JAMES HEELEY

Alle berichten die JAMES HEELEY zijn getagd

VERVEINE D’EUGÈNE JAMES HEELEY

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op juli 17, 2015
Geplaatst in: GEURENALFABET V. Getagd: . Een reactie plaatsen

LA FRAGRANCE FAVORITE DU PRINCE EUGÈNE

Jaar van lancering: 2007

Laatst aangepast: 17/07/15

Neus: James Heeley

Concept & realisatie: James Heeley

VERVEINE D’EUGÈNE JAMES HEELEYVerveine, bij ons bekender als verbena, minder bekend als ijzerkruid, nog minder bekend als venuskruid, ijzerhard, strooikruid, duivekruid, ridderkruid, kerkkruid, hardijzer, eizen, fleuruskruid en pleuriskruid heeft een ‘uitgesproken’ groen karakter – wellicht ook een reden waarom verbena in zoveel culturen een belangrijke rol heeft gespeeld – zijn boeken over vol geschreven.

Alleen wordt de uitwerking daarvan verschillend geïnterpreteerd. Voor de een staat het voor groen-stroefe, verkwikkende frisheid (ook als thee van zowel droog als vers blad), de ander moet direct denken aan afwas- en schoonmaakmiddel. Dat laatste komt eigenlijk door het eerste: de geur van de plant werd/wordt in reinigingsproducten verwerkt: van zeep tot wcverfrisser. Beide interpretaties kloppen. Het is ‘maar net’ wat je gewend bent, hoe de ‘emotionele’ uitwerking is van een bloem, plant, kruid, enz. enz. bij de eerste, vaak normbepalende kennismaking binnen een bepaald kader.

James Heeley moet een fan zijn van, moet zich diep in het leven van de laatste Napoleon met (welisware geringe) kans op troonsbestijging hebben verdiept, anders was hij er niet achter gekomen dat verveine de favoriete geur was prince impérial Eugène Bonaparte (1856-1879), zoon van keizer Napoleon III en keizerin Eugénie de Montijo. Na zijn vaders overlijden (9 januari 1873) noemde hij zich graaf van Pierrefonds en bij zijn meerderjarigheid werd hij door de Bonapartische partij als Napoleon IV tot troonpretendent en familiehoofd naar voren geschoven.

Ook was er sprake dat hij de jongste dochter van de Engelse koningin Victoria (zijn peetmoeder) Beatrice zou trouwen. Om zijn prestige te vergroten (en daardoor meer aanspraak op de Franse troon te maken) werd Eugène aangemoedigd deel te nemen aan de Engelse expeditie naar Zoeland in 1879. Helaas, het mocht allemaal niet zo zijn: tijdens een verkenningstocht werd hij door Zoeloes in een hinderlaag gelokt en door 18 werpsperen doorboord. Zijn vroege dood maakte in Europa grote indruk: zijn ‘romantische’ sterven voor zijn tweede vaderland inspireerde veel schilders en dichters. Niet de minste: in zijn bundel Sagesse (1881) wijdt Paul Verlaine een gedicht aan hem:

PRINCE IMPERIAL EUGÈNE 1Prince mort en soldat

J’admire ton destin, j’adore, tout en larmes

Pour les pleurs de ta mère,

Dieu qui te fit mourir, beau prince, sous les armes,

Comme un héros d’Homère.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Guerlain was in die tijd (gelijk Creed, Roger & Gallet) hofleverancier van bijna alle Europese hoven en er bestaat dus een kleine kans dat Eugène Bonaparte – voor zijn moeder creëerde Guerlain het het nog steeds verkrijgbare Eau de Cologne Impériale in 1853 – op deze manier wist dat Eau de Verveine Spiritueuse Double (1840) in zijn collectie had. Zeer kleine kans dat James Heeley deze geur heeft geroken.

