EEN ECHO
Jaar van lancering: 1985/2012
Laatst aangepast: 06/02/14
Neus: Michel Almairac
Vintage komt steeds dichterbij. Wil zeggen: redelijk jonge merken die na 1975 hun eerste geuren lanceerden, kijken – geïnspireerd door de oude garde – vroeg in hun bestaan om in verwondering om te constateren dat een aantal geuren in perspectief eigenlijk verdomde goed waren; zelfs aanspraak kunnen maken op de kwalificatie ‘klassieker’.
Terwijl ik het eerder had verwacht van Calvin Klein en bijvoorbeeld Wolfgang Joop, doet juist een vakgeneratiegenoot van deze twee het: Jil Sander. Haar geuren die langzamerhand uit de parfumerie waren verdwenen, werden in 2012 in kleine kring voor het eerst verspreidt, vanaf nu iets breder onder de noemer The Essentials. Bath & Beauty uit 1982 en Pure Man uit 2004 (heette toen Pure for Man) heb ik al besproken. Woman III nog niet.
Het type parfum en het type vrouw dat Jil Sander in gedachten heeft/had: ‘Verfijnd, zelfverzekerd en klassiek. Een geur die ook nu perfect bij de zelfverzekerde, intuïtieve moderne vrouw past. Deze dame weet precies wat ze wil en volgt haar eigen pad, de unieke elegantie die zij onderweg achterlaat zal niet snel vergeten worden’. Ja, het staat er echt. Alsof je door een kasteelroman wandelt.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Ik ben deze geur al een tijdje aan het ruiken, en snap het nog steeds niet – afgaande op de ingrediënten. Alsof er een andere geur in de flacon zit. Word er een beetje confuus van, ga aan mezelf twijfelen. Zo wordt Woman III nu omschreven: ‘Sprankelt met frisse, bittere noten van sinaasappel, die verwarmd worden door een elegant boeket van anjers en patchoeli’. Terwijl er dit allemaal ‘officieel’ in zit (zat) en er van uitgaande dat oranjebloesem (dat wordt geëxtraheerd uit de bittere sinaasappel) wordt bedoeld: aldehyden, bergamot, Braziliaans rozenhout, oranjebloessem, hyacint, nootmuskaat, koriander, laurier en peper in de opening. In het hart: honing, anjer (op de foto, maar ook in de geur?), tuberoos, iris, jasmijn, ylang-ylang, lelietje-van-dalen, roos, geranium.
En sandel- en cederhout, amber, patchoeli, musk, benzoïne, kokosnoot, vanille, eikenmos, vetiver in de basis. In gedachten ruik ik de geur al: een krachtige chypre: dus een fristintelend begin dat in aura van pittige kruiden, de bloemen (met name de anjer; een typische ‘chyprebloem’) laten smeulen die vervolgens donker en bosachtig worden gemaakt in de basis. Een blonde versie van Paloma Picasso’s Mon Parfum (1984). Wat ik nu blind ruik: in een kruidige wolk van zeepachtige aldehyden, een geur die verwant lijkt aan Bath & Beauty, alleen dieper en gelaagder. Meer huidparfum, dan badparfum. Een chypre? Dat niet echt. Het lijkt wel of er per ongeluk te veel aldehyden bij zijn gedaan, dit om het gemis van eikenmos te maskeren.
Ik ruik niet de frisse schalksheid van de hyacint, ook niet echt de bloemenweelde in het hart: anjer gecombineerd met tuberoos en ylang-ylang – dat stuurt een geur echt op overrompelende wijze. Maar ik ervaar het niet in Woman III. Ik raak nu wel heel erg benieuwd naar de vintage-uitgave, want ik weet één ding zeker: The Essentials-versie moet een echo zijn van het origineel.
RUIK & VERGELIJKEN
Veel chypres zijn door het verplicht weglaten van eikenmos van toon veranderd, zelfs van karakter. Alsof ze een na een landurige coma als een ander persoon ontwaken. Maar dat wil niet zeggen dat je niet dat bosachtige effect met andere middelen kunt bereiken. Ja, het kost wat meer, maar daar krijg je dan ook weer een echte chypre voor terug. Waarvan onder meer de volgende geur getuigt, die ik binnenkort wil bespreken:
Oriza L Legrand Chypre Mousse (2013)
