EEN ROOS VERDRONKEN IN ZWART,
VEREDELD DOOR SAFFRAAN
Jaar van lancering: 2007
Laatst bijgewerkt: 27/01/10
Neus: Jacques Cavallier, Harry Fremont
Artistic direction: Tom Ford
Maar heel goed dat niet iedere ontwerper, couturier of parfumhuis zulke duidelijke ideeën heeft over parfum als Tom Ford. Anders zou het bijna onmogelijk zijn nog een keuze te maken. Uitgesproken geuren scheiden het kaft van het koren, doen een beroep op de olfactorische gevoeligheid van de ware liefhebber die, na jarenlang ‘oefenen’, niet meer onder de indruk is van een klinkende naam in de ketenparfumerie, een gelikte campagne in de Vogue. Nee, deze liefhebber wil geuren die verbazen en tegelijkertijd dat je ne sais quoi-gevoel naar boven brengen.
Ik heb het bijna met alle geuren van Tom Ford uit zijn Private Blend-serie – het musktrio uit 2010 uitgezonderd. Het eerste wat je ruikt is de uitzonderlijke kwaliteit. Ten tweede: je wordt zo aangenaam getrakteerd op parfums die het beste naar boven willen halen van bepaalde parfumfamilies en die, verrijkt met vernieuwende ingrediënten, je op een nieuwe manier naar deze familie laat kijken.
Dit zegt hij er zelf over Private Blend: ‘It’s my own scent laboratory; it’s where I have the ability to create very special, original fragrances that are unconstrained by the convention of mainstram scent-making. Private Blend is designed with the true fragrance connoisseur in mind’. Dat ervaar je goed met Noir de Noir. Wat ik er zo bijzonder aan vindt, is dat je als westerling op een nieuwe manier de roos ruikt- in het Nabije en Verre Oosten zijn ze dat al gewend. Voluptueus, glorieus, rijk met een donkere fluwelen ondertoon. Ook een opvallende gewaarwording: het lijkt alsof je een echo ruikt van Tom Fords Black Orchid. Inderdaad: ook zwart.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Noir de Noir is in feite een elegante samenkomst van twee parfumfamilies: de oriëntaalse en de chypre. Geen klassieke frisse opening, je wordt direct de geur ‘ingesleurd’ met uitbarsting van roos en saffraan (foto). Wat een mooie combinatie! De laatste warmte de eerste op, zo lijkt het, begeleid door een soort fluwelen toets van ondefinieerbare bloemen. Als het goed is, ruik je ook zwarte truffel. Ik weet niet of je dat letterlijk moet opvatten. Is volgens mij meer een idee van aarde, gebladerte en nat hout dat sowieso door de chypre-afronding met mos, patchoeli en oud (agarhout) bereikt wordt. Vanille garandeert een oosterse nasleep en geeft het geheel van Noir de Noir een zoetzachte cocon.
RUIK & VERGELIJK
Ik zeg:
Tom Ford Black Orchid (2006)
