HET BESTE ONDER DE ITALIAANSE ZON
Jaar van lancering: 1981
Laatst aangepast: 18/06/10
Neus: Annick Goutal
Een van mijn mooiste herinneringen op parfumgebied: in 1999 werd ik door parfumhuis Annick Goutal uitgenodigd – als voorbereiding op de opening van de eerste boetiek in Nederland, gerund door Lianne Tio in Rotterdam – de fabriek te bezoeken waar alle parfums worden klaargemaakt voor de verkoop. Ongeveer 200 km ten zuiden van Parijs stonden in een gekoelde hal grote tanks gevuld met parfums. Een daarvan had mijn bijzondere aandacht: de tank gevuld met het inmiddels legendarische Eau d’Hadrien.
Een laborant was – geluk! – net bezig een filter te vernieuwen die er voor zorgde dat geen restanten in de gezuiverde jus achterbleven. De filter was cirkelvormig, door de ingrediënten stralend geel geworden, met een inkeping die de laborant over mijn schouders schoof. Ik snoof de ‘citrus der citrusgeuren’ op en was vervolgens even een kort moment heel lang van de wereld.
Beter gezegd: ik waande me in een ansichtkaart die het leven als een god in Zuid-Europa langs op zijn alleraangenaamst presenteerde. Een rustiek landhuis verborgen tussen de heuvels met een verwilderde, beschaduwde tuin vol citroen- en sinaasappelbomen. Her en der reikt een cipres triomfantelijk naar de hemel. De zon schijnt natuurlijk en af en toe neemt de mistral geuren van de Middellandse Zee mee.
Annick Goutal zelf vond haar inspiratie voor Eau d’Hadrien in Italië. In het landschap: ze wou een wonderbaarlijke tuin vol met fruit gerijpt door de Italiaanse zon vangen in een parfum. Voor de extra Italiaanse charme voegde ze aan de basisnoot de geur van cipres toe – voor haar een echo van Toscaanse tuinen en landschapppen.
Groen, ‘droog’, aards en warm. In de literatuur: Annick Goutal vond extra inspiratie toen ze Marguerite Yourcenars in 1951 gepubliceerde roman Memoirs d’Hadrien las, een gefingeerde autobiografie van de Romeinse keizer Hadrianus (76-138 n. Chr., zie buste) waarin hij zijn leven vertelt aan zijn 17-jarige opvolger en geadopteerde kleinzoon Marcus Aurelius (112-180 n.Chr.)
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Verfijnd in al zijn eenvoud. De overdaad aan citrusvruchten – Siciliaanse citroen, grapefruit, cederappel – verliest geleidelijk zijn sterke, scherpe, astringente karakter door de toevoeging van eerst ylang-ylang (die ervoor zorgt dat de citrusnoten een bloemige, zachte ondersteuning krijgen). Vervolgens door aldehyden (die ervoor zorgen dat de citrusnoten rond en vol worden). De basis met cipres en patchoeli schraagt als het ware de compositie van Eau d’Hadrien, geeft het een aardse kruidigheid. Alsof de citrusvruchten verwarmd worden door de zon.
RUIK & VERGELIJK
Eau d’Hadrien geldt als de standaard voor citrusgeuren. Voor mannen, voor vrouwen. De geur vergelijken is eigenlijk als vloeken in de nicheparfumerie. De laatste jaren zijn er in deze sector gelijkwaardige geuren bijgekomen, die allemaal dezelfde boodschap uitdragen: de essentie van citrus succesvol gebottled in een flacon.
Tom Ford – Private Blend – Neroli Portofino (2007)
Dior Escale à Portofino (2008)
Guerlain Cologne du Parfumeur (2010)
Leuk om dit stukje te lezen, ook erg herkenbaar.. de dag dat ik Eau d’Hadrien voor het eerst rook was een doorbraak, zo’n hemelse verfrissing! Heel af en toe als ik het opspray of aan de fles ruik komt dat moment weer terug. De sterkte zit hem denk ik in de ondersteuning van ylang-ylang/cipres die je beschrijft, daardoor krijgt het wat meer body en gaat het niet snel vervelen. Ik vraag me wel af of de geur geen aangepaste formule heeft gekregen nadat veel citrusnoten op de verboden lijst zijn gekomen, zeker aangezien Goutal vrij veel met natuurlijke ingrediënten werkt. Ik kan het zelf niet goed inschatten. Iemand die daar meer van weet?