annick goutal

Alle berichten die annick goutal zijn getagd

MISS AURA SWAROVSKI

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op september 9, 2013
Geplaatst in: GEURENALFABET M. Getagd: , , , , , . Een reactie plaatsen

OP WEG NAAR HET GELUK IN EEN WOLK VAN FLADDERENDE VLINDERS

Jaar van lancering: 2013

Laatst aangepast: 09/09/13

Neus: Alienor Massenet, Véronique Nyberg

Model: onbekend

Fotografie: Shona Heath, Tim Walker

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE MISS AURA SWAROVSKI CAMPAIGNHet lijkt er op dat hoe meer bepaalde diersoorten in de vrije natuur uit het zicht verdwijnen en/of bijna het loodje leggen, ze in de ‘geleefde’ fantasie een steeds meer belangrijke rol spelen. Neem de vlinder: nauwelijks zie je deze poëtische pracht nog door de lucht dwarrelen. Terwijl in ‘sprookjesland’ ze in zwermen voorbij komen als symbool voor vrolijkheid, verliefdheid en vrijheid, geluk en verandering. Niet alleen in films en muziekclips, ook in de parfumwereld vliegen ze vaak voorbij.

Het begon ‘lang geleden’ met Annick Goutal; de dop van haar parfumflacons verbeelden twee elkaar kussende vlinders (geïnspireerd op een art deco-flacon die ze ooit had gekocht). Mariah Carey doet het al jaren het dunnetjes over en in een parfumpromotieclip (ben vergeten welke) van Britney Spears was het eveneens vlindergefladder van jewelste.

Ook in Miss Swarovski gaan we de vlinders achterna. Dit parfum is in het bijzonder gemaakt ‘voor jonge vrouwen die hun vleugels spreiden. Want zij geloven – nog wel – in hun dromen; zoeken naar gelukssymbolen die ze begeleiden op weg naar een gelukkige toekomst in het maken van keuzes’. Niet voor niets staat de vlinder voor uitzonderlijke transformatie: van onooglijk larf (kind) en rups (tiener) tot een insect van uitzonderlijke gratie (jonge vrouw). En dat geldt volgens Swarovski zowel voor kristal – nog steeds de core business van het luxemerk: ‘Beide geven een positieve en stralende impuls van verandering in kleur, licht en schoonheid’.

Nu een iets duidelijker profielschets van de draagster: ‘Miss Aura is voor stralende, gracieuze en vrolijke vrouwen die glimlachen naar het leven… en het leven beantwoordt haar glimlach. Het geluk draait om haar! Haar geheim? Ze bezit een onzichtbaar en toch heerlijk waarneembaar gelukssymbool: haar aura, haar parfum’. Ik wist het niet, maar volgens Swarovski ‘vertelt een legende dat, om een droom uit te laten komen, je deze aan een vlinder moet toefluisteren. De vlinder neemt de wens mee de hemel die te realiseren’. Ga we eens proberen…

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE VLINDERSTRUIKDe flacon is afgewerkt met een wervelwind van uitvliegende vlinders (mooi gedaan) die ‘een gelukbrengend nectar bij zich met zich meedragen: één druppel op de huid is voldoende om geluk en schoonheid te onthullen’.

Hiervoor ‘verzamelden de vlinders de essentie van de mooiste bloemen, die een aura van vreugde en plezier creëert rondom de jonge vrouw die het draagt’. Verder meldt het persbericht dat Miss Aura bestaat uit drie ‘geheime’ akkoorden met ieder een magisch effect. Nemen we natuurlijk niet helemaal serieus. Geheime akkoorden bestaan eigenlijk niet (meer) in de parfumindustrie en wat het magisch effect betreft: geloven is ruiken, ruiken is geloven.

Knap: de lychee die voor Miss Aura werd gekozen is niet te klef, te kermis-zuurstokachtig, niet te zoet waardoor de opening niet hinderlijk blijft plakken op de huid. Gewoon, een mooi rood fruit-accent dat wordt verlicht door zuiver roze grapefruit. Daar omheen: een krans van klimop. Ruik ik niet echt duidelijk. Deze ‘uitspatting van vreugde’ transformeert geleidelijk naar het hart: een boeket van roos, siererwt en niet geheel toevallig buddleia. Vlinderstruik (foto) in het Nederlands die – heb het gisteren nog een Brussel bos ‘ter controle’ geplukt, zie foto onder – zweeft tussen amandelpoederig heliotroop en ‘honingpoederige’ siererwt die in Miss Aura door de roos en buddleia omhoog klimt.

