SCHITTEREN ALS ‘ELIZABETH THE THIRD’
Jaar van lancering: 1991
Laatst aangepast: 26/03/11
Neus: Sophia Grojsman
Elizabeth Taylor een celeb? Daarmee doe je haar geen recht. En geef je de personen die nu zo omschreven worden veel te veel credits. Ze was, zoals velen deze week al opmerkten na haar overlijden, een van de echte laatste Hollywoodlegendes. En net zoals de andere sterren die zich in dat exclusieve gezelschap bevonden, schaamde Elizabeth Taylor zich er ook niet voor haar naam te gelde te maken. Ze onderscheidde zich wel. Promootte Joan Crawford bijvoorbeeld Pepsi Cola, Marlene Dietrich sigaretten en bontmantels, La Taylor ‘ging in geuren’. Met succes. In feite is ze de eerste filmster die met een eigen parfumlijn honderden miljoenen binnenhaalde. Sterker, ik ken geen tweede.
Onder de vlag van Unilever (segment Elizabeth Arden waar het uiteindelijk na omzwervingen weer terechtkwam) debuteerde ze in 1987. De naam, Passion, was niet handig gekozen omdat in Paris een gelijknamig parfum werd verkocht – maar dan uitgesproken ‘op z’n Frans’ – door Annick Goutal. Er werd overeengekomen dat Taylor de naam mocht behouden, maar dat Passion zich wel moest terugtrekken in de high end-stores waar Goutal werd verkocht. Haar grootste klapper, maakte ze met nummer twee: White Diamonds nu aangeprezen als ‘the fragrance dreams are made of’. Een slim antwoord op de parfums van de juweliershuizen. Het verschil: presenteren de laatsten conform hun ethiek hun ‘vloeibare juwelen’ erg understated, bij Elizabeth Taylor raak je bijna verblind door de schittering van de diamanten. Blingbling avant la lettre.
Daarna verschenen een trits ‘edelsteengerelateerde’ geuren die qua presentatie wel erg sober en simpel zijn in vergelijk met White Diamonds. Sinds 2002 wordt er meer aandacht aan de styling besteed, waarvan Forever Elizabeth (2002) and Gardenia (2003) getuigen. Met Violet Eyes (2010) is het weer soberheid troef.
White Diamonds blijft haar meest populaire parfum (omzet vorig jaar 43 miljoen euro) dat in Amerika geldt als een klassieker die prijstechnisch nog steeds in het topsegment zit. Hoe lang nog? Hoop dat Elizabeth Arden haar niet doorschuift naar het middensegment. En wat daarbij komt, er valt nog zoveel uit ‘haar’ te halen. Noem een geur naar een film waarin Elizabeth Taylor schitterde en het is volgens mij bingo: A Place in the Sun, The Last Time I saw Paris, Suddenly last Summer, Reflections in a golden Eye…
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Dat Unilever in 1991 niet aan een, twee, drie, hupsakee, cashen dacht, blijkt wel uit de keuze van de neus. Sophia Grosjman reeg in de jaren tachtig, jaren negentig het ene succes aan het andere. De geur was ooit in mijn bezit en wat ik me herinner is de volbloemige noot die in de drydown in de buurt van een chypre kwam.
Qua parfum is White Diamonds erg close met First (1976) van Van Cleef & Arpels door zijn prettige aldehydenoot – omringd met bergamot, neroli en sinaasappel – in de opening en de bloemeneuforie daarna. Alleen minder mooi rond, gelaagd en vol.
Het hart: heel klassiek. Dus roos en jasmijn zoet gemaakt door viooltje. Maar wat White Diamonds ‘truly’ volbloemig maakt is de toevoeging van ylang-ylang (foto), tuberoos and narcis. Samen goed voor een overrompelend sensuele sensatie.
Hierdoor wordt de geur lekker ‘poenerig’ en aanwezig, zoals Giorgio (1981) van Giorgio Beverly Hills dat ook had. De afronding is ‘des chypre’. Dus patchoeli, musk, amber, sandelhout en natuurlijk eikenmos. Kan haast niet dat de geur inmiddels is aangepast – toch een keer ruiken binnenkort – wegens het bijna-verbod op eikenmos in parfums.
RUIK & VERGELIJK
Wie herinnert zich nog Etienne Aigners Private Number, Fendi’s Asja, L’Arte di Gucci, Loewe’s Gala of Stéphanie de Monaco’s Insaisissble? Verschenen ook in 1991 en inmiddels al lang weer verdwenen. Onderstaande moderne klassiekers zagen eveneens het licht. Nog steeds te koop, echt populair dat niet (meer).
Caron Parfum Sacré (1991)
Chopard Cašmir (1991)
Dior Dune (1991)
Givenchy Amarige (1991)
Estée Lauder Spellbound (1991)