig, veertig, vijftig?) met ieder een gezichtsuitdrukking bepaald so not passend bij de boodschap die het parfum gewoonlijk wil uitstralen: van links naar rechts respectievelijk zelfverzekerd-argwanend, hevig teleurgesteld in het leven en ‘kom maar op!’. Een duidelijk bewijs dat parfum ook ‘parfun’ kan zijn.

Ik kan me niet indenken dat Coty deze advertentie ooit heeft gebruikt. Eerder dat het de bewerking is van een lolbroek. De andere wel gelijk de televisiepromoclip, want die voldoen helemaal aan de romantische boodschap die parfum over het algemeen heeft. Zeker begin jaren tachtig toen de parfumwereld nog stevig onder de invloed was van Yves Saint Laurents Opium (1977). De begeleidende slogans van Sophia maken het duidelijk: ‘Wear it with a passion’ en ‘Always magnificent never the same’.

Deze clip loopt ‘grappigerwijs’ parallel met de glitz & glamour van de tv-soap Dynasty (eerste uitzending 1981) waarvan de hoofdrolspelers ‘in hun rol als’ in 1984 hun acteursnamen verbonden aan een geur: Forever Krystle (‘The love that lives forever’), Carrington (‘The essence of a man’) vijf jaar later gevolgd door Joan Collins’ Spectacular – de naam zei genoeg een slogan was dus overbodig.

Terugruikend kun je stellen dat Sophia het eerste famous actress-parfum is. Het succes – was het er een? – bracht Catherine Deneuve ook op een idee. Deneuve werd gelanceerd in 1986. Flopte jammerlijk (terwijl de geur echt geweldig was) omdat de actrice dacht dat haar naam voldoende was en ze ook geen zin had (zo gaat het verhaal) in de klassieke parfumpromotie: big launch, guest appearences op tv en op tournee langs belangrijke shopping malls. Terzijde: Karl Lagerfeld deed het bijvoorbeeld wel met zijn KL (1983) – hij bezocht hiervoor zelfs de Amsterdamse Bijenkorf. Ik weet niet of Elizabeth Taylor op de hoogte was van Sophia en Deneuve, maar haar White Diamonds (1991) geldt als het meest succesvolle actriceparfum ooit. Zou een van de redenen zijn dat ze de geur niet naar zichzelf vernoemde, maar naar een van haar passions?

Nog een ding dat opvalt: in vergelijk met de huidige celeb-fragrances krijg je met die van jaren tachtig zoveel meer waar voor je geld. Het mag je smaak niet zijn, maar er is écht aandacht besteed aan de compositie zelf, aan de afwerking, aan de details, aan de flaconnage. Logish de ‘gedachte’ van de doorsneeconsument in gedachten houdend: parfum is duur dus moet het ook als zodanig gepresenteerd worden. Dus geen basic rechthoekige flacon (nu ook zo populair in de nichebranche) met doorsneedop. Kijk ook naar de geur van de man, van de vrouw die een parodie maakt van alle ouderwetse actrice-glamour: Rupaul presenteert Glamazon (2013).

En wat leuk voor haar: Sophia Loren maakt nu een comeback. Als (wel of niet gelifte) godin van het witte doek, als Italiaanse mamma, als keukenprinses, als renovatie-expert, als stylinginterieurstyliste in de nieuwe geur van Dolce & Gabbana: Dolce Rosa Excelsa (2016). Rijkelijk overgoten met een oer-Italiaanse, oer-Siciliaanse saus gevuld met clichés die er zo dik bovenop liggen dat het hinderlijk wordt en waar Dolce & Gabbana inmiddels het patent op hebben. Het modeduo steekt wat dat betreft de tomatenpastasaus-romantiek van Bertoli naar de kroon.

