ME TOO (A) PARISIENNE
MAINSTREAMGEURPRODUCENTEN NEMEN DE KLANT NIET SERIEUS
Jaar van lancering: 2015 en maakt nu een doorstart zo lijkt het
Laatst aangepast: 04/11/19
Nu ben ik toch heel benieuwd hoe een geur als deze door inkopers van parfumerieën wordt gezien? En wat me het meest verbaast: hoe kun je Mademoiselle als managing operator (of hoe je functie dan ook omschreven mag worden) van Azzaro Parfums in hemelsnaam goedkeuren? Ik zou zeggen: je huiswerk overdoen. Want van welke kant je het ook bekijkt: het is geleend van de concurrent. Maar dat heet dan waarschijnlijk slim.
De naam: we noemen Chanel, we noemen Nina Ricci, we noemen Guerlain (hun Mademoiselle is de oorspronkelijke La Petite Robe Noire Modèle N° 2 uit 2009), we noemen Rochas. De beoogde gebruikster – we noemen Guerlain. De boodschap: we noemen Guerlain, Chloé en zoveel Parijse luxemerken. De flacon. Waar doet die strik me ook alweer aan denken? We beginnen bij Yves Saint Laurent en eindigen via Lancôme en Chloé bij Viktor en Rolf en jullie zelf mogen de ontbrekende parfumhuizen zelf invullen. Oh ja, waar het om gaat: de geur. Komt later, of niet.
Maar eerst dit: Mademoiselle is een perfect voorbeeld van dat je als consument niet serieus genomen wordt. Ik heb er de laatste tijd veel over zitten, liggen en ‘hangen’ nadenken. Maar het is toch treurig dat je in de ketenparfumerie zoveel flauwe, inspiratieloze variaties op hetzelfde slaapverwekkende thema voor je neus krijgt voorgeschoteld. En dat de consument voor wie niche nog een paar avenues te ver is, en die niet echt verder kijkt dan de bestverkopende actuele geuren zoveel saais, doorsnee, parfumprut enz. enz. als keuze krijgt/heeft. Ik ken geen bedrijfstak waar zoveel copy & paste wordt toegepast en in zulke grote mate.
Met als treurig hoogtepunt: de promotieclip – valt er nu echt niet uit een vaatje te tappen? Oh-la-la zus, oh-la-la zo. Paris je t’aime. Me too hier, me too daar, waar je maar kijkt. Voor dat deze hashtag wereldberoemd werd, was dit begrip in de parfumerie al bekend als een geur van de concurrent in een ander jasje presenteren – ‘This is our Blue de Chanel’, ‘This is our Mademoiselle’.
Opvallend: zelden is zo’n ‘mij ook’-geur succesvoller dan de ‘inspiratiebron’. Ach ja, omzet zullen ze wel draaien, tot ieders tevredenheid, en als zich weer een nieuw trendje voorbij rijdt, springen we gewoon op die kar.
Ook wel weer leuk: in Frankrijk wordt het boegbeeld van Mademoiselle – de Parisienne – niet altijd positief beoordeeld, staat voor velen zelfs symbool voor de grootstedelijke arrogante, modebewuste hedoniste, ondanks haar ‘discrete en casual elegantie’, ondanks ‘haar ontwapenende spontaniteit’ volgens Azzaro.
En wat is Azzaro’s Mademoiselle toch actueel: ze is een ‘vlogeuse’ waarin ze haar fotospeurtocht door Parijs deelt met andere mademoisellekkes, houdt daarnaast een dagboek bij over fashion en heet Jeanne, Kenza of Adenorah’. Druk, druk, druk. Fijn schat, veel plezier, en koop als je weer aan het flaneren bent op zoek naar inspiratie voor mooie Parijse plaatjes, een geur die meer bij je ‘statuur’ past. Met Mademoiselle doe je jezelf toch echt te kort Jeanne, Kenza of Adenorah. Wat dacht je van Guerlains Mademoiselle?
By the way: onlangs werd bekend dat L’Oréal de geuren van de Clarinsgroep overneemt. Vreemd beslissing eigenlijk. The biggest catch: de inmiddels over zijn parfumhoogtepunt heen zijnde Thierry Mugler, de kleinere vis: Azzaro. En of deze ook zijn meegegaan: Porsche Design, Swarovski, Zadig & Voltaire, David Yurman?
Kan me niet indenken dat de geurgigant Azzaro een grote pijler laat worden, want L’Oréal heeft merken genoeg in zijn portefeuille die hetzelfde meisje, dezelfde vrouw, dezelfde jongen, dezelfde man van Azzaro in het vizier hebben.
GEURENGOEROE 