PARFUMS

Alle berichten die PARFUMS zijn getagd

BOISE VANILLE PARFUMS MONTALE

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op december 9, 2010
Geplaatst in: GEURENALFABET B, NICHE. Getagd: , , , , , . Een reactie plaatsen

MANNELIJK HOUT, VROUWELIJK VANILLE

SAMENGESMOLTEN TOT EEN

ANDROGYN COMFORT ZONE-PARFUM

Jaar van lancering: 20??

Laatst aangepast: 09/12/10

Neus: Pierre Montale

Ik krijg verzoeken om meer aandacht te besteden aan Montale-geuren (meer info over dit huis) Welke te kiezen? Montale stelt mij – en andere geurfanatici – namelijk voor een probleem gelijk een kind in een snoepwinkel: te veel om te kiezen, je zou ze allemaal wel willen proeven. En overweldigd door het aanbod, begin je lukraak je zak te vullen, omdat je eigenlijk alle smaken wilt hebben. Wordt het een roosparfum, een oudparfum of muskparfum? Gezien het winter is, kies ik voor Boisé Vanille, omdat in deze geur twee soorten van warmte aangenaam samenvloeien: hout en vanille, én omdat het zowel geschikt voor haar als hem is.Montale doet geen moeite ‘sprookjesachtige’ namen te verzinnen voor zijn geuren, hoewel die zich er goed voor lenen. Wat je leest op de flacon, krijg je te ruiken. Het is aan jezelf je fantasie vrij baan te geven. Wat ik ‘zie’ bij Boisé Vanille: een houten hut verscholen in een winters bos. Rook kringelt uit de schoorsteen, goud en amberachtig licht flikkert achter de ramen.

Is afkomstig van een openhaard waar hout licht smeult – dat is wat je in eerste instantie buiten rook. Hoe dichter je het ‘Boisé Vanille’-huis nadert, hoe meer het lijkt het alsof iemand – een meesterparfumeur – af en toe, maar niet lukraak, wat lekkers op het hout gooit. Kruiden, harsen, vanille en fijne houtsoorten om de bewoners in een harmonieuze stemming te brengen…

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Boisé Vanille begint een beetje too much of everything. Alsof in één keer een mand wordt leeggegooid: citroen, bergamot, lavendel en al een kleine beetje vanille en hout. Maar deze frisheid komt tot rust, wordt geblust door geraniumblad, Jamaicaanse peper (geeft een soort licht wierookeffect) en – eindelijk en duidelijk – hout. Dat laatste wordt opgeroepen met iris en patchoeli. Het effect: droog, warm, aards, fluweel tegen de vleug in. Sensueel gemaakt door natuurlijk vanille en tonkaboon. Maar het mooie: de laatste twee niet in overdosis waardoor Boisé Vanille mooi balanceert tussen hout en vanille. Een perfecte symbiose van een klassiek mannenparfum (hout) en een klassiek oosters vrouwenparfum (vanille). Verfijnde stoerheid en beheerste vrouwelijkheid ineen.

RUIK & VERGELIJK

Een houtgeur voor de vrouw:

Serge Lutens Féminité du Bois (1992)

Of:

Hermès Eau des Merveilles (2003)

Een vanillegeur voor de man:

Guerlain Habit Rouge (1965)

Of:

Tom Ford – Private Blend – Tabacco Vanille (2007)

BLANC VIOLETTE HISTOIRES DE PARFUMS

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op december 8, 2010
Geplaatst in: GEURENALFABET B, NICHE. Getagd: , , , , , , . Een reactie plaatsen

TWINKLE, TWINKLE LITTLE STAR;

