GEURENGOEROE

OOG EN NEUS, FOTO EN PARFUM

RESULTEREND IN EEN DONKERE KAMERGEUR

Jaar van lancering: 2010

Laatst aangepast: 29/12/11

Neus: Dorothée Piot

Concept & realisatie: Céline Verleure (foto)

Te koop bij: www.perfumelounge.nl

Belangrijk voor een nieuw nichemerk: een geloofwaardige ‘verantwoording’. Zou het dus waar zijn of gewoon een leuk marketingverhaal? ‘Geboren in Frankrijk nabij Chambord, brengt Céline Verleure haar kinderjaren door in de natuur, in bossen op zoek naar paddenstoelen, rijdend met de fiets langs velden vol zonnebloemen. Zittend in haar boomhut boven de laurier droomt ze ervan om architect te worden, ze tekent, ze ontwerpt haar eigen wereld’.

Je ziet het voor je. Maar deze dromen vervlogen toen ze ouder werd en over haar toekomst moest gaan nadenken. Ze doet een studie marketing en komt terecht bij Kenzo waar de ontwikkelaar van geuren, Pierre Broc, haar de passie bijbrengt voor parfums en haar leert die samen te stellen. Het resultaat: Kenzo Jungle (1996) in samenwerking met Dominique Ropion en Jean-Louis Sieuzac en L’Eau Par Kenzo (idem). Haar nieuwe uitdaging: het opzetten van Osmoz.com, een internetplatform voor parfumliefhebbers geïnitieerd door Firmenich.

Waar of gewoon een leuk marketingverhaal? ‘Verleure’s passie voor geuren wordt versterkt door reizen. Ze leert kalligraferen in Tokio en verblijft maanden in India. Ze houdt van Pondichery en de kracht van het toeval. Zeilt over de Atlantische Oceaan, reist door Zuid-Amerika, wordt verliefd op Rio de Janeiro waar ze twee jaar woont en Franse wijnen importeert’. Je ziet het voor je.

Toch mist ze parfums. Dus na enkele jaren bij L’Oréal, lanceert ze in 2010 Blog for the Fragrance that doesn’t (yet) exist resulterend in een 4000 tellende community die geuren bedenkt met behulp van – let op de omschrijving – ‘de collectieve intuïtie van een online-communicatie’. Het resulteert in Olfactive Studio: een ontmoeting tussen hedendaagse fotografie en parfumerie, tussen oog en neus.

En dan heel manifest en toch heel zwevend: ‘Voor het eerst ontmoeten fotografen en parfumeurs elkaar om te bezielen. Fotografie en geur worden vastgelegd met een gedachte uit het verleden en vormen samen een sensoriële, poëtische en intieme relatie, en nemen je mee naar een wereld de tijd is blijven stilstaan’.

En hiermee ziet Verleure haar verlangen vervuld een avant-gardistisch nicheparfummerk te creëren waar nieuwsgierige en gepassioneerde internetters achter de schermen meekijken hoe en waar parfums worden gemaakt’. Nou, dat weten inmiddels heel veel – ook niet gepassioneerde – internetters wel, maar wat ‘vernieuwend’ is, is dat ze online hun stempel drukken op het concept, naam van het merk, namen van de geuren, flacon en verpakking. En de samenstelling van de geuren werd, als ik het goed begrijp, besproken op ‘olfactorische ontmoetingen met de gemeenschap’.

Want het manifest – ‘zwaar’ woord voor een ‘beweging’ die je voor het internettijdperk gewoon hobbyclub noemde – wil dat je ‘deelneemt aan de creatie van een intuïtief, creatief, artistiek, uniek parfummerk dat met een krachtige persoonlijkheid een tegenpool moet vormen van parfummerken met hun ‘run-of-the-mill’-marketingcampagnes. Ideeën en meningen worden gedeeld met de art director via een Facebook-fanpagina. Olfactive Studio is een project dat leven zal schenken aan een nieuwe generatie van parfums’.

Afgezien van het feit dat een merk feitelijk geen persoonlijkheid kan hebben, kun je afvragen of er sprake is van een nieuwe generatie. Misschien qua realisatie, niet wat de geuren zelf betreft afgaande op de eerste drie ‘oog-en-neus’-ontmoetingen. Wel opvallend: de Kenzo-achtergrond van Verleure ruik je goed in Autoportrait en Still Life (kom ik op terug).

En Chambre Noire mag dan, net zoals de andere twee geuren, elegante en onconventionele moderniteit in een flacon zijn voor krachtige en exceptionele persoonlijkheden’, het blijft toch – niet meer en niet minder – een aangename ambergeur die ik al vaker heb geroken…

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

… en ook hetzelfde warm-sensuele en weelderig-behaaglijke gevoel oproept dat ik associeer met geurkaarzen. Opvallend: veel niche ambergeuren hebben vaak een kaarsvariatie. Chambre Noire ‘openbaart zijn karakter geleidelijk, komt uit de schaduw met behulp van schijnwerpers – om te delen in de privacy van een hotelkamer’. Goed getroffen: in de ‘betere’ boetiekhotels staat op het nachtkastje vaak een geurkaars om je in een nog betere stemming te brengen.

Opvallend: geen ylang-ylang in deze geur, een favoriet bloem in ambergeuren. Ook: de roze peper in de opening ontgaat me een beetje. Niet de warmte en weelderigheid van Chambre Noire en het feit dat de bloemen in het hart – jasmijn, viooltje (foto) – ondergedompeld worden in een donkerige, rokerige gloed: papyrus, wierook en leer.

Extra elegant: de zoetheid van het viooltje dat gekoppeld wordt aan de sensuele zoetheid van pruim. En deze bloemige rokerigheid, rokerige bloemigheid wordt soepel, zacht, warm in de basis door sandelhout, patchoeli, musk en vanille.

RUIK & VERGELIJK

Amber Alert! Onmogelijk alle ambergeuren te vergelijken. En ben er vast een paar vergeten. Ieder (neo)-nichemerk zijn eigen ambergeur!

L’Artisan Parfumeur Ambre (1976)

Maître Parfumeur Ambre Précieux (1988)

Etro Ambra (1989)

L’Artisan Parfumeur Ambre Extrême (2001)

Hermès – Hermessence – Ambre Narguilé (2004)

Giorgio Armani – Armani Privé – Ambre Soie (2004)

Parfum d’Empire Ambre Russe (2004)

Serge Lutens Ambre Sultan (2004)

Prada Parfum (2004)

Matthew Williamson Matthew Williamson (2005)

Yves Rocher – Secret d’Essences – Voile d’Ambre (2005)

Annick Goutal – Les Orientalistes – Ambre Fétiche (2007)

Estée Lauder – Private Collection – Amber & Ylang (2008)

Dior – La Collection de Christian Dior – Ambre Noir (2008)

Mona di Orio – Les Nombres d’Or – Ambre (2010)

Dolce & Gabbana – The Velvet Collection – Ambre (2011)