EEN ‘RE-EAU DE COLOGNE’
Jaar van lancering: 2010
Laatst aangepast: 01/03/15
Neus: James Heeley
Concept & realisatie: James Heeley
Bij het horen van de naam dacht ik: “Een Engelse Aqua Allegoria.” Bij het ruiken van de geur dacht ik: “Wow, wat een enorme strakke, ‘citrusschurende’ eau de cologne.” De naam Oranges and lemons say the bells of St. Clement’s komt van de eerste regel uit een voor mij onbekend Engels rijmpje van rondom 1740:
De compositie komt heel dicht in de buurt bij het bedoelde uitgangspunt van James Heeley: ‘A traditional eau de cologne translated into a chic, contemporary, fresh, English eau de parfum’.
Daar kan in me niet helemaal in vinden, want deze eau de cologne met eau de parfum-sterkte, ruikt ouderwets, gaat linea recta terug naar de oorsprong van de Franse eau de cologne. Die is in tegenstelling tot de Duitse variant – 4711 (1792) – minder zoet en houtachtiger.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Ik ruik namelijk in eerste instantie de aangename verkwikking van Roger & Gallets Jean Marie Farina Eau de Cologne Extra Veille (1806). Zo moet een cologne ruiken: uit de voegen barstend van citrusvrolijkheid. De sinaasappel en citroen vechten om de eerste plaats om geleidelijk op te gaan in de blend van mandarijn en bergamot.
Maar het zijn met name neroli (zonnig-fris) en petitgrain (hout- en groenachtig fris) die voor het echte cologne-karakter zorgen. Ga je dieper op Oranges and lemons say the bells of St. Clement’s in, dan ervaar je geleidelijk de ‘moderne’ accenten: earl grey thee, ylang-ylang en vetiver.
De eerste (met bergamot als traditionele smaakinfusie) zorgt voor een lichte rokerige noot, de tweede versterkt de bloemige noot van neroli en derde geeft een mooie houtfinish aan het geheel.
Hoewel niet bepaald origineel en van uitgaande dat ‘every perfume house should have one’ valt deze eau de cologne op door zijn puur natuur-uitstraling – geen synthetische druppel neem ik waar.
