GEUR ALS VOERING
CHERCHE LA FEMME, CHERCHE L’HOMME
Jaar van lancering: 2016
Laatst aangepast: 24/04/17
Neus: Daniela Andrier
In sommige opzichten begin ik op een heremiet te lijken, in ieder geval lifestylewise: kijk geen glossy meer in. Behalve halfjaarlijks bij de tandarts en begin dan na een paar pagina’s bladeren te gapen – inwisselbare mensen met inwisselbare diepgravende interviews – was deze uitgave nu uit 2017, 2012 of 2005?
Inwisselbare fashion en accessoires gepromoot door inwisselbare beauties. Luxe gepresenteerd als een grote blur omdat het grote geld in deze sector niet wordt verdiend met onderscheidende producten maar millions, millions of look-a-likes.
Op één gebied vindt er geen verblurring plaats: scheepjes komen, scheepjes vergaan maar de verschillen tussen vrouw en man blijven bestaan; lijken alleen maar groter te worden. Transgenders en boys who look like girls en girls who look like boys worden alleen als speeltje gebruikt door de modeindustrie voor de hippe, avant garde en incrowd ‘feel’.
Ook in geurenland is de scheiding nog steeds strikt. Androgyn is de uitzondering die de regel bepaalt. Of het wordt er marketingwise te dik opgelegd (Calvin Klein ck2 uit 2016) of is bijna vanzelfsprekend: niche. La Femme et L’Homme van Prada bungelt tussen beide (kreeg proefjes aangeboden door Parfumerie Marjo bij aankoop van een geur, anders had ik niet geweten dat ze er waren): hoewel als duidelijk voor de vrouw en voor de man gepresenteerd zijn de geuren qua compositie ambigu en zelfs een beetje vaag. Laatste in zin van beschaafd, ‘on-spannend’.
Moet ik er een ‘mode-aspect’ bijhalen, dan zijn La Femme et L’Homme de voering van een jasje/colbert. Je voelt het zelf wel, maar de ander ‘ziet’ het niet. Maar is het Prada? Miuccia came a long way: van een überfilosofische benadering van parfum via de Infusion-reeks (de Luna Rosa-reeks en nichelijnen niet meegerekend) terug naar af, terug naar braafheid, terug naar onuitgesproken – ‘het nieuwe saai’. 
Niet dat ze het verantwoord weet in te pakken: ‘The new fragrant pair of equals represents man and woman that are reunited in an identical vision. She could be him, he could be her. She is an absolute woman, he is an absolute man. There is not an obvious definition of relationship between them. They could be lovers, friends, or even strangers. Both have multiple identities’.
Yes of course. Nu het opvallende en wellicht onbedoeld: he could wear La Femme, she could wear L’Homme want de geuren zijn vederlicht, verkennen de wereld van geur zonder gelaagdheid, blijven spelen aan de oppervlakte. Dus: de makkelijkst draagbare Prada’s tot nu toe. Ik moet denken aan geuren gekoppeld aan de H&M-lijn mocht Prada daarmee in zee gaan.
WAT LA FEMME IK EIGENLIJK?
Lees ik op www.prada.com: ‘A classic Prada scent that is shunning from clichés and trends to redefine floral perfumes and femininity’. How not true! Het is een zachte, zoete en vertrouwd ruikende bloemengeur met licht exotische toets eindigend in een poederige muskbasis gewikkeld in iris.
Lading lady: frangipani… altijd goed voor een niet-Europees gevoel want associaties met eilanden in de Stille Oceaan. Leuk om haar te koppelen aan haar geile zus, lady tuberoos en geile schoonzus ylang-ylang: kan vuurwerk opleveren. Maar niet in La Femme – het lijkt of de bloemen in slapende toestand zijn geplukt: de erotiek en lust spat er niet bepaald van af. Komt door de iris, komt door de niet opgevoerde musk die er volgens mij wel degelijk inzit – die hullen de bloemen in een poederige cocon, temmen ze.
Wat kruiden betreft: ook hier bescheidenheid troef. Bijenwas en vetiver zitten er ook nog in. Laatste ruik ik niet, de eerste is een interpretatie van vanille. Kortom: beschaafde chic met bloemen, maar voor een Prada iets te beschaafd – ik mis een rafelrandje.
WAT L’HOMME Ik EIGENLIJK?
Hetzelfde. L’Homme is eigenlijk best wel vrouwelijk opgeroepen met best wel mannelijke ingrediënten (als je in dit onderscheid gelooft). Het begin: een frisse wind, maar heel beschaafd als een zuchtje: neroli.
Groen, fris, bloemig maar zonder de kenmerkende, knisperende cologne-knack waarachter zich een warme noot verschuilt in de vorm van amber die eerst fris-bloemig aandoet door geranium maar vervolgens poederig wordt door iris. Alles uiterst beschaafd en bescheiden gepresenteerd. Ook de patchoeli gaat hierin mee. Die is geklaard, ontdaan van zijn aardse en kamferachtige noten. Je ruikt hout, niet donker, maar blank.
Wel een leuk bijeffect: op het einde lijken La Femme et L’Homme één te worden, laten zich makkelijk layeren. En dan, en dan… ‘take the wearer on a voyage through place, memory and time, somehow there appears a sensual meeting point for these distinct female and male fragrances to consummate an aesthetic relationship through experimentation and tradition’. Echt waar!
Trouwens, deze geuren passen wel in de nieuwe stijl van Daniela Andrier: ze maakt de laatste jaren meer aquarellen – denk ook aan Le Gemme van Bulgari – dan schilderijen. Eerder verkennend en schetsmatig dan duidelijk omlijnde contouren.
Ik associeer Prada in combinatie met geur met puurheid, al het kenmerkende van een bepaald ingrediënt eruit halen en als-ut-effe-kan overdrijven. Dus ga ik voor de ware Pradaparfum-beleving op zoek naar Infusion d’Oeillet (2015) en Infusion Mimosa (2016). Hij ontvangt ze ook graag als cadeau!
GEURENGOEROE 