AMBREGRIS: THE REAL STUFF OR ISO E SUPER?
Jaar van lancering: 2015
Laatst aangepast: 19/06/15
Neus: onbekend
Acqua di Parma heeft Colonia Oud (2012), Colonia Leather (2014) en de nieuwste loot, Colonia Ambra ondergebracht in de Ingredient Collection – de mannelijke tegenhanger van de tuincollectie voor vrouwen. Laat je alleen niet misleiden door de naam, want het is niet amber die de hoofdrol speelt, maar grijze amber. Je weet wel, die geheimzinnige klonten – onverwerkte restanten van schaaldieren afkomstig uit de darmen van potvissen – die op de oceanen ronddrijven en… af en toe stranden op kusten.
Waar ambregris ook belandt/strandt, het is lokaal en vaak ook internationaal goed voor headlines in het nieuws, omdat het zo zelden nog gebeurt – steun Greenpeace! – én het zijn gewicht dubbel en dwars meer dan waard in goud is. De toevallige vinder (meestal het geval) heeft hiermee een winnend lot uit de loterij.
Vroeger werd het gebruikt als tinctuur in de basis. Het effect: met zijn rijk geschakeerde ziltige, houtachtige en fluwelige nuances weet het een compositie op te liften, worden alle andere ingrediënten aangespoord rijker, voller en ‘op hun best’ te bloeien. Door wie het wordt opgekocht blijft altijd onduidelijk, en de meeste parfumhuizen gebruiken in plaats van the real thing Iso E Super (of ambroxan). Gebruik je eerste in grote hoeveelheden (Terre d’Hermès uit 2006) of puur (Molecule 01 uit 2006 van Escentric Molecules) dan heb je in feite met een ‘onaf’ parfum te maken.
Wat je ruikt is een ruige, bewust ongeraffineerde geur die als het ware het oerprincipe van het leven verbeeldt – tenminste als je gelooft dat al het leven op de aarde is ontstaan uit de oceanen. Dat wordt dus meestal geassocieerd met mannelijk, macho, basic. Niet dat de vrouwen zich hierin niet kunnen vinden Molecule 01 is bij hen ook populair – name dropping: Kate Moss -, maar ook in de oerversie van bijvoorbeeld Shiseido’s (nu Serge Lutens) Féminité du Bois (1992) ruik je deze fixeerder in overvloed.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
In Colonia Ambra wordt ‘ambregris’ (foto) beschaafd-chic opgevoerd. Want de ‘klonten’ drijven op een zee waar zonet een zonnige regen is gevallen van sprankelende citrusnoten. Eerst zijn het de sinaasappels die ondergaan in het water – zoet en warm.
Vervolgens plonst bergamot in de woelige baren, daarna het hout en het blad van de oranjebloesemboom. Petitgrain dus. Nu komen de houtnoten bovendrijven: het papyrus-achtige nagarmotha, het droog-zonnige cederhout, het zoetige rozenhout en (in dit geval) bescheiden patchoeli. Het moet gezegd: een perfect anker voor de basis waar het om gaat in Colonia Ambra: ambregris. Het effect: een sterk houtachtige, beetje weeïge structuur die – merkwaardigerwijs – mij eerder doet denken aan oud (niet die ‘uit’ Colonia Oud).
Want ik ruik is droog, rokerig, een beetje medicinaal hout voorzien van een zachte vanilletoets. Alleen de zeenoot: ik moet mijn neus bijna vacuum zuigen met de plek op de pols waar ik Colonia Ambra velen malen heb gespoten. Neemt niet weg dat deze geur een perfecte kennismaking is voor mannen die ketenparfumeriegeuren beu zijn en zoeken naar meer verfijnde chic. En voor kenners: ook niet verkeerd.
GEURENGOEROE 