Hoe het ook zij: Verveine d’Eugène geeft je meer dan alleen verbena. En: lang geleden dat ik een geur heb geroken die zo duidelijk ‘driestaps-raket’ zijn weg gaat. Je ruikt eerst de wrange groenheid van het kruid ‘overtuigend’, maar die baadt als het ware in een nieuw groen licht door toevoeging van rabarber (maak de verbena een tikkeltje, maar aangenaam zurig) en kardemon (maakt de verbena groen-frisser) begeleid door sprankelend bergamot.

Maar opvallend: de verbena stopt er op een gegeven moment mee, of lijkt zich achter het hart op te stellen waar een andere frisheid heerst – de tweede stap. Een zonnige jasmijn die baadt in een overvolle zoetfruitige noot van zwarte bes. Dan heel geleidelijk aan meldt de witte musk (eerder poederig zacht dan ‘katoen hard’) zich die even geleidelijk alle andere noten in zich opzuigt waardoor er een frisbloemige sluier achterblijft. En even lijkt of de verbena uit de witte musk tevoorschijn komt, maar dan meer zijn houtachtige kant toont.

EAU VERVEINE GUERLAIN

HIPPIE ROSE JAMES HEELEY

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op maart 3, 2015
Geplaatst in: GEURENALFABET H, NICHE. Getagd: . Een reactie plaatsen

ROZENKRANS 2: EEN FRUITIG-GROENE ROOS, MAAR ‘HIPPIE’?

Jaar van lancering: 2011

Laatst aangepast: 03/03/2015

Neus: James Heeley

‘Models’: Daria Halprin, Jim Morrison

Concept en realisatie: James Heeley

HIPPIE ROSE JAMES HEELEYHet heeft allemaal met beschouwing en interpretatie te maken natuurlijk, en daardoor vind ik James Heeley niet bepaald hip of hippy in zijn benadering van parfum. Zijn geuren zijn chic, klassiek en ‘verzorgd’, en daardoor aangenaam – excusez voor diegenen die zich aangesproken voelen – saai.

Je wordt niet getrakteerd op olfactorische visioenen en dare devils in parfumconcentraat waarvan je denkt: ‘Wow, word ik naar een onbewoond eiland verbannen en ik mag slechts een, twee, drie – de rechter is mild – vier of vijf geuren meenemen ter vertroosting, dan zit er geheid een van Heeley bij’.

James Heeley ‘in verband met’ roos associeer ik qua naam ik eerder met Lady – of the – Roses of Sentimental Rose. Niet met Hippie Rose. Het zij zo. Ik heb mijn hart gelucht.

Hij omschrijft zijn roosevocatie als ‘An air of freedom. The rising sun of a new, care-free day’. Maar dan, lees wat er gebeurt: ‘A warm wind filtering through the Californian desert’. Kan ik me iets bij voorstellen. Maar dan – wat nu? – in enen waait zijn roos vervolgens een andere kant op. Vanuit Californië topografisch gezien richting het westen: ‘The perfumed air of a Himalayan temple’.

JIM MORRISON

Maar voor de drager/draagster geldt: ‘Waves of long, shining hair flicker over dust and sand and soft, tanned skin’. Hippie Rose wordt door Heeley uitgebonjourd met ‘freedom is not far. Against a rose coloured sky of dusk, we dream of love and peace and better days’. Zing nu met iedereen die toevallig in de buurt is samen John Lennons ‘All we are saying, is give peace a chance…’, bis, nog een keer, en nog een keer.

Heeley is inderdaad in een hippie-mood, gezien zijn imaginaire protagonisten van Hippie Rose: Jim Morrison: ‘A gorgeous Californian – spiritual, free and wild’. En Daria Halprin – geen karakteromschrijving van haar. Wel vermeldt hij dat ze speelde in Zabriskie Point uit 1970. Een film die geldt, we citeren Wikipedia, als aanklacht van regisseur Michelangelo Antonioni (vooral bekend van Blow Up uit 1966) tegen de Amerikaanse consumptiemaatschappij.

In een rozenknop: tijdens de studentenopstand van 1968 wordt tijdens een demonstratie een politieagent gedood. Student Mark wordt van de aanslag verdacht. Hij vlucht de woestijn in met een gestolen vliegtuig’. Hoe loopt dat af, vragen we ons af? ‘Hé, Geurengoeroe, cut the crab, begin eens met het beschrijven van de geur!’