SOPHIA CON AMORE

MAN EN PARFUMGEBRUIK TOT VOOR KORT MINDER NORMAAL DAN JE DENKT

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op september 23, 2016

Geplaatst in: ACHTERGROND, CELEB FRAGRANCES, MOET JE ECHT RUIKEN, Uncategorized. Een reactie plaatsen

“I CRIED ALL THE WAY TO THE BANK”

PLUS: TOP TIEN ‘OLD SCHOOL’ MANNENKLASSIEKERS

Doordat Jan met de Pet sinds het begin van de jaren tachtig met volle teugen geurtjes test, sprayt en (tax free) koopt, zou je bijna denken dat in de decennia daarvoor je parfumeren als man alleen in bepaalde kringen vanzelfsprekend was. En dat klopt dus. Maar niet zoals je wellicht verwacht. Met wel heel merkwaardige gebeurtenissen tot gevolg.

liberace-in-the-fifties-1 Bestaat toeval? In mijn behoefte aan een andere interpretatie van het vermaledijde story telling in de parfumerie en lifestylekringen, stuitte ik tijdens een avondje Wikipediaën – hobby van me: tik een naam in die je interesseert en kijk waar je drie uur later terechtkomt – op Liberace. Zoals bekend verondersteld: een van de meest flamboyante entertainers die de wereld ooit heeft gekend. Volgens mij is Lady Gaga zijn geestelijk – uitgedaagde – kleinkind, maar dat is een ander verhaal.

In goede smaak-kringen gold hij vanzelfsprekend als ongekend kitsch en über-über the top camp avant la lettre. Het mallotige: het ontkennen van Władziu Valentino Liberace (1919-1987) dat hij homoseksueel was. ‘Zo schattig!’ moet je dan tegenwoordig zeggen. Zijn hele leven heeft hij tegen dit ‘vermoeden’ bij het grote publiek gestreden. Met als een van de meest absurdistische hoogtepunten/dieptepunten à décharge/à charge – tismaarnet hoe je ernaar kijkt – die hij in stelling bracht tijdens een proces dat hij in London in 1956 aanspande vanwege aangedane smaad.

De link met geurf? Nog even geduld. In The Daily Mirror omschreef columnist Cassandra (William Connor) Liberace als – hier volgen slechts enkele high lights – “the summit of sex, the pinnacle of masculine, feminine, and neuter. Everything that he, she, and it can ever want… a deadly, winking, sniggering, snuggling, chromium-plated, scent-impregnated, luminous, quivering, giggling, fruit-flavoured, mincing, ice-covered heap of mother love”. Een omschrijving die duidelijk impliceerde dat hij… gay was.

Liberace antwoordde in eerste instantie telegrafisch met een zin die begint met “What you said hurt me very much” en eindigt met de legendarische en inmiddels door veel andere onberoemde en beroemde mensen geciteerd: “I cried all the way to the bank”. Tijdens het proces herhaalde Liberae dat ‘he was not homosexual and never had taken part in homosexual acts’. Hij won mede op basis van door Connors denigrerende omschrijving ‘fruit-flavoured’ – Amerikaans slang voor homo. De £8,000 schadevergoeding die hij kreeg, deed Liberace tegen de journalisten herhalen “I cried all the way to the bank!”

Let wel: hij droeg toen nog niet – net zoals zijn collega Elvis Presley – de more is better glitter- en glamoutfits, maar gewoon een klassieke smoking tijdens zijn optredens. Dit werd door een voormalig journalist van de Daily Mirror – Revel Barker – gebruikt als titel van zijn boek waarin hij het proces minutieus op basis van transcripties, rechtbankverslagen en interviews beschrijft: Crying All the Way to the Bank (2009). Een gedeelte van het proces werd voor een uitzending van de BBC serie Reputations ‘nagehoorgespeeld’.

