christine nagel

Alle berichten die christine nagel zijn getagd

UNE NUIT MAGNETIQUE, ALL NIGHT LONG THE DIFFERENT COMPANY

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op juli 24, 2014

Geplaatst in: GEURENALFABET A, GEURENALFABET U, NICHE. Getagd: christine nagel, THE DIFFERENT COMPANY. Een reactie plaatsen

PRUIM EN TUBEROOS VERENIGD IN EEN ZINNELIJK PARFUM

Jaar van lancering: 2014

Laatst aangepast: 24/07/14

Neus: Christine Nagel

Flaconontwerp: Thierry de Baschmikoff

Te koop bij: www.perfumelounge.nl

Dat maak je niet vaak mee. Althans ik zie het voor de eerste keer en misschien wel veels te laat: dat een geur tweetalig op een etiket wordt gedrukt. In het Frans en in het Engels. En niet een letterlijke vertaling. Want Une Nuit Magnétique betekent natuurlijk niet All Night Long.

Het leuke: door deze ‘foutieve’ vertaling wint de geur aan speelsheid. Ofwel, een magische nacht wordt hierdoor minder Parijs, meer werelds, meer, ja meer wat eigenlijk? Minder serieus, minder snob. En dat is ook wel nodig. Want de nacht, dit nog met zoveel chiqueheid omgeven parfumcliché met name ‘in het Frans’, is zo vaak gebruikt.

Om niet te zeggen: te vaak. En het is natuurlijk ook niet echt een uitdaging voor een neus om de nacht met al haar geheimen en verwachtingen nog een keer te interpreteren. Of het moet zijn dat hij of zij nog nooit een oriëntaals parfum heeft samengesteld. Christine Nagel heeft al vaker ‘nachtdiensten gedraaid’ en doet het opnieuw zonder er zich al te makkelijk vanaf te maken, want haar productie ligt op een hoog peil – kwalitatief en kwantitief – de laatste tijd.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Interessant en opmerkelijk: hoe het gebruik van pruim (foto) de compositie altijd stuurt, bepaalt en eigenlijk voornamelijk wordt gebruikt in chypres en oosterse lekkernijen.

Christine Nagel volgt met Une Nuit Magnétique alle ongeschreven wetten van een – commerciële – nichegeur die aangenaam balanceert tussen een chypre en een oriëntaals parfum. Dus: een niet al te obvious begin. Dus niet een klassieke hesperide-opening, maar een die meer verrast en lekker prikkelt. Gember dus – hoewel het gebruik van deze wortel niet meer echt als verrassend kan worden gezien.

Wel blauwe bes die voor een lichte, subtiele frisse fruitnoot zorgt. In het hart regeert de pruim oppermachtig die het – ook in dit geval – goed kan vinden met de tuberoos. De pruim maakt de tuberoos bijna eetbaar, door zijn fruitige en rijpe toets zonder gourmand te worden.

Een prachtige krans van Egyptische jasmijn en Turkse roos zorgen voor het bloemige effect, die dankzij de tuberoos volbloemiger wordt. En dit alles gaat onder in een zoete weelde die niet te ‘vrouwelijk oosters’ wordt – All Night Long is androgyn – doordat de warme noten van de benzoïne, amber en musk in balans worden gebracht door een bosachtige ‘tegenstroom’ van patchoeli en houtachtige noten.

Trouwens, ‘vroeger’ waren dergelijke houtachtige chypres voor de vrouw heel gewoon. Sterker, roken nog krachtiger en nog meer naar hout dan Une Nuit Magnétique. Gedenk aan een van mijn (helaas niet meer verkrijgbare) favorieten in de chyprefamilie: Mystère (1977) van Rochas.

RUIK&VERGELIJK

Nog even iets over Christine Nagel. Heeft inmiddels een enorme staat van dienst die steeds meer richting niche is geschoven. Na haar tijdelijke aanstelling bij Jo Malone als ‘nose in residence’, deed ze nog wat ‘niche-tussendoortjes’ – waaronder Une Nuit Magnétique.

Tot ze werd gevraagd door Hermès om de vaste huisneus sinds 2005 – Jean-Claude Ellena die een van de oprichters van The Different Company was – te assisteren in een vast dienstverband. Ben benieuwd wat dat gaat opleveren: de minimalistische Ellena tegenover, of juist in harmonie, met de gulle en royale hand van Nagel.

