ambre

Alle berichten die ambre zijn getagd

HEGOA TEO CABANEL

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op februari 26, 2013
Geplaatst in: GEURENALFABET H, NICHE. Getagd: , , . Een reactie plaatsen

EEN ALLEMANSVRIEND OP NIVEAU

Jaar van lancering: 2012

Laatst aangepast: 26/02/13

Neus: Jean-François Latty

Concept & realisatie: Carolina Moncouqut

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE HEGOA TEO CABANEL FLACONSoms wordt het me droef te moede, denk ik te stoppen met mijn ‘uit de hand gelopen’ meer journalistieke interesse voor geuren. Want de tsunami aan middelmatige onzinluchtjes die als je goed ruikt niet meer dan goede verklede shampoos zijn gaat maar door. De consument slikt het als zoete koe en weet bijna niet meer hoe een ‘echt’ parfum moet ruiken.

Maar dan, plotseling zie ik licht aan het einde van de tunnel, begint de zon te schijnen omdat je iets ruikt waarvan je denkt: ‘zo hoort het, dit is de bedoeling van parfum’. Ik heb met de nieuwe versies van Julia (2005) en Alahine (2007) van Teo Cabanel. Die bleken te zijn aangepast ten goede, net zoals Cabanels andere geuren (ook de flacons werden vernieuwd). Vertelde Maria van Geuren me tussen neus en lippen terwijl ik haar parfumbar bezocht onlangs. Ik was getriggerd omdat beide parfums vanaf de lancering een blijvende indruk op me gemaakt hebben en me bijna niet kon voorstellen dat ze voor verbetering vatbaar waren. Ik bedoel dan niet aanpassingen zoals is gebeurd met bijvoorbeeld Hermès’ Ambre des Merveilles (2004) en Alien (2005) van Thierry Mugler, dat zijn eerder variaties verkocht als nieuwe geuren.

Ik bedoel wel: dat de neus vindt dat de geur net iets meer sillage nodig heeft, net iets meer verfijning, net iets meer ‘diepgang’. Dat de verhoudingen van de smaakmakers onderling worden aangepast. Het effect: Julia wordt groener en spankelender, Alahine rijker en sensueler, en behoudt toch een luchtige ondertoon. Knap. En fijn om te weten dat een neus/huis zichzelf verplicht dit te doen vanuit hun beroepsethiek.

Daar staat dan weer tegenover dat nieuwste geur Hegoa, met evenveel liefde gemaakt, net zoals Early Roses (2010) toch meer mikt op de minder veeleisende neus. Dat wil zeggen: de geur doet ‘minder moeilijk’, is een allemansvriend en hoef je als man, als vrouw niet echt leren te begrijpen omdat het een geliefd en inmiddels herkenbaar parfumingrediënt naar een hoger niveau tilt: groene thee. Hegoa is genoemd naar een wind waarvan ik nog nooit van had gehoord en die blaast over Zuid-Frankrijk. Iets preciezer gelokaliseerd: in de buurt van Spanje, gezien Haize Hegoa zuiderwind in het  Baskisch betekent. En of deze wind warmte (zoals de Mistral of Chergui) aanvoert of koelte is onduidelijk. Ik hou het op het laatste, gezien de ontzettende frisse en verkwikkende tinteling die geur heeft.

Olfactorisch doet Hegoa me denken aan de Acqua Allegoria-reeks van Guerlain: met de beste ingrediënten denkbaar een zomers, ongedwongen en fris gevoel oproepen.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE GROENE THEENatuurlijk al honderden malen gebruikt voor een opening, maar in Hegoa ruik je citroen, bergamot en mandarijn van de opperbeste kwaliteit: een licht cologne-effect dat schuurt en prikkelt maar direct overloopt in prachtige groene theenoot: fris, waterachtig en die de citrusnoten tempert waardoor je goed de rustgevende werking van groene thee (foto) ervaart. Hierachter schuilt een roos die als het ware in de schaduw van de thee blijft, slechts een licht zoetbloemig accent.

Ook prettig: de transparante aqua-toon blijft ondanks witte musk en ambernoten gewaarborgd. De thee is namelijk zo goed gedoseerd, wordt niet te donker waardoor je al ruikende het idee hebt dat je een kop, gekoelde groene thee met citroen drinkt. Ongecompliceerd maar uitgelezen.