Zie en luister vanaf 17.10. En dan in het bijzonder vanaf 19.03 waarin Liberace vragen moet beantwoorden over zijn eau de toilette-gebruik. Herhaal dit nog een keer. Herhaal dit nog een keer. Dan realiseer je je pas dat je eigenlijk niet weet wat je hoort. Je krijgt eerder de eerder indruk in een sketch van Monty Python’s Flying Circus te zijn beland in plaats van een doodserieuze rechtszaak. Je vraagt je af waarom the beat generation niet eerder is begonnen te meppen op de gevestigde orde – wat een partij verstikkende en geborneerde saaiheid in het naoorlogse Great Britain.

Met welke cleane geur toiletteerde Liberace zich in those days? Had ik graag willen weten. Want tot in de jaren vijftig van de vorige eeuw was geurgebruik bij mannen alleen in bepaalde kringen populair: de elite. Getuige de speciale made to measure-colognes die onder meer de Creeds en de Guerlains voor diverse mannen maakten waar blauw bloed door de aderen stroomde. En natuurlijk ‘mannen uit artistieke kringen’ – lees : homo’s – waarvan sommige natuurlijk ook van adel waren.

Je komt bij het in kaart brengen wel uit op de klassieke top tien van old school mannengeuren plus twee gender free. Of gebruikte Liberace, net zoals Sergei Diaghilev, Guerlains Mitsouko (1917) ‘by the dozen’?

Fougère Royale Houbigant (1881)

Jicky Guerlain (1889)

Blenheim Bouquet Penhaligon’s (1902)

Mouchoir de Monsieur Guerlain (1904)

Colonia Acqua di Parma (1916)

Knize Ten (1924)

Pour un Homme Caron (1934)

Snuff Elsa Schiaparelli (1937)

Special for Gentlemen Le Galion (1947)

Moustache Rochas (1949)

Eau Fraîche Christian Dior (1953)

Pour Monsieur Chanel (1954)

liberace-and-elvis-in-the-fifties

3121 PRINCE

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op april 24, 2016

Geplaatst in: CELEB FRAGRANCES, GEURENALFABET CIJFERS. Een reactie plaatsen

PRINSES-HEERLIJK WIT BLOEMENBOEKET

PRINS-POP-UP-PERFUME-FLOP

Jaar van herlancering: 2007

Laatst aangepast: 24/04/16

Neus: Adriana Medina

Model: the very good fotoshopped artist formely known as…

Foto/videografie: onbekend

Flaconontwerp: onbekend:

Concept & realisatie: Revelations Perfume and Cosmetics Inc

PRINCE BOTTLE Moet Geurengoeroe bijna meedoen met een trend! Hellup! Bij het overlijden van een ‘DWDD’-persoonlijkheid met wereldomspannend bereik in populariteit een bijdrage ‘in geur’ leveren. Mijn bespreking van David Bowie’s favoriet trok opvallend veel meer bezoekers. Dus.

Over de doden niets dan goeds, maar ik had niet zoveel met Prince. Dat ‘androgyne gedoe’ van hem, vond ik nooit echt smaakvol, niet overtuigend en had voor mij niets vernieuwends. Zijn Purple Pain, sorry Purple Rain, deed me denken aan het klassieke schilderij Huilende Zigeunerjongetje – pure kitsch.

Waar ik een zwak voor had – liefhebber als ik ben van mannen op hoge hakken – zijn kittige dansmarietjes ogende schoeisel. Dat dan weer wel: Sign of the Times: door de begeleidende video een prachtig muzikaal statement.

Wat vele niet weten, of willen weten: Prince heeft zijn naam ook verbonden aan geuren. Of beter gezegd: één. In 2007 verscheen 3121 genoemd naar zijn album een jaar daarvoor verschenen. Veel plezier heeft hem dit geuravontuur trouwens niet opgeleverd. De producent Revelations Perfume and Cosmetics Inc zei tegen hem: ‘See you in court’.

