FRIS-KRUIDIGE GEUR DIE GEEN VRAGEN OPROEPT BIJ KLASGENOTEN
PLUS GEURKAARS
Jaar van lancering: 2015
Laatst aangepast: 03/12/15
Neus: Bruno Jovanovic, Christophe Laudamiel
Torso’s: anoniem
Muziek: Call Me Maybe Carly Rae Jepsen
Als je je in sommige lifestyle- en luxe merken verdiept (niet te vaak doen), dan blijken die helemaal niet zo hip-cool-chill te zijn als vermoed; krijgt de boodschap door het checken van feiten iets intens triests, wrangs.
Neem de tot voor kort ceo van Abercrombie & Fitch (anno 1892), Mike Jeffries (anno 1944). Hij is al zo vaak door de mangel van de plastische chiurgie gegaan, dat de door hem in het leven geroepen ‘deurwachters’ voor elke Abercrombie & Fitch-winkel je doen afvragen of hij er op mikte met ‘hun’ uiterlijk te ontwaken na elke cosmetische ingreep. Abercrombie & Fitch wordt Aberzombie & Fitch.
Dan heb ik het nog niet gehad over de processen die hem ‘uit hoofde van algemeen directeur’ recent uit bijna alle continenten zijn toe geslingerd door bevolkingsgroepen die niet voldoen aan het ‘picture perfect’ blanke plaatje: Afro-Amerikanen, latino’s, Aziatische Amerikanen en vrouwen, maar die wel graag voor ‘hem’ zouden willen werken als verkopers.
Deze gedachten had ik nog niet toen ik gisteren rond 17.30 de winkel aan de Amsterdamse Leidsestraat binnenstapte, ik werdgewoon getriggert door de winkeletalage-presentatie van Fierce. Het was er doodstil. Ook geen half ontblote (door een intens work out-programma) geci-vi-sileerde torso’s die de deur voor me openden. Moest ik zelf doen. Maar dit ontbreken blijkt onderdeel van nieuw beleid: in april 2014 – volgens Wikipedia – stopte de keten ‘met het aannemen van personeel gebaseerd op hun uiterlijk, ook maakt het geen gebruik meer van heren met ontbloot bovenlijf tijdens openingen en evenementen. Ook het jarenlang gebruik van geseksualiseerde foto’s in hun marketingmateriaal werd gestopt’.
Maar toch: de presentatie is zoals het dus nog steeds (verondersteld) hoort volgens Jeffries: ‘spanneund’, ‘drop dead sexy’, en dus stiekum ‘best wel geil’ – zal je maar tussen je laken vinden. Ondanks het feit dat hij vorig jaar is vertrokken of moest opstappen. En tegelijkertijd vertrouwd gezellig in de kerstsfeer: de flacons zijn versierd met rode strikken.
En ja, het neigt wel erg naar wat Calvin Klein in de jaren tachtig van de vorige eeuw met zijn geuren presenteerde – sex sells – en daardoor ‘zal wel’. Maar ik weet ook dat de beoogde doelgroep daar waarschijnlijk geen weet van heeft – because they’re young. Wat ik me wel afvraag: hoe komt het toch dat deze boodschap vooral wordt opgepikt door (volwassen) mannen die ‘het’ niet hebben.
In de zomer zie je toch heel veel exemplaren rondlopen met een Abercrombie & Fitch-T-shirt rondblubberend om hun lijf. Vraag ik me af: mag dat wel van Mike Jeffries? Leuk detail of niet: door de flacon heen, zie je een torso van de ‘gedroomde’, gemiddelde Abercrombie & Fitch-doelgroepdrager. Waarschuwing: deze vorm krijg je niet alleen met het opspuiten van de geur. Ambieer je dit, dan raad ik aan in therapie te gaan bij Arie Boomsma. Ben benieuwd trouwens hoe hij tegen Fierce en de ‘boodschap’ aankijkt. Want Fierce heeft als onderschrift Confidence. Ja? Dus? Dus Woest Vertrouwen. In jezelf? In je lichaam? In de geur?
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Genoeg ge-zeur-geurd. Fierce is persistent: gisteren om half zes op een blotter gespoten en deze morgen 10.30 nog steeds present. En, ik was rondom 12.30 weer in de buurt, nog een keer getest. Als beginner op de parfummarkt, koop je niets verkeerds, want inmiddels ‘geaccepteerd’: een fris-kruidige geur die geen vragen oproept bij klasgenoten.
De opening heeft iets ‘verrassends’ fris omdat de citrusnoten – petitgrain, citroen, sinaasappel – worden begeleid door de scherpe-terpetijnachtige opening van dennenhars (foto). Geeft iets ‘etherisch’, iets ‘anders’ dan gewend. Ook wel opvallend: de ‘vrouwelijke’ bloemige noten – jasmijn, roos, lelietje-van-dalen – worden geschaakt door ‘mannelijk’ rozemarijn en kardemom. Groen-kruidig gemaakt dus. Afronding: strak, droog en – gelukkig – geen normaliter gebruikte ambroxan-finish. Denk: oceaan, ziltig op de woelige baren ronddrijvend hout. Daarentegen: strak en droog hout – vetiver, eikenmos – gecombineerd met Braziliaans – zoetig – rozenhout met een toefje sensualiteit (musk).
Wat ik ‘grappig’ (want) ongebruikelijk vind in de categorie mannengeuren, dus ‘hulde’: in het assortiment zit ook een geurkaars. Alleen, wie steekt die als eerste aan? Hij of zij? En ter voorbereiding waarop?
GEURENGOEROE 