REMEMBER THE EIGHTIES?
Actrices en parfum. Het is een logische combi met magnetische werking op de consument. Maar tijdelijk ambassadrice zijn van Chanel of Dior is toch wat anders dan een geur onder eigen naam lanceren. Was een echt jaren tachtig-dingetje. Sophia Loren deed het ook en con umorisimo! Tenminste…
Ik was los van haar acteerprestaties – men neme Una Giornata Particolare, men neme A Countess from Hong Kong, men neme Two Women – al verliefd op haar vanwege het beste celeb-kookboek ooit uitgegeven: In Cucina con Amore. Op de cover blijkt de filmgodin ook nog een keukenpriesteres van een hogere orde: Sophia Loren. Haar knappe koppie geflankeerd door twee über-übersized pollepels. En het allerleukste: gefotografeerd con umorisimo! Als je je zo laat schieten dan moet je gevoel voor humor hebben. Iets wat je van de huidige generatie celebs niet kunt beweren. Ze tonen het in ieder geval nauwelijks in het openbaar – lachen maakt rimpels zichtbaar, breekt hun sterrenstatus.
En nu blijkt (bleek eigenlijk) La Loren (of is het nu La Sophia?) ook het lachen te stimuleren met haar parfum Sophia. Gelanceerd in 1981 door Coty – voormalig grootgrossierder in celeb fragrances. Tenminste afgaand op één van de advertenties bij deze campagne gebruikt. Ze staat zelf niet afgebeeld, wel drie hopelessly outdated granny’s (uit de jaren dertig, veertig, vijftig?) met ieder een gezichtsuitdrukking bepaald so not passend bij de boodschap die het parfum gewoonlijk wil uitstralen: van links naar rechts respectievelijk zelfverzekerd-argwanend, hevig teleurgesteld in het leven en ‘kom maar op!’. Een duidelijk bewijs dat parfum ook ‘parfun’ kan zijn.
Ik kan me niet indenken dat Coty deze advertentie ooit heeft gebruikt. Eerder dat het de bewerking is van een lolbroek. De andere wel gelijk de televisiepromoclip, want die voldoen helemaal aan de romantische boodschap die parfum over het algemeen heeft. Zeker begin jaren tachtig toen de parfumwereld nog stevig onder de invloed was van Yves Saint Laurents Opium (1977). De begeleidende slogans van Sophia maken het duidelijk: ‘Wear it with a passion’ en ‘Always magnificent never the same’.
Deze clip loopt ‘grappigerwijs’ parallel met de glitz & glamour van de tv-soap Dynasty (eerste uitzending 1981) waarvan de hoofdrolspelers ‘in hun rol als’ in 1984 hun acteursnamen verbonden aan een geur: Forever Krystle (‘The love that lives forever’), Carrington (‘The essence of a man’) vijf jaar later gevolgd door Joan Collins’ Spectacular – de naam zei genoeg een slogan was dus overbodig.
Terugruikend kun je stellen dat Sophia het eerste famous actress-parfum is. Het succes – was het er een? – bracht Catherine Deneuve ook op een idee. Deneuve werd gelanceerd in 1986. Flopte jammerlijk (terwijl de geur echt geweldig was) omdat de actrice dacht dat haar naam voldoende was en ze ook geen zin had (zo gaat het verhaal) in de klassieke parfumpromotie: big launch, guest appearences op tv en op tournee langs belangrijke shopping malls. Terzijde: Karl Lagerfeld deed het bijvoorbeeld wel met zijn KL (1983) – hij bezocht hiervoor zelfs de Amsterdamse Bijenkorf. Ik weet niet of Elizabeth Taylor op de hoogte was van Sophia en Deneuve, maar haar White Diamonds (1991) geldt als het meest succesvolle actriceparfum ooit. Zou een van de redenen zijn dat ze de geur niet naar zichzelf vernoemde, maar naar een van haar passions?
Nog een ding dat opvalt: in vergelijk met de huidige celeb-fragrances krijg je met die van jaren tachtig zoveel meer waar voor je geld. Het mag je smaak niet zijn, maar er is écht aandacht besteed aan de compositie zelf, aan de afwerking, aan de details, aan de flaconnage. Logish de ‘gedachte’ van de doorsneeconsument in gedachten houdend: parfum is duur dus moet het ook als zodanig gepresenteerd worden. Dus geen basic rechthoekige flacon (nu ook zo populair in de nichebranche) met doorsneedop. Kijk ook naar de geur van de man, van de vrouw die een parodie maakt van alle ouderwetse actrice-glamour: Rupaul presenteert Glamazon (2013).
En wat leuk voor haar: Sophia Loren maakt nu een comeback. Als (wel of niet gelifte) godin van het witte doek, als Italiaanse mamma, als keukenprinses, als renovatie-expert, als stylinginterieurstyliste in de nieuwe geur van Dolce & Gabbana: Dolce Rosa Excelsa (2016). Rijkelijk overgoten met een oer-Italiaanse, oer-Siciliaanse saus gevuld met clichés die er zo dik bovenop liggen dat het hinderlijk wordt en waar Dolce & Gabbana inmiddels het patent op hebben. Het modeduo steekt wat dat betreft de tomatenpastasaus-romantiek van Bertoli naar de kroon.
GEURENGOEROE 