DOOR HET HOUT CALEIDOSCOPISCH BLAUW ZIEN

Jaar van lancering: 2014

Laatst aangepast: 08/09/14

Neus: Jacques Polge

Ambassadrice: Gaspard Ulliel

Fotografie: onbekend

Mannen die de ketenparfumerie bezoeken kunnen steeds meer genieten van geuren. Niet alleen door de aanhoudende ‘Qual der Wahl’, ook doordat merken steeds vaker een (eau de)parfum-editie van een goedlopende eau de toilette lanceren.

Je zou het de verniching van masstige kunnen noemen. Opvallend: dit concentraat is olfactorisch vaak ver verwijderd van de oorspronkelijke compositie. Die valt vaak slechts als een herinnering, een vermoeden te bespeuren. Bij de eau de parfum-versie van Blue de Chanel is dat niet het geval. Chanel: ‘Deze intense variant blijft trouw aan zijn waarden, maar gaat op ontdekkingstocht in een amberen, sensuele wereld, alsof het blauw zicht laaft aan het avondlicht’.

Blauw als symbool voor een geur is populair in de parfumerie – ontelbaar de variaties die op dit thema zijn verschijnen. Maar Chanel weet haar ‘inspiratieblauw’ zo geloofwaardig te omschrijven en te presenteren dat je het bijna voor onontkoombaar voor waar aanneemt: ‘Ongetwijfeld de vruchtbaarste kleur voor de verbeelding. Oneindig, diep, onbegrensd: blauw opent ongekende mogelijkheden. Fris als de net ingevallen nacht, kalmerend als een uitgestrekte watervlakte, variërend tussen het ijzige blauw van de winter en het zinderende kobalt van een zomerlucht, is blauw als de laatste fase voor absoluut zwart’. Maar als je een beetje doordenkt kun je even onbegrensd lyrisch worden over rood, groen en geel… wat ik nu niet doe.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Overbodige vermelding, want daar ga ik van uit – vertrouw er op: ‘Bij Chanel staat bij iedere compositie een obsessie centraal: de kwaliteit van de ingrediënten. Naast de stijl en de elegantie van het huis, is het streven naar het gebruik van de beste natuurlijke of synthetische grondstoffen altijd een prioriteit’. Ruik je dat? Mais oui!

Let wel: Blue de Chanel Eau de Parfum is niet revolutionair, eerder behoudend en opent zoals een klassieke ketenparfumeriegeur ruikt. Dus geruststellend want vertrouwd: citrusachtige noten waarachter zich het hout nog verbergt, maar geleidelijk meer op voorgrond treedt om vervolgens amber-warm te worden door sensuele noten. Jacques Polge omschrijft deze versie van Bleu de Chanel als ‘meer omhullend, ronder, nog comfortabeler’.

En dit ‘parfum van de vrijheid ontleent zijn frisheid aan de Middellandse Zee, citrusgaarden en het blad van aromatische kruiden’. Ofwel, een klaterende explosie van hesperide-noten die zweeft tussen citroen, mandarijn en oranjebloesem met een kruidige toets. Behoorlijk persistent. Het duurt even voor de houtnuances zich prijsgeven via strak-fris vetiver en droog-zonnig cederhout naar ‘het ware hout’: sandelhout.

Niet de ‘heilige’ soort uit India (die mag alleen nog maar voor religieuze doeleinden aangewend worden), maar uit Nieuw-Caledonië. Ook vol, romig en fluwelig (maar minder ‘bloemig roos’) die sierlijk-sensueel wordt versierd door de ‘amberen zachtheid van vanille en tonkaboon (foto)’. En de frisse opening verdwijnt niet helemaal; blijft als een blauwe golf door de geur ademen.

RUIK&VERGELIJK

Dat is voor mij ook het nadeel: op een gegeven moment wil ik alleen maar hout ruiken, dat de citrusopening zich slechts als een overgaande bui manifesteert. Voor deze sensatie moet je als man binnen het Chanel-assortiment toch de boetieks van het couturehuis bezoeken: in Les Exclusifs zit een houtgeur die je het gevoel geeft alsof het hout net is gehakt, de wortels net uit de humusachtige aarde zijn getrokken en tegelijkertijd zo elegant strak-droog is:

Chanel – Les Exclusifs – Sycomore (2008)