GEURENALFABET Q

QUADRIFOGLIO – PARCO PALLADIANO XIII – BOTTEGA VENETA

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op augustus 3, 2019
Geplaatst in: GEURENALFABET Q, NICHE. Een reactie plaatsen

PLUKGELUK

GEPEPERD GROEN

Jaar van lancering: 2018

Laatst aangepast: 03/08/19

Neus: Aurélien Guichard

QUADRIFOGLIE BVNiemand is er niet echt naar op zoek, toch? Meer categorie toevalstreffer: het vinden van een klavertjevier. Maar, behoor je tot de gelukzaligen dan… wordt volgens Wikipedia ‘vooral door de zeldzaamheid, maar ook door de vorm – die doet denken aan een kruis – het vinden of het krijgen van een klavertjevier sinds de middeleeuwen beschouwd als een geluksbrenger’.

Elk deelblad symboliseert iets edels: hoop, vertrouwen, liefde en geluk. Maar zo makkelijk vind je dit viergebladerte niet (kant-en-klaar-klavertjevier gekocht bij tuincentra tellen niet mee). Wikipedia: ‘Afhankelijk van de abiotische milieufactoren, wordt het voorkomen ervan geschat tussen 0,01 en 0,1 procent. Ik ben er nooit op gestuit.

Mijn tuinman daarentegen lijkt er oog voor te hebben, weet het klavertjevier feilloos tussen het gras van de verwilderde tuin te vinden. Maar zonder deze ‘bij tijd en wijle’-vondsten, prijst hij zich ook een gelukkig man. En hij is het.

Logisch dat gezien de symboliek het klavertjevier om de zoveel tijd in de parfumerie opduikt. Drie die me te binnen schieten: Chance (2002) van Chanel (althans bij de lancering) en zie je haar gestileerd terug in Lolita Lempicka: Si Lolita (2009). En Four-Leaf Clover (2015) van The Library of Fragrance.

Bottega Veneta voegt zich hier nu bij. Quadrifoglio is onderdeel van de Parco Palladiano-serie. Parco Palladiano is de beroemde, streng symmetrische renaissancetuin van Villa Capra La Rotonda ontworpen door Andrea Palladio (1508-1580) – vandaar de naam – in de buurt van Vicenza (waar Bottega Veneta zijn ateliers heeft). Ze moeten een contrast vormen met de meer statige parfums van het huis.

De eerste zes uniseksgeuren verschenen in 2016. Inmiddels zijn het er vijftien. Vooral X, XI en XII (vorig jaar ‘live besproken’ met www.parfumaria.com, zie filmpje) vallen op door hun eigenzinnige kijk op hout. Bij deze drie – respectievelijk Olivo, Castagno en Quercia – kun je van niche spreken, want eigenzinnig en losgezongen van alle parfumclichés en daardoor niet bepaald crowd pleasing omdat het méér dan is ‘voorjaar’ en ‘bloemetjes’.

Quadrifoglio is dat daarentegen wel. Een en al groen voorjaarszin. En dat wordt nog duidelijker als je het vergezicht krijgt dat de neus voorschotelt: ‘Stel je de vroege ochtend van de lente voor in de Veneto. Het is rond acht uur De zon komt op. Je ziet de mist vervagen. Om me heen is er de onmetelijkheid van groen. Onder het gras zie ik een klaver met drie bladeren. Ik zie een, twee – ik zie een derde. Je pakt het op, het brengt je geluk. Het brengt je daar. Ik ruik de omgeving. Het is groen, levendig, fris en zacht’.

WAT QUADRIFOGLIO IK EIGENLIJK?

De eerste impressie bij opening: prikkelend groen, alsof verse kruiden door roze, witte en zwarte peper is gerold. Tweede impressie: alsof deze groene kruiden door een vergiet zijn gegaan – waarschijnlijk een waternoot. En dan heel voorzichtig daalt dit allemaal neer en detecteer je de nuances.

KLAVERTJEVIERjpegEen duidelijke noot van bergamot. Het pittige groen heeft overeenkomsten met basilicum met op de achtergrond een weeïge zoete noot – ik hou het op coumarine die in dit geval breed van spectrum is: van vers groen dat langzaam uitdroogt en hooi wordt. Ik vermoed ook een zweem van witte musk, want clean is de afronding zeker, maar blijft op de achtergrond doordat de peperige noten (met slierten van wierook) doorgetrokken worden naar de basis.

Moet wel gezegd: het is moeilijk om al het groen bij naam te noemen. Als ik Quadrifoglio blind had geroken, dan zou ik na lang inhaleren en nadenken op tijm hebben gegokt. Maar ik meen ook iets van oregano te herkennen. Diffuus groen dus. Mooi, elegant, maar ‘bekend’.

Het enige wat me tegenstaat is de prijs: € 265,00 is pittig voor 100ml. Niet te koop in Nederland volgens mij (ik weet niet of de Amsterdamse boetiek in de PC Hooftstraat ze heeft), maar wel op de site van Bottega Veneta.

Nog iets: het blijft toch interessant om te zien, hoe anderen een geur ervaren. Zo ruikt volgens www.thecut.com Quadrifoglio ‘naar een bord met exotische, dure niet-sla-salade-opties zoals frisée, andijvie, roodlof en mizuna (‘het Japanse zusje van ons raapsteeltje’ volgens http://www.aziatische-ingredienten.nl) en heeft het tegelijkertijd ‘de luxe van het schone verzorgde groen van een golfbaan’.

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE BOTTEGA VENETA LOGO

 

JARDIN SECRET – QUELQUES FLEURS – HOUBIGANT

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op mei 13, 2017
Geplaatst in: GEURENALFABET J, GEURENALFABET Q, NICHE, VINTAGE. Een reactie plaatsen

POEDERREGEN, BLOEMENREGEN

Jaar van lancering: 2017

Laatst aangepast: 13/05/17

Neus: Luca Maffei

HOUBIGANT JARDIN SECRET‘Altijd’ moeilijk met een naam. Laat je je erdoor leiden, afleiden of verleiden? Brengt een naam treffend de boodschap van de geur over? Difficult. Difficult. Toen ik van Jardin Secret hoorde, begon ik te lijden, dacht geen aandacht aan besteden, gewoon vermijden. Want kan het truttiger en jeetjeminahalelujahupsakee dit is wel een van de meest gebezigde clichés in lalalaparfumland.

