‘OUDBLESSE OBLIGE’
Jaar van lancering: 2013
Laatst aangepast: 18/06/14
Neus: Patricia de Nicolaï
Dat had ik dus eigenlijk niet van Patricia de Nicolaï verwacht. Traan, traan. Dat zij ook meegesleept zou worden door de oud-verslaving waar bijna alle niche-parfumhuizen aan lijden – bestaat er zoiets als een Betty Ford-kliniek voor oud-addicts? Of moet Geurengoeroe hem openen? Naam van zijn fantastische en broodnodige therapie: Get oud of it!
Vreemd: ze heeft het eigenlijk niet nodig, door haar intrigerende eigen en eigenzinnige kijk op parfum. Maar het schijnt dus zo te zijn – heb het al te vaak vermeld – dat je als huis mee moet gaan om ‘serieus’ te worden genomen, om aan te tonen dat je heel goed weet wat er nu speelt. Maar om dan exact dezelfde namen te gebruiken die haar (in)directe concurrent gebruikt (By Kilian), doet je afvragen of Patricia de Nicolaï er wel echt zin had, maar louter conform de eisen van de markt hier op inhaakt: ‘oudblesse oblige’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Rose Oud opent als een barok boeket losjes geschikt zoals je die koopt bij de betere bloemenwinkel. Patricia plaatst, zoals we van haar gewend zijn een, onverwachte noten bij elkaar: overrijpe framboos (zonder ‘plat rood fruit’-effect) met een fluwelige ‘perzik-rozijn’-osmanthus die een donker ondertoontje krijgt door alsem. Vervolgens begint de roos te bloeien die in het begin moeilijk afscheid kan nemen van de framboos.
En deze roos is zoet, fruitig maar niet ‘honderd procent’ roos doordat ze verzacht wordt door lelietje-van-dalen. En dan heel langzaam en heel bescheiden begin je oud te ruiken. Maar het is meer een idee van oud, zonder zijn apothekers-link, zonder zijn verbrand hout-effect. Komt door dat het adelaarshout is getemd door patchoeli, sandelhout die een vloeibare, warme souplesse krijgt door amber en vanille.
Waar ik direct van opveerde was toen ik las dat in de basis ook castoreum zit verwerkt. Maar die neem ik niet echt waar. Ik ruik niets viezigs, niets wat maar ook in de buurt komt van Obsessive Oud van Al Haramain. Rose Oud is geconfectionneerd oud naar westerse smaak – is meer roos dan oud. En mist de eigenzinnigheid (die vaak zo aangenaam gewoon en helder is) die ik gewend ben van Patricia de Nicolaï.
Amber Oud bevalt me daarentegen veel meer en dat terwijl ik niet echt een amberfan ben. Een prachtige strakke klassieke groene cologne-opening (tijm, salie en alsem) die knispert en prikkelt en gelardeerd wordt met de zonnige zoetheid van lavendel.
Boeiend wat ze nu doet. Lavendel koppelt Patricia aan saffraan en kaneel, waardoor de lavendel droger en strakker wordt en een perfecte opmaat is voor de basis. Oud dus.
Ook in Amber Oud getemd en geconfectioneerd door patchoeli, ceder- en sandelhout. Maar toch iets geprononceerder dan in Rose Oud, en vloeit mooi samen met de amber op basis van vanille, tonkaboon en musk. Ook hier weer castoreum (die ik heel, heel vaagjes bespeur) én styrax om de amber-oudcombi een lichte leernoot te geven.
Maar wat mij betreft mag Patricia de Nicolaï met een parfumextract komen die de onderlinge verhouding van de ingrediënten meer op scherp stelt, waardoor je tevreden kunt constateren: ‘Typsich Patricia!’
RUIK&VERGELIJK
Patricia de Nicolaï, je vraagt er om:
By Kilian – Arabian Nights – Rose Oud (2010)
By Kilian – Arabian Nights – Amber Oud (2011)
GEURENGOEROE 