Mijn oosterse favorieten van Christine Nagel:

Baccarat Une Nuit Etoilée au Bengale (1997)

Lancôme – Maison Lancôme – Mille et une Roses (1999)

Mauboussin Mauboussin (2000)

Mauboussin Histoire d’Eau (2002)

Guerlain – Les Elixirs Charnels – Oriental Brûlant (2008)

SÌ GIORGIO ARMANI

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op september 23, 2013

Geplaatst in: GEURENALFABET S. Getagd: christine nagel, giorgio armani, roze chypre, zwarte bes. Een reactie plaatsen

SUIKERZOETE DROMEN, SUIKERZOETE BELOFTES, SUIKERZOET PARFUM

Jaar van lancering: 2013

Laatst aangepast: 23/04/13

Neus: Christine Nagel

Ambassadrice: Cate Blanchett

Fotografie: Darius Khondji

Regie: Anne Fontaine

Een Oscarwinnares die maar niet gevraagd wordt het gezicht van een parfum te zijn. Quel blamage! Hoelang heeft Gwyneth Paltrow er niet meer voor moeten knokken, leuren. God zij dank, daar belde Estée Lauder eindelijk. Vanaf 2005 nam Paltrow – ‘zeg maar Gwennie’ – voor het cosmeticahuis heel wat poses aan: romantisch, kind-vrouwtje, ‘bakkersvrouwtje op de fiets’, gewoon zichzelf of heel chic afstandelijk zeilend op een luxe jacht. Tot 2011.

Sindsdien zingt ze een niveau lager. Lauder dankte haar af. Maar gelukkig: Hugo Boss nam haar over. Een wijze beslissing? Kweet-ut-niet: aan Paltrow kleeft een te perfect imago. Alles is bij haar geweldig, opgepoetst en ze blijkt ook nog kookboeken te kunnen schrijven. Geen krasje te bekennen. Ook niet als ze in een scandaleuze jurk over de rode loper naar de camera’s lacht. Geldt eveneens voor die andere Oscarwinnares. Die begon zich steeds meer op haar tanden te bijten vanwege het niet gevraagd worden, maar soi disant alle aanbiedingen tot dan toe sierlijk had afgeslagen. Sinds kort dan ‘eindelijk’ ook ambassadrice. En ze heeft wel wat weg van Paltrow (of vice versa): Cate Blanchett.

Even ongenaakbaar. En even veelzijdig zullen we maar zeggen, evenveel ervaring. Niet alleen afgaande op haar acteerprestaties, maar ook in de zogenaamd prachtig gemaakte, sfeervolle en ontroerende commercial van Sì. Want Blanchett zegt ‘hierin’ sì tegen bijna alles: tegen dromen, tegen het leven, tegen de verleiding, tegen de stilte, tegen gekkigheid, tegen de liefde, tegen een nieuw begin, tegen sereniteit, tegen ‘ons twee’, tegen zichzelf. Maar niet tegen – letterlijk dan in de promotieclip, en daardoor vreemd – het gelijknamige parfum.

Ik vraag me af wat Blanchett deep down van Sì vindt. Zowel in presentatie als prestatie. Echt origineel is het niet. Sterker, actrice met Oscar-status als spokes woman voor parfum heeft door de enorme inwisselbaarheid als marketingtool de uiterste verkoopdatum ruim overschreden: ‘Heb je het gehoord, Cate Blanchett is ambassadrice van de nieuwste Armani’. ‘Nee, joh, gekkie, dat is Gwyneth Platrow, of was het nu Kirsten Dunst…’.

Als consument is niet meer bij te benen. Vraag me af of die het überhaupt – nog – wel interesseert. Hoeveel gaan er kijken naar het aanstellerige ‘the making of’ Sì op youtube? Tot nu toe 4497 inclusief Geurengoeroe. Bij de commercial staat de teller op 36.446 inclusief Geurengoeroe. Geen miljoenen. Slaat Cate niet aan, de volgende steractrice wordt ingehuurd (Cate toucheerde naar wordt beweerd vier miljoen euro; dit wordt netjes onder de kopers van de geur verdeeld) voor Sì of nieuw parfum. Wie herinnert zich nog de ambassadrice van het met evenveel bombarie geïntroduceerde Idole uit van Giorgio Armani uit 2009? Ik niet meer.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Sì, Sì, Sì, Sì, Sì, Sì… Sì is een heel commercieel parfum. Want in zijn soort – neo of roze chypre – de laatste jaren al heel vaak geroken. De opening is overrompelend in zijn zoetheid. Wordt geleverd door zwarte bes (foto) die in Sì bijna een kir royal-effect (dus fruity gourmand-effect) heeft en heel lang present blijft.