Een geur vergelijken met een tuin en, dûh, nog geheim ook. Moet ik anno nu toch heel erg anno jaren tachtig denken: droomvrouw leent haar prachtige koppie uit aan een parfum. Herinner je je deze nog: Le Jardin uit 1982 van Max Factor gepromoot door Jane – ‘Medicine Woman’ – Seymour? Ik ook niet echt, maar ze kwam spontaan boven borrelen toen me Jardin Secret van Houbigant werd voorgesteld.

Dat was het slechte nieuws. Nu het goede: Jardin Secret is niet verkeerd, pas mal zoals de Fransen het zeggen. En ik ben niet helemaal eerlijk, want de volledige naam luidt Quelques Fleurs Jardin Secret. Maar dan nog. Hiermee wordt natuurlijk gerefereerd aan een van dé parfumklassiekers die door het ‘grote publiek’ bijna is vergeten: Quelques Fleurs (1912). Maar had het dan Quelques Fleurs d’un Jardin Secret genoemd. Geeft het net meer een vleugje poëzie, maakt het minder zakelijk, minder ‘rubricerend’. En volgens mij boor je een nieuw publiek beter aan door níet te refereren aan een klassieker. Ik zou meer de nadruk leggen op het huis zelf wat storytelling betreft. Dus: heritage, vintage, expertise en meer van dat.

Dat hebben ze natuurlijk bij Houbigant ook in de gaten, want ik lees op internet dat de geheime tuingeur gemaakt is voor jonge vrouwen. Draagt chère mama – bijvoorbeeld Jane Seymour – Quelques Fleurs, dochterlief dan Quelques Fleurs Jardin Secret. In de lijn van draagt moeders Chanel N°5, fille adorée N°5 L’Eau. De bedoeling van de geur: het reflecteert de moderne, dynamische urban lifestyle van de 21ste eeuw.

Ach ja, zal wel, gôh, is het echt? Ik zeg: nee. Aan de geur kleeft niets urban – is een vermoeid meedoen van een oud huis om maar zo hip en happening mogelijk te zijn. Is helemaal niet nodig Houbigant! De geur is eerder sentimenteel, een verdwijnen in groen lover in een níet geheime tuin (eerder een park) die je je als gesjeeste stedeling zonder achtertuintje of -platje bezoekt om op adem te komen.

WAT JARDIN SECRET IK EIGENLIJK?

NARCISIs het nu een poederregen of een bloemenregen? Wat in ieder geval opvalt: als de bloemen in de wind zijn verdwenen, resteert een guirlande van diverse soorten musk die samen een warm gevoel oproepen. Want de witte musk is slim ingepakt met een ‘warme’ variant plus sandelhout en ambrette – versterken samen het poederige karakter van de iris in het hart. Kan er niets aan doen: Lorenzo Villoresi’s Teint de Neige (2000) hobbelt door mijn gedachten. De geur schuurt heel, heel licht tegen gourmand aan, maar meer qua gevoel dan ‘daadwerkelijk’.

Jardin Secret zweeft tussen voorjaar en zomer. De regen die valt is niet te fris, maar ook niet te warm. Maar voor je deze fijne poederbloemenregen waarneemt, komt er in de opening een eerst prachtige, subtiele frisgroene opening voorbij: bergamot, mandarijn en oranjebloesem extra groen gemaakt door galbanum. Het geheim van het frisse effect van de bij elkaar geplukte magnolia roos, oranjebloesem, jasmijn, iris en ylang-ylang: narcis. Die trekt de ongeremde frisheid van de galbanum als het ware door.

Het hart is trouwens een goed voorbeeld hoe verschillende parfumbloemen kunnen resoneren als je ze laat samenwerken: er ontstaat een ondefinieerbare harmonie die staat voor klassiek-elegant genot. Je weet dat je bloemen ruikt, maar ‘iedereen’ vult de namen voor zichzelf in. Ik ruik voornamelijk: roos, jasmijn, magnolia, narcis, ylang-ylang.

Mooi gedaan. Elegante eenvoud die eigenlijk aardig dicht in de buurt qua stemming komt – schiet me in een keer te binnen – van N°5 L’Eau als je de aldehyden en het cederhout even weglaat en de narcis en een beetje poeder van Jardin Secret wegblaast.

Alleen getuigt het van meer originaliteit wanneer je als girl/jonge vrouw Jardin Secret draagt. En dat is nog niet zo makkelijk: want het blijkt dat veel vriendinnen vaak dezelfde geuren dragen zoals ze ook vaak dezelfde kleren dragen. Kopie-kudde-stam-gedrag. Logisch. Zei mijn nichtje van 21 onlangs. Dus als je Jardin Secret draagt ben je eigenlijk heel stoer en dat met zo’n ‘romantische’ geur.

PS: zit net even naar de staat van dienst van Luca Maffei te kijken. Op volle toeren! Is ook verantwoordelijk voor de nichelijn van – herinnert u zich deze nog? – Jacques Fath. Die krijgt wat presentatie betreft douze points in de categorie ‘Wel-heel-goed-gekeken-naar-de-concurrentie-met-name-Christian-Dior’-categorie.

LE JARDIN 1

LE JARDIN

COLONIA QUERCIA – INGREDIENT COLLECTION – ACQUA DI PARMA

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op juni 14, 2016
Geplaatst in: GEURENALFABET C, GEURENALFABET Q, NICHE, NICHE IN DE PARFUMERIEKETEN. Een reactie plaatsen

EEN PIEMONTESE BOSWANDELING OPGEROEPEN MET EIKENMOS

Jaar van herlancering: 2016

Laatst aangepast: 14/06/16

Neus: onbekend

COLONIA QUERCIA ACQUA DI PARMA MOODColonia Quercia: ‘Bevat de kracht van een majestueuze boom die op een symbolische manier een universum uitdrukt’. Hiermee wordt gezinspeeld op de eikenboom. Is nog meer dan een nobele en majestueuze, een heilige boom. Als ik hier verder op in zou gaan, dan ben ik over vier uur, vier dagen, vier jaar nog niet uitgeschreven. Maar met betrekking tot de geur: voor de oude Germanen was de eik een tempel en alles daar op wat groeide, zoals bijvoorbeeld de maretak had een heilige symboliek.