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

DARIA HALPRINSorry hoor, ik dacht: ‘Wat een leuke achtergrondinformatie!’ Anyway, afgaande op de ingrediënten ruik je ‘op papier’ direct dat het niet een ‘omverwerpende’ rozengeur is: bergamot, groen mos (groen… lijkt me nogal…), Bulgaarse roos, amber, vetiver, wierook, musk.

Maar wat schetst mijn verbazing: dit is een roos die je in eerste instantie tegemoet spettert: luchtig, zuur, ‘supergroen’ – alsof het gekartelde groene gebladerte van de rozenstruik is meegenomen in het rijpingsproces – en met een fruitigheid die doet denken aan framboos en lychee. In dit geval gelukkig gevrijwaard van het risico dat het rode fruit Hippie Rose ‘dichtplakt’, synthetisch in de lak zet.

En dit gevoel houdt lang aan; de roos blijft doorbloeien om vervolgens haar meer bloemige noten ruimte te geven. Heel langzaam openbaart zich de basis. Alleen is daarin voor mij geen sprake van groen mos. Ik zou het eerder wit mos willen noemen, schoongewassen door witte musk, lichtes aangeraakt door amber en vetiver (die een lichte houtstructuur geeft). Want de afronding heeft iets cleans. Door wierook – het ‘Himalaya-tempel’-idee – had deze pure roos een zweem van mystiek kunnen krijgen en daardoor ‘hippie’ kunnen worden. Alleen dat ervaar ik niet echt: Hippie Rose wordt niet rokerig, niet ijl, niet verstild. Hippie Rose is een helder, maar intens roosparfum. En een roos wordt volgens mij alleen pas echt ‘hippie’ als je haar ent op pure patchoeli.

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE JAMES HEELEY HIMSELF

ORANGES AND LEMONS SAY THE BELLS OF ST. CLEMENT’S JAMES HEELEY

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op maart 1, 2015
Geplaatst in: GEURENALFABET O, NICHE. Getagd: . Een reactie plaatsen

EEN ‘RE-EAU DE COLOGNE’

Jaar van lancering: 2010

Laatst aangepast: 01/03/15

Neus: James Heeley

Concept & realisatie: James Heeley

Bij het horen van de naam dacht ik: “Een Engelse Aqua Allegoria.” Bij het ruiken van de geur dacht ik: “Wow, wat een enorme strakke, ‘citrusschurende’ eau de cologne.” De naam Oranges and lemons say the bells of St. Clement’s komt van de eerste regel uit een voor mij onbekend Engels rijmpje van rondom 1740:

ORANGES AND LEMONS RHYME

De compositie komt heel dicht in de buurt bij het bedoelde uitgangspunt van James Heeley: ‘A traditional eau de cologne translated into a chic, contemporary, fresh, English eau de parfum’.

Daar kan in me niet helemaal in vinden, want deze eau de cologne met eau de parfum-sterkte, ruikt ouderwets, gaat linea recta terug naar de oorsprong van de Franse eau de cologne. Die is in tegenstelling tot de Duitse variant – 4711 (1792) – minder zoet en houtachtiger.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Ik ruik namelijk in eerste instantie de aangename verkwikking van Roger & Gallets Jean Marie Farina Eau de Cologne Extra Veille (1806). Zo moet een cologne ruiken: uit de voegen barstend van citrusvrolijkheid. De sinaasappel en citroen vechten om de eerste plaats om geleidelijk op te gaan in de blend van mandarijn en bergamot.

Maar het zijn met name neroli (zonnig-fris) en petitgrain (hout- en groenachtig fris) die voor het echte cologne-karakter zorgen. Ga je dieper op Oranges and lemons say the bells of St. Clement’s in, dan ervaar je geleidelijk de ‘moderne’ accenten: earl grey thee, ylang-ylang en vetiver.

