TWEEDE VIOOL(TJE)
Jaar van lancering: 2014
Laatst aangepast: 27/01/14
Neus: Jean Claude Gigodot
Illustratie: onbekend
Concept & realisatie: Virginie en d’Antoine Roux
Een goede reden om Violette Sacrée te bespreken? Het viooltje speelt een hele belangrijke rol in de nieuwe Les Exclusives-geur. En als Chanel een ingrediënt tot hoofdversierder promoveert dan pas raakt de goegemeente pas echt geïnteresseerd, weet het dan pas te waarderen. Ondanks het feit dat in nichekringen – die de Chanels van deze wereld steeds meer de loef afsteken – het (maarts) viooltje al jaren op handen wordt gedragen.
Vanwege haar zoetheid, vanwege haar symboliek voor puur en ongeschonden eigen aan de jeugd. En daardoor graag gedragen door mensen die hier – als ze een zekere leeftijd hebben bereikt – graag aan herinnerd willen worden.
Noem je een viooltje heilig – oppassen geblazen. Wat moet je ruiken van het merk, wat wil je ruiken als liefhebber? Een viooltje gepresenteerd in een religieuze, kerkelijke waas of het viooltje-der-viooltjes dat met recht boven al haar familieleden verheven is. Helaas – of gelukkig – Violette Sacrée is geen van beide. En dat wordt eigenlijk goed door de illustratie weergegeven: dit is een viooltje dat wordt overwoekerd door iris. En dat ruik je ook. En dat is ook de bedoeling, want de geur wordt omschreven als houtachtige bloemengeur terwijl de naam het tegenovergestelde suggereert. Misleidend is een zwaar woord, maar de naam doet geen recht aan de inhoud. Want…
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
… het viooltje alleen in de opening. Oprecht en vol overgave begeleid door haar sterk ruikend bladgroen en bergamot – alsof ze al voorvoelt dat ze haar beurt snel moet afstaan, de tweede viool speelt.
Aan de iris dus, maar voor deze wortel de hoofdrol gaat spelen, de roos kans geeft een fruitige noot af te scheiden (die richting aardbei en framboos gaat). Mooi. Het lelietje-van-dalen zorgt voor een fris-transparante, jasmijn voor ‘bloem’. Mooi.
Nog een keer mooi: het oranjebloesemabsoluut geeft Violette Sacrée een licht sensuele ondertoon. Maar ondertussn blijft de iris doorgroeien, laat haar poederiger noten ‘verhouten’ met behulp van vetiver, sandel- en pijnboomhout (den). De musk is warm, lichtjes zoet en lichtjes gekruid. Eigenlijk plakt dit parfum witte bloemen op zacht, bepoederd hout. Elegant, ‘Frans’, veilig – niche voor beginners. Als die in de ketenparfumerie niet gecharmeerd raken van Hiris (1999) van Hermès, Homme van Dior (2005) of Insolence (2006) van Guerlain. Trouwens de nieuwe Jil Sander ruikt ook helemaal naar viooltje – Simply (2014).
