HALLELUJAH! VÓÓR HET ZINGEN DE KERK ÍNGAAN
Jaar van lancering: 2014
Laatst aangepast: 08/05/15
Neus: Ramón Béjar
Krijg ik de gehele collectie van Ramón Béjar toegestuurd. En bij het zien van de zeven namen wordt het me droef te moede. Misschien weet je het nog niet, maar ik heb Béjar een tijdje geleden veroordeeld tot een gevangenisstraf vanwege het overtreden van de oud-wet, vanwege zijn Wild Oud.
En wat mij betreft, mag hij er nog wel een tijdje vertoeven. De reden: kun je als nieuw niche-parfumhuis anno nu niets beters verzinnen dan een pure iris-, pure jasmijn-, pure roos-, pure sandelhout-, pure musk- en pure ambergeur? Allemaal gelanceerd in 2014. Die mogen dan respectievelijk als adjectief Magnum, Maat, Celestial, Secret, Elvish en Deep hebben gekregen; voor een tweede generatie nicheparfumeur vind ik het beheurlijk gaap-fantasieloos-gaap.
Natuurlijk ga ik ze stuk voor stuk ruiken als ik tijd heb. En mocht één, of mochten ze allemaal eruit springen; ik houd jullie op de hoogte. Gelukkig zit er in het proefparfumpakketje een geur die door de naam iets meer prikkelt: Sanctum Perfume. Ik weet, zonder geroken te hebben, bijna zeker wat de boodschap is: heilige sferen in een walm van (wie)rook. Believe it or not: Sanctum Perfume valt in het mini-trendje van religieus angehauchte geuren. Serge Lutens presenteerde onlangs La Religieuse (2015). Iets verder terug: Olibanum (2007) van Profvmvm Roma. En The Library of Fragrance heeft Holy Water (2009) en Demeter offreert sinds 2000nogwat Holy Smoke.
Meer recent valt Guerlain met Myrrhe & Délires (2012) uit de L’Art et la Matière-serie eveneens in deze categorie. Giorgio Armani Privé’s Myrrhe Impériale (2013) idem. En natuurlijk de meest eigenzinnige en ‘oudste’: Oriza L. Legrands Relique d’Amour (1901/2013). Heb natuurlijk een aantal over het hoofd gezien. Zoals Myrrh Casati (2015) van Mona di Orio uit de Signature Collection.
Het effect van Sanctum Perfume liegt er niet om aldus Béjar: ‘The most sacred natural materials in the world – myrrh, frankincense, benzoin, olibanum, sandalwood – combined to produce a transcendental experience that will penetrate into the depths of your soul’. Hallelujah! Amen! Maar stel, dat je maar een gewone oppervlakkige, onnozele parfumziel zonder ‘lagen’ bent, die gewoon lekker-gezelli bij Ici Paris XL, Douglas, Mooi en DA shopt. Kun je dan wel de bedoeling ervaren…
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Natuurlijk een goede geur. Want: zuiver, krachtig, potent plus een, in al zijn ruigheid, smeuïge compositie. Dat laatste komt op conto van sandelhout (zorgt voor een romige noot) en benzoïne (voegt een elegante harsachtige, zoete warmte toe). Het effect: de wierook en de mirre uit de bovengelegen lagen worden als het ware ‘ontkerkt’.
Dat gebeurt niet direct: want de top – eerst een koele, scherpe overdosis wierook (foto) – ‘is’ als een openstaande kerkdeur en swapt je als ontgoochelde katholiek – of je het wilt of niet – direct back naar de dagen dat je van je ouders verplicht de heilige mis moest uitzitten, niet uitzingen. De melkachtige mirre vervolgens is de aanzet tot de verzachting van het geheel.
Het kan aan mijn huidige preoccupatie voor ‘vies’ in parfums liggen: door de compositie heen bespeur ik tevens een aangenaam stink-effect dat doet denken aan oud vermengd met civet. En zodra ik dat bespeur, geef ik me gewonnen. Maar wanneer draag je nu Sanctum Perfume? This is absolutely not a daywear fragrance – toch? En voor gebruik tijdens de avond, raad ik aan deze ‘closer to God’-geur ook met mate te sprayen. ‘Men’ kan nogal schrikken.
Ik daarentegen zou me direct in de richting van de draagster/drager begeven op gevaar dat ik ongevraagd in haar/zijn nek verdwijn: ‘Holy cow wat smeurgeur je lekker!’ Dat wordt dan natuurlijk weer opgevat als een ongewenste intimiteit. Heb ik weer! Dus verdwijn ík in de gevangeniscel waaruit ik Ramón Béjar heb vrijgelaten. Ik geef, als het toegestaan is, zo spoedig mogelijk de bezoekuren door. Wil je wat meenemen: geen bloemen, gewoon een lekker luchie. Doei-doei!
GEURENGOEROE 