GEURENGOEROE

STEDENBAND

VOORBIJ COLOGNE, COLOGNE VOORBIJ

Jaar van lancering: 2018

Laatst aangepast: 10/06/18

Neus: Olivier Polge

Storytelling: een begrip, uitgehold inmiddels, dat een parfum een noodzaak moet verschaffen, duiding moet geven. Je koopt een parfum niet zomaar zoals voorheen – pak’m beet twintig jaar geleden omdat je ervan had gehoord, omdat iedereen hem droeg, dus gewoon ook moest hebben – maar omdat het verhaal je triggert. Althans daar gaat marketing vanuit – de bedrijfstak die zich pak’m beet twintig geleden als de Chinese muur en het IJzeren Gordijn tussen product en consument heeft opgeworpen.

Het vervelende, het irriterende: de bedachte verhalen en ‘geschiedenissen’ van de meeste nieuwe geuren zijn meestal van een tenenkrommende, met de haren bijgesleepte clichés. En daarnaast klopt de opbouw van het, zoals dat tegenwoordig zo chic heet, narratief vaak voor geen meter. Ik bedoel: als je fantasieverhaal opdist (wel of niet gebaseerd op feiten) zorg dan wel dan het klopt, dat je binnen de fantasie niet liegt en geloofwaardig blijft.

Een van de weinige merken die geen gebruik hoeft te maken van dit marketingefantaseer is Chanel. De reden: de oprichtster – Coco Chanel 1883-1971 – had een interessant en afwisselend – nee geen sprookjesachtig – leven. Telkens weet marketing weer een nog onbelicht aspect uit het archief te traceren. Niet altijd even interessant, soms van ‘gôhtisniewaar’, maar mooi genoeg om aan een product te koppelen.

Met Les Eaux begeeft het zich op veilig terrein, want al algemeen bekend: drie steden waar Coco Chanel een speciale band mee had: Deauville, Biarritz en Venetië. In de eerste, bij veel ‘beau monde’-Parijzenaren populaire badplaats, opent ze 1912 haar eerste boetiek met haar revolutionaire mode. De tweede winkel volgt drie jaar later in Biarritz – magneet voor de internationale jetset en toevluchtsoord voor Russische émigrés. Chanel en Venetië… lees onder meer het verhaal achter Coco Noir (2012).

Chanel ziet Les Eaux als een uitnodiging voor een nieuw parfumavontuur naar een wereld vol nieuwe sensaties – denk een ‘trein waarin we in onze dromen op het laatste moment instappen en aan die bestemming waarvan alleen al de naam het gevoel van elders oproept’.

Compositorische informatie: ‘Les Eaux de Chanel zijn niet gebaseerd op een vast ontwerp. Hun opbouw komt slechts aan één wens tegemoet: oneindige frisheid’. Zoals ‘de frisheid die je voelt als je in een trein op volle snelheid een raampje opent’. Zoals ‘de frisheid van de nevel die blijft hangen boven de golven die op het strand stukslaan’. Zoals ‘de frisheid van de ochtenddauw die in de eerste zonnestralen verdampt’.

WAT LES EAUX DE CHANEL IK EIGENLIJK?

Eerste indrukken: wolkjes van frisheid, lucht in een briesje, zuurstofcocon. Maar ook: deze waters zijn de cologne voorbij. Letterlijk en figuurlijk. Want: het overrompelend knisperende, knetterende van de klassieke cologne ontbreekt, wordt verpakt in een cocon van zachtheid, in een cocon van zuurstof. Heel subtiel, bijna iets te subtiel – het is meer een sfeer, een idee van een geur. En wat bevindt zich wat concentratie betreft onder de eau de cologne/eau? Is dat geen mist?

Paris – Biarritz: na de frisse openingsnoot van in water gekapselde citrusakkoorden, verschijnt een ‘pittig’ lelietje-van-dalen waarvan de frisheid groen wordt gehouden door het te hechten aan vetiver. Bescheiden, maar toch. En dan drijft de geur weg op wolkjes witte musk – zacht zonder poederig te worden, fris zonder clean te worden. Wel energiek en verkwikkend. Chanel zelf: ‘Het effect van een ijskoud bad in de zon, van een diepe, krachtige ademteug’.

Mijn favoriet Paris – Deauville. De reden: deze eau wordt geklonken aan een chypre-structuur waardoor je een echte geursensatie krijgt die enigszins blijft hangen. Inspiratie: het idee dat stedelingen hebben als zijn dromen van een weekend op het platteland. Wat krijg je? Een soort van ‘schaduw’ van Eau de Campagne (1976) van Sisley, alsof daarover de wind in deze eau heeft geblazen. Een krachtige groen-zoete aanzet: oranjebloesem en sinaasappel verpakt in basilicumblad. Kruidig, beetje wrang en zoet. Klassiek is de overgang naar het hart met jasmijn en roos mooi gedragen door een patchoeli die qua kracht zweeft tussen old school en patchoeli nieuwe stijl. Chanel zelf: ‘Een ontembaar parfum dat zich aan zee evenzeer thuis voelt als op het platteland’.

Paris – Venise een eau met een barok accent aldus Olivier Polge. Warmte, fluweelzacht opgeroepen met een amberakkoord op basis van vanille die de mix van citrusakkoorden (inclusief neroli; dat ruik je) en zonnig frisgroenbloemig geranium sierlijkheid geven, couturebehandeling popt op in mijn gedachten. Chanel zelf: ‘Delicate oriëntaalse aroma’s die de huid verwarmen zonder zich op te dringen’.

Al met al een trio van elegante eenvoud, maar ik vraag me af of die eenvoud niet te simpel is en/of de gemiddelde klant deze subtiliteit waarneemt. Ik bedoel: bij Atelier Cologne krijg je wat cologne/eaux-genot betreft de full monty. Maar dat zijn dan ook als eau de parfums verpakte colognes.