ORANGES AND LEMONS JAMES HEELEYDe eerste (met bergamot als traditionele smaakinfusie) zorgt voor een lichte rokerige noot, de tweede versterkt de bloemige noot van neroli en derde geeft een mooie houtfinish aan het geheel.

Hoewel niet bepaald origineel en van uitgaande dat ‘every perfume house should have one’ valt deze eau de cologne op door zijn puur natuur-uitstraling – geen synthetische druppel neem ik waar.

 

CARDINAL JAMES HEELEY

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op januari 6, 2015
Geplaatst in: GEURENALFABET C, NICHE. Getagd: . Een reactie plaatsen

WITTE ROOK

WASPROGRAMMA MET HEILIGE INTENTIE

Jaar van lancering: 2014

Laatst aangepast: 06/01/15

Neus: James Heeley (foto onder)

CARDINAL HEELEYOm maar direct met het parfum in huis te vallen: dit is een van de vreemdste geuren die ik ooit heb geroken. En ik ben er nog steeds niet achter of ik de inspanning van James Heeley moet waarderen of nu juist dat extra zetje geven richting de eeuwige parfumvelden of het vagevuur. May it rest in peace. Zand erover. Anyway the wind blows.

Toch is Cardinal interessant èn ‘angstaanjagend’: aan mijn overtuiging dat alle ingrediënten vanzelfsprekend met elkaar in volle harmonie kunnen resoneren, voegt Cardinal een grote dosis twijfel, een tijdelijke geloofscrisis toe.

Cardinal kun je qua naam door de inhoud niet anders dan tweevoudig interpreteren. Als zelfstandig naamwoord: de dignitaris die in de katholieke kerk lokaal qua invloed direct onder de paus zetelt. Als bijvoeglijk naamwoord: cruciaal. En beide kun je ruiken wat sfeer betreft. Want kerkelijk wierook en mirre spelen de hoofdrol als ‘zelfstandig naamwoord’.

Cruciaal is echter de rol van wit linnen – gedragen door kardinaals onder hun soutanes als onderdeel van hun ‘office wear’ denk ik dan maar. Heeley omschrijft de geur zelf als ‘wierook gehuld in plooien van wit linnen’ die gedragen door een vrouw haar doet veranderen in ‘een onbevlekte jonge priesteres’. Bij de drager ziet hij een (jonge)man voor zich met ‘rood-bruin haar en een melkachtige, witte huid. Romantisch en mystiek’.

RUIK&VERGELIJK

Ik zie iets anders voor me: een wasmachine op volle toeren wanneer de geur van start gaat. Wit linnen wordt opgevoerd met een niet vermelde, maar flink waarneembare aldehydeninjectie ondersteund door witte musk. Althans dat ruik ik. Clean en scherp. Duurt behoorlijk lang voor je de andere ingrediënten kunt waarnemen. Zoals de roze en zwarte peper. Maar die werken meer samen met waar het om draait in Cardinal: wierook geholpen door mirre.

WIEROOKVAT

En dat vind ik geen gelukkige combinatie. Alsof je wierook in het washok aansteekt om de geur van waspoeder te maskeren – terwijl de bedoeling van Cardinal juist het tegenovergestelde is. Want het zijn juist de aldehyden die op de een of andere manier de wierook doodslaan – ondanks de peper. Dat wordt nog versterkt door de synthetische ambergris in de basis: ambrox(an).

Als ik twijfel aan een geur en aan mijn onderscheidend vermogen, dan denk ik altijd: ‘sta op en wandel’. Een geur begint meer te leven, te ademen in de openlucht, heeft zuurstof nodig. Zo gezegd, zo gedaan. Ik rook al joggend door het Vondelpark – gelukkig – ook de warme noten van cistus labdanum duidelijker en verankerde die wierook door het hout in de basis beter. Met name de link tussen cistus labdanum en patchoeli doet de scherpe opening verdwijnen. Alleen had dat voor mij intenser gemogen. De wierook blijft clean, geeft niet aan de geur het gewenste mystieke, rokerig effect – ‘wasmachine in het Vaticaan’ blijft door mijn hoofd spoken. Witte rook in plaats van een donkere, ijle en soms bijna adembenemende wolk die rondkringelt.