De reden Prince kwam zijn gemaakte afspraken niet na. Hij had blijkbaar geen zin – geef hem eens ongelijk – in de gewone klassieke hurly burly van parfumpromotie. Zoals live aanwezig zijn bij in store-lanceringen, interviews en het weggeven van samples tijdens optredens. Cost him dearly als je de berichten op internet moet geloven. Mag ik even afrekenen: $3,948,798.58. De rechter oordeelde dat ‘the evidence presented by Revelations supported the company’s claims of fraudulent inducement, fraud, and tortious interference and awarded its out-of-pocket losses’.

WAT 3121 IK EIGENLIJK?

Ik was in 2007 op vakantie in Amerika en zag in Macy’s New York de stand waar 3121 werd gepromoot (zonder Prince). Erop af. Ik was utterly teleurgesteld: androgynie al lange tijd een hot topic in de parfumerie, schitterde door afwezigheid. Vreemd voor een artiest waarvan wordt beweerd dat hij zo scherp waakte over zijn imago. Beweert ook de producent met het inwisselbare ‘ge-bla-bla-bli-ge-bla-bla-bla’-marketingjargon: ‘Prince was involved at every step of the way of the evaluation of the fragrance… He loves fragrance; he burns candles at every meeting. He burns candles in his suite, his home, so he’s a very fragrant person’.

PRINCE Wat ik rook was een vol-klassieke, vol-vrouwelijke witte bloemenmelange, een ‘prinsesheerlijke geur’ die niet door de compositie, maar door de boodschap juist aan kracht zou hebben gewonnen als die ‘Prince-androgyn’ werd gepromoot. Not dus. Kocht de geur dus niet. Ik heb 3121 een half jaar geleden weer geroken op een rommelmarkt in Brussel. Ik dacht nog de flacon te kopen – meer leeg dan vol – maar de verkoopster vroeg € 50,00. Dikke doei madammeke!

En ach ja, de geur is niet verkeerd: ‘alle’ witte bloemen zijn parfumpresent maar niet sierlijk-natuurlijk: bergamot, jasmijn, gardenia, oranjebloesem, lelietje-van-dalen, tuberoos en ylang-ylang geven een volbloemige, maar niet versgeplukte indruk. Wat wordt versterkt in de basis door een te scherpe synthetisch van ‘geklaarde’ patchoeli, sandel- en cederhout met een op het eind een al te opeisende witte musk. Wel, to my surprise, een romig effect in the end, maar bekoren…

3121 doet me een beetje denken aan Madonna’s eveneens geflopte tuberoos-geïnspireerde Truth or Dare (2012). De verwachtingen hooggespannen, de belofte wordt niet waargemaakt.

Jammer dat Comme des Garçons niet eerder is gestart met het uitnodigen van celebs in their own right voor een ‘private perfume’ – dan had 3121 echt anders geroken – ‘verwarrend androgyn’. Trouwens, de geur is nog steeds te koop en voor de geef (ga naar www.frugo.com). 100 ml voor € 14,95. U leest het goed 100 ml voor € 14,95.

PRINCE SYMBOL

SMASHINGLY BRILLIANT DIANA VREELAND

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op februari 5, 2015

Geplaatst in: CELEB FRAGRANCES, GEURENALFABET S, NICHE, OPVALLEND PARFUMNIEUWS. Een reactie plaatsen

WHO THE V IS DIANA VREELAND?

‘PAIS EN VREE’ IN DE MEDITERRANEE

Jaar van lancering: 2015

Laatst aangepast: 05/02/15

Neus: Clement Gavarry

Model: ‘Dianne Vreeland’

Concept & realisatie: Alexander Vreeland

Flaconontwerp: Fabien Baron

Who the V is Diana Vreeland? Geurengoeroe weet het maar al te goed, maar wie van de nieuwe generatie (zelfbenoemde) mode- en stijlkenners zegt deze naam iets? Ze is echt een oudje uit een long gone periode die weliswaar nu in de belangstelling staat door de vintage-trend.

