HOMO!
HOMO?
HOMOPARFUM?
Jaar van lancering: 2007?
Laatst aangepast: 09/11/12
Neus: Pierre Guillaume
Concept & realisatie: Pierre Guillaume
Midden jaren negentig van de vorige eeuw had L’Oréal meer dan 90.000 namen wettelijk vastgelegd. Ik weet niet waar de teller inmiddels staat. Had je een naam voor een parfum bedacht, dan deed je er beter aan even de cosmeticareus te contacteren voor het geval dat. Ik heb het altijd vreemd gevonden dat zoiets kan – taal is toch ‘vrij’ – en je was/bent als parfumhuis wel heel dom als je een geur naar een al bestaande vernoemt/vernoemde of er op liet lijken. Zoals Givenchy deed met in 1986 deed met Keyrus. Leek volgens Yves Saint Laurent toch iets te veel op zijn Kouros (1981). Givenchy paste de naam aan: Xeryus. De toen heel voorzichtig opkomende nichehuizen kozen een ander traject, hadden L’Oréal helemaal niet nodig: hun geuren waren anders, dus de namen ook: Eau d’Hadrien (1981) van Annick Goutal, Palais Jamais (1989) van Etro. En sindsdien kun je het niet zo gek of origineel verzinnen: alles wordt omgezet in namen. Bekende echte of fictieve persoonlijkheden, belangrijke gebeurtenissen, historische data, ‘sferen’, fantasieën, objecten…
Ik vind het een enorme verrijking omdat je hierdoor je fantasie sneller wordt geprikkeld en je ook nog eens vaak ‘direct’ in de geur zit. Geldt ook voor Querelle van Parfums Générale. Titel van een boek van schrijver/dief Jean Genet dat in 1982 werd verfilmd door Reiner Weiner Fassbinder. Heb het niet gelezen en gezien, ken het alleen ‘van horen’. Wat ik wel weet: honderd procent homo. Dus: een ‘beperkte’ clientèle waarvoor Pierre Guillaume deze geur bedacht heeft.
En dat weet hij ook: de geur vormt onderdeel van zijn Private Collection. Niet zo gek: het speelt zich af in een bordeel voor matrozen, er wordt gedobbeld, er wordt gedronken, en wordt geruziet, er wordt geneukt. Het is erg broeierig en het ruige en duistere zeemansleven wordt er verheerlijkt. Geen zin het boek te lezen, de film te zien: denk qua sfeer aan de weliswaar zeer gestyleerde en ‘geheteroriseerde’ versie van dit geheime leven met de eerste campagnes van Jean Paul Gaultiers Le Male (1995).
Maar hoe vertaal je zoiets in geuren en bestaat er zoiets als als homogeuren? Ik weet dat tijdens mijn jonge jaren chique homo’s vooral Guerlains Jicky (1889) en Knize Ten (1921) droegen en dat toen ook – midden jaren zeventig – ze als ‘voorlopers’ bepaalde nieuwe parfums vol overgave droegen, zoals de eerste mannengeur van Karl Lagerfeld: Cologne uit 1978, inmiddels omgedoopt tot Lagerfeld Classic. Maar dat is wat anders dan een ‘homogeur’. En dat is volgens mij toch de bedoeling van Querelle. Eerlijk gezegd: ik had me de geur iets anders voorgesteld. Ik denk bij Querelle aan een drukbezochte ‘klassieke’ leertent waar de lucht is ‘bezwangerd’ met alcohol, sigarettenrook, zweet, huid en leer. Dit ruik je gedeeltelijk in de creatie van Pierre Guillaume, want…
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
… wat je krijgt is rokerig en donker, maar zónder zweet en leer. Wel is het een fascinerende geur. Sterker de opening verbluft en overrompelt: citroen, zwarte karwij uit Iran en mirre. Ofwel fris, bittergroen en etherisch. Stijgt direct naar je hoofd. Een perfecte vertaling van het ‘sfeertje’ van een leertent. En dan de stroef-zoete noot van kaneel, die voor mij het sensuele verbeeldt, ‘hangt’ heel mooi aan de opening. Daarna wordt er snel afgedaald naar de kelders van de kroeg. Een aardse mix van vetiver, wierook, eikenmos en ambergris.
Dat zijn in feite alle basics voor een stoere mannengeur. Alleen ‘in samenwerking’ met de opening moet ik eerder aan een ander uitgaansetablissement voor homo’s denken: de sauna… want de mirre- en wierooknoten geholpen door karwij hebben iets etherisch, scherps en ook medicinaals. Met een beetje fantasie kun je dat ook interpreteren als lichaamszweet. Maar los van al dit ‘gegay’, kun je stellen dat Querelle een klassieke houtgeur is met een sterke wierooknoot (foto). En het leuke: als je goed doorruikt kun je alle noten apart detecteren.
Maar alleen, hoe verkoop je dit verhaal aan een hetero? Of hij moet op zoek zijn naar een ‘homogeur’ voor een vriend, broer, vader, zoon, neef, zwager, buurman, collega… En wat ik me in alle onschuld afvraag, is Piere Guillaume himself ook een aanhanger van de herenliefde, of presenteert hij zich ‘zo’ – zie foto onder – omdat hij ook weet dat sex sells. Be it hetero, be it gay.
RUIK & VERGELIJK
Voor zover ik weet, afficheert onderstaande geur zich ook voor de volle honderd procent als homo:
Etat Libre Orange Tom of Finland (2008)
GEURENGOEROE 