Ik weet ook dat veel mensen van deze cleane benadering van geuren houden. Geuren die ruiken naar linnen en kraakhelder katoen fris gewassen en daarna direct gestreken overhemden en lakens. Maar voor mij komt het toch te dicht in de buurt van persoonlijke hygiëne in plaats van een olfactorische ervaring. James Heeley denkt er anders over: ‘Een tijdloze geur met een zeldene hedendaagse elegantie’.

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE JAMES HEELEY HIMSELF

 

 

SEL MARIN JAMES HEELEY

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op juli 8, 2014
Geplaatst in: GEURENALFABET S, NICHE. Getagd: . Een reactie plaatsen

ZILT?

Jaar van lancering: 2008

Laatst aangepast: 08/07/14

Neus: James Heeley (foto onder)

SEL MARIN JAMES HEELEYEr hangt een nieuwe minitrend in de lucht als ik me niet vergis: ziltige parfums. Is natuurlijk niet nieuw, maar een aantal lanceringen duiden er toch op. Op één rest nog een embargo, maar voor het komende najaar staat een nieuwe geur van Jo Malone ook in het teken van zeezout: Wood Sage & Sea Salt.

Wel een probleem: het is moeilijk om als nichehuis ziltige zaligheden olfactorisch echt onderscheidend te verwerken omdat je aangewezen bent op de klassieke, synthetische ingrediënten die het vermogen hebben om dit op te roepen – waaronder het ‘fetish-ingrediënt’ op dit gebied: calone. En dat heb je de laatste decennia al in zoveel mainstreamgeuren kunnen ervaren. Dit gevoel krijg ik ook ruikende aan Sel Marin; deze ‘zeestemming’ ruikt zo vertrouwd. Clean, fris, beetje zoet, zee-ziltig met een houtachtige basisstructuur. Ofwel: Hugo Boss, Davidoff, Calvin Klein, Gant. To name a few.

Wat James Heeley hier tegenover stelt, is niet beter, is niet slechter van karakter. Met dit verschil: hij is niche. Maar Sel Marin is gewoon zoals hij het samenvat. Niet meer en niet minder: ‘Zon, zand en zeelucht; een zachte bries van frisse zeelucht’.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Meer kan ik er ook niet van maken. Nou misschien het feit dat je na de aqua-opening, opgeroepen met flinke citroen-bergamotexplosie die direct een mooi groen onderlaagje krijgt van alg (het zilte gevoel – zie foto – en volgens mij een bewerkte calone is) een zekere verdieping kunt bespeuren. Maar of Sel Marin daardoor direct niche wordt?

ALGENOfwel, een lichte leernoot (op basis van berkenteer) die geflankeerd wordt door een sterke houtbasis van drijfhout (het zilte gevoel), cederhout en vetiver.

Wel opvallend: hoe de alg-noot zich mooi vasthecht aan de vetiver. Maar wat resteert – na toch wel een week testen – is niet meer dan een ‘waterige’ houtgeur met lichtzoet randje dan een echt ziltig parfum. Meer kan ik er ook niet van maken. Wat ontbreekt is voor mij de minerale noot (voor het strandzand-idee) en een tinctuur van ambergris om het ‘zeekarakter’ te versterken. Iets wat je wel subtiel ruikt in Terre d’Hermès Eau Très Fraïche (2014). En zonder sekse-bevooroordeeld te zijn, is Sel Marin is voor mij eerder mannelijk dan vrouwelijk.