Mij is niet bekend of eikenmos dat ook op de bast en takken groeit (vandaar de naam) eveneens vol symboliek zit. Zoals bekend is eikenmos (Evernia prunastri) een onmisbaar ingrediënt voor de parfumindustrie – met name voor chypres. Zoals ook bekend mag daar tot teleurstelling van velen – in verband met kans op huidirritatie – nog maar een minimale ‘hoeveelheid’ voor gebruikt worden. Eveneens bekend: de parfumindustrie slaagt er steeds beter in om met alternatieven te komen die wel of niet aangevuld met een klein beetje echte eikenmos voor – bijna – dezelfde geliefde sensatie zorgt. Vol, groen, donker, vochtig, ‘bos’ en gelaagd.

COLONIA QUERCIA ACQUA DI PARMA flaconDe geur wordt wel eens vergeleken met zwarte inkt. Eikenmos wordt tegenwoordig met name in Slovenië, Bosnië en andere landen in het zuiden van Centraal-Europa in het wild geoogst dat vervolgens in laboratoria wordt verwerkt tot absolues en concrètes.

Acqua di Parma heeft volgens het persbericht het eikenmos geoogst in Piemonte: ‘Met zijn natuurerfgoed en weelderige vegetatie, gekenmerkt door de kracht van de Italiaanse eik’. En: ‘Met zijn machtige stam en volle bladerdak straalt de eikenboom kracht en bescherming uit. Uit het mos dat zich als een zacht tapijt over de schors uitspreidt, wordt een van de meest kostbare en zeldzame ingrediënten van de haute parfumerie gewonnen’.

Acqua di Parma ziet Colonia Quercia ‘als een tocht door de bossen van Piemont, als een ritueel passend bij de levensstijl van de ontwikkelde en veeleisende man. Een man die in deze natuurlijke rijkdom een erfgoed van onschatbare waarde ziet, dat moet worden behouden’.

WAT COLONIA QUERCIA IK EIGENLIJK?

Een verdomd klassieke geur. Zo klassiek dat het bijna saai wordt. Verkoop-technisch gesproken: een veilig-chique compositie voor ‘de ontwikkelde en veeleisende man’ die ‘ingrediënt-technisch’ niet op rare fratsen – framboos!, doperwtjes!, whisky! – zit te wachten. Prettig: je kunt de geur in opbouw goed volgen. De opening heeft het typische Acqua di Parma Colonia-effect: een overdosis aan zuivere, door de zon gestreelde citrusnoten – bergamot, citroen, petitgrain – die lang aanhoudt en ‘op het eind’ wordt gekieteld door roze peper die het energieke effect van deze citruspret verhoogt.

EIKENMOSHier achter houdt zich de geranium schuil (roosachtig en zoet), maar duidelijk detecteerbaar. Op zijn beurt gekieteld door fris-wrang en groen kardemon. Begeleid – ook goed ‘apart’ te ruiken – door strak, gedroogd cederhout. Een voorbode voor de houtachtige en groen gestemde basis. Eikenmos (foto) dus, elegant in balans gebracht met patchoeli die samen het ‘bos- en kreupelhout-gevoel’ goed weet op te roepen. Als ‘zoethoudertje’ is tonkaboon toegevoegd die Colonia Quercia een licht oriëntaalse toets geeft.

Maar tegelijkertijd de eikenmos en de patchoeli enigszins doet vervlakken. Voor mij was de deze eau de cologne concentrée meer ‘Piemont’ geweest, wanneer tonkaboon niet was toegevoegd aan de compositie.

Het resultaat: een perfect (Vaderdags)cadeau voor ‘de ontwikkelde en veeleisende man’. Visualisatie: de klassieke Ralph Lauren-man. Deze ontwerper heeft wat (Vaderdags)cadeau betreft Polo Supreme Oud en Polo Supreme Leather (beide 2015) in de aanbieding.

ACQUA DI PARMA MOOD2

 

QUELQUES NOTES D’AMOUR YVES ROCHER

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op december 23, 2015
Geplaatst in: GEURENALFABET Q, Uncategorized. Een reactie plaatsen

YVES – FERRERO – ROCHER

Jaar van lancering: 2015

Laatst aangepast: 23/12/15

Neus: Domitille Bertier

Modellen & fotografie: anoniem – terecht?

QUELQUES NOTES D’AMOUR YVES ROCHER LEDat Yves Rocher überhaupt nog een eurocent winst maakt. Hij biedt bijna het hele jaar door vijftig procent korting, speelt tegelijkertijd paashaas, Sinterklaas én Kerstman waardoor je eigenlijk een dief van je portemonnee bent, zoals dat heet, als je zijn geuren koopt in de overige maanden.

Zou het dan daadwerkelijk zo zijn dat de productiekosten in de parfum- en cosmeticaindustrie nog veel lager zijn dan wordt vermoed. Ja natuurlijk! Een verhelderend ‘inkijkje’ wat dat betreft, biedt de documentaire The Powder and The Glory die handelt over de rivaliteit tussen de immigranten Elizabeth Arden (Canada) en Helena Rubinstein (Polen): pioniers die van lokale huis-, tuin- en keukenbeauty internationaal big business maakten door ‘over pricing’ en het geheel een chique en Frans imago te geven. Een marketingprincipe dat zijn werking nog steeds niet verloren. Yves Rocher gooit daar nu nog eens een extra korting bovenop met Quelques Notes d’Amour: de limited edition 50ml keldert van € 54,00 naar € 29,90 (die zich onderscheidt van de reguliere versie uit 2014 door het gouden laagje op de flacon).

Feestelijk heet dat dan en dus prettige feestdagen! Uw cadeautje van Yves – Ferrero – Rocher; komt in me op de flacon aanschouwend, de geur ruikend: het gouden geglitter maskeert de mid-price inhoud. De boodschap van de geur is bijna ‘zo oud als de weg naar het parfum’ – want het gaat weer eens over de liefde. Quelques Notes d’Amour ‘vangt de euforie en het wonder van verliefd worden’. Even doortrekken in een breder verband. Noem de ‘emotie’, of de ‘passie’ die we rondom de langste dag van het jaar in mondiaal verband moeten en willen ervaren. ‘Licht zien’ en ‘vrede op aarde voor iedereen’ zijn eigenlijk ook enkele liefdesnoten.

