FLUWEELHOUT MET RUW-ROKERIGE NUANCES
Jaar van lancering: 2018
Laatst aangepast: Vaderdag 2018
Neus: Olivier Polge
Ik krijg net van Facebook te horen dat mijn volgers al een tijdje niets van me vernomen hebben. Ja, jeetje, gewoon te drukdoende met het klassieke ‘brood-op-de-plank’- verdienmodel. En dan is er ook nog zoiets als elderly flower-siroop en kersenjam maken. Nou wil het toeval dat ik vandaag er tijdens het strijken – het nieuwe onthaasten – aan zat te denken. Werd er gisteravond ook nog aan herinnerd. Zag de commercial van Bleu de Chanelop televisie: moet je mooi vinden (ik meende David Bowie op de achtergrond te herkennen. Starman… zou dat de symboliek zijn?)
Is het ook, maar eigenlijk wat zonde van het geld. Het over de geur zelf hebben, dat doet de ‘sprookjesboodschap’ niet. Daar gaat het om niet om (en hoe leg je dat in hemelsnaam op televisie uit in een paar seconden? Ik heb wel wat opties by the way). Wat telt is sfeertje scheppen, mooi verhaal vertellen. In dit geval: het cliché-narratief van een ontmoeting, verliefd worden en dan niet in het bed maar in een groot zessterrenzwembad eindigen.
Waarom gisteravond en de hele week daarvoor waarschijnlijk deze promotie (ik kijk weinig tv)? Tis Vaderdag. Samen met Moederdag (en de feestdagen) de drie omzethoogtepunten voor de parfumerie. Als je er over nadenkt: toch maar weer een mooi staaltje van ‘bevestigend’ relationship profiling. En denk even verder: de handel laat heel wat kassagerinkel liggen. Oomdag (voor die zelf geen kinderen op de wereld ‘hebben gezet’), Tantedag, Neefdag (idem), nichtdag, Vrijgezellendag (voor de wel en niet happy singles), Buurmandag (idem), Buurvrouwdag.
Nog niet meegenomen: seksuele voorkeuren – Heterodag, Homodag, Lesbiennedag, Bi-dag, Gendertransitiondag. Want, laten we wezen: we zijn constant op zoek naar momenten om ‘het leven te vieren’, om stil te staan bij speciale momenten die het leven waard maken om te leven. Gaat trouwens wel erg ver tegenwoordig. Er wordt inmiddels ook heel veel feest gevierd wanneer mensen op wereldreis gaan, er wordt nog meer feest gevierd wanneer die mensen terugkomen.
‘Geurengoeroe what’s your point?’ Ja, goede vraag. Het antwoord misschien: ik ben nog steeds aan het bijkomen van mijn recente bezoek aan New York en werd overdonderd door het hinderlijke gedrag in Saks 5th Avenue, Macy’s en Bendorf & Goodman van de beauty assistants. Een rustig verkennen van de diverse beautycounters is er niet meer bij (opvallend: het personeel van Sephora deed daar niet aan mee). Voor je het weet heb je een zwerm van zoemende, bedreigende bijen om je die je – zonder enig teken van duidelijke interesse te hebben getoond – met flacon in aanslag je opdringerig vragen of je… Je fatsoen wordt wel op de proef gesteld.
En guess what – hier is de link – bij de counter van Chanel in Bergdorf Goodman werd ik behandeld ‘zoals het hoort’. Mijn aandacht werd getrokken door een volgens mij tweeliterflacon van Gardénia. Er kwam een vrouw op me af en vertelde me er het een en ander over. Daarna vroeg ze of ik een Chanelfan was. Ja, natuurlijk. We begonnen te praten over Les Exclusifs en toen ‘en passant’, als een toevallig detail, vroeg ze me of ik ook op de hoogte was van de nieuwe Blue de Chanel-variant. Ik zei beleefd van niet, en vervolgens liet ze me, na eerst uitdrukkelijk gevraagd te hebben, de verschillende versies ruiken om te eindigen bij het ‘parfumextract’. Wat een kennis, wat een liefde voor het vak. Ze wist precies uit te leggen, waarom de laatste ‘de essentie van blauw’ vertegenwoordigde. En waarom?
WAT BLEU DE CHANEL PARFUM IK EIGENLIJK?
De uitgebalanceerde compositie. Met dien verstande: verfijnd maar geen ‘niche op de winkelvloer’ zoals af en toe gebeurt met designer-couture fragrances die niet met die bedoeling in de markt zijn gezet, maar je het als het ware als extra krijgt. Want daarvoor is Blue de Chanel Parfum toch ‘te makkelijk’, te comfortabel. Er ook ontbreken krasjes, verbazing.
Maar toch: mooi de zonnige lavendel en friszoete geranium in dit geval ingekapseld door citrusnoten in de opening met al op de achtergrond de houttonen die het karakter bepalen. In dit geval cederhout – zonnig uitgedroogd – dat geleidelijk wordt opgenomen door sandelhout. En in dit geval de echte – want door Chanel in samenwerking met Christophe Sheldrake in Nieuw Caledonië opnieuw letterlijk tot leven gewekt ‘vergeten’ sandelhout. Geeft een prachtige, warme sillage aan het geheel. Zwevend tussen melkachtig en hout, tussen kracht en zacht.
Dat laatste ervaar je als ‘het parfum’ – wat natuurlijk geen extract is maar een edp – langer op je huid zit. Je ruikt een kruidig en zacht hout in talloze nuances – gepeperd, grof, puur natuur. Ik neem hints van wierook en kruidnagel waar, van groen verweerd mos groeiend op een stam. Alsof je een schors van een boombast door je handen fijn wrijft.
En dan, en dan… hoop je dat de man die deze geur – voor wat voor een feestdag dan ook gekregen heeft – de tip krijgt een keer naar een Chanelboetiek te gaan en daar te ruiken aan Sycomore (2008). Dat is voor mijn Chanel & Hout in zijn diepste wezen.