Als dit is ingedaald neem je bloemen waar: een zoete roos wordt gekoppeld aan fresia. Maar eigenlijk ruik je deze bloemennuance niet echt goed, aangezien – gebeurt vaker bij neo chypres – de zoete opening direct aansluiting zoekt bij de dito, licht gourmandachtige basis. In dit geval een overdosis vanille ondersteund door houtachtige noten, waaronder patchoeli. Voor het sensuele effect werd ambroxan toegevoegd. Nadeel of voordeel: een lineair parfum dat niet echt de diepte ingaat. Wat je ruikt in het begin, krijg je en blijft zo. Schijnt een must voor succes te zijn in de ketenparfumerie; de gemiddelde klant wil dat volgens de marketingafdeling. Als je mij vraagt, vindt Cate Blanchett zich meer terug in Ambre Soie (2004) uit de Pirivé-reeks van Giorgio Armani, ook gemaakt door Christine Nagel.

RUIK & VERGELIJK

Voor Christine Nagel was Sì een herhalingsoefening. Want:

Mauboussin Mauboussin (2000)

Christian Dior Miss Dior Chérie (2005)

Cartier Délices (2006)

Lancôme Hypnôse Senses (2009)

Maar wat mij betreft had ze iets meer bezieling in Sì mogen stoppen. En dat kan ze echt. Neem haar geuren als ‘in house perfumer’ voor Jo Malone en:

Lancôme – Maison Lancôme – 2000 et une Nuit (1999)

Yves Rocher – Secret d’Essences – Rose Absolue (2006)

PEONY & BLUSH SUEDE JO MALONE

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op september 2, 2013

Geplaatst in: GEURENALFABET P, NICHE. Getagd: christine nagel, jo malone, pioenroos. Een reactie plaatsen

ALLEMANSVRIENDIN BEVORDERD TOT AVONDJURKCORSAGE

OFWEL, PIOENROOS KRIJGT COUTUREBEHANDELING

Jaar van lancering: 2013

Laatst aangepast: 02/09/13

Neus: Christine Nagel

Model: onbekend

Fotografie: onbekend

Style editor: Charlotte Stockdale

Artistic direction: James Gager

Het draait de laatste jaren in de parfumwereld steeds meer om het idee, de fantasie en de ‘droom’, niet zo zeer hoe de geur is samengesteld. Maar het is eigenlijk eerder de treffende combinatie van beide, wil een geur ‘overkomen’, wil een geur echt succesvol worden. Niet makkelijk. De parfumwereld zit wat creativiteit in een stroomversnelling: je kan het niet zo gek verzinnen of het zit verwerkt in een olfactorisch genoegen. Heel vaak, heel ver gezocht.

Jo Malone moet hier eigenlijk niets van hebben, zij zoekt het liever in de verbazing van ingrediënten die zich ‘bien étonné de se trouver ensemble’. Dit keer: hoe verhoudt zich de pioenroos tot suède? Toch zit achter Peony & Blush Suede een ‘vergezocht’ verhaal. Jo Malone (ofwel James Gager) liet zich inspireren door de glamourstijl van fotograaf, stylist, setdresser, interieur- en kostumontwerper Cecil Beaton (1904-1980). Met name ‘zijn’ jaren twintig van de vorige eeuw toen hij als fotograaf de beau monde van Londen gekleed in couture vastlegde die volgens Nagel pioenrozen droegen als corsages vers geplukt op de landgoederen van deze feestgangers. Zie je terug in de wel heel overdadige styling: een moderne interpretatie van deze feestdroomwereld die Beaton wist op te roepen (google zijn naam en je ziet direct wat hem zo goed maakte, waarom celebs voor zijn camera wouden verschijnen) .

Nagel: ‘De stemming die zich tijdens zo’n feestnacht ontvouwde, wilden we vangen in deze geur, zowel de bloemige noten als de atmosferische textuur’. Anders gezegd aldus Nagel: ‘Voor mij vangt Peony & Blush Suede de link tussen parfumvakmanschap en couture. Ik wou de geur textuur geven, iets onverwachts brengen – suède is niet alleen verrassend maar heeft ook een zekere gespierdheid die perfect de pioenroos aanvult en verrijkt’.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Het probleem volgens Nagel: de rijke schakeringen van de pioenroos. Voor welk facet kies je? Zij is zoeter dan de roos, frisser dan de roos en kan zelfs een kruidig en gepeperd accent krijgen.

Een ander probleem volgens mij: de pioenroos heeft zich het laatste decennium ontwikkeld tot een van de geliefdste bloemen in de parfumerie en is daardoor nogal ordi geworden. We hebben haar al tig keer, vooral in combinatie met ‘platte’ witte musk, geroken.

