TOYS R US!
SPICEBOMB FOR ‘GIRLS’ WHO JUST WANNA HAVE FUN
Jaar van lancering: 2019
Laatst aangepast: 08/11/19
Yes I know: ik ben de laatste tijd behoorlijk negatief over de mainstreamgeuren die luxe merken op de markt brengen. Maar dan op eens verschijnt er een zonnestraaltje achter deze donkere luchtjes, een ray of light die je blij maakt en iets van hoop biedt, dat het ook anders kan. Het zonnestraaltje in dit geval: Toy Boy.
De naam vind ik heerlijk. In de zin van: helemaal in lijn met de cynisch-humoristische kijk op het mode-en parfumvlak van de oprichter van Franco Moschino (1950-1994, zijn eerste parfum lanceerde hij onder de slogan ‘Crash Hermès’; ik bedoel maar). Toy Boy is een double-entendre, een woordspeling die je direct vat.
Over het verschijnsel toy boy wordt vaak lacherig gedaan, maar dat is volgens mij eerder een kwestie van jaloezie. Want de vrouwen-– ook wel cougars genoemd – die er een ‘op na houden’/’op na hielden’ zijn meestal wereldberoemd en loaded en, volgens de mensen die er met leedvermaak over schrijven, al ver over hun uiterste verkoopdatum heen. Zoals Tina Turner, zoals Joan Collins, zoals Demi Moore.
In Nederland: Patricia Paay en Conny-Vanessa Breukhoven-Witteman. In ‘onze’ volksmond ook wel speeltje genoemd. Andersom wordt het merkwaardigerwijze gewoner gevonden: ouwe rijke geit met een jong blaadje. Alhoewel zo’n lekker jong ding krijgt dan weer andere scheldwoorden opgeplakt: star fucker.
Door toy boy te koppelen aan een teddybeer – vaak gezien als symbool van een prettige jeugd die eenmaal cadeau gekregen de rest van je leven wordt gekoesterd en meeneemt – maakt Moschino er weer ‘speelgoed’ van. De cirkel is rond. Door de beer van Toy 2 in zwart onder te dompelen, wordt zijn artistieke waarde verhoogd en overstijgt het het gadget-gehalte.
Wat wil ik hiermee zeggen? Nou, musea van art & design hebben de laatste decennia tig parfumflacons in hun vaste collectie opgenomen waarvan je je kunt afvragen ‘why’? Toy Boy moet in ieder geval aangekocht worden, juist door de vele (bovengenoemde) ‘lagen’ die het heeft.
Het ‘vertelt’ meer dan wat je in eerste instantie ziet, en zoiets dergelijks wordt dan vaak geclassificeerd als kunst. Misschien is deze benadering van mij te veel een wishful thinking – ‘dat jij dit allemaal ziet in een geur Geurengoeroe, knap hoor’. So be it. Ik wou het toch even vermeld hebben. Nu de inhoud, en die is…
WAT TOY BOY IK EIGENLIJK?
… de hemel zij geprezen geen zoveelste slaapverwekkende variatie op de roodfruit-gourmand-poedermusk-geuren met wat verdwaalde bloemetjes waarmee de markt wordt overspoeld (wist je dat jaarlijks nu gemiddeld 2500 geuren gelanceerd worden?). Nee, Toy Boy kiest voor de oriëntaalse weg binnen het parfumspectrum. Beter, het gaat nog een stap verder. Toy Boy is een krachtig kruidig parfum ‘rechtstreeks’ afkomstig uit de Oriënt.
Ga maar na: de opening is als zuchtje van rode bes en groene peer die snel plaats moeten maken voor een ‘spicebomb’: warm-kruidig elemihars omringd door nootmuskaat en kruidnagel in overdose die ervoor zorgen dat het bloemenakkoord van magnolia en roos een donker randje krijgt (versterkt door vetiver).
En dat ruik je dus goed, vooral de vetiver op ‘tweederde’ van de ontwikkeling. Mooi is dat de basis van cashmeran en musk dit alles een mooie zacht-sensuele omlijsting geeft. Toy Boy wordt hierdoor ‘cosy’, warm en ‘knuffelig’ zoals de teddybeer uit je jeugd en die misschien nu nog wel op je bed ligt. Alleen zonder de kruidige noot te verliezen.
PS: Ik snap alleen de campagne niet. Die is dus heel erg, heel erg gay. Eén lekkere, jonge vent in zwart leer, dat kan ook een toy boy voor een vrouw zijn. Logisch. Maar twee mannen in zwart leer die de (übersized) flacon samen showen waaronder huidig ontwerper bij Moschino, Jeremy Scott? Tja. Misschien wordt de geur hierdoor (on)bewust een hit onder gays. Alleen denk ik dat die tijd nu voorbij is. Even aan een jonge neef van mij vragen.
GEURENGOEROE 