Het geheel, dat steeds zachter en meer poederig wordt, steunt op een bedje van vetiver, cederhout en patchoeli. Wat opvalt: hoe lang de opening zich ‘staande’ houdt in de geur; lang na het aanbrengen ruik je de lychee ondergedompeld in grapefruit nog. Alsof vlinders telkens druppels ervan op de bloemen laten vallen.

RUIK & VERGELIJK

Qua decoratie doet de vlinder het in de parfumerie goed, merkwaardigerwijze ‘in naam’ nauwelijks. Terwijl ze zoveel oproepen…

Lubin Bouquet de Papillons (1918)

Delettrez Silver Butterfly (1927),

Harriet Hubbert Ayer Papillon (1922)

L’Artisan Parfumeur La Chasse aux Papillons (1999)

Oilily Papillon (2004)

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE MISS AURA SWAROVSKI VLINDERSTRUIK

ACQUA DECIMA EAU D’ITALIE

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op juli 13, 2013
Geplaatst in: GEURENALFABET A, NICHE. Getagd: , , . Een reactie plaatsen

ECLATANT WATER

Jaar van lancering: 2013

Laatst aangepast: 13/07/13

Neus: Alberto Morillas

Concept & realisatie: Sebastian Alvarez Murena, Marina Sersale (foto onder)

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE AMALFIDe geur betekent vrijvertaald ‘het tiende water’. Waarom? Simpel: het is de tiende geur van Eau D’Italie, het sympathieke nichehuis waarvan ik – mea culpa, mea ultima culpa – nog maar één geur heb besproken: Sienne L’Hiver uit 2007. Als je die aanklikt, krijg je ook meer te weten over het hoe en waarom van het merk. Nog acht te gaan.

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE ACQUA DECIMA EAU D’ITALIE FLACONAcqua Decima – waarvan ik op de hoogte werd gebracht door www.parfumaria.com – is niet echt origineel. Wil zeggen het is een geurgenoegen – dat wel! – die de kwintenssens van de Mediterranée heeft gebotteld. En dat is natuurlijk al heel, heel, veel, veel, vaak, vaak gedaan. In dit geval een wandeling over ‘het pad der goden’: een spectaculaire route dat de Amalfi-kust verbindt met de baai van Sorrento waar je tijdens je trektocht vanaf wilde kliffen kunt genieten van de azuurblauwe Middellandse Zee. Toch maar een keer doen…

Fijn aan Acqua Decima: het hoge puur natuur-gehalte. Je hebt het idee dat je alle ingrediënten ‘persoonlijk’ in volgorde van opkomst opsnuift tijdens de wandeling. Hierdoor moet ik qua sensatie denken aan een mix van Eau d’Hadrien (1981) en Eau du Sud (1996) van Annick Goutal. Een compliment, maar het grote verschil is…

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

… de spectaculaire muntnoot. Die verlevendigt de hesperide-opening van citroen en mandarijn enorm. Die wordt hierdoor koel en minty, alsof je een citrussorbet besprenkeld met crushed munt (dus niet alleen ter decoratie zoals op de foto) verorbert en gelukkig geen associaties met tandpasta oproept. Hoewel sommigen dat wél zullen ruiken en juist prettig zullen vinden.

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE CITROEN SORBETDeze frisrillende sensatie wordt in het hart zachter door neroli en petitgrain: ook fris maar met een bloemige ondertoon. En deze ‘bloemigheid’ wordt versterkt door een flinke hedione-injectie. Ook wel bekend als waterjasmijn die in Acqua Decima doet waarom het zo geliefd is: jasmijn stralend in een door de zon beschenen zee. In één woord en dan letterlijk opgevat: eclatant.

De afronding is ‘aards’ door witte houtsoorten en vetiver (ruik je op een gegeven moment heel mooi en ‘afzonderlijk’ door de compositie heen), en zorgt er eigenlijk alleen maar voor dat de ‘citrusmunt-sorbet’ zich kan blijven handhaven. Ik meen ook, in dit geval, een prettige witte musknuance te ruiken.

Acqua Decima heeft namelijk ook een schoon en frisgewassen sensatie – maar dat kan ook verbeelding zijn. In ieder geval: een prachtige variatie op het Middellandse Zee-thema dat niet moeilijk doet maar ook niet makkelijk – lees: een, twee drie, mengen maar, hupsakee, klaar – is samengesteld. Gewoon verfijnd.

