ME MYSELF, I & SAINT LAURENT
NIET VOOR DE YSL-MODEFOLLOWER – DIE DRAAGT ‘LE VESTIAIRE’
Er mag dan veel geklaagd én gepositivoot worden over kunstmatige intelligentie, voor veel pr-medewerkers in de beautybranche lijkt me het een zegen. Hoef je je zelf als parfumpromotor niet meer te verantwoorden waarom er – wéér – een nieuwe geur van ‘je’ merk is die je – wéér – tijdens een lunch wilt presenteren waarbij – wéér – de ingrediënten van de nieuwe creatie inspiratiebron vormen voor de chef-kok. Laat je toch lekker ChatOpenAI doen!
Vraag aan deze door databases en algoritmes aangedreven slimmerd: presenteer aan de pers de nieuwe geur voor mannen van Yves Saint Laurent. ChatOpenAI antwoordt: Bedankt dat je vandaag bij ons bent gekomen voor deze opwindende en exclusieve onthulling van de nieuwste geur van Yves Saint Laurent, een iconische naam die synoniem staat voor luxe, elegantie en innovatie in de wereld van mode en beauty. Vandaag stellen we u graag het nieuwste olfactorische meesterwerk voor: de herengeur Yves Saint Laurent.
En toen: Yves Saint Laurent heeft altijd vooropgelopen bij het creëren van uitzonderlijke geuren die de essentie van moderne mannelijkheid vastleggen, en deze nieuwe creatie is daarop geen uitzondering. Deze geur is met de grootst mogelijke precisie en passie vervaardigd door onze meester parfumeurs en belichaamt de geest van verfijning en allure die synoniem is met het merk YSL.
Bij de les blijven: Zoals je kunt zien, is de fles zelf een kunstwerk. Het strakke, minimalistische ontwerp weerspiegelt de tijdloze elegantie waar YSL bekend om staat. De fles is versierd met het iconische Yves Saint Laurent-logo, een symbool van luxe en verfijning.
Concluderend: De herengeur Yves Saint Laurent is ontworpen voor de moderne man die de fijnere dingen in het leven waardeert. Hij is zelfverzekerd, verfijnd en moeiteloos stijlvol. Of hij nu een maatpak of casual kleding draagt, deze geur is zijn perfecte accessoire, versterkt zijn charme en laat een blijvende indruk achter, waar hij ook gaat.
Enzovoort, enzovoort. Wat kan Geurengoeroe nog toevoegen? Nou, dat de geur nu heel veel te zien is op televisie (met vele andere terwijl Moederdag- en Vaderdag nog niet in de lucht hangen). Maar daarnaast: reflecteert de naam bevestigend de hedonistische egocentrische selfie-cultuur waaronder de samenleving onder gebukt schijnt te gaan as we speak? Belangrijker: Yves Saint Laurent weet dat hij MYSLF zo precies/voorzichtig mogelijk met zijn mannenmode moet verenigen.
Kort door de bocht: de getatoeëerde stoere rock & roll, living down the fast lane man – door Yves Saint Laurent verbeeldt met Lanny Kravitz voor zijn eennalaatste geur Y (2017) – is hopeloos passé. Ja, jullie getrainde work out-mannen die baarden dragen, van top tot teen ge-inktprikt zijn met tattoos, op stijgerhoutkrukken bier drinken en misschien overwegen een eigen whiskymerk te brouwen, ja hipsters jullie, jullie zijn in Saint Laurents beleving hopeloos ouderwets.
Sinds een paar jaar flaneren over zijn catwalk modellen waarvan je bij sommige kunt afvragen of het wel ‘echte’ mannen zijn. Zou zo maar een vrouw of trans tussen kunnen zitten. Wat zeg je me nu? Nou, laat ik het gewoon ouderwets androgyn noemen. Ze komen deze winter in een kuitlang zwart silhouet, met af en toe witte accenten en half ontblote, graatmagere, afgetrainde bovenlijven verborgen door transparante blouse met sjaalkraag hooggehakt voorbijgelopen. Personen die deze kleren in het echt dragen en willen veroorloven, horen in de categorie ‘lifestyle’, ‘artist’, en ‘super rich’.
Het laatste waar je aan moet denken is gemiddeld, burgerlijk, doorsnee. Laten dat nu juist de kwalificaties zijn die matchen met de man die een Yves Saint Laurent bij de parfumerie koopt of krijgt van voor zijn verjaardag of andere feestdag. Dan kies je natuurlijk niet een ‘extreem’ model uit zijn recente shows als ambassadeur (die tussen ons gesproken gezwegen, nevernooitniet MYSLF gaat dragen, wél een geur uit zijn Vestiaire-collectie).
Dat is net iets te veel van het goede, te veel van het nieuwe. Weten ze bij Saint Laurent Parfums ook, dus hebben de marketeers gekozen voor een ‘gewoon’ model dat ze volgens de huidige Saint Laurent-moderichtlijnen ook in het zwart of het wit kleden. Maar dan héél basic – T-shirt, singlet, overhemd, broek, kostuum.