RUIK & VERGELIJK

Groene thee, daar kom je een heel eind mee. Is van een avant-gardistisch ingrediënt tot een crowd pleaser van de eerste orde uitgegroeid. De bekendste:

Bvlgari Eau de cologne au Thé Vert (1992)

Elizabeth Arden Green Tea Scent (1998)

L’Occitane Thé Vert (1999)

Roger & Gallet Eau de Thé Vert (2000)

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE TEO CABANEL

L’AMBRE DES MERVEILLES HERMES

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op februari 14, 2013
Geplaatst in: GEURENALFABET L, NICHE IN DE PARFUMERIEKETEN. Getagd: , , . Een reactie plaatsen

LES IN AMBER RUIKEN

Jaar van lancering: 2012

Laatst aangepast: 14/02/13

Neus: Jean-Claude Ellena

Concept & realisatie: Hermès

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE MERVEILLES HERMESTerwijl ik dit schrijf vriest het dat het kraakt. Dan schijn je ‘parfumtechnisch’ behoefte te hebben aan een security blanket-geur (bij voorkeur gemaakt van kasjmier) die je om je schouders slaat. Wat sfeer en styling betreft zoek je het dan volgens de woonglossies nu in gedempt licht, bruin- en beigetinten en oranje.

Geen ‘Ik-hou-van-Holland’-oranje (te schreeuwerig), geen ‘koninklijk huis’- oranje (te fel), maar Hermès-oranje: warm, met een sterk ‘fond’ en vonkend als smeulend haardvuur. Sinds Jean-Claude Ellena zich heeft ontfermd over Eau des Merveilles (gemaakt door Ralf Schwieger en Nathalie Feisthauer) is deze geur langzaam maar zeker getransformeerd tot zo’n security blanket-geur verkrijgbaar in diverse smaken.

Is deze oorspronkelijke versie kaal, ‘hard’, ‘mannelijk’ (door het ontbreken van bloemen) en hoe vaker ik er aan ruik aards, mineraal en zoutig (door ambergris), Ellena heeft Eau des Merveilles steeds meer warmte gegeven en de wereld van gourmand binnengeleid. Dat begon heel voorzichtig met Parfum des Merveilles – daar stopte hij een cognacnoot in – bereikte een hoogtepunt met Elixir des Merveilles (verrijkt met gesmolten chocolade gelardeerd met sinaasappelschil, karamel, vanille) om nu met L’Ambre des Vermeilles weer dichter bij het haardvuur, de warmtebron te komen.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE AMBERHet grote verschil wat amber betreft: is Eau des Merveilles gebaseerd op ambergris, in L’Ambre des Vermeilles is het alleen ‘amber’ (foto). Ofwel een mix van delicate warme noten (vaak harsen, vanille en hout) die samen voor een sensuele sensatie zorgen zonder ‘sexy’ te worden. En dat kan ook niet bij Hermès, want als het luxelabel één ding niet is… De geur flikkert eerst heel even oranje door zoetfrisse mandarijn waarachter als een sierlijk lint de amber zich in verschillende gradaties openbaart.

Zowel warm (benzoïne) als zoet (vanille met een rozijn-nuance) zowel kruidig (door een lichte, gemberachtige injectie, door een beetje tabak) als vol (cistus labdanum) zonder te verdrinken ‘in zichzelf’. Met andere woorden: het wordt geen kleffe boel omdat de amber niet plakt, maar rust op een stevige houtbasis – een echo van Eau des Merveilles – waardoor het droog, aards en prachtig poederachtig wordt.

Oriëntaals dat zeker, maar het is eerder amber verdwaald in een woestijn dan amber die als zweetdruppels parelt op de huid van een schone in een harem – het vaak gebruikte cliché voor een oosterse geur. En: L’Ambre des Vermeilles is voor mij niet een typische wintergeur, ook tijdens de warme dagen zeer aangenaam en met een andere uitwerking.

RUIK & VERGELIJK

Wil je je verdiepen in de wereld van geuren, dan heb je aan de Merveilles-geuren een goede leerschool. Ze tonen hoe gefraseerd en gedetailleerd goede parfums zijn. Je ervaart hoe en waardoor een ambernoot van accent kan verschuiven, wat hout, kruiden, bloemen en sterke drank doen. En als je dat goed onder de knie hebt, ben je klaar voor het amber gemaakt als couture. Ofwel Ambre Narguilé (2004) uit de Hermessence-serie.

Hermès Eau des Merveilles (2003)

Hermès Parfum des Merveilles (2005)

Hermès Elixir des Merveilles (2006)

Hermès Eau Claire des Merveilles (2010)

Hermès L’Ambre des Merveilles (2012)

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE L’AMBRE DES MERVEILLES HERMES