‘LAVENDELLEER’ OF LEER?
Jaar van lancering: 2013
Laatst aangepast: 23/05/14
Neus: Jean Claude Gigodot
Model: onbekend
Fotografie: onbekend
Vraagt Philippe Constantin – directeur de développement van Au Pays de la Fleur d’Oranger – aan mij tijdens de door Dany Diop georganiseerde perspresentatie in Amsterdam: ‘Welke van Les Inédits, vind je het mooist?’ Nou, dat is niet zo makkelijk omdat alle zeven wel ‘iets’ hebben.
Wat Bergamote Boisée, Figue Fruitée, Jasmin Rêvé, Lavande Ombrée, Tubéreuse Rosée (allemaal uit 2013), Rose Irisée en Violette Sacrée (beide 2014) verbindt, zijn de speelse namen, de prêt-à-porter–elegantie en het feit dat ze zo vanzelfsprekend Frans-chic zijn, maar dan wel met een verleden, met een soort van weemoed: je ruikt iets dat ooit synoniem stond met en zo vanzelfsprekend was voor de klassieke Franse haute parfumerie, maar steeds zeldzamer wordt. Blij mee dus.
Maar de geur die me direct opviel was Lavande Ombrée. Zoals ik bij de bespreking van Creeds Aqua Originale al opmerkte: lavendel lijkt, zij het in beperkte mate, herontdekt door de nichebranche. Niet als zoetige bloem, niet als eenvoudig colognewatertje uit de Provence, maar als een kruidige, donkere en intens eindigende sensuele geur.
Wat ik niet echt snap: de styling van de serie. Beetje verwarrend deze mix-match aan stijlen. Het model (zie foto onder): beetje boudoirnichterig cliché en zeker passé. En: de geuren hebben het helemaal niet nodig. De flacons staan haaks op deze supertrutty ‘bloemetjesromance’: less is more-design – bijna dutch. En de modern-sentimentele illustraties, die lijken geïnspireerd op tekeningen van de Franse schilder en plantkundige Pierre-Joseph Redouté (1759-1840), komen voor mijn gevoel het dichtst in de buurt van de ‘beleving en emotie’ die Au Pays de la Fleur d’Oranger wil overbrengen.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Hoe langer ik aan Lavande Ombrée ruik, des te meer ik me afvraag of de naam wel de inhoud dekt. Want wat blijft hangen is de sterke leernoot in de basis. Wordt met ‘beschaduwd’ dan het leer bedoeld? De lavendel – heel zuiver en puur, bijna ‘bio’ van geur en daardoor gelukkig geen link met goedkoop badschuim – ruik je eigenlijk maar even in de opening begeleid door bergamot, want het cederhout in het hart begint eigenlijk direct te ‘schijnen’, mooi rond en zacht gemaakt door roos.
Kaneel zorgt voor een elegant kruidig-zoet randje die aan sterkte toeneemt als de basis begint te werken. En dat is een zeer krachtige ontmoeting tussen patchoeli en heel veel lagen leer dat souplesse en extra warmte krijgt door musk en amber. Maar de leernoot wint het van alles aan het eind: leer dat oud, versleten en vintage aandoet door zijn ‘strengheid’ en pittig-stoer gelardeerd is met specerij-achtige nuances (meer dan kaneel alleen).
Hoewel niche niet aan geslachtsdiscriminatie doet, is Lavande Ombrée de meest krachtige, dus mannelijke geur van Les Inédits. De naam van deze serie begrijp ik eigenlijk ook niet, want de geuren zijn toch uitgegeven? Of ziet Geurengoeroe het allemaal weer eens verkeerd?
RUIK&VERGELIJK
Nog een paar warme ‘niche lavendels’
Serge Lutens Gris Clair (2006)
Hermès – Hermessence – Brin de Réglise (2007)
Chanel – Les Exclusifs – Jersey (2011)
Rania J. Lavande 44 (2012)
Creed – Aqua Originale – Aberdeen Lavander (2014)
GEURENGOEROE 