RUIK & VERGELIJK

Alberto Morillas – in 2003 onderscheiden met de Prix François Coty – heeft al vaker de Middellandse Zeegebied – zowel het ‘land’, zowel de zee – olfactorisch gebotteld:

Giorgio Armani Acqua di Giò (1994)

Acqua di Parma Colonia Intensa (2008)

Collistar Acqua Attiva (2009)

Versace Versense (2009)

Salvatore Ferragamo Acqua Essenziale (2013)

Ermenegildo Zegna Uomo (2013)

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE ACQUA DECIMA EAU D’ITALIE DE OPRICHTERS

SAFFRON – COLOGNE INTENSE – JO MALONE

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op juni 5, 2013
Geplaatst in: GEURENALFABET S, NICHE. Getagd: . Een reactie plaatsen

AANGENAAM SAFFRAAN

Jaar van lancering: 2013

Laatst aangepast: 05/06/13

Neus: onbekend

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE SAFFRON JO MALONE 3Ik heb Jo Malone wel eens de Engelse variant op Annick Goutal genoemd. De reden: beide huizen hadden, zonder dat het de bedoeling was (maar wel mooi meegenomen), voor ze echt bekend werden bij het grote publiek een hoge ambassadeurs-uitstraling. Dat wil zeggen: ze leverden het perfecte parfumcadeau voor mensen die verkeerden in ‘de betere kringen’.

Hoe vaak heb ik niet bij de Brusselse boetiek van Annick Goutal een auto met corps diplomatique nummerbord (dubbel) geparkeerd zien staan. Als je even wachtte zag je de chauffeur even later met een grote tas de winkel uit komen. Maar voor ‘hetzelfde geld’ parkeren deze auto’s nu op dezelfde plek.

Alleen, niet om bij Goutal inkopen te doen, maar bij Jo Malone die op enige meters afstand sinds 2012 een grote shop-in-shop heeft bij hét parfumniche-adres van de Europese hoofdstad: Senteurs d’Ailleurs. Want, wat hoorde Geurengoeroe in de wandelgangen van de haute parfumerie: Goutal heeft het moeilijk. De reden: de uitstraling. Het schijnt zo te zijn dat veel nicheconsumenten een beetje zijn uitgekeken op een romantische en sentimentele presentatie van parfums. Al die vlindertjes die maar blijven ronddartelen, al die bijtjes die maar blijven zoemen – a bit boring. Niche moet nu strak en zonder al te veel toeters en bellen worden gepresenteerd.

Een ander probleem: Goutal haakt te weinig in op heersende trends. Wat eerst een pre was – dat je als huis de toon zet – werkt nu blijkbaar contra. Go with the flow is nu ‘porte parole’. En die flow is heftig. Jo Malone begrijpt dat in de nichecategorie als geen ander. Sterker, je kunt – ook als echte Malone-addict – het bijna niet meer bijhouden. Sinds 2010 lanceerde het huis twintig nieuwe geuren die allemaal, ieder op hun eigen wijze, aantonen wat er leeft in de wereld van geuren.

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE SAFFFRON JO MALONE 2Een goed voorbeeld: de Cologne Intensie-lijn opgestart in 2010. Is namelijk geïnspireerd op de rijke parfumtraditie (en dus ingrediënten) van het Midden Oosten waardoor bijna elk zichzelf respecterend nicheparfumhuis of parfumhuis met een speciale niche-afdeling zich nu voor een groot deel laat leiden. In gang gezet door Montale begin 2000, maar snel gevolgd door onder meer (in alfabetische volgorde) By Kilian, Giorgio Armani, Guerlain, Maison Francis Kurkdjian en Tom Ford. To name a few.

Saffron past ook perfect in dit kader. Saffraan als belangrijke medespeler of hoofdrolspeler in een geur is nu erg ‘en vogue’. En het is erg ‘Midden Oosten’. Dat wil zeggen: de oorspronkelijke habitat van de crocus sativis ligt in dit gebied: daar heet het ‘za’faran’ wat geel betekent.

