GEURENGOEROE

ZIJDEROUTE

TERUGGEHOUDEN ‘SENSAI-SENSUALITEIT’

Jaar van lancering: 2015

Laatst aangepast: 16/09/15

Neus: Marie Salamagne

Flaconontwerp: Gwenael Nicolas

De vloeiende zachtheid van zijde wordt in de wereld van beauty vaak gebruikt om het tactiele effect van crème op de huid te verwoorden. Ik denk dan: logisch, vanzelfsprekend en dus overbodig. Gras is groen. Zoiets. Zijde vertalen als parfum is wat anders – maar hetzelfde beeld rijst op. Een geur die zich als zijde over je – reeds door een crème zijdezachte geworden – huid glijdt.

Stof vertalen in een geur is iets dat parfum- en cosmeticahuizen (en dus neuzen) om de zoveel tijd bezighoudt. In den beginne alleen maar chic spul: kant, organza, jersey, kasjmier, fluweel, mousseline. In modernere tijden ook katoen en linnen. Niet dat het resultaat altijd begrepen wordt. Het met veel tamtam gelanceerde premièreparfum – Le Parfum (2004) van MaxMara – was voor vijftig procent geïnspireerd door zijde. Zou het ontbreken van succes hebben gelegen aan het feit dat het Italiaanse label in eerste instantie wordt geassocieerd met camel(stof) – de andere vijftig procent (vertaald met ‘kasjmier’) van Le Parfum.

Dat Sensai voor de ‘Zijderoute’ kiest klinkt logischer: een belangrijk bestanddeel van de cosmetica van dit Japanse huis bestaat uit koishimaru-zijde. Volgens de Sensai-site ‘een bijzondere vezel ooit voorbehouden aan de keizerlijke familie. Doordat het de productie van hyaluronzuur stimuleert voorziet het huidcellen van een eindeloze oceaan aan vocht – een levenskrachtige omgeving waarin de huid wordt gevoed en gehydrateerd’. Dit is voor mij teveel beauty-acacadabra waarin ik niet geloof. En een eindeloze oceaan lijkt me ook niet echt een pretje.

Doet er ook niet toe. Wat ik interessanter vind: in de meer dan duizend jaar oude parfumcultuur van Japan, aldus Sensai, parfumeerde de adel – zowel de vrouwelijke als mannelijke leden – zich niet direct op de reine en zuivere huid; geuren in paleizen en dergelijke stroomden via een soort perfume diffusers avant la lettre door de zijden kleding. Sensai: ‘de schoonheid van de huid die door de pure zijde schemerde, werd in haar zinnelijkheid hierdoor versterkt’.

Deze andere kijk op parfum ‘aanbrengen’ wordt nu op moderne wijze geïnterpreteerd met de eerste geur van Sensai: The Silk. Of eigenlijk twee. Lanceren de meeste merken in de ketenparfumerie eerst een eau de parfum en een seizoen of jaar later een eau de toilette-versie, Sensai doet het in een keer.

Is wel beschouwd leuker voor de consument en lucratiever voor Sensai deze keuzemogelijkheid, want meer kans op verkoop. Interessant aan het verschil tussen de eau de toilette en eau de parfum van The Silk: de ingrediënten zijn hetzelfde alleen zijn de onderlinge verhoudingen anders gedoseerd.

Over de flacon is de ontwerper heel serieus – zie hem eens echt schetsen op de promovideo. Gwenael Nicolas, de ontwerper: “Het eerste beeld dat bij me opkwam, was iemand die iets kostbaars in zijn handen houdt. Iets dat teer, breekbaar en uniek is als een filigraine zijdecocon die zich aan de vorm van de hand aanpast.” Als je goed kijkt, kun je in de flacon inderdaad een geabstraheerde vorm van een zijdevlindercocon zien.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Het idee: een geur zo zacht, zo transparant en zo subtiel als een glanzende sluier van zijde. De interpretatie van de neus Marie Salamagne: “Mijn associatie met zijde is een extreem licht materiaal – teer en geraffineerd. De uitdaging was de perfecte balans te vinden; een geur te creëren die zowel transparant als warm is.” Op de promotieclip heeft ze het over ‘sensualité retenue’, ofwel: teruggehouden sensualiteit. Vind ik mooi omschreven. The Silk is een floriental – de bloemen in het hart krijgen een sensuele ondergrond door warme en omhullende ambernoten – die zich presenteert in drie voiles.

De eerste wordt opgeroepen met een fris-pittige combinatie van bergamot en roze peper fruitig-zacht gemaakt door peer en voorzien door knisperend randje van viooltjesblad. Het effect: een zuiver en ‘vrij’ gevoel. Heel langzaam openbaart zich de tweede voile: een boeket van zachtzoete pioenroos, fris-groen lelietje-van-dalen en de licht naar chocolade ruikende sharry baby-orchidee. Laatste geeft de geur een bescheiden gourmandtoets die mooi samengaat met de onderste voile The Silk: een warm-romige amberbasis versterkt door tonkaboon en voorzien met poederige toetsen van musk.

Alleen voor een premièreparfum vind ik The Silk, te modaal, te gewoon, te ‘teruggehouden’, teveel meelopend met de huidige trends. Zeker voor een high end-label als Sensai. Ik heb het al eerder geroken alleen in andere verhoudingen. Het lijkt wel of splinternieuwe merken in de ketenparfumerie tegenwoordig steeds minder daadwerkelijk durven te verrassen en te verbazen.

Je zag het ook met Jimmy Choo en Swarovski: waarmee deze namen wereldberoemd zijn geworden, zie en ruik je niet echt terug in de geuren. Terwijl dergelijke merken hun postmoderne excentriciteit gecombineerd met ouderwets vakmanschap dit juist moeten benadrukken om op te vallen in de parfumerie. Helemaal gezien de concurrentie ‘van boven’. Niche dus.