BEYONCÉ-ORCHIDEE
RISE: BEYONCÉ WEL, DE GEUR NIET
Jaar van lancering: 2014
Laatst aangepast: 02/04/14
Neus: Loc Dong
Ambassadrice: La Beyoncé
Ik word er altijd een beetje treurig van: recente geuren die zonder pardoes in de aanbiedingenbak van de drogisterij belanden… en dan nóg niet aantrekkelijk genoeg voor de consument om die te kopen tegen afbraakprijzen. Zelfs van merken waarvan je het niet direct zou verwachten. Zoals Beyoncé. Alles wat zij aanraakt verandert in goud? Toch? Ze mag dan van tevoren haar royalties hebben gekregen voor Pulse (2012) – de consument was niet echt onder de indruk. Ook de echte diehard-fan volgens mij. Ondanks de vreemde flacon en – misschien juist dankzij – de ‘vreemde’ geur: bij Etos ligt-ie in de ramsj. Maar op haar homesite – http://www.beyonceparfums.com – wordt deze geur nog steeds ‘serieus’ aangeboden, zoals ook de voorgangers: Heat (2010), Heat Rush (2011) en Pulse NYC (2013). Midnight Heat (2012) niet.
Het probleem volgens mij: de letterlijk te goedkope benadering door Beyoncé en producent Coty. Volgens mij is de meest succesvolle female-feminist entertainer van dit moment meer waard. Komt door haar uitstraling: alles wat ze aanschaft is duur en bling-bing. De kostuums voor haar shows zijn op maat gemaakt door Thierry Mugler, Peter Dundas, Riccardo Tisci, Julien MacDonald en Dsquarded. De meubels voor haar talrijke woningen en de kunst die ze aanschaft: ze is graag geziene gast op internationale art fairs. Zo kocht ze onlangs de Crochet Chair van Marcel Wanders. Officiële prijs: $ 40.000.
Kortom, ze had niet voor de onderkant, maar voor de bovenkant van de parfummarkt moeten kiezen. Als Beyoncé een limited edition-parfum van duizend exemplaren zou lanceren voor $ 10,000 per flacon – in no time uitverkocht volgens mij. Misschien te hoog gegrepen, maar tussen deze extravagantie en wat ze nu onder haar naam op de markt brengt, liggen nog veel mogelijkheden.
Het toont maar weer eens aan dat geen enkele celebrity haar/zijn parfumavontuur als iets serieus en voor de lange duur beschouwt, als een potentiële concurrent voor de echte spelers.
Dat maakt Rise – leuke naam overigens voor een geur – maar al te duidelijk. De boodschap mag dan honderd procent Beyoncé-waardig zijn, de (uit)werking van de geur niet. De boodschap: ‘Beyoncé gelooft dat de kracht van een vrouw van binnenuit komt. Diep van binnen is ze een en al individualisme, kracht en schoonheid’. Zelf voegt de ster hier aan toe: ‘Rise moedigt vrouwen aan om al die dingen die bij hen horen te omarmen’ – ik hoor een echo van Celine Dions parfumvocabulaire.
En ik ga in dit verband voor het gemak maar niet in op het feministisch manifest – Gender Equality is a Myth – dat ze schreef voor Schriver Report… De verbindende factor in geur en presentatie is goud. Want de gouden symfonie orchidee – ‘ook wel bekend als de koningin der orchideeën’ – maar die niet in de vrije natuur voorkomt, vormt de belangrijkste noot van de geur en goud is – aldus het persbericht – ook duidelijk aanwezig in de door Ken Hirst ontworpen lange en elegante flacon; ‘een unieke combinatie van gouden accenten, kristalhelder glas, strakke lijnen en ronde vormen’.
Ronde vormen…? Pardon? Anyway, de flacon staat in ieder geval symbool voor Beyoncé’s ‘verlangen en vermogen om overal bovenuit te stijgen en is een perfecte weerspiegeling van Beyoncé’s enorme vastberadenheid en gracieuze vrouwelijkheid’. Zo, nu kan-ie wel weer Celine Dion, ik bedoel natuurlijk Beyoncé. We gaan naar de geur.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Het persbericht meldt ook dat Beyoncé ‘met Loc Dong samenwerkte om een melange van akkoorden te creëren die een blijvende indruk achterlaat’ en dat Rise een ‘intense, bedwelmende en stralende bloemengeur’ is. Tja, een probleem, want daarvoor is de geur toch echt te licht.
De combinatie van (‘gouden symfonie’) orchidee en (‘gouden’) abrikoos – klinkt op papier interessant, maar is in het parfum te vlak, te gewoon. Waarom denkt de parfumindustrie dat fans van celebgeuren alleen maar naar ‘vage bloemen’ willen ruiken. Als ze het al ruiken, want de ingrediënten die worden vermeld, ruik ik zelfs niet allemaal.
En dat zijn dus: bergamot, gouden abrikoos, basilicumsorbet, orchidee, fresia, sambacjasmijn, kasjmierhout, musk en vetiver. Bij het lezen, ruik ik in gedachten een andere geur – vol, rijp, zonnig, stralend, bloemen die met een groen randje blijven rijzen en doorbloeien uitmondend in een krachtige houtbasis – in het persbericht herfstachtig houtakkoord genoemd. Met andere woorden: een chypre.
Het idee om bergamot en basilicumsorbet te combineren, klinkt uitnodigend, maar het is te onduidelijk. Het komt niet uit de verf. Je ruikt iets ‘fris-groenigs’. En dat geldt ook voor het hart – het blijft een schets, geen statement. Iets wat je gezien de uitstraling van Beyoncé wel zou verwachten. Ik in ieder geval zou het eisen als ik haar was – ‘ik wil een overrompelende bloemengeur! Begrepen?’ – en me niet laten inpakken door de marketing miracle workers van Coty. Was deze geur samengesteld door bijvoorbeeld Mathilde Laurent achter haar parfumorgel voor de bespoke service van Cartier, dan was het wel een ‘rise to fame’-parfum geworden.
RUIK&VERGELIJK
Als Geurengoeroe Beyoncé – dream on! – was geweest, dan had Rise geroken naar onderstaade geuren. Er van uitgaand dat de orchidee haar lievelingsbloem is:
Tom Ford Black Orchid (2006)
En mocht dat volgens Coty te intens zijn voor de fans, dan maar:
L’Occitane – La Collection de Grassse – Néroli & Orchidée (2014)
GEURENGOEROE 