MEDITERRANEAN MEDITATION?
Jaar van lancering: 2015
Laatst aangepast: 26/10/15
Neus: Daniela Andrier
Model: Julia Nobis
Weer wat geleerd: hoewel de collectie nog klein is, worden de geuren van Bottega Veneta ‘nu al’ ondergebracht in groepen die ieder een bepaalde beleving, een bepaalde wereld vertegenwoordigen. Zo valt het premièreparfum Bottega Veneta (2011) – nu Signature genoemd – en zijn flankers in de categorie ‘Visions of Veneta’. Ofwel, dromen van het Venetiaanse landleven.
Even terzijde én interessant: heb een aantal ‘nog-niet-op-de-hoogte-van-nichegeuren’-vrouwen ontmoet die deze lijn het perfecte alternatief vinden voor de klassieke chypre. De Pour Homme-geuren (2013, 2014) vallen onder de noemer ‘Rustic Revelations’. Even terzijde én interessant: deze twee leergeuren zijn ‘twee van de weinige’ die je als man in de ketenparfumerie een niche-ervaring geven.
Knot (2014) is ondergebracht in ‘Mediterranean Meditation’. Dat vind ik een beetje-best-wel merkwaardig. Komt door de naam: Knot is genoemd naar een Bottega Veneta-sluiting gebruikt voor een clutch, en dat roept bij mij eerder een ‘vaktechnisch’ dan een mediterraan gevoel op. En ook de nieuwe variatie, Knot Eau Florale, heeft voor mij niets mediterraans.
Als de link er al is, dan komt dat eerder door het fijn poederige idee van de geur die me doet denken aan een ‘lang-geleden’-boudoir van een vergeten courtisane in een Venetiaans paleis. Met héél véél fantasie kun je Julia Nobis, in de begeleidende campagne, als een moderne variatie op dit eeuwige femme fatale-principe zien, maar dan wel de Bottega Veneta-waarde van understated chic uitdragend.
Tomas Maier, artistiek directeur van Bottega Veneta, ziet het toch duidelijk anders: ‘Door een ontsnapping naar de tuin wilde ik met Knot Eau Florale het ontwaken van de zintuigen vangen. Ik geloof dat deze rustige, ongestoorde momenten de ultieme luxe zijn’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Het verschil met Knot: het ontbreken van oranjebloesem en lavendel waardoor je direct wordt beneveld door een rozenwater zonder een fris-citrus en ‘schoonbloemig’ intro. Waar het om gaat ruik je direct. In dit geval roos en pioenroos (foto). Roos staat voor klassiek, pioenroos voor hedendaags. Ofwel: fruitig, intens zoet versus luchtig en ‘rozig’.
Let wel: de geur van pioenroos kan niet onttrokken worden aan de bloem, het is dus een ‘molecule’ interpretatie. En die is over het algemeen luchtig, ‘open skies’: de geur van een volle roos gecombineerd met ‘vrijheid’, ongekunsteldheid, puur natuur en lucht. Maar eigenlijk draait het, zoals in zoveel geuren van nu, om de basis van musk. Die trekt, nadat de rozen zijn uitgebloeid, zijn subtiele spoor.
Ofwel, tonkaboon (denk aan vanille met rumaccent), cederhout (denk aan strak en door de zon uitgedroogd hout) en heel veel musk (denk niet wit wasmachine-achtig, maar ‘amandel-heliotroop’-poederig) die samen een ‘huideigen’ en voor mij subtiel boudoir-idee oproepen in plaats van een ‘ontsnapping naar een tuin’. Daarvoor ontbreken toch de bloemetjes, bijtjes, hommeltjes en vlinders.
GEURENGOEROE 