HERKENT U DEZE MELODIE?
DRAAG EEN LIEDJE, ‘LUISTER’ EEN PARFUM
Alles wat door de mensheid is gedacht en (misschien daardoor ten gevolge wellicht) bedacht, zijn variaties op een thema. Religie, hoge kunst, lage kunst, politiek, haat, liefde, cultuur – you name it. Opgelet: daar kom je meestal pas achter met het klimmen der jaren. Van de ene kant kan dat resulteren in teleurstelling, van de andere kant in berusting. Van de ene kant: reageren, van de andere kant accepteren. Laatste is vooral prettig voor je gemoedsrust, het eerste zorgt voor ‘Unruhe’.
Kun je deze gedachte toepassen op parfum? Jazeker, alleen dan wel met de teleurstellende uitkomst dat het allemaal nogal plat en ordinair wordt. In de zin van gewoon, in de zin van: ’What’s new?’, ‘Quoi de neuf?’ Het is decennia al een komen en gaan van variaties op een thema. Wat ik me steeds vaker afvraag bij een nieuw label: ‘Hoe durf je het nú nóg wéér een keer te doen?’
Zo ook bij L’Orchestre Parfum. Want a: de link tussen geur en muziek is ‘zo oud als de weg naar Rome’ – we spreken niet voor niets van een parfumorgel waarachter de neus plaatsneemt om zijn composities te spelen – inmiddels vervangen door een computertoetsenbord verbonden met kunstmatige intelligentie. Want b: is zo’n interpretatie van parfum anno nu niet ouderwets, ook al combineer je het niet met klassieke componisten, maar ga je ‘verbindingen’ aan met hedendaagse musici met een moderne muziekbenadering. En die gaan dan, afgaande op site, overal en anywhere optreden om de geuren live op te luisteren: http://www.tismewat.nl.
De bedenker – muzikant en parfumeur – Pierre Gugue omschrijft het zo: ‘L’Orchestre Parfum biedt polyzintuiglijke concerten waarin muziek, parfum en tekeningen worden gemengd om de live-ervaring te versterken en onvergetelijk te maken’. Verder deelt hij met ons: ‘Mijn meest intense herinneringen worden gekenmerkt door de dialoog tussen muziek en parfum – unieke momenten waar ze een perfecte harmonie creëren.’
Hij filoso-babbelt door: ‘Ik heb L’Orchestre Parfum uitgevonden om deze emoties nieuw leven in te blazen en te delen. Draag een liedje, luister naar een parfum. Ik heb veel ateliers van gitaarbouwers bezocht en heb met de beste Franse vakmensen gewerkt om de geur van muziekinstrumenten te begrijpen en te voelen: essences van gitaarhout, trombone koper, kora-leer. Twee grote parfumeurs combineerden deze essences vervolgens met de mooiste parfumtonen: néroli, roos, kruiden.’
Is het echt? ‘Vervolgens namen vijf getalenteerde muzikanten de tijd en zorg om voor elk parfum een origineel lied te componeren. Vijf luxegeuren uitgevoerd in muziek door vijf virtuozen van alle horizonten. Onze parfums zijn ontworpen in Parijs en gemaakt in Grasse van 100 procent natuurlijke alcohol. Elke flacon is handmatig gelakt door een Frans ambachtsman. Ik beschouw parfum als kunst en geloof dat de kunsten moeten samenwerken om nieuwe emoties te creëren. Het is dit handgemaakte werk, deze uren van creatie van ambachtslieden, parfumeurs en muzikanten die deze droom mogelijk hebben gemaakt.’
Sorry, maar bij die een-na-laatste zin, haak ik af – nou eigenlijk al eerder. Alsof wat door hem wordt beschreven al niet decennia/eeuwen/millennia gebeurt in de wereld van de schone kunsten. Boeien… de niche-clichés waarmee hij de parfumpromotiepraat volpropt – vakmensen, handmatig, ambacht, zorg, aandacht. Om de prijs te verantwoorden? € 140,00 100 ml.
Ook L’Orchestre Parfum is puur marketing in de hoop dat deze ‘andere kijk’ wordt opgepikt door welke potentiële klant dan ook. Begrijp me goed, L’Orchestre Parfum zal het zeker goed doen tijdens een muzikale happening: ‘een keer wat anders’ na de tientallen presentaties waarin ter kennismaking van nieuwe geuren de hoofdingrediënten ervan zijn verwerkt in ‘lekkere hapjes’.