Zou ook een Hugo Boss-model kunnen zijn voor een nieuwe Hugo-geur. Vooral als die uit het beeld van de commercial loopt – zo gewoon, zou zo maar je buurjongen kunnen zijn, maar dan wel een heel leuke, hele knappe. Schrikt in ieder geval niet af. En de goed gevonden, erg actuele ‘social media’-naam geeft de koper een ‘ik-ben-op-de-hoogte-hoor’-gevoel.
Dan de geur. Tja, www.watzalikzeggen.nl? Een rondom oranjebloesem gecomponeerde geur op intense houtbasis. Ik ga er niet voor naar de winkel – de naam was reden van mijn nieuwsgierigheid. Maar ik durf er gif op in te nemen: de geur zal in the end gezellig clean eindigen en niet, zoals ik het liever had gezien, als een Vestiaire-geur.
Oranjebloesem op hout kan lekker zinderen. Met name als je de indolen in de oranjebloesem er niet uit zeeft. Dan gaat de geur broeien, richting zweten. Feux d’Orange (2008) van L’Occitane gaat in mijn herinnering wat dat betreft een beetje in die richting. Guerlain had ook een geflopte Aqua Allegoria – Néroli nog wat; rond 20004 volgens mij en ooit onderdeel van een Les Quatre Saisons-editie, maar kan’m niet meer terugvinden in mijn database terwijl ik de geur heb gehad – die lekker zwoel en warm was. Ik heb nog nooit echt een zweterige oranjebloesem doordrenkt met patchoeli geroken – misschien over het hoofd gezien. Vindt het wel iets voor Cartier voor zijn Les Heures de Parfum-collectie.
Correctie: het gewoon ogende model blijkt Austin Robert te zijn. Hij speelde Elvis Presley in de biopic Elvis, waarvoor hij naast een Golden Globe en BAFTA, genomineerd werd voor de Academy Award voor Best Actor. Ook lekker: Time Magazine noemde hem een van ’s werelds 100 meest invloedrijke mensen dit jaar. Niet verkeerd: hij gaat met Kaia Gerber, model én onderdeel van de social media en influencers-royalty. Dan ben je natuurlijk dubbel invloedrijk.
Ik ken eigenlijk maar één klassieke componist die een rivier treffend op muziek heeft gezet – en ik kan me er iets voorstellen bij deze Music for the Milions-melodie die bijna iedereen bij het horen van de eerste noten kan meeneuriën: de Moldau (1874) van Bedřich Smetana. Volgt het ‘klassieke ‘traject’ van een rivier: hoog in bergen komen ‘uit het niets’ de eerste druppels samen, kabbelen naar beneden. In hun poëtische, lichte val nemen ze andere druppels mee, vormen een vriendelijke sliert, wordt een steeds bredere, wildere en onstuimiger stroom die uiteindelijk tot rust komt in… ja waar eigenlijk? Praag of toch de Noordzee? Zoek maar op.
Ik hoor sommige denken, maar ‘die is toch van Johan Strauss?’ Inderdaad, maar daar heb ik geen stromend, eerder een constant ronddraaiend gevoel bij. Het is niet voor niets een romantische wals die aanvangt bij zonsopgang, je in een draaikolk, een wervelwind golvend meevoert samen met je geliefde om tijdens de finale – de nacht is reeds gevallen, smachtende blikken worden gewisseld – weer in juiste banen wordt geleid. Bezegeld door een kus die een bond smeedt voor eeuwig en altijd… excuses ik liep me even meeslepen.
En wat leveren deze omzwervingen op? Nou heel simpel: een prachtig sextet met een overdonderend effect. Door de volheid ontmoet je parfums met een vierde dimensie. Dat wil zeggen: achter de basis lijkt zich nog een extra laag op te houden die als het parfum langer op de huid zit opnieuw met de hoofdlijnen aan de gang gaat, ze uitdiept een nieuwe blik op de compositie werpt.
Ten eerste: ik vermeld alleen de belangrijkste ingrediënten anders ben ik over twee uur nog aan toelichten en uitwijden.
Sagami: wat een ongekende opening na een enorme zoet ‘ach vaderlief toe drink niet meer’-recept van rum-, likeur- en whiskyachtige noten verschijnt daar… wierook die lijkt te wiegen in een marine-akkoord. Onverwacht, maar het werkt voor enkele tientallen meters.
Ook in Yacuma, zo blijkt nu, brengt Galardi een van zijn favoriete openingsakkoorden onstuimig tot leven. En hoe joyeus en vrijgevig: pruim die oranje-fris wordt opgelicht door mandarijn, die oranje-sensueel wordt opgelicht door saffraan.
De diverse neuzen hebben hun neus allemaal in één richting staan wat betreft de uniseksinterpretatie: geen bloem is in de drie geuren te herkennen. Het zijn eigenlijk geuren zonder hart. Het is de aaneenschakeling van fruit en of citrusachtige geuren die snel contact zoeken met de houtachtige basis. De overeenkomst tussen alle drie: de frisse flair en de ongedwongheid. Prettige ontspannen begeleiders tijdens dagelijkse bezigheden.
GEURENGOEROE 