EEN ORIENTAALSE GEUR VOLGENS JEAN-CLAUDE ELLENA
Jaar van lancering: 2004
Laatst aangepast: 31/12/12
Neus: Jean-Claude Ellena
De Hermessence-collectie startte in 2004 met een kwartet. Het toenmalige uitgangspunt (inmiddels van afgestapt): de geuren moeten ieder een stof oproepen. Rose Ikebana is zijde vertaald in geur, met Vetiver Tonka wordt wol onder de neus genomen, Poivre Samarcande roept fluwelen sensaties op en Ambre Narguilé is als een Hermès-foulard van kasjmier.
Nog een overeenkomst: alle vier hebben een subtiele gourmandnoot. Dat maakt ze modern en tegelijkertijd neo-klassiek omdat ze hierdoor minder snel vervelen – vaak eigen aan ‘pure’ gourmandgeuren. Wat zo mooi aan Ambre Narguilé is: naam klopt zo met de inhoud. Voor de lezers die het Frans niet meer echt machtig zijn: narguilé betekent waterpijp.
Je ziet als het ware de sensuele ingrediënten door de narguilé borrelen en sijpelen, waardoor deze oosterse geur een zekere luchtigheid behoudt. En, heel merkwaardig, zelfs rokerig wordt en toch warm blijft – als een karamelkleurige kasjmiersjaal die je draagt tijdens een nazomerse wandeling.
Jean-Claude Ellena ziet amber ‘als een westerse interpretatie van het oosterse parfum, met zijn warme, onweerstaanbare en bijna sensuele geur’.
Hieraan voegde hij de herinnering van het Oosten waar hij zo van houdt: een waterpijp die wordt gerookt met tabak geurend naar honing en kruiden, en waar de rook een licht bedwelmend effect heeft’.
WAT RUIK IK EIGENLIJK?
Echt ruiken doe ik ze niet: de witte orchideeën. Krijg zelfs helemaal geen bloemig gevoel bij Ambre Narguilé. Ik ruik één en al kruidige zoetheid op een sensueel-kruidig fond dat wordt geopend met musk-achtige ingrediënten normaliter gereserveerd voor de basis.
Je komt hierdoor direct in de ‘core business’ van de geur terecht: benzoïne (met zijn muskachtige vanille-noot), cistus labdanum (met zijn ‘natuuridentieke’ musknoot) en musk (duidelijk). Die krijgen een zoete injectie van vanille, rum, caramel, honing en tonkaboon. Maar het wordt niet te zoet en daardoor te vlak. Want de verhouding is evenwichtig.
Vanille geeft gourmandzoetheid, rum een warm-alcoholische toets, karamel een warme, ‘druiperige’ zoetheid, honing zonnige warmte. Tonkaboon versterkt de rum-noot. Je moet deze smaakmakers niet al te letterlijk nemen: het zijn afgeleide van vanille- en lactonemoleculen.
Ook mooi: de toevoeging van ‘stuifig’ kaneel en gegrild sesamzaad. Ambre Narguilé krijgt hierdoor een soort alternatieve warme, stoffige droogte die gewoonlijk met cederhout en/of patchoeli wordt verkregen.
Ambre Narguilé is een geur die het sensuele en erotische cliché van een oosters parfum ontstijgt. Daarvoor is de geur te ‘diep’ en te ‘sekse-neutraal’. Geen ‘pak-me-dan-als-je-kan’-geur, maar een ‘laten-we-samen-genieten’-parfum… onder – droom even mee – een baldakijn languisant liggend op een bed met rijk geborduurde kussens op een terras dat uitkijkt over de woestijn waar een zwoele wind – je kunt kiezen uit chamsin, harmattan, samoem, sirocco of chergui – zandkorrels aanzet tot een spectaculair luchtballet. Want Ambre Narguilé prikkelt de fantasie wel.
RUIK & VERGELIJK
Hoe verfijnd Jean-Claude Ellena het gourmandprincipe in geuren verwerkt, ruik je eveneens in de ‘verbetering’ van het niet door het hem gemaakte Eau des Merveilles uit (2003):
Hermès Elixir des Merveilles (2006)