GEURENGOEROE

#ME TOO OUD

‘DIT IS ONZE MONTALE!’

Jaar van lancering: onbekend

Laatst aangepast: 09/10/18

Neus: het is toch niet…

Ik was een paar dagen in Amsterdam en gelukkig nog wat tijd over voor de Albert Cuypmarkt. Daar zit aan het begin nummer 84, Grimme Drogisterij, is een soort parfumweeshuis en -hemel ineen, want het heeft zich gespecialiseerd in geuren die het niet gered hebben in aanhoudende strijd om aandacht in de ketenparfumerie. En dat zijn er dus heel veel.

Heb er heel wat parfimpechvogels gekocht in de loop der jaren. Staat een geur met megakorting in de etalage dan weet je zeker dat-ie ut niet gered heeft. Is altijd een zeer verfrissende ervaring: al die creaties die eens met zoveel (arrogante) bombarie wereldkundig werden gelanceerd, nu hier down and out on the Albert Cuyp.

Daarnaast heeft Grimme Drogisterij ook vaak aanbiedingen van merken waarvan ik weleens heb gehoord, maar te lui ben om me er echt in de te verdiepen – meer van ‘zal wel’. Zoals nu in de etalage het ‘nichemerk’ Acqua di Parisis – de naam was mij bijgebleven omdat het wel heel, heel, heel erg goed heeft gekeken naar Acqua di Parma en de het wel erg voor de hand liggende, maar domme associatie met Parijs: parfum en chic dan zal het wel goed en ‘echt’ zijn,

Het is qua verpakking zo ontzettend bij elkaar gejat – ‘chique’ openklapdoosje met ‘zijde’ bekleed – dat je je afvraagt of Acqua di Parma niet met rechterlijke stappen heeft gedreigd. Hoewel dat tegenwoordig steeds moeilijker is en je je moet afvragen of de uitwerking niet contraproductief is. Maar Acqua di Parisis is tegelijkertijd ook zo’n merk dat je weer met beide benen op de grond doet belanden, dat je doet realiseren dat je tegenwoordig kwaliteit voor weinig geld kunt aanschaffen, dat je bij de echte merken voor een groot deel voor de naam betaalt – niets op tegen by the way. Zo zit de wereld in elkaar.

WAT BLACK OUD IK EIGENLIJK?

Maar toch, eerst denk je nog: dit is echt nep door die Acqua di Parma-associatie, maar al ruikende moet je bekennen dat het een echt goede geur is; een geslaagd ‘me too’-luchtje. Een begrip dat voor de #metoo-discussie al bestond: een populair thema van de concurrentie anders verpakt onder eigen naam verkopen. In dit geval: ‘Dit is onze Montale’.

Ik dus naar binnen om te vragen naar de geur Black Oud, van – geloof ik, maar geloof nooit ‘van’ – € 80,00 voor € 30,00. De vriendelijke verkoopster die hulpvaardig en ervaren (maar zonder passie gelukkig) vertelde dat het merk nog meer oud in het assortiment had, zoals Oud Couture – volgens haar zachter en toegankelijker dan Black Oud. Dat klopt, maar jezusminamariamoederlief wat is Black Oud toch goed gedaan. Oud zoals het hoort, met een echt Montale-effect, dus wham, bam, in your face. En toch is het meer dan alleen maar – ik ga er vanuit synthetisch – oud. Ook een mooie volle, zoete  roos zit er tussen, beetje vanille, beetje cederhout, en als je jen neus er lang insteekt, iets ijls, iets fris dat in de buurt komt van bevroren bergamot. Houdt ook lang: zes uur.

Leuk, geinig: Acqua di Parisis is geen velden of wegen op internet te bekennen. Geen eigen chique site met achtergrondinfo, jaartallen, storytelling en de hele verplichte bladibla. Sterker, als je gaat zoeken kom je alleen maar bij kortingssites terecht en dat het wordt geproduceerd door Reyane Tradition Company. Dikke shit dat dan weer wel inmiddels, want ik zie dat www.beslist.nl het voor €24,95 verkoopt. Niet gratis bezorgd, dat dan ook weer wel.

Dat wordt Acqua di Parma’s Colonia Oud wel, ook in de aanbieding: van € 189,35 voor € 160,25. Moet gezegd: laatste is eigenzinniger, ‘dieper’. Maar daar maalt de gemiddelde man niet om die bij de koffieautomaat heeft gehoord dat oud nu een trending topic is. En de snob, die zal moeten toegeven dat Black Oud een goed ge(s)laagde oud is die bij een blinde test hoogstwaarschijnlijk door velen aan een ‘echt’ merk toegeschreven zal worden. Niet door hem wellicht, maar daar ben je dan ook een echte snob voor.