EEN VIOOLTJESPARFUM ZOALS

JE NOG NOOIT HEBT GEROKEN

Jaar van lancering: 2005

Laatst aangepast: 02/06/12

Neus: Gérald Ghislain

Geboren in Zuid Frankrijk, opgegroeid in Marokko: Gérald Ghislain. Deze achtergrond ruik je. Dat hij vóór zijn carrière als neus als kok werkzaam was – hij schijnt nog steeds in Parijs een restaurant/bar te runnen – ruik je ook. Niet dat de geuren allemaal gourmand zijn. Maar door de vaak onverwachte en daardoor verrassende combinaties – cliché maar in dit geval so true – die we van een ‘master chef’ verwachten, creëert hij parfums die indruk maken en vervolgens aan indruk winnen naarmate je ze leert kennen. Geldt ook voor Blanc Violette. Viooltjesgeuren kenmerken zich over het algemeen door hun zoete, poeslieve charme. Ze symboliseren vaak kinderlijke onschuld, ongeveinsde eenvoud en authentieke bescheidenheid. Ghislain kiest voor een andere optie: hij omringt de fragiele viola odorata met ingrediënten waardoor ze niet haar onschuld verliest, maar haar voorziet van een ‘poëtisch’ vernis. Het witte viooltje komt tot leven, je ziet haar voor je. Ofwel, de verwondering van een neus over een bloemeke en haar parfum; Blanc Violette is een gedicht in parfumvorm dat al zoveel dichters aan het mijmeren bracht. Zoals William Shakespeare, maar die wordt al zo vaak in deze geciteerd. Daarom Jane Taylor (1783-1824), bekend van haar Twinkle, twinkle, little star (nu gebruikt voor een Nissan-reclame), maar als titel ook zeer toepasselijk voor Blanc Violette.

Down in a green and shady bed,
A modest violet grew;
It’s stalk was bent, it hung it’s head
As if to hide from view.
And yet it was a lovely flower,
It’s colour bright and fair;
It might have graced a rosy bower,
Instead of hiding there.

Yet thus it was content to bloom,
In modest tints arrayed;
And there diffused a sweet perfume,
Within the silent shade.

Then let me to the valley go
This pretty flower to see;
That I may also learn to grow
In sweet humility.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Je denkt alles is al gedaan, alle combinaties zijn al gebruikt tot dat je weer een geur van Ghislain ruikt: hij koppelt – niet eerder gedaan volgens mij – het onschuldig, maar overzoet ruikend viooltje aan steranijs en ylang-ylang, waardoor Blanc Violette eerst een beetje dronken (je ruikt een vleugje pastis, drop), vervolgens een beetje zwoel wordt gelijk een klassiek bloemenparfum. Eigenaardig. Eerst: een lichtfrisse tinteling van bergamot die een viooltje tevoorschijn tovert omringd door iris.

Zoet, fris, poederig. Vervolgens dus de viooltje-steranijs-ylang-ylang-combi in het hart. Deze zoet-bloemige toon blijft tot in de basis gehandhaafd. Hiervoor omringde Ghislain het viooltje met ‘romig’ sandelhout, zwoel vanille, zachte musk en een fragiel rijstpoeder-extract (foto).

Heel lief, heel zacht en heel eigen, want door steranijs behoudt Blanc Violette ook een licht fris-transparant karakter. Na een uur: witte viooltjes gehuld in een cocon van amandelachtige zacht- en zoetheid die doet denken aan een meringue.

RUIK & VERGELIJK

Blanc Violette vormt onderdeel van de Parfums de Couleurs-serie die speelt met klassieke noten… De andere twee zijn:

Histoires de Parfums Vert Pivoine (2006)

Histoires de Parfums Noir Patchouli (2006)

En wat zagen en roken we in 2011:

Tom Ford Violet Blonde (2011)

ROSISSIMO LES PARFUMS DE ROSINE

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op november 15, 2010
Geplaatst in: GEURENALFABET R, NICHE. Getagd: , , , , , . Een reactie plaatsen