Het werd door de middeleeuwse kruisvaarders (samen met onder meer hyacint, tulp, kamperfoelie) uit het ‘beloofde land’ meegenomen. Door schaarste en daardoor hoge prijs was het toen geliefd als parfum bij de snobby elite uit die tijd. Hierdoor was de verleiding voor vervalsing aanwezig. De Duitser Findeker werd tot de brandstapel veroordeeld omdat hij het niet kon weerstaan nepsaffraan te maken: goedkope saffraan bestaat niet. Tegenwoordig wordt het voor de parfumindustrie voornamelijk in Spanje geproduceerd.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

In ieder geval: Saffron is net zoals Amber & Patchouli en Oud & Bergamot uit de Cologne Intense-serie niet typisch Malone. Geen vreugdevol, optimistisch en ‘Europees’ verkennen van lichte bloemen gecombineerd met citrusaccenten zoals bijvoorbeeld het Tea Fragrance Blends-kwartet uit 2011, maar een donkere en meeslepende geur.

Het is niet eenvoudig om saffraan (foto) als geur uit te leggen. Voor mij: droog-kruidig, stroef, bijna verbrand en beetje zoetig. Het beste vergelijkingsmateriaal: bestel in een Italiaans restaurant (als die het op de kaart heeft) risotto à la Milanese. Door de smeuïge rijst ruik je een gedoseerde kruidigheid van saffraan. Geel als de zon, gloedvol als de zon, verbrand door de zon.

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE SAFFRAANDit ruik ik ook in Saffron, alleen met dit verschil: het prikkelt meer (door roze peper) en wordt merkwaardigerwijze stoer door de enorme wierookinjectie. Dit alles wordt vastgehouden door ‘bleke houtsoorten’, maar ik neem ook een lichte patchoeli-noot waar. Volgens Jo Malone laat Saffron zich uitstekend layeren met Oud & Bergamot en Blackberry & Bay.

Mag zo zijn, alleen waarom? De geur verdient het om honderd procent puur van te genieten. En als het dan echt moet, stel ik voor – let’s go crazy: Bitter Orange & Chocolate (2012) om de geur meer gourmand te maken, of Pomegranate Noir (2005) waarmee Saffron meer ‘klassiek-sensueel’ wordt. Ik sta ondertussen open voor andere mélanges. En voor ik het vergeet: Saffron is voor mij erg uniseks. Dus mannen die de geur willen mengen, stel ik voor: Black Vetyver Café (2003)

RUIK & VERGELIJK

‘Niche-saffraan’ ook 100 procent herkenbaar in:

Comptoir Sud Pacifique Sultan Safran (1996)

Montale Aoud Safran (20??)

L’Artisan Parfumeur Safran Troubant (2002)

Libertin Louison Safran Nobile (2008)

Byredo Black Saffron (2012)

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE COLOGNE INTENSE JO MALONE

QUERELLE – PRIVATE COLLECTION – PARFUMS GENERALE

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op november 9, 2012
Geplaatst in: GEURENALFABET Q, NICHE. Getagd: , , . Een reactie plaatsen

HOMO!

HOMO?

HOMOPARFUM?

Jaar van lancering: 2007?

Laatst aangepast: 09/11/12

Neus: Pierre Guillaume

Concept & realisatie: Pierre Guillaume

Midden jaren negentig van de vorige eeuw had L’Oréal meer dan 90.000 namen wettelijk vastgelegd. Ik weet niet waar de teller inmiddels staat. Had je een naam voor een parfum bedacht, dan deed je er beter aan even de cosmeticareus te contacteren voor het geval dat. Ik heb het altijd vreemd gevonden dat zoiets kan – taal is toch ‘vrij’ – en je was/bent als parfumhuis wel heel dom als je een geur naar een al bestaande vernoemt/vernoemde of er op liet lijken. Zoals Givenchy deed met in 1986 deed met Keyrus. Leek volgens Yves Saint Laurent toch iets te veel op zijn Kouros (1981). Givenchy paste de naam aan: Xeryus. De toen heel voorzichtig opkomende nichehuizen kozen een ander traject, hadden L’Oréal helemaal niet nodig: hun geuren waren anders, dus de namen ook: Eau d’Hadrien (1981) van Annick Goutal, Palais Jamais (1989) van Etro. En sindsdien kun je het niet zo gek of origineel verzinnen: alles wordt omgezet in namen. Bekende echte of fictieve persoonlijkheden, belangrijke gebeurtenissen, historische data, ‘sferen’, fantasieën, objecten…

Ik vind het een enorme verrijking omdat je hierdoor je fantasie sneller wordt geprikkeld en je ook nog eens vaak ‘direct’ in de geur zit. Geldt ook voor Querelle van Parfums Générale. Titel van een boek van schrijver/dief Jean Genet dat in 1982 werd verfilmd door Reiner Weiner Fassbinder. Heb het niet gelezen en gezien, ken het alleen ‘van horen’. Wat ik wel weet: honderd procent homo. Dus: een ‘beperkte’ clientèle waarvoor Pierre Guillaume deze geur bedacht heeft.

