TA-DA: EEN KLASSIEKE HERENGEUR VOOR MEISJES EN JONGENS!
Jaar van lancering: 2014
Laatst aangepast: 17/09/14
Neus: Antoine Lie
Ambassadeur: girls
Fotografie: onbekend
Flaconontwerp: onbekend
Wat mij nu ‘soort van’ bezighoudt: heeft Pharrell Williams Comme des Garçons benaderd of andersom? In beide gevallen: chapeau. Dat hij wellicht andere aanbiedingen heeft afgeslagen – Coty bijvoorbeeld. Die heeft bijna patent op celebrity fragrances en dat levert in negen van de tien gevallen more of the same op.
Misschien was Farell ook op de hoogte van deze middelmaat door geuren van enkele collega’s. Zoiets? Not in a thousand years. Daar wil je als uitzonderlijk artiest niet mee geassocieerd worden. Niet voor hem zelf. Niet voor zijn fans. Dat fans blind geuren van hun idolen kopen, het blijft een wonderlijk gegeven. Ik noem slechts één naam: Beyoncé. Het is een mooi streven van Comme des Garçons – Rei Kawakubo dus – om celebs kans te geven geuren op niveau te maken.
Zijn toelichting toen de samenwerking bekend werd, is dan wel weer heel erg cliché-celeb: ‘I am so honored to be working with Comme des Garçons and cherish the education that I’ve experienced in this collaboration’. Honored, cherish, experience… wat zijn sterren altijd toch nederig-blij met hun artistieke samenwerkingsverbanden. Dat Williams goed naar de adviezen van Kawakubo heeft geluisterd, blijkt wel uit de keuze van de naam – Girl. Kinderachtig plagend (maar ook naam van zijn nieuwe album) en tegelijkertijd onorthodox wetende dat de geur uniseks is.
Nog zo’n celebrity-valkuil in geurenland: de flacon. Vaak zo cliché: dan weer truttig-romantisch (Mariah Carey), dan weer klassieker dan klassiek (Celine Dion), dan weer onbegrijpelijk futuristisch (Beyoncé en hoe heet dat kleine ventje ook al weer… kan even niet op zijn naam komen). Bijna nooit ‘nu in het heden’-design. Zie de flacon van Girl en je weet hoe het nu hoort volgens Kawakubo: eigenzinnig en niet echt crowd pleasing.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Geldt dat ook voor de geur? Ja en nee. Laat ik het zo zeggen: dit is een slimme geur. Achter een ‘moeilijke’ en eigenzinnige opening verbergt zich een heel toegankelijk mannengeur: beetje zoetig, beetje bloemig, beetje kruidig met een zacht-houten finish.
Eigenzinnig (bedenk: in eerste instantie voor vrouwen) viooltje en iris gehuld in een waas van witte peper. Het effect: de zoetheid van het viooltje wordt getemd, de poederigheid van de iris krijgt pit. Hierachter een voor de hand liggende combi die alleen niet vaak gebruikt wordt: een gulle dosis zonnig lavendel en een iets zuiniger gebruikte zonniger neroli.
Samen worden die geleidelijk donker, stoer-sensueel en strak. Het eerste komt op conto van patchoeli en vetiver, het tweede op conto van styrax (leer), het derde op conto van ceder- en sandelhout.
‘Laat dit alles gedurende een half uur inwerken op de huid’ en je krijgt in feite een klassiek-bloemige herengeur die voor mij zweeft tussen Fahrenheit (1988) van Dior en de eerste mannengeur (1997) van Kiton. Het zou toch heel leuk zijn alles heel veel girls in katzwijn vallen voor Girl – inhoudelijk dan. Dit houdt namelijk in dat de ketenparfumeriegeur klaar is voor een ‘niche-injectie’ en neuzen hun nu wel erg beperkte geurpalet zien uitgebreid.
RUIK&VERGELIJK
Nu blijkt dus dat Pharrell Williams geïnspireerd raakte om een geur met Rei Kawakubo te ontwikkelen na het ruiken aan de volgende geur die ik nu een paar keer heb geprobeerd, maar nog niet besproken omdat ik een beetje moe wordt van de intense, droog-rokerige ‘hout-met-of-zonder-oudh’-geuren in het niche-circuit. Ook gemaakt door Antoine Lie.
Comme des Garçons Wonderwood (2010)
GEURENGOEROE 