OH VALENTIJN HOU’S OP MET DIE GEUR-ONGEIN!
EN: STERREN KIJKEN IN MAROKKO (BIJ DE ZEE)
Jaar van lancering: 2017
Laatst aangepast: 13/02/18
Neus: Pierre Guillaume (op de foto)
Ik weet dat ik hier geen vrienden mee maak in de parfumeriebranche, maar ik vind het jammer/dom dat een ‘geurtje’ tegenwoordig bij de promotie voornamelijk als cadeautje wordt neergezet door de aanbiedende partij. Kerst net achter de rug om een geurtje voor je lief te kopen, staat Valentijn alweer te trappelen om ons er een door de neus boren. Weliswaar ‘met liefde ingepakt’. Zegt Douglas tenminste nu tijdens Valentijn-promotiecommercials op de televisie.
Inside barf: kun je een geurtje ook níet liefdevol inpakken? En wat heeft inpakken überhaupt met liefde te maken? Outside barf: ik word zo langzamerhand gek van die 50m-flacons die worden ‘gemummificeerd’ in een ellenlange rollen cellofaan met nog langere feestelijke, krullende slierten. Afgaande op de grootte verwacht je een enorme chocoladepaashaas uit te pakken. De Pasen – weer zo’n leuk cadeaumoment! En ik maar denken dat de parfumbusiness zo begaan was met het milieu…
Mijn punt: koppel geur los van de feest- dus verkoopdagen. Want zo neem je parfum nooit zo echt serieus. Hoeft natuurlijk niet, en waar maak ik me druk om; ik vind het altijd heerlijk ontnuchterend als iemand totaal geen affiniteit met geur heeft. Bij navraag is de favoriet meestal de laatste die zij/hij gekregen heeft. Maar toch. Mijn allergrootste bezwaar: een geur cadeau doen (als iemand er niet om gevraagd heeft) kan ook als een belediging worden opgevat: ‘Stink ik zo?’ En je neemt desbetreffend ‘feestvarken’ ook niet serieus.
WAT NEROLI AD ASTRA IK EIGENLIJK?
Anyway, hoe leuk is dat, wanneer je – puur omdat je zin hebt – any given day ‘live’ op zoek gaat naar een nieuwe geur(ervaring). Je bent getipt, leest een review, raakt getriggerd door een bloggerparfumpraatje of gewoon nog meer benieuwd naar een merk aan hand van een sample.
Of je bent verbaasd – zoals ik nu – dat oranjebloesem wéér de hoofdrol speelt. Welke nichelijn van de mainstreammerken je ook neemt, één is er altijd wel gewijd aan oranjebloesem. De ‘echte’ nichemerken doen er niet voor onder. Zoals ook Parfums Générale. Ik had een proefje gekregen van Neroli ad Astra (van the Perfume Lounge in Amsterdam). De inhoud bleef me achtervolgen doordat ik die in eerste instantie niet kon betrappen op ware originaliteit en daardoor voor mij niet echt nichewaardig.
Lag het aan mij? Dus onlangs in Parijs weer even aan de geur geroken toen ik langs parfumerie Sens Unique liep. En, waarom ook niet, je leeft maar een keer, de geur gekocht. Want zo wonderlijk aan oranjebloesem en neroli (kreeg onlangs twee flinke flacons beide uit Marokko) en petitgrain: in pure vorm ruikt het al ‘af’, word je getrakteerd op een geur met diverse lagen, is het vanzelf eigenlijk al een solifleur.
Hoe wonderlijk eveneens: dat er zoveel geurkracht in dit kleine ‘eau-de-cologne-krakende’ bloemeke schuilt. Dat ervaar je ook in Neroli ad Astra. Eerste indruk: honingzoetig, pittig, zomer, fruitig, groen. Nog niet echt fris. Dat komt daarna, het bloemige effect ook. Dan heel snel voor mijn gevoel witte musk.
Ruik ik over een aantal dingen heen? Is dat alles? Had ik dus een paar keer. Dwalend door de straten, hangend in een bank, liggend in bed me verder verdiepend. Verdomd: ik haal nu de peer eruit in de opening en eveneens de zurige frisheid van de clementine – net iets pittiger (versterkt door roze peper volgens mij) en minder zoet dan mandarijn.
Dan full blast neroli indrukwekkend begeleid door jasmijn – gaan hand in hand. Alleen ruikt deze witbloemige noot nu hetzelfde of anders door de toevoeging van agave-bloesem? Verspreidt die überhaupt een geur? De indruk blijft toch van good old neroli – fris, bloemig, groen, cologne-kick – mooi gebalanceerd, dat zeker, door warm jasmijn. Maar dan die cleane nasweep van witte musk. En wel heel erg clean. Niet irritant scherp, maar toch behoorlijk dicht in de buurt komend van laundry-fresh.
Sinds enkele dagen ervaar ik Neroli ad Astra anders. Komt het door de ijzige kou die nu in de lucht hangt, de zon die je achter het venster ervaart? Ik blijf bij mijn opening- en hartindrukken, alleen ervaar ik de witte musk anders doordat ik de vetiver nu ook ruik – voegt een soort droogte toe. Maar wat vreemder is: ik meen een lichte, ziltachtige noot te ruiken waarop de neroli op meewiegt.
En daardoor moet ik denken aan Azemour les Orangers (2011) van Parfum d’Empire, maar die wordt in vergelijk meer geschraagd door de chyprebasis. Neroli ad Astra is luchtiger, meer ephemerisch (‘Louis Couperus-oudhollands’ voor kortstondig, vervliegend). En in vergelijk met Azemour les Orangers daardoor cleaner. Moet wel gezegd: een klassieke chypre is mijn favoriete tak aan de parfumboom.
GEURENGOEROE 