QUELQUES NOTES D’AMOUR YVES ROCHER MOOD

Krijg je ondanks deze kijk op de liefde toch vlinders in je buik, dan heeft Domitille Bertier een wonder verricht, want dat had zij namelijk in gedachten al creërende. En had u het al gezien: het hartje op de flacon gaat door het midden gevouwen het – symbolisch? – hoekje om.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Vreemd: Yves Rocher beweert ook zijn geuren op natuurlijke ingrediënten te baseren, maar dat ervaar ik niet helemaal honderd procent in Quelques Notes d’Amour. Het lijkt wel of alle moeder natuur-verrassingen zijn vastgezet in een zoet laklaagje van ‘kermisfruit’, waardoor je eerder het gevoel hebt een geur dan een ‘echt’ parfum te ruiken.

In den beginne een overzoete noot. Want bergamot en roze peper ervaar je alsof je niest: na één ‘hatchie’ en de frisheid is voorbij, ruik je de damascena-roos in overvloed. Met al haar geliefde facetten: suikerig-zoet, honing-fruitig, bloemig-zacht. Maar dus voorzien van dat laklaagje die de roos als het ware strak trekt, het bloeien en ademen lijkt te stokken. Het effect: de roos is hier geen koningin van de tuin, maar een kermisklant.

Wat wel weer leuk is: je ruikt dit keer eens het hout echt in de basis. Komt onder andere door het ontbreken van witte musk en de diversiteit van het hout. Maar toch blijft geheel zeer beschaafd. IJl en ‘licht gerookt’ eigenlijk deze mix van guaiac, patchoeli, Australisch sandelhout en cederhout, lichtjes sensueel gemaakt met zacht-zoet en licht gekruid benzoïne (minder overweldigend, wat subtieler dan vanille).

YVES ROCHER LOGO NEW

 

QUATRE BOUCHERON

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op juni 16, 2015
Geplaatst in: GEURENALFABET Q. Getagd: . Een reactie plaatsen

PITTIGE GEPRIJSDE INSPIRATIE VOOR EEN ‘ZACHT’ GEPRIJSD GEURDUO

Jaar van lancering: 2015

Laatst aangepast: 16/06/15

Neus: Nadège Le Garlantezec, Nathalie Gracia-Cetto, Antoine Maisondieu, Christophe Raynaud

Fotografie: onbekend

Concept & realisatie: Boucheron

QUATRE BOUCHERON PERFUME DOUBLEBoucheron (anno 1858) kent een bewogen geschiedenis wat geuren (anno 1988) betreft. Door regelmatig te verwisselen van eigenaar – Inter Parfums, Sanofi, Gucci (PPR), L’Oréal, Inter Parfums – veranderde vaak de uitstraling. Met het gevolg dat onduidelijk was/is waar de juwelier geurgewijs eigenlijk voor stond/staat. Voor damesachtig, voor klassiek-mannelijke charme, voor echte chic, voor affordable luxery, voor exclusief?

Waar het nooit voor stond was ‘de jeugd van tegenwoordig’ – die meer is gecharmeerd van gadgets, modern design en easy going luxe. Toch? Iets wat trouwens voor alle klassieke, Parijse juweliershuizen geldt. Laat dat nu het uitgangspunt van Quatre pour Femme en Quatro pour Homme zijn. Of althans, zo komt het geurduo bij me over als je de campagnefoto’s ziet. Niet afstandelijk, niet onbereikbaar, niet teveel ‘juweel-chic’, maar ‘herkenbaar’. Want hoewel de modellen slechts een gedeelte van hun gezicht in dienst hebben gesteld – eerste proefopdracht? – zie je dat ze min dertig zijn. De zwartwit-styling doet de rest: helemaal hedendaags hip.

De inspiratiebron is minder laagdrempelig: de Quatre-ring. ‘Aanschuifprijs’ vanaf € 2960,00 volgens de site van de juwelier. Ook het verhaal achter deze ring (anno 2004) is niet bepaald simpel, want dat interpreteert volgens het persbericht ‘de historische waarden van Boucheron op eigentijdse wijze: elk van de vier banden vertegenwoordigt een groots moment uit Boucherons geschiedenis’.

BOUCHERON QUATRE RINGBand 1: uitgevonden in 1889, bindt de ‘double godrons’-ringen – bij uitstek het symbool van de liefde tussen twee mensen – aan elkaar. Band 2: de ‘clous de Paris’, geïnspireerd op de klinkers van Parijse boulevards, geeft de structuur van de creatie weer. Band 3: de diamant (in pavé-versie) vangt het licht op de gepolijste gouden voet dankzij de ‘spiegelinstelling’ of ‘serti miroir’-techniek (uniek voor Boucheron). Band 4: het grosgrain-motief. Samen worden die één op een flacon van ‘gebeeldhouwd’ massief glas waarvan het focuspunt uiteraard de ring zelf is die op zijn plaats blijft door een simpel aan/uit-rotatiesysteem. Snap je het niet? Inspecteer de grootste,’staande’ ring van links naar rechts…

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Twee zéér toegankelijke geuren. Quatre pour Femme (eau de parfum) samengesteld door Nadège Le Garlantezec, Nathalie Gracia-Cetto en Antoine Maisondieu, is in kort bestek een ‘citrus-geïnspireerde’ bloemengeur met zacht-poederige finish. Want de hesperide-opening van bittere sinaasappel en groene mandarijn is behoorlijk persistent: zelfs als de basis zich aandient blijf je een zekere frisheid ruiken.

Door deze citrusnoten, neem je tegelijkertijd rood fruit waar – herkenningsteken voor jeugdige vrouwengeuren. In dit geval rode bes en ‘wilde’ aardbei. Wilde is in dit geval een beetje vreemd omschreven want die bestaat niet echt, wel de grote bosaardbei (Fragaria moschata) die qua smaak verschilt van de ‘cultuuraardbei’ door zijn vollere meer subtiel-zoete, fluwelige smaak. Je kunt je natuurlijk afvragen of door het gebruik van de gewone aardbei Quatre pour Femme significant anders had geroken.

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE SAMBACJASMIJNHet beoogde effect van de opening in ieder geval: ‘sprankelend als rosé champagne’. Dan is het vooral de jasmijn (foto) die de kop opsteekt, begeleid door roos en petalia – een synthetisch ingrediënt dat de geur van roos combineert met lychee – nog meer jeugdige vrouwelijkheid dus.