Hier doet Jo Malone gelukkig niet aan mee. Mag ook niet: kwestie van noblesse oblige, kwestie van inspiratiobron. Het mooie: je ruikt heel veel pioenroos, heel elegant voorafgegaan door een frispoederige opening van appel en amandel.

Laatste is lid van de rozenfamilie en linkt dus mooi met de pioenroos die in Peony & Blush Suede eigenlijk een boeket van verschillende pioenrozen is. Want zowel fris, zoet als zacht en voor het bloemige effect ondersteund door jasmijn. Als je goed doorruikt, neem je ook een lichtkruidige hint van anjer waar die de pioenroos als het ware een sophisticated en chique ‘Beaton’-toets geeft dat nog eens wordt versterkt door het geheim van de geur: suède.

Zacht, soepel, warm en toch met textuur en body. Hierdoor krijgt de allemansvriendin een couturetoets: rijk, chic en toch blijf je de essentie van pioenroos ruiken. En ook ruik ik een soort poederig-talkachtige zachtheid, alsof je met je hand in een suède handschoen glijdt

RUIK & VERGELIJK

De eerste geur waarin de pioenroos het stralende middelpunt was en – ook – niet de moeite deed om echt elke meisjes- en vrouwenhart te verleiden:

Annick Goutal Quel Amour! (2001)

SUGAR & SPICE JO MALONE

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op maart 17, 2013

Geplaatst in: GEURENALFABET B, GEURENALFABET E, GEURENALFABET L, GEURENALFABET R, GEURENALFABET S, NICHE. Getagd: christine nagel, jo malone, robe noire. Een reactie plaatsen

HOME (M)ALONE WITH ENGLISH PUDDINGS

Jaar van lancering: 2013

Laatst aangepast: 17/03/13

Neus: Christine Nagel

Model: onbekend

Fotografie: Tim Walker

Styling: Charlotte Stockdale

Cupcakes en recepten: Natalie Seldon

Heb veel te melden wat dit nieuwe limited edition-kwintet betreft. Maar eerst aansluitend op mijn Jo Malone-recensie van eergisteren – ik heb nu al via verschillende kanalen gehoord door wie en waarom de gourmandgeuren ooit zijn ontwikkeld: de zo streng voor zichzelf zijnde petite parisienne pr-dames van parfumhuizen, die denken dat elk extra grammetje zich manifesteert als een opvallend dansende vetrol in hun petite robe noire. Hun grootste passie en troost-eten in het geniep, als een geur toch tegenviel in de verkoop, hun lover liever een ander petite parisienne het hof maakte: chocolade. Als we dat nou eens in geuren stoppen, dan hoeven we het in ieder geval niet meer te eten, alleen maar te ruiken…

Of het waar is? In ieder geval anekdotisch. En: aan de Sugar & Spice-collectie van Jo Malone hebben ze een goede: die is zo rijk gourmandgeschakeerd dat de parfumpr-dames zeker op hun streefgewicht zullen blijven. Alleen, toch voor mij een ‘probleem’: wéér gourmand, zij het dan nu geïnspireerd op ‘quintessential british puddings’. Houdt het dan nooit op. Of als het dan toch moet: waarom niet meer richting salty gourmand? De geuren van pizza, hamburger, gebakken vlees, schimmelkaas? Die kant gaat het volgens mij op… en is ook weer leuk voor deze petite parfumpr-dames: hoeft dat ook niet meer op brood – van zichzelf ook al zo’n vetrol potential.

De presentatie van Sugar & Spice: net een fotoshoot uit Elle Girl, gelijk bijvoorbeeld Malone’s Wild Bluebell uit 2011. Heel modieus, heel fashion en eerlijk gezegd een beetje kinderachtig en too girly voor een degelijk en volwassen parfumhuis. Voor je het weet gaat Malone accessoires en sieraden leveren – iets wat Guerlain en Annick Goutal hebben geprobeerd (en niet echt is gelukt). En tegelijkertijd een beetje passé – net als de inspiratiebron – deze nichterige boudoirachtige Lolita-styling. Of is dit een indirecte marketingmanier van Jo Malone – lees The Estée Lauder Companies – om de belangrijke consumentengroep (de jeugd van nu) alvast aan zich te binden. Geeft mama, al Malone-fan, het aan haar dochterlief. Samen genieten. De man verantwoordelijk voor dit überstyling-offensief, James Gager, was de senior vice president creative director van MAC. Je weet wel dat ultra-überhippe urban cosmeticamerk (ook onderdeel van The Estée Lauder Companies).