En dat weet hij ook: de geur vormt onderdeel van zijn Private Collection. Niet zo gek: het speelt zich af in een bordeel voor matrozen, er wordt gedobbeld, er wordt gedronken, en wordt geruziet, er wordt geneukt. Het is erg broeierig en het ruige en duistere zeemansleven wordt er verheerlijkt. Geen zin het boek te lezen, de film te zien: denk qua sfeer aan de weliswaar zeer gestyleerde en ‘geheteroriseerde’ versie van dit geheime leven met de eerste campagnes van Jean Paul Gaultiers Le Male (1995).

Maar hoe vertaal je zoiets in geuren en bestaat er zoiets als als homogeuren? Ik weet dat tijdens mijn jonge jaren chique homo’s vooral Guerlains Jicky (1889) en Knize Ten (1921) droegen en dat toen ook – midden jaren zeventig –  ze als ‘voorlopers’ bepaalde nieuwe parfums vol overgave droegen, zoals de eerste mannengeur van Karl Lagerfeld: Cologne uit 1978, inmiddels omgedoopt tot Lagerfeld Classic. Maar dat is wat anders dan een ‘homogeur’. En dat is volgens mij toch de bedoeling van Querelle. Eerlijk gezegd: ik had me de geur iets anders voorgesteld. Ik denk bij Querelle aan een drukbezochte ‘klassieke’ leertent waar de lucht is ‘bezwangerd’ met alcohol, sigarettenrook, zweet, huid en leer. Dit ruik je gedeeltelijk in de creatie van Pierre Guillaume, want…

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

… wat je krijgt is rokerig en donker, maar zónder zweet en leer. Wel is het een fascinerende geur. Sterker de opening verbluft en overrompelt: citroen, zwarte karwij uit Iran en mirre. Ofwel fris, bittergroen en etherisch. Stijgt direct naar je hoofd. Een perfecte vertaling van het ‘sfeertje’ van een leertent. En dan de stroef-zoete noot van kaneel, die voor mij het sensuele verbeeldt, ‘hangt’ heel mooi aan de opening. Daarna wordt er snel afgedaald naar de kelders van de kroeg. Een aardse mix van vetiver, wierook, eikenmos en ambergris.

Dat zijn in feite alle basics voor een stoere mannengeur. Alleen ‘in samenwerking’ met de opening moet ik eerder aan een ander uitgaansetablissement voor homo’s denken: de sauna… want de mirre- en wierooknoten geholpen door karwij hebben iets etherisch, scherps en ook medicinaals. Met een beetje fantasie kun je dat ook interpreteren als lichaamszweet. Maar los van al dit ‘gegay’, kun je stellen dat Querelle een klassieke houtgeur is met een sterke wierooknoot (foto). En het leuke: als je goed doorruikt kun je alle noten apart detecteren.

Maar alleen, hoe verkoop je dit verhaal aan een hetero? Of hij moet op zoek zijn naar een ‘homogeur’ voor een vriend, broer, vader, zoon, neef, zwager, buurman, collega… En wat ik me in alle onschuld afvraag, is Piere Guillaume himself ook een aanhanger van de herenliefde, of presenteert hij zich ‘zo’ – zie foto onder – omdat hij ook weet dat sex sells. Be it hetero, be it gay.

RUIK & VERGELIJK

Voor zover ik weet, afficheert onderstaande geur zich ook voor de volle honderd procent als homo:

Etat Libre Orange Tom of Finland (2008)

VETIVER LORENZO VILLORESI

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op september 1, 2012
Geplaatst in: GEURENALFABET V, KLASSIEKERS DIE JE GEROKEN MOET HEBBEN, NICHE. Getagd: , , , , , . 2 reacties

PERFECTE FUSIE VAN EEN KLASSIEKE EN NICHE VETIVER

Jaar van lancering: 1984

Laatst aangepast: 01/09/12

Neus: Lorenzo Villoresi

Ik heb vannacht toch vreemd gedroomd! Ik had een parfumerie geopend. En om op te vallen, was die dus echt anders dan alle anderen, want er was slechts één soort geur te koop: vetiver. De naam ‘La Vérité du Vetiver’. Waarom had ik deze droom, vroeg ik me af. Het zal wel mijn verbazing zijn geweest – die blijkbaar ook op het onbewuste niveau blijft doorsluimeren – over het feit dat er zoveel pure of sterk ‘angehauchte’ vetivergeuren blijven verschijnen.

