GUERLAINS NIEUWE GEURSIGNATUUR
AQUA-VIOOLTJE
Jaar van lancering: 2018
Laatst aangepast: 02/06/18
Nu opgepast: longread!
Zoals eerder vermeld volg ik www.monsierguerlain.com, een los van Guerlain opererende site/blog die alle ontwikkelingen van het dit jaar 190jarig bestaande parfumhuis in kaart brengt. Meer registrerend en archiverend dan analyserend. Wel maakt het af en toe melding van opvallende kritieken, zoals deze week: Monsieur Guerlain haalt een Canadese blogger – U Smells Good – aan die een open brief aan Thierry Wasser, ‘hoofdneus’ van Guerlain, heeft geschreven.
Eerder een enorme open deur. Toonzetting: Guerlain wordt steeds commerciëler en minder creatief in de manier waarop het zoveel flankers uitbrengt die allemaal hetzelfde ruiken. Zo is L’Homme Idéal L’Intense, bijna identiek aan L’Homme Idéal Eau de Parfum volgens hem.
Tis niet waar! En dat geldt niet voor de concurrentie? Ik kijk niet eens meer naar dit soort Youtube-tjes. Kon het niet laten, toch even gereageerd: ‘Like Bill Clinton once said: ‘It’s the industry stupid’. The whole perfume world is infected by ‘flankermania’. Even niche brands release ‘tema con variazone’ (Tom Ford, By Kilian) year in, year out. Not to mention the ‘me too’s’ and ‘copy cats’. But there are enough brands that make good and discerning fragrances and do what Guerlain should do (like it once did): surprise and marvel. Driven by their own standard and vision on beauty instead of being ‘infused’ by marketing. Under the guidance of Thierry Wasser (and marketing) Guerlain has become too boudoir and gourmand powdery, cliché feminine, too glamour and childish at the same time (La Petite Robe Noire). Mon Guerlain is not a scent but ‘something lingering in the air’.
En: ‘When you sell your soul to the devil (multinational) things like this only happen… see Yves Saint Laurent, see (fill in yourself). I could go on for hours, but no time and I don’t think Thierry Wasser doesn’t really care that much. The art of perfume has lost its soul in way, he knows it as well’.
Echt veel reuring heeft het niet gebracht zijn brief: ik keek eergisteravond, nog geen 1000 views. Anyway, ik vind dat het bij Guerlain ook wat minder mag, maar was ondanks alles toch blij dat ik Météorites Le Parfum kreeg toegestuurd. De reden: mijn prettige herinnering aan Météorites (eau de toilette) uit 2000. De reden: voor het eerst werd ik me bewust van hoe mooi, hoe elegant en gelaagd het viooltje eigenlijk kan bloeien: zwevend tussen zuurtjes- en zoetjesfris.
Leuke bijkomstigheid: door Météorites ging ik my all time Guerlain-favoriet Après L’Ondée (1906) en het nog steeds wonderschone en verstilde L’Heure Bleue (1912) nog beter begrijpen. Komt voor een gedeelte op conto van, als ik het goed heb begrepen, heliotroop (poederig amandel- en vanillezoet) die begeleid door iris en roos het viooltje ondersteunen. Interessant in deze: als je nu heliotroop ruikt krijg je direct een gourmand-associatie.
(Vermalijde) storytelling: ‘Thierry Wasser reconstrueerde de zachte en omhullende geur van Météorites die hem overspoelde toen hij voor het eerst het atelier betrad waar de parels gemaakt werden. Hij bewerkte alle facetten van het viooltje, van de groene noten tot de houtachtige basis en de poedertoetsen’.
WAT MÉTÉORITES LE PARFUM IK EIGENLIJK?
Even voor de goede orde: Météorites zijn de beroemde, als snoepjes gekleurde poederparels van Guerlain waarvan de kenmerkende geur als eau de toilette in 2000 werd gebotteld. Météorites Le Parfum is de nieuwe versie. Deze twee vergelijken is onmogelijk gezien ‘de wetten’ in de parfumerie sinds het nieuwe millennium zijn veranderd.
Hoe verder ervan verwijderd hoe lichter, poederiger, transparanter en easier to wear geuren over het algemeen zijn geworden. Exemplarisch: vergelijk de irisgeur van Prada (2010) met die van Tiffany & Co (2017), beide gemaakt door Daniela Andries. Het lijkt alsof de laatste een mist van de eerste is. Alles eigen aan iris – van koel, aards, fris tot poederig, bloemig, zonnig – is verdwenen in een verfijnde, omhullende, niet opdringerige en prettig-poederig gestemde muskgeur die richting chique shampoo golft.
Gaat ook op voor Météorites en Météorites Le Parfum. Het pure viooltjesparfum is vervangen door een – toch wel – girly geur die meer een stemming is dan een echte parfumervaring. Anders gezegd: het is geen paars maar een roze viooltje, dus een very light eau de toilette in plaats van een eau de toilette ‘richting’ eau de parfum. Le Parfum in Météorites moet je dan ook niet letterlijk opvatten.
Maar ben ik nu een geur-zeur? Het verfrissende zuurtjeseffect – zo eigen aan de eerste olfactorische explosie van het viooltje – is vervangen door een frisgroene aqua-injectie van appel, groene noten en bergamot. Hierop drijven viooltjes (waarvan meer het bladgroen dan de bloem wordt benadrukt) en rozen die hierdoor hun typische signatuur niet echt kunnen uitdragen want de blaadjes zinken al snel naar de bodem bedekt met witte musk en houtachtige nuances.
Eindresultaat: een Guerlain-mainstream marketinggeur. Aangenaam, maar veilig en smaakbevestigend in plaats van smaakuitdagend. Trouwens, de negen opnieuw gelanceerde Aqua Allegoria’s gaan mee in deze – zoals ik het zou willen noemen – ‘verpoedering’, ‘vercleaning’, ‘verveiliging’ en ach waarom ook niet ‘vertrutting’.
Het ‘verschrikkelijke’: in a way accepteer ik van Guerlain deze ‘werdegang’ omdat ik weet dat het huis – ook nog – bijzondere parfums maakt, mais Thierry Wasser montre-le vite, bien vite! Om me daarvan te overtuigen, binnenkort toch maar weer even naar Welvegem, Brussel of Parijs. Guerlain 190 jaar moet ook door míj ‘privé’ beleefd worden. Bij gebrek aan beter, in ieder geval door een vintage- of heritageparfum. Ik denk aan Mouchoir de Monsieur (1904) – la violette pour homme.
GEURENGOEROE 