Tenminste als je daar al het schoons en moois onder verstaat dat na de eerste wereldoorlog werd geproduceerd maar langzamerhand in de vergetelheid is geraakt en door nieuwe generaties herontdekt. Ik had helaas geen tijd haar kleinzoon te interviewen tijdens de persdag van Skins afgelopen maandag in http://www.harvestandcompany.com (Amsterdam). Misschien doe ik dat binnenkort eens tijdens een Skype-sessie. Is wel nodig, want ik heb wel een aantal vragen.

Zoals: waarom vond hij het niet eerder de hoogste tijd zijn beroemde oma te eren met een parfumkwintet dat het beginpunt moet zijn van een luxe brand opgebouwd rondom een vrouw uit de betere kringen met smaak die bekendstond om haar excentrieke esthetische opvattingen en dit anderen kon ‘opleggen’.

Eerst tijdens haar ‘stylingjaren’ bij de Amerikaanse Harpers Bazaar, later door haar legendarische hoofdredacteurschap bij de Amerikaanse Vogue. Haar vergelijken met Anna Wintour (een van haar opvolgers) en Carine Roitfield (ex-hoofdredacteur Franse Vogue)… dan doe je Diana Vreeland geen recht en tekort. Die vertalen meer wat in de lucht hangt en laten de adverteerders gezellig op hun schoot zitten.

DV COLLECTION

Dan Diana Vreeland! Zij was een kunstenaar die naar mode keek als een kunstenaar: dus ongeziene accenten benadrukken en linken leggen die de lezers niet zo snel zien. Prikkelen, uitdagen zonder ‘schok-om-schok’-effect. Niet zo vreemd dat mensen in het huidige smaakcircuit verlangen naar zulke uitgesproken persoonlijkheden. Niet te verwarren met de kleindochter van Liberace – Lady Gaga – en andere door stylisten in elkaar geknutselde fashion freaks. Wordt vervolgd.

De geuren zijn genoemd naar ‘kreten die zij zo graag slaakte’ als ze weer eens iets zag dat ‘her eye let travel’. Ik had die graag live willen horen. ‘André (Courrèges), Perfectly Marvelous those shoes!’ ‘Coco (Chanel), Simply Divine that coupe!’ ‘Helena (Rubinstein), Extravagance Russe those colors!’ ‘Elsa (Schiaparelli) just two words: Outrageously Vibrant that evening cape!’ ‘Chris(tian Dior), darling that whole collection is Absolute Vital!’ ‘Yves (Saint Laurent), that robe… Smashingly Brilliant, ticket of the season!’

Het kan niet anders: in mijn gedachten schreeuwen haar geuren, sprankelen van kleuren en gaan de confrontatie aan met heersende conventies, ervaar je ‘waarom-zijn-ze-er-niet-eerder-op-gekomen’-combinties. In ieder geval niet door proefpanels gladgestreken geuren, wel angels die aangenaam steken.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

En dat ruik je dus absolutely surprising niet in Smashingly Brilliant – de nieuwe loot aan de Vreelandparfumboom. Ik kan me daarom nu maar één excuus indenken: dit is een time out-parfum dat je laat bijkomen van de andere door mij nog niet geroken vijf – die volgen nog.

Op Capri. Ik weet: ooit toevluchtsoord van de madding crowd voor the happy few, maar inmiddels afgegleden tot een Disney Experience voor de massa. Had kleinzoonlief niet een ander meer tot de verbeelding sprekend hide away kunnen vinden in de vergeelde fotoboeken waar zijn crazy granny graag verbleef – een tropisch paradijs waar de zo weinig gebruikte champaca de lucht bezwangerd tijdens nachtelijke uren.

Er is niets mis met de geur, maar het is toch wel erg ‘been there, done that’. We lezen: ‘A play on contrasts, the fragrance combines the zesty freshness of citrus notes with a deep textured background. The burst of lemon oil and calabrian bergamot is enhanced with aromatic notes of verbena, basil and juniper berries. A luxurious heart of geranium lemon creates a bridge to the sensual dry down of suede accord and enveloping woods, offering a trail of mysterious depth and raw elegance’.