Neem daar het geurgegeven dat ik gek ben op het houtige, aardse aroma met die anders-frisse ondertoom van deze gedroogde wortel oorspronkelijk afkomstig uit India. Ik ben niet de enige: het een van de geliefdste geuren bij mannen. Logisch dat elk oud en nieuw parfumhuis er wel een (of meerdere) in het assortiment heeft (gehad). Mijn winkel had meer dan 100 vetivers. En terwijl ik aan een klant uitlegde waarom die van Lorenzo Villoresi anders was, werd ik wakker badend en zwetend in… vetiver – lekker!

Tenminste ik rook er nog naar, want ik was met Villoresi’s Vetiver naar bed gegaan om hem op met te laten inwerken… En toen ging ik voor de leut even tellen. Carven, Givenchy, Guerlain, Annick Goutal, Chopard, Tom Ford, Chanel, Serge Lutens, Kenzo, Montale, Roger & Gallet, The Different Company, Prada, Giorgio Armani, Etro, Jo Malone, Dior, Frédéric Malle, Creed, Hermès, Farmacia SS Annunziata, L.T. Piver, Santa Maria Novella, Hugo Boss, Andy Tauer, L’Artisan Parfumeur, Paul Smith, Azzaro, Lanvin, Dolce & Gabbana. Dertig stuks. En als ik nu even heel goed ga zoeken in mijn database zullen er nog wel zeventig bijkomen…

Lorenzo Villoresi’s Vetiver – jammer dat de flacon niet ‘vetivergroen’ is – is eigenlijk een oudje. Want uit 1984. En ‘terugruikende’ kun je stellen dat het een fusie is van de klassieke vetiver (die het lichte, frisse en zonnige aspect benadrukt) met veel vetivergeuren uit de nichesector van na 2000 die vetiver voorzien van een intens donker, zwoel en rokerig aura. Maar wat vooral aan zijn Vetiver opvalt is de exotische kruidigheid, terwijl de geur toch een onmiskenbaar luchtig karakter behoudt. Heel klassiek. Heel mannelijk. En een uitkomst voor mannen die vinden (en gelijk hebben) dat de vernieuwde Vetiver van Guerlain (2000) niet kon tippen aan de vintageversie uit 1963.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Bij de eerste spray kom je terecht in een fris hesperide-wolk van bergamot, petitgrain, rozenhout en lavendel die een mooi groen accent krijgt door een prachtige munt- en galbanumnoot. Dan ruik je door het hart van neroli (ruik ik niet echt), salie en selderij (die dus wel) al de eerste notie van vetiver (foto), die als het ware beplakt is met komijn en nootmuskaat. Mooi droog en donker gekruid.

Nu begint de droge, houtige en aardse vetiver alle aandacht op te eisen, en weet dat ‘hij’ het voor een perfecte ‘pure’ vetivergeur niet kan stellen zonder zijn ‘aardse broeders’: eikenmos, patchoeli, sandel- en cederhout. Hoe langer op de huid, hoe duidelijker ook de sensuele ingrediënten zich laten gelden: musk en tonkaboon ‘verzegeld’ met het subtiele musky-groene engelenzaad. Raar maar waar: Vetiver doet me denken aan zonnig, een beetje smeulend stro op een net geploegde akker aan de rand van een oud bos waarover een gourmand regenbuitje is gevallen. Gewoon heel erg mooi, heel erg degelijk.

RUIK & VERGELIJK

Heeft u even… Deze ‘moet’ ik nog bespreken vind ik :

Montale Vetiver de Sables (2004)

Andy Tauer Vetiver Dance (2008)

The Different Company Sel de Vetiver (2006)

Dior – La Collection Couturier Parfumeur – Vetiver (2010)

Mona di Orio – Les Nombres d’Or – Vetiver (2010)

Dolce & Gabbana – The Velvet Collection – Velvet Vetiver (2011)