VOORSPEL-PARFUM
Jaar van lancering: 2014
Laatst aangepast: 24/06/14
Neus: Ralf Schwieger
Concept & realisatie: Etienne de Swardt
Jammer, maar misschien is het – zoals we van Etat Libre d’Orange gewend zijn – bewust gedaan. Om te rellen en natuurlijk om meer verkoopgrip op de Engelstalige gebieden te krijgen. Want The Afternoon of a Faune is eigenlijk een soort van heiligschennis, want een verhaspelde vertaling van een muziekstuk van Claude Debussy (1862-1918) dat wereldwijd bij liefhebbers en kenners van klassieke ‘gewoon’ bekend is onder de oorspronkelijke Franse titel Prélude à l’après-midi d’un Faune.
Ofwel, Voorspel op de namiddag van een Faun. De compostie geldt als een hoogtepunt van het muzikaal impressionisme en als keerpunt in de moderne muziek dat in 1912 legendarisch werd door de balletuitvoering van Vaslav Nijinsky (1890-1950 – zie foto onder).
Debussy liet zich inspireren – in 1893 eerst als pianostuk een jaar later als orkestwerk – door het gedicht L’après-midi d’un faune (1876) van Stéphane Mallarmé (1842-1898) dat verhaalt over een faun en zijn dagdromen op een zwoele namiddag. Klinkt onschulidg, maar vergeet zijn donkere en gevaarlijke karakter niet. In de fantasie van mensen joeg hij in bossen met zijn gefluit herders en hun kuddes de stuipen op het lijf en dat gold ook voor reizigers verdwaald geraakt op afgelegen plekken.
Dit is de verklaring van het woord pan-iek (plotselinge, algemene, maar ongegronde schrik). Want faun was bij de Romeinen bekend als de bosgod Pan. Om de geur nog beter te begrijpen, raad ik iedereen aan eens naar de orkestversie te luisteren/kijken – ‘hier’ uitgevoerd door Rudolf Nurejev (1938-1993) die met zijn uitvoering ook een ode brengt op Vaslav Nijinsky . Heb je een kleine of grote poëtische inborst dan kan het niet anders dat je je laat meeslepen door de muziek.
Maar hoe vertaal je het karakter van een deze Faun in een parfum? Moet dus iets gevaarlijks hebben gemaskeerd door een onschuldige allure die verleidt, die je aantrekt. Je wil je er tegen verzetten, maar eenmaal bevangen door zijn fluit (die natuurlijk ook symbool staat voor…) ben je hopeloos overgegeven aan zijn grillen en wispelturigheid… maar je hebt het er graag voor over. Want: liever het één keer meegemaakt te hebben dan er altijd kwijnend naar te moeten verlangen…
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Wat bij mij zo vreemd werkt door de Engelse vertaling: bij het lidwoord The moet ik denken aan thee. Die niet in de geur zit verwerkt, maar het wel enigszins oproept door bergamot (het geheim van earl grey). En veel meer. Wan het is een plagerig, onschuldig en ‘faunesk’ begin – fris, peterseliegroen, zeperig, poederig – dat behoorlijk lang aanhoudt ondanks de toevoeging van een flinke (witte) peperinjectie. En door deze frisse persistentie raakte ik in eerste instantie enigszins teleurgesteld: ‘C’est tout que reste?’
Maar dan werpt de faun het lieftallige masker van zich af en maakt duidelijk waarom hij zich voortbeweegt op bokkenpoten en diep in het woud woont: The Afternoon of a Faune geeft zijn ware karakter vrij. Je komt in een zoete wolk van kaneel, wierook en strobloem terecht die de bloemen in het hart (roos, jasmijn) een donkere elegantie geven om in de basis duister te eindigen. Een evenwichtig en contrast tussen boterachtig iris, melkachtig mirre en musky benzoïne en krachtig noten van (eiken)mos en leer. En dan blijkt The Afternoon of a Faune eigenlijk een heel ‘serieuze’ geur te zijn. So not Etienne de Swardt. Verrassend en zorgt ervoor dat Etat Libre d’Orange prettig onvoorspelbaar blijft.
RUIK&VERGELIJK
Eigenlijk is The Afternoon of a Faune een nieuwe chypre. Geen neo-chypre of roze chypre die vaak zo zoet en plakkerig eindigt. Het is de combinatie van met name peper en iris die in staat is een goed alternatief te zijn voor de klassieke chypre. Daardoor doet de geur me denken aan:
Chanel – Les Exclusifs – 31 Rue Cambon (2007)
En ook op de een of andere manier aan:
Annick Goutal Mon Parfum Chéri par Camille (2011)
GEURENGOEROE 