Je krijgt wat je leest: een verfrissende bries op basis van citrusnoten vastgehouden door een in suède verpakte houtbasis. Mooi gedaan. Best wel prettig dat groene randje van ijzerkruid en basilicum – maar dat biedt L’Occitane ook in zijn Verveine-colognes. En als je een aantal Blu Mediterraneo’s van Acqua di Parma mengt, kom je ook aardig in de buurt wat Smashingly Brilliant biedt. Met andere woorden: zeer toegankelijke niche. Als het contrast tussen de citrusnoten en suède was aangescherpt, ge-overdosed dan was je dichter in de buurt gekomen van een geur die een Smashingly Brilliant indruk maakt – ook volgens Diana Vreeland herself volgens mij. Even Alexander Vreeland skypen. Wordt vervolgd.

WOMAN CHRISTINA AGUILERA

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op december 3, 2014

Geplaatst in: CELEB FRAGRANCES, GEURENALFABET W, TRENDANALYSE. Een reactie plaatsen

VROUW MET EEN MISSIE

EN: HET BEELD VAN DE VROUW VAN NU IN DE PARFUMERIE

EN: ‘VERPAKKINGSBEDROG’ GEVAT IN GEUR

Jaar van lancering: 2014

Laatst aangepast: 03/12/14

Neus: onbekend

Ambassadrice: inderdaad

Fotografie/fotoshopping: Mark Liddeil

Parfumclip: Mark Liddeil

Ik vroeg me af of ik Woman wel moest bespreken. Want er zijn geen celebgeuren meer die nog tot de verbeelding spreken. Maar ik werd aangetrokken door verpakking en dacht: ‘Daar zit een joekel van een flacon in, minstens 150ml!’ Ik woog de omdoos: te licht voor zoveel inhoud. Bij opening blijkt de 50ml-flacon letterlijk vast te zitten in een overbodig oversized plastic binnenverpakking van de minst denkbare kwaliteit. Wat blijkt: over dwars past de flacon er drie keer in.

Toen dacht ik ‘toch maar wel doen’, want even kijken hoe Christina Aguilera over het milieu denkt. Inmiddels ook een trending topic by influentials. Tussen de goede doelen die ze een warm hart toedraagt – waar haalt ze de tijd vandaan: abuse, animals, cancer, creative arts, gay/lesbian support, rape/sexual abuse, slavery/human trafficking, homelessness, poverty – is ook nog plekje voor enviroment. De schat. Wat ze precies op dit gebied doet, wordt duidelijk op http://www.examiner.com: Aguilera ondersteunt Defenders of Wildlife. Fijn dat ze de habitat van wilde dieren wil beschermen en ik geloof dat de bedreigde soorten niet direct hinder ondervinden van deze overbodige te xxl-verpakking, maar indirect wel. Enviroment friendly is het in ieder geval niet. Vreemd dat de licentiehouder van haar geuren – Procter & Gamble – niet heeft ingegrepen, want deze multinational cares a lot about the enviroment.

Op de Belgische site staat: ‘Duurzaamheid draait om het opnemen van verantwoordelijkheden om een betere levenskwaliteit te kunnen blijven garanderen voor mensen, met respect voor het milieu en de planeet. P&G streeft er naar om de ecologische voetafdruk te beperken in elk aspect van de levenscyclus van een product: te beginnen bij de grondstoffen – waarbij ook gekeken wordt naar hernieuwbare en gerecycleerde materialen – tot de productie, het gebruik bij de consument thuis en het punt waarop de gebruiker de lege verpakking weg gooit. Duurzame ontwikkeling is ook de motor achter meer compacte, energie-efficiënte producten en geoptimaliseerde verpakkingen die leiden tot minder afval en transport’. Juist.