Nu de geuren: Elderflower & Gooseberry (Vlier- & Kruisbes), Lemon Tart, Ginger Biscuit, Red Currant & Cream en Bitter Orange & Chocolate. Ze werden me afgelopen december in Brussel gepresenteerd. De eerste was voor mij onverwacht, maar weet niet meer ‘uit mijn hoofd’ hoe die ruikt. De andere vier juist wel: het zijn variaties op het gourmandconcept al vaker geroken. Met dit verschil: Sugar & Spice gooit er een flinke schep bovenop: wat je ruikt, lijk je ook te proeven.

Het lijkt of de zintuigen reuk en smaak een spelletje met elkaar én met je ratio spelen: ‘At of rook ik ze zonet? Het nadeel van veel gourmandgeuren: vaak eendimensionaal. Voor Christine Nagel was het dan ook belangrijk en een uitdaging ‘to translate the sophisticated facets of the puddings into high-end fragrances. It is easy to recreate the smell of food but these fragrances are so much more complex and chic’. Het grappige: het hoge ‘happen maar’-gehalte…

Lemon Tart en Ginger Biscuit hebben naast hun frisheid ook iets zachts, poederachtigs en krokants. Red Currant & Cream is voor mij een coutureversie van al die roodfruitgeuren voor meisjes met hun bijna killing (witte) muskbasis. Bitter Orange & Chocolate maakt op mij de meeste indruk. En die kreeg ik dus (met een nieuwe Cologne Intense – bespreek ik bij verschijning in juni) van Jo Malone toegestuurd. Diegenen die deze geuren ook willen omzetten in tast- en smaakbare genoegens: http://blog.estellacupcakes.com.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Waarom de meeste indruk? Ik dacht dat het na Thierry Muglers Angel in de Taste of Fragrance-variatie (2011) onmogelijk was nog meer chocolade en cacoa in een geur te stoppen. Bitter Orange & Chocolate voert de productie op, maar geeft de zoet-warme noot (die meer en meer en droog-poederiger wordt) een mooie tegenhanger met sprankelend sinaasappel. En wel in de vorm van de gesuikerde bittere schil zoals je die ook proeft in zoveel marmelades, bonbons en repen. Ruiken, proeven. Ruiken, proeven.

Op de bodem rust een zachte, sensuele kokosmelange zacht gemaakt door vanille- en muskachtige noten (niet vermeld als ingrediënt). En door dit alles heen een zomers-heldere noot die geur zowel extra sensueel als een beetje hooiachtig maakt: coumarine. Mooi gedaan. En dat zonder patchoeli. Alleen, meer crowd pleasing in plaats crowd challenging – ook de ‘functie’ van een nichehuis: de consument niet alleen bevestigen in hun smaak, ook uitdagen. Dus Jo Malone, dus Christine Nagel kom op met die geuren geïnspireerd op het Engelse ontbijt: baked beans, eggs, bacon. Ik geef de naam: Sunny Side Up! Dat Nagel geuren al letterlijk met een korreltje zout kan nemen, bewijst haar Womanity Eau Pour Elles van Thierry Mugler uit 2012.

RUIK & VERGELIJK

Voor Christine Nagel ‘nose in residence’ bij Jo Malone werd, heeft zal al veel ervaring in de parfum-banketterij opgedaan. Enkele recepten:

Mauboussin Mauboussin (2000)

Christian Dior Miss Dior Chérie (2005)

Thierry Mugler – A Garden of Angels – Lily Angel (2005)

Cartier Délices (2006)

Guerlain – Elixirs Charnels – Gourmand Coquin (2008)

EARL GREY & CUCUMBER JO MALONE

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op maart 15, 2013

Geplaatst in: GEURENALFABET E, NICHE. Getagd: christine nagel, earl grey, jo malone. Een reactie plaatsen

EEN NIEUWE MANIER OM TE ZEGGEN ‘HET IS VOORJAAR’

Jaar van lancering: 2011

Laatst aangepast: 15/03/13

Neus: Christine Nagel

Soms vraag ik me af: ‘Waarom is men hier niet eerder op gekomen, het ligt zo voor de hand?’ Ik heb het met Earl Grey & Cucumber van Jo Malone. Het Engelse landschap, de Engelse rozentuin, de Engelse punkbeweging en de Engelse royalty zijn reeds in talloze parfums verwerkt, maar het fameuze Engelse ontbijt en high tea – not really. Ze komen samen in deze geur die met Assam & Grapefruit, Fresh Mint Leaf, Sweet Lemon en Sweet Milk onderdeel is van de limited edition met ‘de kunst van thee’ als verbindende factor.

