Parfumproblemen van Maria. Ze snapt het niet waarom sommige geuren niet lopen: ‘Als ik ze opdoe in mijn winkel, zegt iedereen ‘wow, wat heb je in hemelsnaam op!’ En daar blijft het dan bij. Drie op een rij.
Punks in Paradise Philly & Phill (2018)
Maria van Geuren: ‘Dat sandelhout in de drydown, een herfstgeur.’
Geurengoeroe: ‘Een wierook zonder kerk die een hele leuke reis achter de rug heeft.’
The Other Side of Oud Atkinsons (2019)
Maria van Geuren: ‘Ik vind hem helemaal geweldig. Lekker die kardemom in het begin. Ik weet het, ik weet waar het naar ruikt – chai-thee.’
Geurengoeroe: ‘Helemaal geweldig. Grappig dat je die kardemom zo goed ruikt. Is dat misschien wel de grap dat met de naam bedoeld wordt dat er juist helemaal geen oud inzit, de andere kant, en dan kom je uit bij… thee.’
Porpora Tiziana Terenzi (2017)
Maria van Geuren: ‘Kijk, ik krijg echt kippenvel. Zo chic. Een echte uitgaansgeur. Sommige zeggen ‘ruikt naar sauna’… ik ben niet snel beledigd, maar…’.
Geurengoeroe: ‘Maria heeft gelijk. Portrait of Lady in overdrive. Voller, rijker, onstuimiger, ongepolijst en toch zit er een enorme chique laag onder. Zo’n geur die je graag op een feest wilt ruiken, dat je langs iemand loopt en denkt ‘mag ik even met je praten.’
Het wordt voor de parfumerie steeds moeilijker om een van hun geliefde sprookjes te verkopen: de verlokkingen van exotische oorden. Plekken waar nog alles is waarnaar je verlangt of naar moet verlangen volgens reisbureaus, enthousiaste verslagen op tv, in kranten en bladen, op internet (inclusief de nieuwe verleiders, de influencers).
Zou Thierry Wasser het regenwoud van Sumatra een keer bezocht hebben? En deze impressies aan de pr-afdeling hebben doorgegeven? ‘Diep in het hart van het Indonesische regenwoud, onthult zich een onontdekte natuurlijke wildernis. Zonlicht spat op bodem, de weelderige vegetatie wekt elk zintuig, terwijl flarden patchoeli en cederhout samensmelten met de geur van vochtige aarde onder de voeten het pad effectief vervaagt.’
Was even uit de lucht. Waarom? Algemene overkoepelende gedachte bij de verschillende ‘minor issues’ die nu spelen binnen uit buiten de grenzen: welke kant gaat het met de wereld op, en aan welke kant van de geschiedenis wil Geurengoeroe eigenlijk staan?
De een vindt het zaligmakend, de ander wordt per direct misselijk als die bij het passeren van een coffeeshop wordt getrakteerd op een wolk van wiet/cannabis/marihuana/hennep/ hasjiesj kringelend uit tevreden opgestoken stickies. Ik behoor tot de laatste categorie – krijg er direct scheurende koppijn van.
Mark Buxton vertelde mij ooit in 2014 tijdens de presentatie het boek Famous City Amsterdam (waarvan de opbrengst ging naar de non-profit stichting gelijknamige stichting voor kankeronderzoek) dat in de geur die hij speciaal voor deze gelegenheid had gemaakt – Amsterdam – ook cannabis zat, want daar associeert hij de hoofdstad direct mee (hij is niet de enige). Niet de echte cannabis, maar een combinatie van bergamot- en zwarte bes-moleculen (en nog een ingrediënt die me maar niet te binnen wil schieten). Met een effect dat voor mijn gevoel heel dicht in de buurt van de real stuff komt.
De ‘ware’ nicher haalt waarschijnlijk zijn neus er inmiddels voor op, maar Geurengoeroe niet. Hij vindt Etro nog steeds een uitstekend, interessant en aantrekkelijk merk. Geen aanstellerij, de inspiratie meestal gelieerd aan de wortels van het bedrijf en de geuren zelf: klasse, uitgebalanceerd.
De naam doet me direct denken aan een geur die ik ‘altijd’ abusievelijk verkeerd schreef: het was dus niet Splendour, maar Splendor (1998) van Elizabeth Arden. Maar volgens mij is met ou de juiste schrijfwijze. Zou daarom deze ‘splendid’ Arden niet zijn aangeslagen?
Vervolgens: ‘De eerste noten geven onmiddellijk een mix van groene stengels, gele bloemen, koele lucht en warm licht vrij’. Dat ervaar ik dus niet: groen. Ook gelukkig niet een frisse opening. Je ziet direct in de bedoeling van de geur: een fluweelachtige sensatie van bloemen, een diffuus boeket opgeroepen met oranjebloesem (absoluut), sambacjasmijn en natuurlijk mimosa (absoluut) waar een warme wind voor luchtigheid zorgt (hedione).
