EEN ROOS BLOEIEND TUSSEN MASTTIGE EN NICHE
Jaar van lancering: 2014
Laatst aangepast: 30/01/14
Neus: Jean Christophe Herault, Olivier Polge
Ambassadrice: Kristin Stewart
Fotografie: Craig McDean
De eerste indruk is voor mij teleurstellend. Komt door de verpakking: de grootte van de doos suggereert een grotere inhoudsmaat dan de flacon die er in zit. De 50m-flacon past twee keer! Vreemd in een tijd van de ‘vergroening en verduurzaming van de parfumindustrie’. Maar de flacon kan op veel goedkeuring rekenen: ‘links en rechts’ zijn gecharmeerd van deze, tja, hoe moet je deze stijl omschrijven?
Ruw-eclectisch? Minimal neo-barok? Neo-art-deco? In ieder geval een creatieve manier om met simpele middelen een saaie, vierkante flacon modern aan te kleden. Subtiel detail: de ‘geslepen’ hoeken aan de onderkant van de voorkant en de rechterzijde van de flacon is gekleurd. Opvallende discrepantie of – ik haat de omschrijving – spannend contrast: de inhoud is zo ouderwets door het beeld dat wordt opgeroepen. Balenciaga: ‘Ergens in een uitzonderlijke tuin met bijzondere planten, waarvan de geur versmelt tot één uniek parfum, heersen de mooiste rozen waaruit bekwame vaklieden de kostbaarste onder alle parfums destilleren’.
Bekwame vaklieden, destilleren… ‘ouderwetse’ woorden, waarmee Balenciaga een sfeer oproept alsof de geur ergens in een ver verleden werd gecreëerd – ik hou het op de renaissance gezien de naam Rosabotanica… toen in Europa botanisten (nog zo’n ouderwets woord) voor vorsten en andere groten der aarde de mooiste tuinen aanlegden, orangeriëen bouwden en hortus botanica’s openden, waar de meest exotische flora afkomstig uit ‘overzeese rijksdelen’ door vakbekwame tuinmannen werd gekweekt en geteeld.
Nog ouderwetser, om niet te zeggen supertrutty is de Rosabotanica-vrouw. Ja hoor, daar gaan we weer: ‘Spontaan en natuurlijk. Ze is niet bang haar emoties te tonen. Ze straalt een natuurlijk aura uit dat de aandacht trekt en de mensen om haar heen fascineert’. Toch vreemd, gezien deze ‘karakterschets’ voor mij haaks straalt op de mode en het beeld van de vrouw dat Balenciaga de laatste jaren tentoonspreidt en Kirsten Stewart – ambassadrice in kwestie – uitstraalt.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
En de geur zelf: ook bijzonder om te zien dat pure rozengeuren lange tijd werden gezien als trutty, beschaafd en oerdegelijk – typisch iets voor ‘vrouwen van een zekere leeftijd’ – nu als modern en jong worden gepresenteerd. Komt door de nichesector, die heeft ‘ons’ weer laten kennismaken met de roos niet als elegant-klassieke metgezel van de jasmijn, niet als een eenvoudig rozenwatertje, maar als een superieure bloem die haar intens, zoet-fruitige karakter voluptueus verspreidt. En deze kijk is overgenomen door de luxemerken in de ketenparfumerie die hun reputatie op parfumgebied wat willen opvijzelen en hiermee aantonen dat je voor ‘de betere geuren’ niet direct de nichehoek in hoeft te verdwijnen.
Ruik je ook in Rosabotanica – deze roos zweeft tussen masstige en niche. Vol maar niet te. Zoet maar niet te. En toch een zekere eigenzinnigheid. Hiervoor zorgt allereerst roze peper die omringd door grapefruit en vijgenblad (laatste twee ervaar je maar heel even) in de opening de fruitig ruikende roos een omfloerste, maar pittige nuance geeft. Op de tweede plaats door de hyacint (foto). Deze ‘bosbloeier’ die door de nicheparfumerie ook is herontdekt, versterkt deze omfloerste stemming.
Wil zeggen: geeft aan de roos een groen- en bloemachtige diepte. ‘De met kamfer doortrokken kardemon’ die tegelijkertijd met de roos speelt, ruik ik eerlijk gezegd niet. Of het moet – wederom – de omfloerste afronding zijn, want het ‘witte hout’ (cederhout en vetiver) maakt geen gladstrijkende en gelakte indruk. Wel alsof het is ondergedompeld in amber en een kamferachtige noot die heel lichtjes doet denken aan ‘ouderwetse’ patchoeli.
Maar deze roos blijft vooral elegant en ‘anders’ ruiken door het feit dat twee ingrediënten juist niet zijn gebruikt: witte musk en vanille. Maar om nu te beweren, zoals Balenciaga doet, dat met Rosabotanica ‘het meest kostbare onder alle parfums is gedestilleerd’, is meer een kwestie van preken voor eigen parfumparochie dan de waarheid verkondigen. Waarheid in de parfumerie bestaat natuurlijk niet, maar als je bijvoorbeeld aan Rosa Gallica – bespreek ik binnenkort – ruikt van Brécourt (alleen te verkrijgen als parfumextract) van vorig jaar, dan moet je toegeven dat deze roos kostbaarder ruikt…
RUIK&VERGELIJK
In de ketenparfumerie waren het decennialang de rozen van Yves Saint Laurent (Paris uit 1983) en Calvin Klein (Eternity 1988) die de toon en ‘ons’ idee van pure rozengeuren bepaalden. Is inmiddels veranderd, en de roos van nu is voller, zoeter en fruitiger die geknipt lijkt uit het zachtste fluweel. Pluk ook eens:
Chloé Roses (2013)
Escada Especially Elixir (2013)
Trussardi Delicate Rose (2013)
Estée Lauder – Aerin – Evening Rose (2013)
