BEN IK NU EEN DOM BLONDJE?

Jaar van lancering: 2010

Laatst aangepast: 29/09/13

Neus: Jérome Epinette

Concept & realisatie: Christophe Cervasel, Sylvie Ganter

Ik loop zo hopeloos ouderwets achter. En zal dat altijd blijven doen. Op parfumgebied dan. Realiseer ik me dagelijks. Telkens als ik een geur wil beschrijven, speelt in mijn achterhoofd de gedachte dat ik die en die en die en die en die ook nog moet doen.

Bois Blonds staat ook al een tijdje op mijn ‘things to do’-lijst, terwijl ondertussen dit nieuwe nichehuis Ambre Nue (2012), Rose Anonyme (2012), Sous le Toit de Paris (2012), Mistral Patchouli (2013) en Silver Iris & Gold Leather (2013) in de etalage heeft gezet. En Bois Blonds was eigenlijk de enige geur uit het debuut van vijf waarvan ik me verwonderd afvroeg of en hoe je ‘blond hout’ kunt omzetten in een cologne – uitgangspunt van Atelier Cologne.

Of ben ik toch een dom blondje? Want (blond) hout doet nou net niet wat een cologne moet doen: het wordt meestal gebruikt in de basis om de rest van de ingrediënten te laten ‘hangen’. Dus geen genotbrenger van instantfrisheid. En dan maakt de inspiratie het er ook niet duidelijker op: ‘Ze spraken al fluisterend en ademden op het ritme van de wind. De zon stroomde door de bomen in lange gouden stralen. Plotseling, werd de hemel gestrikt door de gedempte kleuren van schemering, het voelde aan alsof de uren in een handomdraai voorbij waren gegaan of dat de tijd even had stilgestaan’.

Tja, daar staan je dan als Geurengoeroe. Wie zijn ze? Personen of ‘gepersonifieerd’ hout? De zon staat symbool voor? Oranjebloesem? Gedempte kleuren van schemering? Is dat wierook? Het effect van deze ontmoeting is in ieder geval ‘een verfijnd en toch ondeugend elixir die uniek en kostbaar hout en wierook verstrengelt met sensuele oranjebloesem en vetiver’.

WAT RUIK IK EIGENLIJK?

De opening is in ieder geval honderd procent cologne met Tunesische neroli (foto): scherp, citrus, bloemig, fris, vol alcohol. Voor extra pittigheid staat roze peper garant. Ruik je goed. De neroli gaat naadloos over in het hart vol van Marokkaanse oranjebloesem (foto). Wordt hierdoor frisser (niet sensueler voor mij), begeleid door een wierooknoot die ik niet echt kan traceren.

En dan moet eigenlijk de verandering plaatsvinden, tenminste als je afgaat op de naam. Het blonde hout moet komen bovendrijven. Duurt lang. Duurt heel lang. Duurt heel erg lang. Voordeel: je ruikt ‘tot die tijd’ een bloemige, zonnige zeer klassieke cologne die ik alleen al heel vaak heb geroken. We blijven wachten, we blijven volhouden. Kan ik ondertussen wat over blond hout schrijven. Is een verzamelnaam voor allerlei synthetische moleculen die samen een zacht gevoel oproepen. Dus niet de zonnige droogheid van cederhout, niet de melkachtige warmte van sandelhout.

Blond hout heeft iets kneedbaar en vloeibaar, en is volgens mij hetzelfde, alleen meer trendy qua naam, als ‘kasjmierhout’. En verdomd – we zijn een uur verder – een houtnoot openbaart zich, verzacht door witte musk en versterkt door vetiver (ruik je goed op een gegeven moment). Alleen toch meer cologne-plezier dan een blond hout-ervaring.

RUIK & VERGELIJK

Meer weten over dit huis dat net zoals Tom Ford (met Neroli Portofino uit 2007), Dior (met de Escale-serie begonnen in 2008), 4711 (met de Acqua Colonia-reeks gestart in 2009), Maison Francis Kurkdjian (met Cologne du Matin en Cologne du Soir uit 2009), Hermès (met onder meer Eau de Gentiane Blanche in 2009) en Guerlain (met Cologne du Parfumeur uit 2010) eau de cologne een moderne doorstart wil geven:

Atelier Cologne Grand Néroli (2010)

Atelier Cologne Orange Sanguine (2010)

Atelier Cologne Trèfle Pur (2010)

Atelier Cologne Vétiver Fatal (2012)