‘EEN ODE AAN DE VROUWELIJKHEID, EEN DANKJEWEL AAN ALLE VROUWEN
DIE ME HEBBEN GEINSPIREERD’
Jaar van lancering: 2009
Laatst aangepast: 04/08/09
Neus: Bruno Jovanovic
Model: Kasia Smutniak
Art direction: onbekend
Flaconontwerp: Giorgio Armani
Giorgio Armani noemt zijn nieuwe geur ‘een ode aan de vrouwelijkheid, een grande merci aan al die vrouwen die me in de loop van de jaren hebben geïnspireerd’. Dat is duidelijk en verklaart de naam direct. Verdere uitleg overbodig lijkt me. De Poolse actrice Kasia Smutniak was trouwens aangenaam verrast toen ze werd gevraagd voor de Idole d’Armani-campagne. Ze heeft namelijk een duidelijke visie op het verschijnsel idool: ‘Voor mijn generatie bestaan idolen eigenlijk niet meer, de grote voorbeelden zijn weg. Het idool van tegenwoordig is de vrouw die blij is met wie ze is, die er niet naar streeft een ander te zijn, aan de verwachtingen van anderen te voldoen. Die niet mooier hoeft te zijn dan ze is. Die niet kijkt naar het onbereikbare buiten zichzelf, maar die kijkt naar wat ze zelf te bieden heeft’. Even tussendoor: wel makkelijk gezegd als je een stunning beauty bent
Wat vind ze eigenlijk van de geur: ‘Fris en bloemig. Ik vind dat Idole d’Armani verschillende gezichten heeft, als je dat van een geur kunt zeggen. Hij is heel persoonlijk, kan bij iedere persoon een andere gedaante aannemen. Voor mij moet een geur iets over de drager zeggen, vandaar dat de keuze ervan nog belangrijker is dan een kledingstuk, dat je tenslotte gewoon weer uit kunt trekken. Met een geur werkt het niet zo. Geur is veel intiemer, blijft ook veel langer bij je’.
Maar is het waar, wat Kasia zegt? Bestaan idolen niet meer? En dan bedoel ik niet de idolen uit de gelijknamige talentenjachten die wereldwijd hoge kijkcijfers halen. Nee, de echte, die van het witte doek, van het theater, de opera, de concertzaal, de vrouwen en mannen bij wie je allerlei prettige fantasieën krijgt, en die veel beter, en mooier, en intelligenter lijken te zijn dan jezelf en gewone stervelingen om je heen. Ze bestaan nog, geloof me. Ze zijn van alle tijden. En als je te voorschijn komt uit de donkere zaal in de lichte foyer, zou je toch wel heel graag een heel klein beetje op ze willen lijken. Want laten we wel wezen, er zullen weinig vrouwen boos worden als je tegen ze zegt: ‘Weet je aan wie jij me heel erg doet denken? Aan Idole d’Armani, aan Kasia Smutniak’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Idole d’Armani valt in de categorie kruidige bloemengeur. En het is in feite een erg klassieke geur geworden doordat in het hart jasmijn en roos samensmelten. Hieromheen vlechtte de neus een krans van patchoelie en vetiver die hij voorzag van frisse (clementine, peer, davana-gras) en moderne ‘geurdetails’ zoals gember en saffraan. Niet echt vernieuwend, niet echt vervelend. Gewoon ‘Armani for the masses’. Nog even over de roos. Er is sprake van de loukom-roos. Maar die bestaat niet. Loukom is bij ons beter bekend als Turks Fruit. Met andere woorden: een roos met een gourmandrandje van fruit, suiker, amandel, pistache en kokos.
RUIK & VERGELIJK
Hopelijk brengt het geen verwarring in de parfumerie. Idole lijkt toch verdomd veel op Idylle. Maar goed dat de inspiratiebron en de geur totaal verschillen. Voor ik het vergeet: de flacon werd door de meester zelf ontworpen en is, zoals zo vaak het geval is, geïnspireerd op de gouden jaren van de parfumflacons, de art deco-periode.
Guerlain Idylle (2009)
