NICHE-COLOGNE AVANT LA LETTRE
Jaar van lancering: 1965
Laatst aangepast: 01/06/14
Neus: onbekend
Flaconontwerp: André Ricard, Isabel Torres
En nu we toch met eau de colognes bezig zijn (zie mijn vorige post)…. we’re going to Ibiza. Het 24/7/365-party-eiland staat in mijn gedachten nu vooral synoniem met door toeval rijk geworden urban hippies die samen met andere hippe vogels de dag al cokesnuivend, pilslikkend en champagne achteroverslaand doorbrengen in hun resorts. Ver verwijderd van het klootjesvolk dat het met goedkope vokda, breezers en bier moet doen, de ene na de andere danceparty onveilig maakt (met of zonder pilletjes) en bij terugkomst in het hotel – ‘wie zegt dat ik niet durf!’ – vanaf hun balkon in het gemeenschappelijke zwembad – probeert te – duiken. Lukt niet altijd zo’n bommetje.
‘Hè, wat ben je toch negatief!’ Zei een broer van me, die er bijna jaarlijks vakantie viert met vrouw- en zoonlief en, voor zover ik weet, geen verwoestende verslaving (zoals zoveel voormalige profvoetballers naar nu steeds meer blijkt) heeft op wat voor een genotsgebied dan ook. ‘Ibiza heeft ook nog een andere kant. Rust, prachtige natuur, interessante lokale keuken’. En toen liet hij mij wat foto’s op zijn iPhone zien, en inderdaad… ik vertrek nu!
En als ik eerlijk ben, weet ik dat hij gelijk heeft. Ik heb ook mooie verhalen gelezen hoe het eiland midden jaren zestig van de vorige eeuw werd ontdekt door de allereerste hippies. Ibiza.nl meldt hierover ‘dat mensen bij elkaar kwamen om te dansen, te zingen, te eten en te roken in de natuur. Het was een plek voor kunstenaars en mensen die contact zochten met buitenaards leven (‘ET phone home!’). Bijeenkomsten werden georganiseerd waar men zich kon inzetten voor duurzame energie, gezond voedsel zonder vlees en een goede toekomst voor de kinderen’. Nu gemeengoed.
Ibiza werd een alternatief cultureel paradijs waar ook Nederlandse kunstenaars inspiratie opdeden. Zouden Cees Noteboom en Harry Mulisch er de broers Antonio en Pele Torres hebben ontmoet? Ook twee kunstenaars, want juwelenontwerpers die als eersten volgens mij ‘uit’ hun begroepsgroep, een geur koppelden aan hun sieraden?
En dus Acqua Colonia Fresca hebben geroken en gekocht? Zou zo maar kunnen… Feit is: de geur wordt inmiddels als een klassieker gezien die door de volgende generatie Torres is verbeterd en uitgebreid zonder de familieroots te vergeten. Want hun op Ibiza geboren opa Antonio Torres Molines – een zeeman die op het schip Matilde vanaf 1915 de zeven wereldzeeën overstak – blijft de inspiratiebron vormen. Maar vergeet niet dat met terugwerkende kracht, Acqua Colonia Fresca eigenlijk standaard blijkt te zijn voor een klassieke niche-cologne. Knap.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Dit noem ik nu een rijke cologne, want het geeft meer dan alleen ‘citruspret’. Eigenlijk is het een ‘volwaardige’ geur in cologne-vorm door zijn gelaagdheid. De opening: als een echte cologne door knisperende noten van citroen en sinaasappel. Is even, maar wel overdonderend aanwezig om later terug te komen.
Want wat vervolgens opvalt: de sterke verbena-injectie (foto) die in dit geval en sterk groene zeep-effect heeft zonder hinderlijk te worden. Dus clean en schoon, maar geleidelijk aan letterlijk wordt verbloemd door geranium (strak, groen en bloemig) en iets minder door (zonnig) jasmijn waardoor de rustgevende kwaliteit van verbena (en de groen-kruidige eigenschap) ervan wordt benadrukt. Tussendoor neem ik een zuchtje waar van lavendel. Maar wat zo leuk is: de citrusnoot komt zoals gezegd weer terug in de basis en wel in de vorm van oranjebloesem. De frisse cirkel is rond.
Terwijl wanneer Acqua Colonia Fresca langer op de huid zit je heel subtiel een zoet-sensuele nuance ‘proeft’ van kaneel en vanille. Hierbas de Ibiza claimt alleen te werken met natuurlijke parfumoliën en dat geen kunstmatige ‘geurversterkers’ zijn toegevoegd. Ik geloof het. Alleen kan voor sommigen de verbena-noot als synthetisch overkomen door de link die het heeft met schoonmaakmiddelen. Wordt vaak als onnatuurlijk ervaren terwijl het juist honderd procent puur natuur is.
RUIK&VERGELIJK
En wat gaat gebeurde er nog meer op geurengebied in het jaar dat Acqua Colonia Fresca op de markt werd gebracht?
Aramis Classic Cologne (1965)
Coty Imprévu (1965)
Creed Aubénpine-Acacia (1965)
Guerlain Habit Rouge (1965)
Grès Pour Homme (1965)
Nina Ricci Signoricci (1965)
Emilio Pucci Vivara (1965)
Santo Maria Novella Melograno (1965)
GEURENGOEROE 