HELDIN VAN HAAR EIGEN LEVEN DIE ANDEREN INSPIREERT
OFWEL: GERAFFINEERDE, GELAYERDE EENVOUD
Jaar van lancering: 2013
Laatst aangepast: 18/09/14
Neus: Harry Frémont
Ambassadrice: Arizona Muse
Fotografie: Craig McDean
Video: Steven Sebring
Flaconontwerp: onbekend
Ik was graag bij de vergaderingen en overleggen geweest die hebben geleid tot Modern Muse. Zou Aerin Lauder met een half oor hebben erbij gezeten, want wat kan het haar schelen? Zij heeft al – ‘lekker puh’ – het Aerin-kwintet (2011) dat voor mij op onverklaarbare wijze nog niet te koop is in Europa – dan maar bestellen per internet, toch?
Er moest er iets goed uit deze ‘creamarketing’-meetings komen, want hoe lang was het ook al weer geleden dat Estée Lauder een blockbuster had? Na de top of flops van het very big geïntroduceerde Beyond Paradise (2003) en dito Sensuous (2008) is het huis de risico’s meer gaan spreiden: dus heel veel variaties op geliefde geuren en edities speciaal ontwikkeld voor de Arabische markt, zoals Wood Mystique (2011), Amber Mystique (2013). En zowaar een echt onverwacht succes, want in eerste instantie neergezet als eenmalige zomerverassing: Bronze Goddess (2008). Was zo geliefd dat het concept in 2011, 2012, 2013 en dit jaar werd voorgezet.
De belangrijkste vraag tijdens de meeting: hoe krijgen we vrouwen weer massaal aan één parfum? De uitkomst: door een ode op de vrouw te lanceren. Iets meer gespecifieerd: de moderne vrouw. Dus niet ‘Ugly Betty’ uit Kentucky, maar ‘Sharon Lambresci’ uit de bruisende metropolen van The United States of America and beyond of course. En toen kreeg iemand uit de ‘creative consultant aspiring group’ het lumineuze idee eerst de vrouw te zoeken waar de potentiële koopster zich in zou kunnen en willen herkennen, en daar dan het geurconcept aan te koppelen.
Het werd, na het consulteren van diverse ‘model predictors’ een jonge schone waarvan de carrière sinds 2011 in een sneller vaarwater terecht was gekomen: Arizona Muse. De een: ‘Jongens kijk even goed naar haar achternaam, die symboliseert eigenlijk perfect het idee van het concept’. De anderen: ‘Verdomd, stom als we deze originele toevalstreffer laten liggen’.
En hier volgt dan de officiële berichtgeving van Estée Lauder: ‘Modern Muse is strong and confident, enhanced by her own intrinsic femininity and individual style. She is the heroine of her own life, always following her own instinct. She is an independent spirit who possesses a natural magnetism that draws people in, inspires them with her smile, and speaks to them without saying a word. She is memorable, a force of creative energy, a true inspiration to others’.
Nog nooit eerder in parfumkaart gebracht deze vrouw, toch? En de omgeving die ze ‘inspireert’ – de functie van een muze – de arty-farty-kringen van the big apple idem, toch?
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Gebeurt tegenwoordig steeds vaker: een compositie niet opgebouwd uit traditionele top-, hart- en basisnoten. Modern Muse creëert een ‘duale impressie’ met twee contrasterende akkoorden: jasmijn en hout. Klinkt mooi, maar kan technisch niet. Is een kwestie van de zwaarte van geurmoleculen. Citrusnoten zijn licht vervliegen dus het snelst, bloemen iets zwaarder. Hout, musk, vanille en al die andere ‘basic instinct’-ingrediënten beklijven het langst. En deze volgorde ruik je dus in Modern Muse.
Dus eerst een ontmoeting tussen zoet-zonnig mandarijn en honingfris kamperfoelie. Het effect: vrolijke ongedwongenheid geplaatst in een zonnige cirkel. Hierom groeien twee jasmijnsoorten naar elkaar toe: twee extracten van Arabische jasmijn (foto). Waaronder de China absoluut-variant. Volgens Lauder een ‘noviteit in parfum’.
Zal wel, maar dat ruik ik niet. Wel een enorme bloemig-frisse jasmijn die geen animaal, maar wel een licht-sensueel ondertoontje heeft. Wordt opgeroepen met bloemen: tuberoos en lelie. Geven de transparante, dauwachtige jasmijnblaadjes een smeuïg laagje die ‘verdrinkt’ in vanille (meer), witte musk (minder) en amber (nog minder). Maar gelukkig worden deze drie basisversierders van de dood gered door zich te hechten aan een ‘innovatieve combinatie van twee patchoeli-extracten’.
Ook hier: ik ruik de twee niet. Sterker, ik ruik nauwelijks de bossige en aardse noten er van. Dit is een patchoeli die in de wasmachine is gestopt en er fris en proper uit komt – het verklaart de cleane toets die tegenwoordig in elk ‘perfume for the masses’ zit.
Mooi: aan Modern Muse ruik je goed hoe rustgevend en toch zinnelijk jasmijn kan werken. Ook mooi: de verradelijke eenvoud, want de geur heeft meerdere lagen (transparant weliswaar) in zich die je in eerste instantie niet direct waarneemt. Kun je typisch Estée Lauder noemen – een complexe fruitige bloemigheid. Alleen bestaat het gevaar dat ze op elkaar gaan lijken. Modern Muse had dus voor mij ook een nieuwe variatie van Pure White Linen (2007) kunnen zijn. Of de geur uit 1996 die zich tot moderne klassieker heeft ontwikkeld: ‘Pleasures goes Jasmin’.
Elegant, maar niet zo bold en beautiful als de klassieke Lauder-parfums. Maar meer office dan evening wear. En dat laatste zal volgens mij ook niet worden bereikt met het zojuist verschenen parfumetract. En ja hoor, met de naam Modern Muse kun je, zoals met elke naam, spelen. Nieuw: Modern Muse Chic (2014). Gevolgd door… Modern Muse Holiday, Modern Muse Country’s Getaway, Modern Muse from Paris… nou dan ook Modern Muse from New York, nou dan ook…
RUIK&VERGELIJK
Modern Muse valt in een minitrendje dat ik ‘gevanilliseerde jasmijn’ noem. Rijk, vol, bloemig, maar altijd beschaafd. Ik ken ze allemaal niet direct uit mijn hoofd, maar aan deze twee moet ik direct denken:
Yves Saint Laurent Manifesto (2012)
Boucheron Place Vendôme (2013)
GEURENGOEROE 