RUIK&VERGELIJK

Meer ‘niche-zout’ ruik je in:

Profvmvm Roma Acqua di Sale (1996)

Annick Goutal Eau de Fier (2000)

Il Profumo Pioggia Salata (2009)

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE JAMES HEELEY HIMSELF

AGARWOUD, BUBBLEGUM CHIC, L’AMANDIERE JAMES HEELEY

Geplaatst door Erik Maarten Jeroen Zwaga op maart 12, 2014
Geplaatst in: GEURENALFABET A, GEURENALFABET B, GEURENALFABET L, NICHE. Getagd: , , , , . Een reactie plaatsen

DRIE NICHE-TRENDS GEBOTTELD IN DRIE SUPERBE PARFUMEXTRACTEN

Jaar van lancering: 2011

Laatst aangepast: 12/03/14

Neus: James Heeley

Concept & realisatie: James Heeley

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE EXTRAIT DE PARFUM HEELEY TRIODoet het altijd goed en staat zogenaamd chic om je eigen visie op ‘de dingen des levens’ te onderstrepen met een observatie van een personality geliefd om zijn elitaire, snobby, cynische en humoristische kritiek. Dan heb je aan Oscar Wilde een goede. Elke denkbare karaktertrek (met name in de categorie ‘ijdelheid’) zette hij om in treffende constatering. ‘It is only the shallow who do not judge by appearences’, zei hij ooit en vormt de leidraad voor de Extrait de Parfum-collectie uit 2011 van James Heely dus.

Maar wat hij hier precies mee wilt zeggen? Ik heb geen zin om hem te mailen. Zal wel. Ter verduidelijking voegt Heeley er aan toe dat ‘hoewel onzichtbaar, parfum over stemmingen, seizoenen, houding, textuur, kleur en context gaat. Het is onderdeel van onze persoonlijkheid en verschijning’. Open deur voor drie geuren die enkele van zijn favoriete ingrediënten ‘in een hoge concentratie presenteren voor een meer intens en luxueus gevoel’, eindigend met een voor mij eveneens geheel onbegrijpelijk ‘er is tijd en plaats voor alles’. En dan te bedenken dat James Heeley een voormalig filosofiestudent is…

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE AGARWOOD HEELEYIn ieder geval Agarwoud, L’Amandière en Bubblegum Chic geven een mooi, actueel overzicht van de ‘de staat van de niche-parfumerie’ omdat het drie geurconcepten vertegenwoordigt die het nu goed doen. Respectievelijk – here we go again – oud, ‘licht gourmand in het voorjaar’ en het witte bloemenparfum.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

Ik had me voorgenomen om 2014 uit te roepen tot ‘oud-vrij’-jaar. Maar dat staat eigenlijk gelijk aan politieke parfumzelfmoord… Mijn ‘narrow escape’-excuus bij Heeley: Agarwoud verscheen in 2011. Om in de stemming te komen moet je volgens hem denken aan ‘extrait de devotion, serenity, eagle, prayer, space, meditation, temple, prince, Siddhartha, gold, dark, wood, forest, power, mind, fertility, mist, rising, control, wealth, poverty, spirit, forever’. Voor mij is het geen puur oud, maar eerder ‘rozenhout’ (voorafgegaan door een ‘soort van’ zoete, melkachtige noot). Dus meer roos dan oud. Het is een volle en zoete Bulgaarse roos geënt op de stam van de aquilaria-boom. Je ruikt het oud door de rozenblaadjes heen.

Hierdoor is het oud ook minder meeslepend en verzengend Arabisch, wat nog eens versterkt wordt door een, ik kan het niet anders omschrijven, zeer elegant-zachte amberbasis met een nadruk op benzoïne waardoor de afronding helder en open blijft. Warm zonder te smeulen. Zon zonder verbrandingsgevaar. Met andere woorden: Agarwoud is oud prêt-à-porter zonder ‘bang’ te moeten zijn dat de hele wereld naar je kijkt als je voorbijloopt – iets waar de kans groot op is als je met de ouds van Montale op pad gaat.

 ERIK ZWAGA GEURENGOEROE L'AMANDIERE HEELEYL’Amandière is heel mooi, heel delicaat. Een fantasienaam (ik hou het op amandelplukster) voor een fantasierijk parfum en tegelijkertijd ‘a portrait of spring’ aldus Heeley. I couldn’t agree more. Dit is precies wat je je voorstelt bij het voorjaar: onschuldig fris en bloemig, en ogenschijnlijk simpel van structuur. Not dus. Want deze amandelplukster loopt door een prachtige, beetje verwilderde tuin annex boomgaard waar je die typische geur van vruchtenboombloesems kunt ruiken. Beetje weeïg, beetje zoet, beetje fris.

