FINE FLEUR: BESCHEIDENHEID SIERT LELIETJE-VAN-DALEN
MARC JACOBS-STYLING OP ZIJN EUROPEES
Jaar van lancering: 2015
Laatst aangepast: 27/07/15
Neus: Daniela Andrier
Model: Stacy Martin
Fotografie: Steven Meisel
Voor de a-modieuze parfumliefhebbers onder u: Miu Miu is de b-lijn van Miuccia Prada. Minder ‘intello’, minder serieus, meer jonger en speelser. Gemaakt voor ‘vrouwelijke feministen’ waarbij de experimentdrift van de ontwerpster commerciëler wordt uitgewerkt. Wel een nadeel: lachen verboden. Of laat ik het zo zeggen: ik heb zelden een Prada- en Miu Miu-model het zien doen. En de (jonge) vrouwen die zich het kunnen veroorloven (ken enkele) kunnen het ook nauwelijks. De reden: ze nemen mode te serieus, bekijken kleding zoals Miuccia Prada het doet: ‘Het is niet oppervlakkig, het kenmerkt de relatie met de wereld om ons heen’.
Geurengoeroe zegt: dit beperkt zich niet tot mode, kun je van heel veel dingen beweren. Verder: volgens Miuccia kenmerkt ‘de kracht om een identiteit neer te zetten, te erkennen, te betwisten en te breken’ de Miu Miu-vrouw. Sterker, het is haar privilege, haar onafhankelijkheidsverklaring. Geurengoeroe zegt: veel van Miuccia collega’s beweren hetzelfde met betrekking tot hun werk. En ook dat hun klanten ‘hun eigen weg gaan en niet zwichten’ zoals de Miu-Miu-vrouw.
Wat ik interessanter vind: de keuze van Prada om níet Puig (tot nu toe verantwoordelijk voor alle Pradageuren) maar Coty de eerste Miu Miu-geur te laten ontwikkelen. Ik begrijp het wel. Coty is wereldser, weet wat er leeft onder de beoogde doelgroepen, durft meer. De cosmeticagigant weet ook dat consumenten bij modemerken een bepaald verwachtingspatroon hebben door hun dan wel moderne, vooruitstrevende of edgy imago.
Willen dat ook in de geuren terugzien. Ik noem het het Marc Jacobs-effect. Onverwacht en onconventioneel, bewust de geplaveide paden mijden en daardoor direct verrassing en ‘de schok van het nieuwe’ oproepen. Neem Daisy (2007), neem Honey (2013) – tart de regels van goede smaak, combineert kitsch en klassiek met ‘toekomst’ waardoor er toch een merkwaardige soort van herkenning ontstaat. En: het valt tenminste op tussen alle beschaafd-monotone flacons van de concurrent. Parfum = parfun.
Bij de eerste Miu Miu-geur is de uitwerking van het Marc Jacobs-effect anders: meer vintage, meer ingetogen, meer verstild, klassiek-smaakvoller, minder ‘tacky’ – noem het Europees. De flacon suggereert een idee van rijkheid – ‘warm’, geslepen, gekleurd glas – terwijl het toch gewoon een flacon en plastic dop betreft. Het had zo op de kaptafel kunnen staan van Julianne Moore in rol van Cathy Whitaker in de ‘fifties’-film Far from Heaven.
Miu Miu ziet het zo: ‘Het effect is jeugdig en vrouwelijk met een enigszins overdreven elegantie: een droom die je vaag herinnert opnieuw vertaald in levendig technicolor’. Overdreven… ? Doel van de geur, afgezien van het commercieel belang, volgens Miuccia Prada: de provocatieve en attractieve geest van Miu Miu verweven met de flacon en de compositie.
Oordeel zelf of dat gelukt is en of je dit terugziet in de fotografie: ‘Herinnert aan het optimisme begin zestiger jaren en de luchtige, speelse spirit van het merk met een onverwachte wending in de laatste foto (die ik nergens kan vinden): het model neus-aan-neus met een zwartwit kitten. In typische Miu Miu-stijl heeft de ontmoeting een ongewone twist. Stacy en haar kitten zijn verwikkeld in een strijd van verlangens, de flacon is de omstreden prijs’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Ik lees op http://www.refinery 29.com dat Caroline Javoy, vice president of global marketing Miu Miu fragrances, een aantal dingen niet wou: ‘The fragrance market can be very conventional: blue is for boys, pink is for girls. We wanted to make it anti-pink’. Daniela Andrier vertelt op dezelfde site ‘We wanted to open doors and windows with this fragrance. We didn’t want another gourmand; we wanted something different, enjoyable, and unexpected’.
De keuze voor het lelietje-van-dalen (zie artist impression-afbeelding) is inderdaad opmerkelijk, want dit tere bloemeke fijn met klokjes zo klein staat nu in de parfumerie voor tutty-trutty, kitcherige ansichtkaartromantiek en over het algemeen voor vijftig plus. De beroemdste in deze categorie: Muguet de Bonheur (1934) van Caron en Diorissimo (1956) van Dior.
Van de andere kant: als er een bloem is die wit-fris, gras-groen, knisperend kan schitteren, kortom de jaarlijkse ambassadrice van het voorjaar, dan is dat het lelietje-van-dalen. De beroemdste in deze categorie: Muguet de Bonheur (1934) van Caron en Diorissimo (1956) van Dior. En laten we de sinds 2000 jaarlijkse limited edition-hulde van Guerlain op 1 mei niet vergeten: elke keer laat het parfumhuis de meiklokjes anders, maar vooral groen en fris luiden.
Dat ruik je niet terug in Miu Miu. Geen witte bloemengolf waar je de regendruppels over het verse groene gebladerte voelt rollen. Het is een beschaafd lelietje-van-dalen met nadruk op de bloemige zoetheid, niet op de frisheid. Roept herinneringen op aan Muguet de Bonheur, zij het dat Miu Miu iets aardser en meer poederig is. Het is alsof je door een met dauw beslagen raam naar het lelietje-van-dalen kijkt. Het is wel een typische Andrier geworden (die ook bijna voor alle Prada-geuren tekende).
Ofwel, less is more vertaald in transparantie (dus draaggemak) gecombineerd met een eigenzinnige niet echt waarneembare diepte – want die verwerkt Andrier zo vanzelfsprekend waardoor je die niet eigenlijk waarneemt. Maar zonder zou – in dit geval – het lelietje-van-dalen omvallen en zou het je opvallen. De diepte wordt geleverd door een patchoeli-derivaat en wordt als apart ingrediënt opgevoerd: akigala-hout dat kruidigheid met de standvastigheid van hout combineert.
Andrier: ‘It’s not ugly, but it’s rough. It has an unexpected strangeness to it that contrasts with the beautiful floral’. Alleen had voor mij de compositie meer mogen klateren, meer mogen ‘lelietje-van-dalen’ – vooral gezien de uitgesproken en eclectische kledingcollecties van Miu Miu. In plaats van een elegante ‘fine fleur’ zoals nu, een lelietje-van-dalen die scherp is en straalt als neonlicht.
GEURENGOEROE 