GRRRRRRRRRROEN!
HOOIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII!
Jaar van lancering: 2014
Laatst aangepast: 30/11/15
Neus: Marc-Antoine Corticchiato
Te koop bij: www.perfumelounge.nl
Loop al langer met de gedachte om een gezellig, maar diepgaand parfumpraatprogramma te beginnen – nog dieper de geestelijke afgronden in dan Wilfried de Jong, ja het is mogelijk! – waarin mensen van divers pluimage mij vertellen, welke tien parfums ze zouden meenemen als ze – vrijwillig, noodgedwongen of verplicht – verhuizen naar een verafgelegen eiland of onherbergzaam oord zonder enige mogelijkheid tot menselijke connectie. Ook niet door internet. Zelf stiekem geuren kopen of laten bezorgen door verontruste familieleden en vrienden is er dus niet bij. Staat de doodstraf door middel van… ‘perfume boarding’? Zal ze leren.
Ik weet vanaf nu dat bij mijn verbanning Corsica Furiosa in ieder geval in rugzak zit. Wist natuurlijk al van zijn bestaan. Het kreeg vorig jaar zelfs van the Fragrance Foundation een prijs voor beste geur in de nichecategorie. For what it’s worth: deze stichting zorgt ervoor dat iedereen in de branche jaar in, jaar uit tevreden wordt gehouden. Alleen sommige nieuwe geuren durf ik, wil ik eigenlijk niet direct ruiken. Bang voor teleurstelling: in dit specifieke geval omdat groene geuren mijn favoriete parfumfamilie is.
Tegelijkertijd verhoog ik door het uitstellen mijn verwachtingen: verlangen naar is soms bevredigender dan per direct consumeren. Wat Marc-Antoine Corticchiato betreft, weet ik dat ik mezelf voor de gek houd. Kans op deceptie: nihil. Hij maakt alleen maar goede geuren, die chronologisch gezien meer en meer uitgesproken worden, waardoor je hoopt dat hij met intense versies nog een keer zijn licht laat schijnen over zijn collectie.
Ruikende aan Corsica Furiosa, zou ik vanaf de eerste spray kunnen beginnen met een feuilleton, een tijdelijke blog waarin ik verhaal over mijn associaties, mijn fascinatie voor groen, wat het allemaal oproept… en wie verschijnt daar in mijn gedachten? Mais oui, c’est Napoléon Bonaparte!
Furieus-jong, door de ruige natuur van Corsica struinend, nog niet wetende dat… Want net zoals Corticchiato was hij een Corsicaan van geboorte. Wel een verschil: Bonaparte, hoewel van landelijke adel, nogal onbeholpen, grof, niet geciviliseerd. De verfijning kwam pas later toen hij de liefde van zijn leven ontmoette: de op haar wijze ongetemde Joséphine de Beauharnais, voor wie hij Malmaison kocht en waarvan de ooit beroemde tuinen door Corticchiato magistraal zijn opgeroepen met Eau Suave (2007). Corticchiato is daarentegen – aan de oppervlakte in ieder geval – every inch chic en well mannered. Beide uitersten komen samen in Corsica Furiosa, een ruw-elegante, verfijnd-woeste compositie.
WAAROM GENIET IK EIGENLIJK ZO?
Omdat groen zich zo divers manifesteert. Van fris-knisperend en gepeperd, tot door zon gedroogd hooi uitmondend in een zalvende, licht-sensuele sensatie. Zo hoort het! Bij groene geuren! Ook prettig: geen bloemen, want die kunnen geuren lucht en dus voorjaar schenken, en zorgen – dus – tegelijkertijd dat het groen getemd, braaf en ‘acceptabel’ wordt, in te beschaafde banen wordt begeleid.
Mooi dat begin: achter dit ‘totale’ groen, zit een heel klein animaal trekje. Of hier is sprake van wishful smelling, terwijl ik me waan in een net gemaaid weiland – hoor of ruik ik nu koeien? = grenzend aan een bos. Spelend met een takje zuring in mijn mond, kijkend naar een licht bewolkte hemel, waar – hoera! – de eerste zwaluwen voorbij gieren. Het lijkt wel of ik in de vormen van de wolken ingrediënten zie…
Komt door het – eerst – levendige, schaduwrijke groen. Zo ruikt deze cocktail van limoen, munt en gras. Ruik je even heel diep door, dan neem je ook het bitterzoete tomatenbladgroen waar. Extreem fris zonder dat de citrusnoot de overhand neemt. En dit groene genot houdt aangenaam lang aan. Alleen is dit geen lieflijk bedauwd Peer Gynt-ochtendgloren van Edward Grieg, geen lente van Vivaldi, maar een opkomst van groen dat ‘snijdt’. En natuurlijk op conto van mijn fetish-ingrediënt galbanum (foto). Zo lekker grof, zo hard, zo puur en tegelijkertijd zo zacht bij verdere ontwikkeling.
Dàt ruik je langzamerhand wanneer de galbanum zalvend zacht wordt gemaakt door zon gesmolten honing. Geldt ook voor het gras – inmiddels ook ‘verstrooid’ door de zon, wordt droog, houtachtig. Heel langzaam gaat de ‘de zon’ zelf werken, symbolisch opgeroepen met mastiek (net zoals galbanum een hars, hoewel ook warm maar minder aards door zijn munt- en lactone-nuances), eikenmos en cistus labdanum. Warm, sensueel met een zuchtje van musky aarde. Nu nog negen andere geuren kiezen ter voorbereiding op mijn – vrijwillige? – verbanning.
GEURENGOEROE 