Als ik het goed heb begrepen is Earl Grey & Cucumber zo geliefd dat-ie in het basisassortiment is opgenomen. Een wijs besluit. Hoewel je kunt inbrengen dat thee in geur de laatste jaren wel genoeg is gezet, linkt Christine Nagel het zeer origineel aan… komkommer. Ook typisch Engels als je je sandwich er mee belegt. Een leuk besluit, voor mensen die Relaxing Fragance (1997) van Shiseido zo missen, want van de markt gehaald en vernieuwend door de zo anders-frisse noot van komkommer.

Earl Grey & Cucumber is mooi voorbeeld hoe op een nieuwe manier klassieke geurconcepten worden geïnterpreteerd. In dit geval voor mij: voorjaar. Ruikend aan deze geur, zie ik de zon opgaan en dauwdruppels parelen op bloemen bij een gazon in een English countrygarden waarin ik wordt getrakteerd op thee met komkommersandwich. Aquatisch, groen, ‘gesuikerd’ met een prachtige, dorstlessende theenoot op de achtergrond.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Terwijl de geur pure natuurlijkheid en ongekunsteldheid suggereert, is Earl Grey & Cucumber behoorlijk synthetisch van samenstelling. Dit is geen punt van kritiek, ik wil alleen maar aangeven dat je vele nieuwe geursensaties – water, komkommer, appel – niet aan de daarvoor gebruikte ingrediënten kunt onttrekken. Sterker, ik zie het als een compliment naar de zich constant innoverende parfumindustrie die dit mogelijk maakt.

Een goede earl grey-thee kan niet zonder bergamot. Er heerst in Groot Brittannië nog steeds een dispuut welke theeproducent als eerste bergamotessence aan Chinese thee toevoegde – Twinings was in ieder geval de eerste die deze thee als merknaam is gaan gebruiken. Wat wel duidelijk is: de naam is vernoemd naar voormalig prime minister van Engeland, de tweede Earl of Grey (1764-1845) die deze ‘geparfumeerde’ thee als diplomatiek geschenk uit China ontvangen zou hebben.

Hoe het ook zij deel een: Earl Grey & Cucumber begint met bergamot – een van de meest klassieke openingsingrediënten – vermengd met appel en een waternoot. Met het effect van een klaterende, cascade-achtige citruszoete frisheid die de bloemige noot van bergamot versterkt met een heldere jasmijnnoot. En dan volgt de thee. Heel eerlijk gezegd: ik weet nog steeds niet of je thee-essence aan het blad zelf kunt onttrekken of dat het wordt nagemaakt in het parfumlaboratorium.

Hoe het ook zij deel twee: de rustgevende werking (want dat ‘doet’ thee) mist zijn doel niet die – ik zeg het niet vaak – subliem wordt gebalanceerd met komkommer. Knap aan de geur is dat Christine Nagel de groene en frisse noot hiervan versterkt met davana-gras. Dit alles moet natuurlijk wel op de bodem van de theepot indalen, waardoor je langer van deze vluchtig-verkwikkende noten kunt genieten. En thee zonder suiker is voor velen nog niet te pruimen. Dus in plaats van suiker, honing en vanille vastgehouden door cederhout en musk.

Een Belgische en ‘hopelessly addicted’ Jo Malone-fan, omschreef Earl Grey & Cucumber als de geur waarmee je wakker wilt worden: ‘Je krijgt direct zin in de dag, zin in een Engels ontbijt. Scones, thee, toast, marmelade… en natuurlijk baked beans, sausages en ontbijtspek. Erik, kun je niet aan Jo Malone vragen of ze dat laatste ook in geuren kan verwerken, lijkt me ook lekker. Hoef je het ook niet te eten – scheelt weer’. Maar hierover meer in mijn bespreking van de Sugar & Spice-geuren van Jo Malone…

RUIK & VERGELIJK

Ik hou het toch op:

Bvlgari Eau de cologne au Thé Vert (1992)

FLASH JIMMY CHOO

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op februari 4, 2013

Geplaatst in: GEURENALFABET F. Getagd: christine nagel, steven meisel. Een reactie plaatsen

JASMIJN, TUBEROOS EN LELIE BLOEIEN VOLOP

Jaar van lancering: 2013

Laatst aangepast: 04/02/13

Neus: Christine Nagel

Model: Natasha Poly

Fotografie: Steven Meisel

Concept & realisatie: Jimmy Choo, Sandra Choi, Simon Holloway

Dacht ik dat de blingbling-trend nu wel zo’n beetje over was in glamour-, styling- en fashionland, komt Jimmy Choo met Flash… Dacht ik dat de disco-trend nu wel zo’n beetje over was in glamour-, styling- en fashionland, komt Jimmy Choo met Flash. Want: het verbeeldt de spanning die je ervaart op de rode loper, het plezier van een nachtclub, de glamour van het verkleden. Het verhaal begint met de hartslag die elke vrouw voelt als ze zich klaarmaakt voor een ouderwets avondje uit en dan in het bijzonder volgens de creatieve directie van dit ‘walk in style on stiletto heels’-label (Jimmy Choo, Sandra Choi, Simon Holloway) wanneer ze haar sexy schoenen aantrekt.