De afronding is ook zeer herkenbaar: poederig sensueel (musk) met een licht strak onderlaagje van hout (kasjmier- en cederhout en ‘golden wood’). Het is in ieder geval een duidelijk contrast met het meer volwassen-vrouwelijke Place Vendôme (2013), waar vorig jaar een intense variatie van verscheen: Place Vendôme Elixir.

Quatre Pour Homme (eau de toilette) – gemaakt door Christophe Raynaud – is zoniet nóg meer easy going; een variatie op de neo-fougėre die zich kenmerkt door aan de elementen van de klassieke fougėre (bergamot, lavendel, geranium, patchoeli) moderne acccenten toe te voegen. In dit geval: limoen en viooltjesbladgroen (top), alsem (hart) en drijfhout (basis). Dat laatste bepaalt in zekere zin de toon van de geur, want Quatre Pour Homme is voor mij meer zilt-verfrissend dan aards, ondanks de toevoeging van patchoeli en cistus labdanum. En ook hier een duidelijk contrast met de duidelijk meer volwassen mannengeuren van Boucheron, met name het krachtige Jaïpur pour Homme (1997).

QUATRE BOUCHERON PERFUME WOMAN

QUATRE BOUCHERON MAN AD

QUAI DE LICES IL PROFVMO

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op januari 3, 2015
Geplaatst in: GEURENALFABET Q, NICHE. Getagd: , . Een reactie plaatsen

‘CHAUD DU SUD’

WARME IN PLAATS VAN EEN FRISSE ‘EAU DU SUD’

Jaar van lancering: 2014

Laatst aangepast: 03/12/14

Neus: Silvana Casoli

QUAI DE LICES IL PROFVMOAls ik aan de geur ruik en de naam lees, dan verschijnen in mijn gedachten diverse kades in zuidelijke contreien waarlangs zouthoutbomen vol rijp ‘pluk, mij, pluk mij’- drop groeien en waarvan het groen de verpozende wandelaars tegen de zon beschermt. Een droombeeld.

Komt natuurlijk door lices – lijkt op liquorice, dus zoethout. De realiteit: Quai de Lices – is genoemd naar Place des Lices in Saint-Tropez. En de invulling is weer gezellig cliché: de sfeer van de oude haven en de cafés waar ooit lang geleden Brigitte Bardot nog paparazzi-free van het gewone, dagelijkse leven kon genieten.

Grappig dan weer wel: afgaande op de foto’s van Place des Lices komt mijn droombeeld aardig in de buurt van ‘het echte werk’. Grappig dan weer wel: volgens Silvana Casoli heeft Quai de Lices een ander effect op de drager dan op de draagster tijdens ‘Saint-Tropez wild nightlife’. Of is het volgende tongue in cheek: ‘His fragrant skin seduces immediately. He is at once charming and elegant. He sports white linen and strikes a casual pose. He dons a Panama hat, smokes a Cohiba and sips a mimosa… The night is just beginning’.

Maar ‘worn by a woman, Quai des Lices is an instant attraction: ‘When she walks by, his look betrayes his deepest desires’. En wat gebeurt er als ze aan elkaar ruiken, in elkaar opgaan? Ik durf er bijna niet aan te denken. Ondertussen vraag ik me af wat lice nu eigenlijk betekent. Zoveel mogelijkheden: berging, bergruimte, berghok, arena, kampplaats, strijdtoneel, strijdperk, wijfjesjachthond, teef…

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE MIMOSAMisschien vreemd omschreven: Quai des Lices is voor mij een uitgepuurde Sables (1985) van Annick Goutal. Want hoewel ook ‘gourmand’ gunt Quai des Lices je meer nuances. Is Sables een dichte, ondoordringbaare wolk vol zoetigheid, Quai des Lices is een schaapjeswolk waar de wind nog effect op heeft, die de compositie lucht geeft, die de kaai van een warm-zwoel Saint Tropez verlevendigt met een briesje. De geur is voor mij hoog zomer omdat je een op een mooie manier een bepaalde, zanderige en houtachtige droogte ruikt als de citrusnoten zijn uitgespeeld. Komt op conto van dennennaalden en eucalyptus – die roepen samen zo puur Zuid Frankrijk en voor mijn part de hele Mediterranée op. Knap, die mengeling van strak-fris, beetje ijlgroen met toch zonnige ondertoon.

En wat doet de mimosa (foto) het goed in deze geur – ook zo typisch Zuid Frankrijk. De goudgele, ‘honingbolletjes’ linken sterker met de zwoele basis dan met dennennaalden en eucalyptus. Dit is mimosa dronken gemaakt (zonder dat ze er in verdrinkt) door een voor mij whisky-cognacachtige noot die verrassenderwijs tot leven komt door een stevige tabaks- en patchoelibasis. Terwijl ik moet denken aan strobloem en zoethout. Houdt Silvana Casoli mij voor de gek? Of mijn neus mij? Pas na heel lang ‘volhouden’, merk ik dat het een behoorlijk zoete, in vanille geweekte tabak is.

Ook mooi: de ‘groen gemaakte’ mimosa blijf je ruiken. Quai des Lices is een goed voorbeeld van een geur die je diep tot je moet laat doordringen. In eerste instantie dacht ik ‘aardig, vlak gourmandplezier’, maar hoe meer ik me er in verdiep, hoe meer ik ruik, hoe verder de geur verwijderd raakt van mijn vooroordeel. Het allerleukste aan Quai des Lices: eindelijk weer – eens – een ‘Eau du Sud’-geur die de warm-zwoele sfeer van Zuid Frankrijk benadrukt in plaats van het gebruikelijke koele zeewater geparfumeerd met citrusvruchten, kruiden en hout.

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE IL PROFVMO LOGO

 

QUEEN OF GOLD NAOMI CAMPBELL

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op februari 27, 2014
Geplaatst in: CELEB FRAGRANCES, GEURENALFABET Q. Een reactie plaatsen

‘CADEAUTJE VAN EEN SUPERMODEL’

Jaar van lancering: 2013

Laatst aangepast: 27/02/14

Neus: Ilias Ermenidis, Harry Fremont

Model: Naomi Campbell

Fotografie: Craig McDean

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE QUEEN OF GOLD NAOMI CAMPBELL CAMPAGNESHOTIk weet eigenlijk niet wat ik me bij een hedendaagse godin moet voorstellen. Welke religie verkondigt ze? In hoeverre verschilt ze van haar voorgangsters in oerculturen en bijvoorbeeld bij de oude Romeinen en Grieken? Welke offer(ande)s verwacht ze van ons, wat krijgen we er voor terug?

