A ROYAL PERFORMANCE?
Jaar van lancering: 2004
Laatst aangepast: 26/08/12
Neus: onbekend
Soms vraag je je af waarom parfumhuizen (of bezitters van de naam) besluiten een geur te lanceren. Hopende op extra winst is een van de redenen, dat weet ik natuurlijk ook. Het is de vraag alleen of op lange termijn juist niet het tegenovergestelde wordt bereikt. Ik heb het met Quelques Fleurs Royale. Ben ik vol waardering over de herlancering van Quelques Fleurs L‘Original, voor Quelques Fleurs Royale kan ik het nauwelijks opbrengen. Je verwacht, afgaande op de naam, een ‘veredelde’ versie van Quelques Fleurs L‘Original. Maar dat krijg je niet, eerder een ‘verpoverde’ versie. Jammer én kan je ervan weerhouden kennis te maken met Quelques Fleurs L‘Original: want als Quelques Fleurs Royale zo mager ruikt, dan moet…
En vraag ik me af: waarom concentreert Houbigant zich niet op het herlanceren van zijn legendarische klassiekers, daarmee wint de naam weer aan prestige waar het ‘recht op heeft’ in plaats van deze degradatie… Mijn gebed is trouwens al voor een gedeelte verhoord met de herintroductie onlangs van een van de beroemdste mannengeuren uit de moderne parfumindustrie: Fougère Royale uit 1882. Hoop ik zo snel mogelijk te beshrijven. Inmiddels gedaan.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Quelques Fleurs Royale poogt zoveel mogelijk trendy smaken van nu in één geur te vangen in de hoop ‘iedereen’ te plezieren. Dus een siroop-fruitzoetige opening (grapefruit, bergamot, zwarte bes) overlopend in zoet-bloemig hart – roos, jasmijn, mimosa (foto), tuberoos – in de basis ondergedompeld in een oriëntaals bad (sandelhout, amber, iris en witte musk). Voorzien van – kan er ook nog wel bij – een gourmandaccent. Acaciahoning in dit geval.
Ik ruik ook vanille, maar is niet opgegeven als ingrediënt. Alleen: de bloemen kun je eigenlijk niet detecteren omdat je na de opening direct naar de basis wordt gestuurd. En: tuberoos en mimosa toegevoegd aan de klassieke roos-jasmijn-combi ruik je altijd. Alleen ik niet in deze geur. Is volgens mij een kwestie van de kwaliteit en intensiteit van de ingrediënten.
Als die beter was geweest, had Quelques Fleurs Royale de vergelijking kunnen doorstaan met gelijksoortige versierders in het prestigesegment – zoals Les Elixirs Charnels van Guerlain (2008). Nu moet ik vooral denken aan de geuren van Christina Aguilera en Naomi Campbell. Kan toch niet de bedoeling zijn.
RUIK & VERGELIJK
Geen Quelques Fleurs Royale wat mij betreft, maar:
Houbigant Quelques Fleurs L’Original (1912, 2009)