Dan vindt er een transformatie plaats, omdat ze dan een siddering van genot en gevoel van kracht ervaart. Wat de uitwerking ervan is, zie je in de campagne dat volgens Jimmy Choo een moment van onverzadigbaar en hedonistisch gedrag vastlegt: Natasha Poly op de vloer van een club genietend van het feit dat ze in het middelpunt van de belangstelling ‘ligt’, nazwelgend van dit moment van ongegeneerde overmaat.

Het is maar net wat je er in ziet. Ze kan ook door haar xxl-hakken zijn gegaan. En wat een lange benen! Passen bijna niet op de foto. En het grappige: Natasha Poly doet alsof ze staat, gezien haar hand in de taille – een typische ‘klassieke’ topmodellenhouding. Hoe het ook zij: Natasha Poly’s uitstraling en geest belichaamt de Jimmy Choo-vrouw: internationaal, zelfverzekerd en mooi. Kortom, Flash is voor de glamourvrouw uit de stad: ‘direct provocerend, tikkeltje ondeugend, tegen de gevestigde orde ingaand, het risico niet schuwend’. En ook nog: charmant. En waarom ook niet: gedurfd.

Dit wordt gezegd over de hoekige, architectonische flacon, die lijkt ingelegd met kleine glazen noppen aan drie zijden: ‘Met zijn palet van ‘kristal’, lucite (plexiglas) en metaal is het geïnspireerd door een modernistische kroonluchter uit de jaren zeventig die speelt met het licht en net zoals de geur een glanzend en betoverend effect heeft’. Maar doet met een beetje fantasie ook denken aan de flits van een paparazzi-lamp. Maar is qua uitstraling meer plastic, meer ‘lichtgewicht’ en heeft minder glamour dan de parfumpremière van Jimmy Choo in 2010.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Zo wordt Flash omschreven: ‘Een bloemig-zonnige geur, gebaseerd op een boeket van witte bloemen’. Ontbreken drie dingen voor mij: vol, sensueel en romig.

Het is zeker geen lichtgewichtgeur die sprankelend van start gaat met roze peper, mandarijn en aardbei. Maar die zijn als een ‘flash’, want de witte bloemen beginnen heel snel te bloeien: jasmijn, tuberoos (foto), lelie. Eerst als één boeket waaruit later eerst de tuberoos en daarna de lelie de hoofdrol opeist.

Het prettige: jasmijn houdt de volheid en sensualiteit van de ‘andere twee’ mooi in balans, waardoor die niet ‘over the top’ gaan. En de basis ‘laat het hierbij’. Dat wil zeggen er vindt geen transformatie en/of verdieping plaats – zoals meestal het geval is bijvoorbeeld met patchoeli, vanille, harsen en musk.

Eerder een ‘verpoedering’, want de witte houtsoorten in samenwerking met heliotroop (met haar amandel-vanillegeur) houden de bloemen vast, versterken hun eigen karakter én maken ze zachter waardoor je er heel lang van kunt genieten. Niet verkeerd.

RUIK & VERGELIJK

Wat hebben Flash en volgende geuren gemeen…

Cathy Guetta Ibiza (2005)

Giorgio Armani – Emporio Armani – Remix She (2006)

Jette Joop Jette By Night (2006)

Kylie Minogue Showtime (2008)

POTION FOR WOMAN DSQUARED2

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op september 13, 2012

Geplaatst in: GEURENALFABET P. Getagd: christine nagel, mario sorrenti, vult. Een reactie plaatsen

‘A SCIENCE OF FEMININE SEDUCTION’

Jaar van lancering: 2012

Laatst bijgewerkt: 13/09/12

Neus: Christine Nagel

Model: Malgosia Bela, Diego Miguel

Fotografie: Mario Sorrenti

De Canadese tweeling Dean en Dan Caten, lanceerde vorig jaar Potion for Man. Een elixer door en door sterk, sensueel, magisch én een bron van emotionele belevenissen. De inspiratie werd gehaald bij een ‘oude wetenschap en alchemistische tradities’ die nogal ongeloofwaardig (en daardoor grappig) overkwam in die zin dat wat werd beweerd niet gestaafd werd op historische feiten. Het was meer een interpretatie. Diezelfde wetenschap – wil je weten over het ‘wat’ en het ‘hoe’, zie mijn recensie van Potion for Man – wordt nu ook toegepast op de vrouwelijk versie.