Naomi Campbell is het in ieder geval afgaande op Queen of Gold. Want de pay off luidt: ‘Begeerlijk, krachtig en vol glamour… als hedendaagse godin’. Ik wist niet dat niet-hedendaagse godinnen glamour bezaten zoals we dat begrip nu interpreteren. Maar je komt wel via Queen of Gold met deze ‘golden oldies’ in contact, want: ‘één vleugje en je vergeet de stress van de alledaagse wereld en wordt meegenomen naar lang vervlogen tijden. Stel je voor… tijden van godinnen, koniginnen en onvoorstelbare luxe’.

En van haar imposante parfumcarrière, blijkt Queen of Gold haar ‘meest verleidelijke en weelderige parfum’. En hoewel je ervoor moet betalen, niet veel dat is waar, is het ‘Naomi’s inspirerende cadeau aan vrouwen die zich begeerlijk, krachtig en vol glamour willen voelen, als een hedendaagse godin’. We hebben met iets bijzonders te maken, want Queen of Gold is ‘anders dan alle andere parfums. Onthul de krachtig van de godin in jezelf. Durf jij het aan?’

Ik durf het wel aan, maar ik ben geen vrouw, overweeg voorlopig ook geen geslachtsverandering, dus heb ik een ‘collegaatje’ gevraagd de geur te analyseren. Het betreft Maria van Geuren die, hoewel gespecialiseerd in de bovenkant van de markt, zich niet te laag acht om welk parfum dan ook te proberen en te interpreteren – geurengek als ze is. Voor haar telt niet de prijs, maar de compositie.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Dit zijn de ingrediënten volgens het persbericht: ‘Sappige, goudkleurige peer en exotische verfrissende passievrucht die alle zintuigen prikkelen. Deze spannende mix wordt aangevuld met een elegant akkoord van crèmeachtige zwarte bes die een zacht, maar verslavend gevoel teweegbrengt’. Dat was slechts de opening.

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE JASMIJN

‘Het bekoorlijke, gloedvolle hart bestaat uit een heerlijk boeket van fluweelzachte, sensuele rode roos verrijkt met het stimulerende akkoord van sterjasmijn (foto) aangevuld met de majestueuze gouden fresia, het symbool van koninklijke vrouwelijkheid’ – nooit geweten dat deze frisse bloem hiervoor staat.

Uitlopend ‘op delicate wijze in warme aanhoudende ondertonen’. Zoals sandelhout ‘verpakt in de muskachtige sensualiteit van gouden vanille vermengd met rijke, sensuele zwarte chocolade resulterend in een gouden aura en een onweerstaanbaar geurspoor’.

Maria van Geuren rook aan de geur en schrijft: ‘Bij gold krijg ik een ander beeld dan bij deze geur. Gold heeft voor mij eerder een balans tussen een zeer überchique, goede blending en ook iets klaterends alsof de zon erdoor schijnt.

Helaas is dat bij de Queen of Gold voor mij niet het geval. Als ik de noten even ontrafel en ervan uitgaande dat ze kloppen… het is me nogal wat. Een ware kermisattractie en afgaande op de noten, dan zou het een zeer spannende geur voor mij kunnen zijn.

Maar ik mis een sprankeling in de top waardoor ik een gevoel krijg en beelden van dikke fluwelen gordijnen in een te klein theater. De mix van fruit, bloemen en eetbare lekkernijen is wel weer leuk bedacht, alleen zou er meer power in mogen want de geur slaat al snel neer als bier in een glas dat niet goed is gespoeld. De schuimkraag verdwijnt al snel als sneeuw voor de zon. Dat dan weer wel: de prijs/kwaliteit-verhouding is prima. Lekker kwistig rondsprayen om de geur toch kracht bij te zetten is wel een vereiste. Helaas bij mij is het feest na een kwartier afgelopen en gaan de fluwelen gordijnen te snel open’.

RUIK&VERGELIJK

Celebrities komen en gaan in de parfumerie. Ze worden met veel bombarie op de rode loper binnengeleidt om na verloop via de achterdeur – met de aanbiedingenbak als tussenstop – te verdwijnen. We noemen Lady Gaga, we noemen Madonna, we noemen Gwen Stenafi, we noemen Celine Dion. Maar ondertussen Noami is still going strong…

Naomi Campbell Naomi Campbell (1999)

Naomi Campbell Naomagic (2000)

Naomi Campbell Exult (2002)

Naomi Campbell Mystery (2003)

Naomi Campbell Sunset (2004)

Naomi Campbell Cat Deluxe (2006)

Naomi Campbell Winter Kiss (2006)

Naomi Campbell Cat Deluxe at Night (2007)

Naomi Campbell Eternal Beauty (2007)

Naomi Campbell Seductive Elixir (2008)

Naomi Campbell Cat Deluxe with Kisses (2009)

Naomi Campbell Naomi (2010)

Naomi Campbell Wild Pearl (2011)

Naomi Campbell At Night (2012)

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE QUEEN OF GOLD NAOMI CAMPBELL PROMO

QUOROM PUIG

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op december 1, 2012
Geplaatst in: GEURENALFABET Q, KLASSIEKERS DIE JE GEROKEN MOET HEBBEN, KLASSIEKERS IN DE AANBIEDINGENBAK. Getagd: , . Een reactie plaatsen

EEN ‘UITVERKOREN’ HERFSTBOS IN DE JAREN TACHTIG

Jaar van lancering: 1982

Laatst bijgewerkt: 01/12/12

Neus: Sesbastian Gomez

Flaconontwerp: Andre Ricard

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE QUOROM PUIG‘You will be sure of the effect’, zegt de mannelijke voice over in een tv-commercial uit de jaren tachtig. Alles klopt. De setting (modernistisch, museum), de vrouw (jaren tachtig zakelijke femme fatale à Yves Saint Laurent), de man (jaren tachtig macho-veroveraar verpakt in driedelig). Alleen iets pragmatischer en meer real life dan de goddelijke gebottelde geuren van Chanel (Antaeus) en Yves Saint Laurent (Kouros) die ongeveer tegelijkertijd verschenen. Maar wel chic. Begrijpbare chic. Moet ook wel als je een geur Quorom noemt: ‘een minimum aan leden van een vergadering of vereniging om besluiten (rechts)geldig te maken’. Komt uit het oud Engels, ‘via’ het latijn: ‘quorum vos unum esse volumus’. Ofwel, ‘waarvan wij wensen dat je er een bent’. Uitverkoren dus. Eigenlijk een goede naam om die (inmiddels verloren) klassieke wereld van geuren op te roepen, waarin de man nog puur man was, vrouw nog puur vrouw.