EEN ROOS VOOR DE MAN

Jaar van lancering: 2010

Laatst aangepast: 15/11/10

Neus: François Robert

Marie-Hélène Rogeon heeft het niet van een vreemde: ze stamt uit een familie van parfumeurs. Zo creëerde haar overgrootvader, Louis Panafieu, volgens de site een cologne voor keizer Napoléon III (1808-1873). Voor ze Les Parfums de Rosine (anno 1991) oprichtte, werkte ze voor diverse parfumhuizen. Maar zoals zovelen die haar voorgingen en volgden, ondervond ze daar dat authentieke creaties het steeds meer moesten afleggen tegen de commercie. Parfumkenners moeten bij de naam denken aan Paul – ‘le magnifique’ – Poiret (1879-1944). De eerste couturier die zijn naam aan geuren verbond: in 1911 richtte hij Les Parfums de Rosine op (genoemd naar zijn dochter). Met prachtige poëtische parfumpresentaties tot gevolg. De eerste: La Rose de Rosine (1912). Zijn couture- en parfumhuis overleefden de economische crisis van 1929 niet. Hij raakte snel vergeten. De link met zijn en het parfumhuis van Marie-Hélène Rogeon: haar grootouders schijnen voor Poiret te hebben gewerkt als parfumeurs.

In al haar geuren staat de koningin onder de bloemen centraal: de roos. En dat deze geliefde bloem zeer divers – ‘trots, timide, teder, voluptueus’ – kan ruiken heeft ze inmiddels bewezen. François Robert mengt haar voor Marie-Hélène met citroen, gember, viooltje en zelfs met een wijnextract. Het moet wel gezegd: als je haar boetiek bezoekt – Jardin du Palais Royal 105 Galerie de Valois, Parijs – en alle parfums op je laat inwerken, wordt het zelfs voor de geoefende parfumkenner moeilijk ze van elkaar te onderscheiden.

Wat je krijgt is een ‘Rose Absolue’-gevoel van Annick Goutal (1984). Logisch want wat je ruikt is roos, roos, roos. Moet ook gezegd: de kwaliteit is superieur. Ruik je ook in Rosisisimo, na Rose d’Homme (2005) en Twill Rose (2007) haar derde rozenparfum voor de man: ‘Een echo van talrijke tuinrozen die soms een verrassende citrusgeur verspreiden, dan weer verbazen door een grapefruitaccent’. Het effect: ‘Rossisimo verbaast door zijn kracht en elegantie’.

Rossisimo is een en al tederheid en valt op door het ‘feminine’ karakter. Wennen voor de man gewend aan geuren uit de ketenparfumerie waar roos nog in een adem wordt genoemd met ‘vrouw’. Mannen echter die parfums puur om de geur kopen – en van de geur van roos houden – kunnen 100 procent opgaan in Rossisimo.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Ik hou van rozenparfums. Niet om altijd te dragen, maar wel om te genieten van de veelzijdigheid van de roos. Bij Rossisimo moet ik denken aan de diverse ‘fruitige’ variaties op Yves Saint Laurents rozenparfum Paris (1983) denken, zoals: Paris Roses des Vergers (2006). Komt door de ongekend frisse opening van Italiaanse citroen, roze grapefruit en neroli voorzien van groen accenten van rozemarijn en ijzerkruid. In het hart bloeit vanzelfsprekend de roos oppermachtig omringd door haar ‘vaste partner’ jasmijn. De afronding zou je mannelijk kunnen noemen: cistus labdanum, eikenmos, vetiver, benzoïne en dennenhars. Maar deze combinatie ruik je ook vaak in vrouwengeuren. Zelfs de leernoot, die ik trouwens in Rossisimo niet onderga.

RUIK & VERGELIJK

Mannen en roos: nog steeds een ongewone combi. De nichesector denkt daar anders over. Die maakt over het algemeen geen onderscheid tussen mannen- en vrouwengeuren. Je koopt een geur om de samenstelling die je aangenaam vindt, niet of die is opgebouwd uit ‘mannelijke’ en ‘vrouwelijke’ ingrediënten.

