EEN – BIJNA – PERFECTE, MODERNE GARDENIA
Jaar van lancering: 2014
Laatst aangepast: 04/10/14
Neus: Aurélien Guichard
Sommige bloemen zijn chic, blijven chic. En dat is maar goed ook. Hoewel van tijd tot tijd wordt geprobeerd ze bij een breder publiek populair te maken, lukt dat niet. Neem de ‘diva’ der bloemen – tuberoos. Neem haar goede vriendin gardenia. Die voelen zich eigenlijk alleen, ver verwijderd van ‘de klootjesbloemen’, thuis in de wereld van couture, luxe en exquise smaak.
En zo moeten ze ook worden behandeld. Met handschoentjes. Maar dat is nog geen garantie voor succes: Velvet Gardenia (2007) van Tom Ford heeft zich inmiddels teruggetrokken. En een van de meest geliefde, Jo Malone’s Vintage Gardenia (2004), heeft inmiddels ook haar laatste adem uitgeblazen. Cruel Gardénia (2008) uit de L’Art et La Matière-reeks van Guerlain schijnt een kwijnend bestaan te leiden.
En de gardeniageur die zich rechtstreeks tot de massa richtte, Marc Jacobs’ For Women (2001), werd niet echt begrepen. Zijn meer consumentvriendelijke opvolger ook niet: Essence (2003).
Hoe komt dat toch? Zou de bloem gewoon niet zo geliefd zijn, niet worden ‘begrepen’? Dat daarnaast de charme juist ligt in het feit dat een gardenia-parfum niet meer en niet minder is dan een gardeniaparfum en dat de ware gardenia-fan ook niet meer en niet minder wil. Hierin schuilt wel het gevaar van voorspelbaarheid: een ‘gewone’ gardeniageur is lekker volbloemig, vol-wit neigend naar geel ‘gekleurd’ fluweel, een beetje boterachtig met een lichtjes groen-gekruide, pikante onderlaag.
Niet meer en niet minder? Wil je mij met een moderne gardenia verrassen, dan moet de geur meer zijn dan alleen maar gardenia, moet het noten toevoegen die haar op een nieuwe manier laat bloeien. Gardénia de Robert Piguet komt wat mij betreft aardig in de buurt. Wordt als volgt omschreven: ‘Bekoort vol allure. De ruwe geur van gardenia-essence schommelt samen met lelie en ylang-ylang voor een hypnotische start. De geur ontplooit in het hart dieper haar essentie door sensueel vanille uit Madagaskar. Zwart leer, cashemeran en zacht gekruid hout leiden tot een onwankelbare en geslepen ontknoping. Als een eerste kus, blijf je je Gardénia de Robert Piguet herinneren – uniek, verstild maar één en al passie’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Ik kan hierin heel ver meegaan. Wordt veelal voor oranjebloesem-essence, jasmijn en tuberoos gekozen om de gardenia (foto) uitzinnig, maar beproefd te laten ‘aanstellen’, Aurélien Guichard opteert voor andere bloemen met een onverwacht, aangenaam effect. En gelukkig geen fris briesje ter introductie.
Wel direct een koppige en ‘overvloedige’ lelie en een over-sensuele ylang-ylang die het vilein-chique karakter van de gardenia versterken met een – inderdaad – bijna hypnotisch effect. Wat nog eens onderstreept wordt door de leernoot die de fluwelige bloemblaadjes als het ware transformeren tot leer. Prachtig gebalanceerd met een krachtige houtnoot die zowel zacht als kordaat is.
Maar gezien de statuur van Robert Piguet had voor mij deze andere kijk op de gardenia intenser, meer overrompelend gemogen. Het is dus wachten – toekomstmuziek – op de eerste leergeur van Piguet, en die zal ik dan direct layeren met Gardénia de Robert Piguet – plus een beetje Fracas (1949) – dan heb je de ideale moderne ‘leer-gardenia’ binnen handbereik.
Terzijde: een recent bewijs dat gardenia niet geschikt is voor het ‘parfumgepeupel’: Madonna’s Truth or Dare (2012). Een mooie, krachtige gardenia-tuberooscombi die door haar miljoenen fans wereldwijd toch als te moeilijk en onbegrijpelijk werd ervaren. Zelfs de light version – Truth or Dare Naked (eveneens 2012) – ging ‘hun’ parfumpet te boven.