Zover ik me kan herinneren was de geur een enorm succes. Met name in het Verenigd Koninkrijk. Had natuurlijk met de prijs te maken én de inhoud. ‘Geurtechnisch’ is Quorom een voortzetting van de krachtige varengeuren en klassieke chypres die ‘via’ de jaren vijftig, in de jaren zeventig in de wereld van coutureparfums voor de man een soort van standaard werd en nu – opvallend – nog steeds te koop zijn, maar een soort ‘tweede keus’-etiket hebben. Terugruikende: so eighties. Dus erg duidelijk.

En in het kader van ‘wel crisis, toch een geur’ is het een klassieke en veilige keuze. In ieder geval word je tijdens het dragen ervan niet raar nagekeken. Misschien eerder in verwondering omdat Quorom iets ouds en vertrouwds heeft. Noemen we tegenwoordig vintage.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Blijft een interessante geur door dat het varenconcept op het scherpst van de snede wordt gepresenteerd: eerst scherp, dan fris, dan heel even bloemig, dan kruidig, dan bosachtig, dan animaal. Samen resulterend in een stoer-klassieke mannengeur. Dus niet verfijnd in de zin van subtiel, mysterieus en ongrijpbaar. Eerder pats, boem, hupsakee, alsjeblieft. Dit is het, dit blijft het. En opvallend: lavendel, de betrouwbare begeleider van varengeuren, doet niet mee.

Eerst een behoorlijke scherpe opening die doet denken aan sauna: bergamot, citroen en grapefruit die een bittere ondertoon krijgen door alsem. Curieus de toevoeging van komijn… die geeft het een beetje een stroeve stemming. Het gevolg van deze twee dissonanten: de bloemen (jasmijn en cyclaam) in het hart krijgen geen kans hun zoete en bloemige charme te verspreiden. Wordt versterkt door dennenhars (ook verantwoordelijk voor die scherpe, beetje terpentijnachtige nuance) zonder dat het de overhand krijgt: ze houden elkaar mooi in evenwicht voor het bosgevoel in de basis zich opdringt.

Die begint eigenlijk in het hart door kruidige anjer (deze stoere, mannelijke roos), patchoeli (ruik je minder) en cederhout (ruik je des te meer) die heel mooi worden opgenomen door een krachtige mix van leer, tabak en mos. En hierover waait een overdosis wierook. Maar goed gedoseerd waardoor het geen verstikkend effect heeft op het eindresultaat. Meer slierten van mist die uit het door de aarde verwarmde gebladerte opstijgen. Mooi, stoer, mannelijk. Maar zoals gezegd: jaren tachtig-geurgenot.

RUIK & VERGELIJK

Nog een paar van die oudjes die zweven tussen een varen en een chypre… en dat zweven komt vooral omdat ze in de loop der jaren nogal eens zijn veranderd van samenstelling zodat je op een gegeven moment niet meer weet of ze nu zijn begonnen als een varen of een chypre en vervolgens een andere richting zijn ingegaan.

Silvestre Pino Silvestre (1955)

Fabergé Brut Classic (1964)

Puig Aqua Brava (1968)

Sir Irisch Moos (1969)

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE QUOROM PUIG AD

QUERELLE – PRIVATE COLLECTION – PARFUMS GENERALE

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op november 9, 2012
Geplaatst in: GEURENALFABET Q, NICHE. Getagd: , , . Een reactie plaatsen

HOMO!

HOMO?

HOMOPARFUM?

Jaar van lancering: 2007?

Laatst aangepast: 09/11/12

Neus: Pierre Guillaume

Concept & realisatie: Pierre Guillaume

Midden jaren negentig van de vorige eeuw had L’Oréal meer dan 90.000 namen wettelijk vastgelegd. Ik weet niet waar de teller inmiddels staat. Had je een naam voor een parfum bedacht, dan deed je er beter aan even de cosmeticareus te contacteren voor het geval dat. Ik heb het altijd vreemd gevonden dat zoiets kan – taal is toch ‘vrij’ – en je was/bent als parfumhuis wel heel dom als je een geur naar een al bestaande vernoemt/vernoemde of er op liet lijken. Zoals Givenchy deed met in 1986 deed met Keyrus. Leek volgens Yves Saint Laurent toch iets te veel op zijn Kouros (1981). Givenchy paste de naam aan: Xeryus. De toen heel voorzichtig opkomende nichehuizen kozen een ander traject, hadden L’Oréal helemaal niet nodig: hun geuren waren anders, dus de namen ook: Eau d’Hadrien (1981) van Annick Goutal, Palais Jamais (1989) van Etro. En sindsdien kun je het niet zo gek of origineel verzinnen: alles wordt omgezet in namen. Bekende echte of fictieve persoonlijkheden, belangrijke gebeurtenissen, historische data, ‘sferen’, fantasieën, objecten…

Ik vind het een enorme verrijking omdat je hierdoor je fantasie sneller wordt geprikkeld en je ook nog eens vaak ‘direct’ in de geur zit. Geldt ook voor Querelle van Parfums Générale. Titel van een boek van schrijver/dief Jean Genet dat in 1982 werd verfilmd door Reiner Weiner Fassbinder. Heb het niet gelezen en gezien, ken het alleen ‘van horen’. Wat ik wel weet: honderd procent homo. Dus: een ‘beperkte’ clientèle waarvoor Pierre Guillaume deze geur bedacht heeft.