Wat ik me afvraag, ruiken de geuren anders als je ze zonder muzikale ‘live’-omlijsting de eerste keer ervaart? Ik denk van niet. De enige toegevoegde waarde is dat je bij het opspuiten van een van de geuren je je deze ‘live’-omlijsting zult herinneren. Zonder dit ervaar je zes mainstreamnichegeuren. Instapniche in feite, voor mensen die wel eens wat anders willen dan de kassakrakers uit de ketenparfumerie. Ook handig: via de geuren krijgt de gebruiker en leuke indruk van een aantal ‘basiscomposities’ populair in de (niche)parfumerie.
WAT L’ORCHESTRE PARFUM IK EIGENLIJK?
Zoek op de homesite uit wat je allemaal kunt/moet ervaren bij de diverse geuren en welke compositie als muzikale omlijsting worden voorgesteld. Flamenco Néroli. Ja, jeetje hoe vaak al niet geroken? Hoe vaak hebben een bezoek aan de Tuinen van Alcazar niet geleid tot een frisse, citrusnoten spuitende fontein? De geur klopt qua familie. Gewoon lekker en de sterke basis van cederhout houdt het zonachtige aspect van de geur goed vast. Als je niet van witte musk als ‘geur-uitgeleider’ houdt in een citrusgeur, dan is dit een aanrader.
De leukste en mafste: Electro Limonade. Het is volgens mij voor de eerste keer dat ‘techno-sfeertje’ opschrijf. Tussen elektrisch en ‘zeepbellerig’. Ik vermoed een kille(r) aldehyde die als het ware de rest een beetje ‘scheeftrekt’. Nadat de neon-lichten zijn gedempt – voor mijn gevoel opgeroepen met rabarber en een scherpe muntnoot – wordt de geur warm, warm hout met rokerige accenten. Voor laatste is zowel de vetiver als wierook verantwoordelijk. Grappig: ook moet ik aan Ginn Fizz van Lubin denken en de op de mojito-cocktails geïnspireerde geuren zoals Guerlains Homme (2008) en Cédrat Envirant (2013) van Atelier Cologne.
Rose Trombone – stelt niet teleur als klassiek rozenparfum. Vol, ‘vloeibaar’ en toch helemaal nu want ook clean én met de zoete zweem van rijpe peer. Lekker ‘ouderwets’ daarentegen: de aldehyde-flits. Maar alles voelt vertrouwd door vanille. Nou nog eentje dan, en dan puur om de naam: Bouquet Encore. En helemaal nu, want dit jaar gelanceerd. Op papier: een killer door tuberoos en jasmijn. On the dance floor:
Dit olfactief: iets wat zoveel nieuwe tuberoosgeuren kenmerkt; het overrompelende, boterachtig-geile, dierlijke gevoel ontbreekt. En dat kan zo mooi versterkt worden door jasmijn. Tenminste als je die niet ontdoet van zijn dierlijke indolen die de indolen van de tuberoos juist weer versterkt. Gebeurt hier dus niet. Hierdoor: in plaats van een geel bloemengevoel, eerder een beige sfeer. Dus zacht, lief, cocon-achtig versterkt door musk en ambroxan die als som der delen ook een lichte gourmand-noot verspreiden.
Ja, als je goed ruikt neem je peper waar. En dat is mooi gedaan en geeft de tuberoos-jasmijncombi pit, maar geen über-sensualiteit. En het is niet dat ik sinds twee dagen snipverkouden ben – voor een tuberoos-totaal-gevoel kun je me wakker maken als het ware – waardoor wellicht de geur vlakker en ‘vager’ zou kunnen overkomen. Nee, want na een mand vol eikels naar de biovarkens te hebben gebracht bij Het Zwien in mijn dorp, is mijn neus weer vrij en blij, en moet ik – had het liever niet gedaan – denken aan de tuberoos van Martin Margiela (de ergernis over de verantwoording wint het van de compositie). En aan een klassieker die alleen aan de naam herinnert en in het geheel niet aan de compositie: de no brainer L’Interdit.
De geur die ik het liefst had geroken, zat niet in het kennismakingssetje: Cuir Kora. Maar je kunt niet alles hebben.
GEURENGOEROE 