Over de geur: als Christina een geur Woman noemt, nou dan… weet je het wel. En zij kan het weten, überwoman als ze is. Ze beslaat het hele scala van vrouwelijk lekkers: van vaudeville-boudoirpoes (Voulez-vous coucher avec moi?) tot kruisloos achterbuurtsletje met stijl (Dirrty). Van geblondeerde pin-up zwijmelvrouw for the boys overseas (Back to Basics) tot emphatische moeder met luisterend oor (Beautiful). She’s got it all en wil het met je delen in geuren. Woman ‘is voor de vrouw die zich zelfverzekerd genoeg wil voelen om haar ultieme vrouwelijkheid te tonen’. En Aguilera vervolgt: ‘Met de jaren realiseer ik em steeds meer wat het voor mij betekent vrouw te zijn. Wanneer een vrouw dicht bij zichzelf staat, straalt ze meer kracht, zelfvertrouwenen sensualiteit uit. En dat blijft niet onopgemerkt. Ik heb Woman gecreëerd als een ode aan de vrouw in ons allemaal. Ik wil ervoor zorgen dat vrouwen zich krachtig en sensueel voelen, want dan zijn ze immers op hun allervrouwelijkst’.

Volgt nog een lang relaas over de totstandkoming van de foto’s en de video-opnamen. In het kort: de samenwerking was geweldig inspirerend voor Aguilera: ‘Mark Liddeil heeft op de set een sfeer gecreëerd waarin ik me helemaal thuisvoelde en echt mezelf kon zijn als vrouw’.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Maar wat is eigenlijk ware vrouwelijkheid gevat in een geur? Ga je af op het beeld of de inhoud? Op dit moment ‘regeren’ drie boegbeelden in de ketenparfumerie. Diors J’adore (1999), Chanels N° 5 (1921) en Lancôme’s La vie est belle (2011). Respectievelijk onbereikbare vrouwelijkheid met goddelijke aspiraties verbeeldt door Charlize Terzon. Ongelooflijke knappe, jaloezie bevorderende next door ‘buurvrouwelijkheid’ tot leven gebracht door Gisele Bundchen. Tweede feministische golf-bevrijde vrouwelijkheid met supersize me tandpasta-smile – Julia Roberts. Inhoudelijk betekent dat respectievelijk een keuze tussen een overvol klassiek bloemenboeket, diffuse onbestemde bloemenabstractie en iris verpakt door de banketbakker.

En hieronder bungelt een goedkope vrouwelijkheid. Goedkoop in de zin van prijs, presentatie en parfum waarvoor de betere parfumerie zich inmiddels schaamt die trots in de etalage of duidelijk zichtbaar in de winkel te zetten. Of het moet wel heel slecht met ze gaan… En in deze categorie valt – het zal u niet verbazen – Woman. Die voelt zich, net zoals de meeste celebgeuren, het meest thuis in de drogisterij tussen de door het grote publiek niet goedgekeurde designergeuren en via de parallelhandel verkregen ketenparfumerietoppers.

De geur een typisch voorbeeld van een fruitychouly: heel veel fruit in de opening die middels een zogenaamd bloemenboeket in de basis verdrinkt in een suikerzoetheid. Natuurlijk kan ik specifieke ingrediënten detecteren, maar ze maken zo’n doffe, ongeïnteresseerde indruk. Alsof ze zijn geplukt lang voor ze rijp waren. Er is geen ontplooiing. Eerst een mierzoete, maar scherpe (niet in de zin van pittig) peer omringd door roze peper en lychee. Aan de magnolia in het hart ontbreekt het aan de typische frisse tinteling die tegelijkertijd fluweelzacht is. Viooltjesblad, meestal goed voor een groen-energieke toets ontgaat me. In Woman draait het om de basis waarin je snel terecht komt: een honingachtige ambernoot smeuïg gemaakt door tonkaboon en sandelhout, en overgoten met Aguilera’s fetish-ingrediënt – witte musk.

GEURENGOEROE

P.O.P: POPE OF PERFUMES