En dat weet hij ook: de geur vormt onderdeel van zijn Private Collection. Niet zo gek: het speelt zich af in een bordeel voor matrozen, er wordt gedobbeld, er wordt gedronken, en wordt geruziet, er wordt geneukt. Het is erg broeierig en het ruige en duistere zeemansleven wordt er verheerlijkt. Geen zin het boek te lezen, de film te zien: denk qua sfeer aan de weliswaar zeer gestyleerde en ‘geheteroriseerde’ versie van dit geheime leven met de eerste campagnes van Jean Paul Gaultiers Le Male (1995).

Maar hoe vertaal je zoiets in geuren en bestaat er zoiets als als homogeuren? Ik weet dat tijdens mijn jonge jaren chique homo’s vooral Guerlains Jicky (1889) en Knize Ten (1921) droegen en dat toen ook – midden jaren zeventig –  ze als ‘voorlopers’ bepaalde nieuwe parfums vol overgave droegen, zoals de eerste mannengeur van Karl Lagerfeld: Cologne uit 1978, inmiddels omgedoopt tot Lagerfeld Classic. Maar dat is wat anders dan een ‘homogeur’. En dat is volgens mij toch de bedoeling van Querelle. Eerlijk gezegd: ik had me de geur iets anders voorgesteld. Ik denk bij Querelle aan een drukbezochte ‘klassieke’ leertent waar de lucht is ‘bezwangerd’ met alcohol, sigarettenrook, zweet, huid en leer. Dit ruik je gedeeltelijk in de creatie van Pierre Guillaume, want…

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

… wat je krijgt is rokerig en donker, maar zónder zweet en leer. Wel is het een fascinerende geur. Sterker de opening verbluft en overrompelt: citroen, zwarte karwij uit Iran en mirre. Ofwel fris, bittergroen en etherisch. Stijgt direct naar je hoofd. Een perfecte vertaling van het ‘sfeertje’ van een leertent. En dan de stroef-zoete noot van kaneel, die voor mij het sensuele verbeeldt, ‘hangt’ heel mooi aan de opening. Daarna wordt er snel afgedaald naar de kelders van de kroeg. Een aardse mix van vetiver, wierook, eikenmos en ambergris.

Dat zijn in feite alle basics voor een stoere mannengeur. Alleen ‘in samenwerking’ met de opening moet ik eerder aan een ander uitgaansetablissement voor homo’s denken: de sauna… want de mirre- en wierooknoten geholpen door karwij hebben iets etherisch, scherps en ook medicinaals. Met een beetje fantasie kun je dat ook interpreteren als lichaamszweet. Maar los van al dit ‘gegay’, kun je stellen dat Querelle een klassieke houtgeur is met een sterke wierooknoot (foto). En het leuke: als je goed doorruikt kun je alle noten apart detecteren.

Maar alleen, hoe verkoop je dit verhaal aan een hetero? Of hij moet op zoek zijn naar een ‘homogeur’ voor een vriend, broer, vader, zoon, neef, zwager, buurman, collega… En wat ik me in alle onschuld afvraag, is Piere Guillaume himself ook een aanhanger van de herenliefde, of presenteert hij zich ‘zo’ – zie foto onder – omdat hij ook weet dat sex sells. Be it hetero, be it gay.

RUIK & VERGELIJK

Voor zover ik weet, afficheert onderstaande geur zich ook voor de volle honderd procent als homo:

Etat Libre Orange Tom of Finland (2008)

QUELQUES FLEURS ROYALE HOUBIGANT

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op december 7, 2010
Geplaatst in: GEURENALFABET Q, NICHE. Getagd: , , , , . Een reactie plaatsen

A ROYAL PERFORMANCE?

Jaar van lancering: 2004

Laatst aangepast: 26/08/12

Neus: onbekend

Soms vraag je je af waarom parfumhuizen (of bezitters van de naam) besluiten een geur te lanceren. Hopende op extra winst is een van de redenen, dat weet ik natuurlijk ook. Het is de vraag alleen of op lange termijn juist niet het tegenovergestelde wordt bereikt. Ik heb het met Quelques Fleurs Royale. Ben ik vol waardering over de herlancering van Quelques Fleurs L‘Original, voor Quelques Fleurs Royale kan ik het nauwelijks opbrengen. Je verwacht, afgaande op de naam, een ‘veredelde’ versie van Quelques Fleurs L‘Original. Maar dat krijg je niet, eerder een ‘verpoverde’ versie. Jammer én kan je ervan weerhouden kennis te maken met Quelques Fleurs L‘Original: want als Quelques Fleurs Royale zo mager ruikt, dan moet…

En vraag ik me af: waarom concentreert Houbigant zich niet op het herlanceren van zijn legendarische klassiekers, daarmee wint de naam weer aan prestige waar het ‘recht op heeft’ in plaats van deze degradatie… Mijn gebed is trouwens al voor een gedeelte verhoord met de herintroductie onlangs van een van de beroemdste mannengeuren uit de moderne parfumindustrie: Fougère Royale uit 1882. Hoop ik zo snel mogelijk te beshrijven. Inmiddels gedaan.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Quelques Fleurs Royale poogt zoveel mogelijk trendy smaken van nu in één geur te vangen in de hoop ‘iedereen’ te plezieren. Dus een siroop-fruitzoetige opening (grapefruit, bergamot, zwarte bes) overlopend in zoet-bloemig hart – roos, jasmijn, mimosa (foto), tuberoos – in de basis ondergedompeld in een oriëntaals bad (sandelhout, amber, iris en witte musk). Voorzien van – kan er ook nog wel bij – een gourmandaccent. Acaciahoning in dit geval.

Ik ruik ook vanille, maar is niet opgegeven als ingrediënt. Alleen: de bloemen kun je eigenlijk niet detecteren omdat je na de opening direct naar de basis wordt gestuurd. En: tuberoos en mimosa toegevoegd aan de klassieke roos-jasmijn-combi ruik je altijd. Alleen ik niet in deze geur. Is volgens mij een kwestie van de kwaliteit en intensiteit van de ingrediënten.

Als die beter was geweest, had Quelques Fleurs Royale de vergelijking kunnen doorstaan met gelijksoortige versierders in het prestigesegment – zoals Les Elixirs Charnels van Guerlain (2008). Nu moet ik vooral denken aan de geuren van Christina Aguilera en Naomi Campbell. Kan toch niet de bedoeling zijn.

RUIK & VERGELIJK

Geen Quelques Fleurs Royale wat mij betreft, maar:

Houbigant Quelques Fleurs L’Original (1912, 2009)