Het ‘gevoel’ van groene amandelbloesem ruik je heel goed; het vormt als het ware het poederig-zoete geraamte van de geur. En neemt de fris-groene hyacint en dito wilde hyacint (bluebell) die onder de amandelboom bloeien heel elegant in zich op. Eveneens het gras, want er zit heel even een hele subtiel groene, niet-bloemige noot in de opening. Om het bloemige karakter te versterken ruik je ‘in de verte’ ook een nog een verwilderde roos en boerenjasmijn.

En om het groene, zonnige voorjaarsgevoel verder te accentueren, dwarrelt boven dit alles een regen van pollen- en honingachtige lindebloesem. Van een basis is nauwelijks sprake. L’Amandière is er eigenlijk in één keer vanaf het begin. Maar ik vermoed een delicaat poeder van witte musk, amandel en vanille. De sfeer die James Heeley wil oproepen: ‘Kissing in a French country orchard’. En dat is hem heel goed gelukt.

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE BUBBLEGUM CHIC HEELEYDe naam ligt in de lijn van Frédéric Malle Lipstick Rose (2000) en ook moet ik denken aan de humoristische namen van Etat Libre Orange. Bubblegum Chic combineert de genoegens van het kindvrouwtje Lolita die in haar Barbie-boudoir wacht (verveeld kauwgombellen blazend) op haar verboden amant die ook de amant van mama blijkt te zijn. Maar dat weet de laatste nog niet. Hopelijk heeft hij Bubblegum Chic alleen aan dochterlief geschonken, want als ‘moeders’ deze geur ook bij haar ruikt dat zijn de rapen gaar.

Want deze tuberoos laat niets aan de verbeelding over, ervan uitgaand dat je gelooft in het erotiserende karakter van deze fatale bloem – I do. Vol, sensueel, warm, zongekuste huid en ‘lekker romig’ -alsof de tuberoos in de boter is gelegd om het parfum ervan te extraheren. Opvallend is de scherpe, medicinale opening. Groen als je zo wilt. Weliswaar als een flits, maar toch. Ik vind dat aangenaam, anders zit je direct in de geile, erogene zone van de geur, het hart.

Tuberoos dus. Eerst fel, alle aandacht opeisend om vervolgens zachter en bloemiger te worden door een gulle dosis frisse jasmijn. En die komen na verloop van tijd in een elegant-erotische balans. Opvallend en aangenaam: de witte musk in de basis is weliswaar scherp en linkt mooi met de opening, maar wordt geleidelijk aan katoenpluiziger en blijft – hoera! – gelukkig gevrijwaard van een te cleane laundry-finish.

Dit is natuurlijk de zoveelste tuberoosgeur in een rij en ik zal Bubblegum Chic waarschijnlijk verwarren met de concurrentie tijdens een blindtest. Maar het is gewoon goed gemaakt. Wat ik vooral leuk vind: de sluier van rood fruit die zich door de hele geur fluisterend manifesteert. Hier geldt hetzelfde als voor de witte musk: gedoseerd zonder een ‘explosie’-effect. Iets wat tegenwoordig zo vaak gebeurt met framboos, lychee, aardbei, veenbes en rode bes. James Heeley heeft bij Bubblegum Chic één soort vrouw in gedachten: een drop dead gorgeous. Wie dat is? Laten moeder en dochter er maar om vechten…

RUIK&VERGELIJK

Ik denk er over om te stoppen met Ruik&Vergelijk, want daar is tegenwoordig eigenlijk geen beginnen meer aan. Voor je het weet beledig ik iemand door te vergelijken. Iedereen die mij volgt weet inmiddels dat de meeste geuren variaties op een thema zijn. En dan is het meer een kwestie van of je vindt dat of wel God, of wel de duivel ‘in the details’ zit.

ERIK ZWAGA GEURENGOEROE JAMES HEELEY HIMSELF