SMEULENDE VULKAAN ONDER EEN IJSBERG?
Jaar van lancering: 2012
Laatst aangepast: 28/01/13
Neus: onbekend
Ambassadeur: Mathias Chico Hernandez
Iceberg, opgericht door Silvano Gerani en Giuliani Marchini, is een Italiaans luxe kledinglabel (anno 1974) dat beroemd werd met zijn creatieve en grensverleggende kijk op breien. Ze gaven het een modern-luxe imago zonder dat het tuttig werd door het te linken aan de sportswear-look. In de loop der jaren werd het ‘huis’ steeds luxueuzer en chiquer: ‘volwaardige’ vrouwen- en mannenlijnen volgden en de ‘verplichte’ accessoires: zonnebrillen, tassen en natuurlijk geuren. En die ‘lijden’ een beetje onder hetzelfde euvel als de accessoires van merken die op de luxepiramide een beetje onder de echte groten – Versace, Armani, Dolce & Gabbana, Prada – bungelen: het ontbreken van een eigen, duidelijk handschrift. Dus meer follower of fashion dan ‘dictating’ fashion. Is dat erg? Nee, en who am I to judge. Het is meer een constatering dan kritiek. Maar dat betekent wel dat je echt een superfan moet zijn of echt moet vallen voor een compositie als je voor Iceberg kiest en niet voor een van de concullega’s… Echt onderscheidend zijn de geuren niet en de verschijn- en verdwijnfrequentie is even snel als die van dezelfde concullega’s.
In 2008 wordt schoon schip gemaakt doordat de licentie in handen kwam van Selective Beauty. En die geeft de geuren wel een eigen smoel. Zie je aan de presentatie van The Iceberg Frangrance (2008) en The Iceberg Fragrance for Men (2009).
Wordt in 2010 nog sterker door de ’74’-lijn die refereert aan het oprichtingsjaar van Iceberg: Eau de Iceberg, Eau de Iceberg Cedar pour Homme, Eau de Iceberg Jasmine pour Femme in 2010 uitgebreid met Eau de Iceberg Amber pour Homme en Eau de Iceberg Wild Rose pour Femme. Vorig jaar: Eau de Iceberg Sandelwood, Eau de Iceberg White en – je bent dom als je niet meedoet – Eau de Iceberg Oud. Hoewel de presentatie erg doet denken aan Comme des Garçons door het grafische gebruik van het cijfer 74, overtuigt de reeks in zijn totaliteit en doet het goed in winkel lijkt me (ik heb ze er alleen nog niet gezien).
Burning Ice voor de man valt wat dat betreft uit de toon. Zowel qua flacon als qua inhoud: respectievelijk ‘so Mexx’ en ‘so last decennium’. De inspiratiebron: ‘de verleidelijke aantrekkingskracht van tegenpolen. Vuur en ijs zijn essentiële elementen in zijn karakter. Een krachtige dualiteit dat de ruwe ijzigheid belichaamt van het label, gepolariseerd door een sterke sensualiteit. Krachtig en sensueel, zijn geur is zoals hij is’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Met een beetje fantasie kun je de compositie van Burning Ice zien als een slapende, smeulende vulkaan verborgen onder een ijsberg. Opvallend aan de compositie: de ouderwetse interpretatie van vuur en ijs. Wordt in veel nieuwe millenniumgeuren ‘branden’ transparant vertaald met een flinke dosis peper en mirre gecombineerd met zuivere citrusingrediënten als brandblusser, in deze geur wordt het laatste opgeroepen met een ‘extreme frisheid’ van bergamot, rode appel en kardemon.
Die worden in het hart worden gewiegd door zeewater, groenbitter salie en bosachtig patchoeli. Alleen, de opening in combinatie met het zilte water ruik ik moeilijk. Misschien een lichte appelnoot. De kruiden die als opmaat dienen voor het veronderstelde vulkanisch temperament niet. Want de basis ruik je eigenlijk vanaf de eerste spray en wordt opgeroepen met amber, meer musk, nog meer vanille (foto) en kasjmierhout dat als spuwend lava het ijs doet smelten.
Eindresultaat: een geur die door de stevige, zoetzwoele basis dichtgeplakt lijkt en weinig lucht krijgt, weinig kans krijgt zijn ijzige kant daadwerkelijk te manisfesteren. Maar heel veel jonge en oude mannen halen nog steeds hun neus niet op voor voor dit soort ouderwets ‘straight in the face’ geurgenot. Blijkt ook uit het succes van:
RUIK&VERGELIJK
Versace Eros (2012)