Serge Lutens Sa Majesté La Rose (2000)

Parfum d’Empire Eau Suave (2003)

Guerlain – L’Art et la Matière – Rose Barbare (2005)

NINA L’ELIXIR NINA RICCI

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op augustus 22, 2010
Geplaatst in: GEURENALFABET N. Getagd: , , , , , . 1 reactie

EEN LEGENDARISCHE APPEL OPNIEUW GEPLUKT

Jaar van lancering: 2010

Laatst aangepast: 22/08/10

Neus: Olivier Cresp

Model: Florrie

Fotografie: Ruven Afanador

Regisseur: Nez

Is me ontgaan: de eerste ambassadrice van Nina (2006) Ruslana Korshunova, blijkt in 2008 om het leven te zijn gekomen. Men zegt: zelfmoord. Dit ook: de flacon van Nina (en alle verschenen variaties van deze geur) is geïnspireerd op die van het parfum Fille d’Eve, door Marc Lalique en Robert Ricci ontworpen in 1952. Althans, in de vorige persberichten werd daar nog geen melding van gemaakt. Nu volop, om de link met het rijke verleden van het couturehuis en haar oprichtster (plus zoon) levend te houden. Als het goed is, zie je direct dat de Nina L’Elixir-campagne ‘is geïnspireerd op deze verfijnde artistieke erfenis, die een kostbare, tijdloze en onuitputtelijke bron vormt’. Dan moet je wel weten dat Robert Ricci ook kunstenaar was die ondermeer in 1991 het ‘onvergetelijke’ Assepoester-kostuum voor het Bolshoi Theater ontwierp – het uitgangpunt voor de door Nez geregisseerde clip waarin singer songwriter Florrie de rol van Nina speelt.

In haar rol van moderne sprookjesprinses covert ze Blondie’s hitje Sunday Girl. De pastelkleurige jurk – ‘als een geurige poederwolk’ – die ze draagt werd ontworpen door Peter Copping, sinds 2009 artistiek directeur. Hij tekende ook voor de Fille d’Eve-sieraden (geïnspireerd op de kristallen ‘stoppers’ die Lalique maakte voor veel Nina Ricci-parfums) die Florrie draagt. De bedoeling van deze creatieve uitbarsting: een modern eerbetoon aan vrouwelijkheid, gezien door de ogen van Nina Ricci. Ofwel: ‘een klein beetje onbeschaamdheid vermengd met onschuld’.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Maar het gaat natuurlijk om de geur. Nina L’Elixir wordt omschreven ‘als een overvloedige en sensuele symfonie op een amber gebaseerde oriëntaalse charme’. Iets minder hoogdravend: ‘een intense interpretatie van de Nina-eau de toilette-versie’. Dus: ‘Een duizelingwekkende impertinentie komt tot bloei door’ de sprankelende frisheid van citroen uit Calabrië en caipirinha. Houdt lang aan. Het hart van dit elixir is ‘pure verwennerij’ en bevat de zoetheid van rode toffee-appel (denk aan frisgroene noot met vanile-achtige toetsen). ‘Zachte noten van jasmijn en rode bes omgeven deze gecarameliseerde heerlijkheid met een sprookjesachtige sluier’. Het einde van dit sprookje: ‘Een extreem sensuele mix van amber, cederhout en katoenmusk garanderen een langdurige intense en onweerstaanbare omhelzing’. En dat maakt Nina L’Elixir helemaal van nu: beetje fris-fruitig-zoet, beetje gourmand, beetje bloemig, beetje zwoel.

RUIK & VERGELIJK

Hij is nog steeds te koop. In Nederland? Dat weet ik eigenlijk niet. Echt geïnteresseerd in deze klassieke chypre op basis van mix van bergamot, jasmijn, geranium en vetiver? Ga naar www.ninaricci.com

Nina Ricce Fille D’Eve (1952)