De flacon is dus net zoals de mannelijke versie geïnspireerd door ouderwetse apothekersflessen die met zijn verticale inkepingen, ons ook herinneren aan antieke, geëtste parfumflacons: ‘sensueel door zijn vrouwelijke rondingen, heeft het twee rechthoekige elementen met hoogreliëf aan de voorzijde plus een met bas-reliëf in het midden die de drie productlabels omlijsten. Het eerste omlijst het label met de productnaam: Dsquared² Potion. Het tweede omlijst het getextureerde label met ingrediënten weer. Daaronder for Woman in letters die de vrouwelijkheid en charme van het parfum benadrukken. Het Dsquared²1964-logo is gegraveerd op de achterzijde van de flacon. De zama-dop, eveneens voorzien van inkepingen drukt de traditie, vrouwelijkheid en tijdloze kwaliteit van het concept uit’.

De campagne – geschoten door Mario Sorrenti – gaat over een ontmoeting tussen een beeldschone, onweerstaanbare, zelfverzekerde vrouw – topmodel Malgosia Bela – die een man – de nauwelijks zichtbare Diego Miguel – betovert, verleidt en hem vult hem met verlangen: de spanning zwelt, de passie groeit. ‘Het elixer accentueert haar verleidingskracht en zelfvertrouwen: ze herkent de emoties die ze in hem losmaakt. De ware passie ontwaakt als ze uiteindelijk samen één worden’.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Potion for Woman laat volgens de neus bloemige en oriëntaalse noten samensmelten in een neo-chypre. Dit zijn de ingrediënten: twee schilletjes bergamot, drie versgeplukte wilde zwarte bessen, één snufje viooltjes, zeven bedauwde rozenblaadjes, drie jasmijnbloemen, twee bloemenknopjes van lelietjes-van-dalen, één druppel rabarber (foto), drie-en-een-half kopje witte en ‘zwarte’ musk, twee scheutjes ‘zwarte’ amber, één blaadje patchoeli en anderhalf schil van ‘gouden vanille’.

Dit recept: ‘pluk ’s avonds zwarte bes en bergamot en vermeng samen in een flacon, zodra deze twee fruitige frismakers beginnen te stralen, voeg viooltje toe. Laat ongeveer twee uur rijpen. Nu is de spanning voelbaar en voeg je roos (voor passie), jasmijn (voor verleiding) en lelietje-van-dalen (voor geluk). Dompel dit onder in een gloeiende vloeistof plus de druppel van toe. Ongebruikelijk: kus de flacon drie keer, zeg de naam van je geliefde op als een toverformule en laat het opwarmen. Dan om de zintuigen echt aan te wakkeren en Amor op te roepen, voeg zwarte amber, witte en zwarte musk toe om alle feromonen wakker te schudden. Tenslotte, om er zeker van te zijn dat Potion for Woman een sensueel en verlangen opwekkend effect heeft, rond het liefdeselixer af met patchoeli en vanille.

Nog meer effect het de serum-parfumolie (in farmaceutische flacon met pipet) ‘met uitzonderlijke eigenschappen die meerdere zintuigen aanspreekt. Slechts een paar druppels op de meest sensuele delen van het lichaam onthullen alle vrouwelijkheid en verleiding’. Mooi aan Potion for Woman is de balans tussen de fruitzoetige roos, de heldere jasmijn en het frisgroene lelietje-van-dalen waardoor een bloemenharmonie ontstaat die eerst fruitig-fris is door zwarte bes en rabarber en in de basis een sensueel laagje krijgt door de amberachtige noten die niet te zwaar in de vanille en musk is gezet.

RUIK & VERGELIJK

Nog een geur dit najaar die zich gedraagt als een geheim elixer met ‘desastreuze’ uitwerking…

Givenchy Ange ou Démon le secret Elixir (2012)

GEURENGOEROE

P.O.P: POPE OF PERFUMES

christine nagel

Alle berichten die christine nagel zijn getagd

UNE NUIT MAGNETIQUE, ALL NIGHT LONG THE DIFFERENT COMPANY

SÌ GIORGIO ARMANI

PEONY & BLUSH SUEDE JO MALONE

SUGAR & SPICE JO MALONE

EARL GREY & CUCUMBER JO MALONE

FLASH JIMMY CHOO

POTION FOR WOMAN DSQUARED2

Meest recente berichten

Archief

Categorieën

Meta